Αναδημοσίευση από anapodos.com
Η επιλογή Γραμματέων του ΣΥΡΙΖΑ, εξηγεί σε όλους γιατί ο κόσμος δεν βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως λύση απέναντι στον Μητσοτάκη.
Καμιά φορά ακόμα και αυτοί που δεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, είναι σε θέση να καταλάβουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Πόσο μάλλον αν ξέρεις και κάποιες λεπτομέρειες.
Είναι γενικά παραδεκτό πως παρά τις έντονες αντιδράσεις και τη δυσαρέσκεια από τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη και Ν.Δ., παρά την απόλυτη κατάρρευση του Κράτους και την απόλυτη διαφθορά που κυβερνά τον τόπο μας, παρά την εξαθλίωση των εργαζομένων, των «προλετάριων» που λέγαμε παλιότερα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να εισπράξουν μέρος της δυσαρέσκειας προς όφελός τους. Τα ΜΜΕ προσπαθούν να στρέψουν την αντίδραση του κόσμου σε ασφαλή «λιμάνια», όπως το διεφθαρμένο νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, αλλά ακόμα και αυτό δεν είναι εύκολο. Ειδικά μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ-ΚΑ, έγινε σαφές πως κανένας ψηφοφόρος δεν πρόκειται να μετακινηθεί προς το χώρο αυτό.
Ακόμα πιο σαφές είναι πως παρά τις επικοινωνιακές ενέργειες του επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, ειδικά με αφορμή το πρόσφατο συνέδριο, την εκλογή Προέδρου και την εγγραφή νέων μελών, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει να μπορεί να προσελκύσει περισσότερους ψηφοφόρους από όσους τουλάχιστον είχε το 2019. Το αντίθετο μάλιστα. Αρκετοί από αυτούς δείχνουν να πηγαίνουν στην αποχή.
Το 2019 ψήφισαν στις Εθνικές Εκλογές, περίπου 5.770.000, δηλαδή το 57,78% των εγγεγραμμένων. Αν υποθέσουμε ότι η αποχή θα μεγαλώσει (απώλειες από όλα τα κόμματα, με ΕΛ-ΛΥ και Μερα25 να κινδυνεύουν να μείνουν εκτός Βουλής), τότε τα ποσοστά της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ θα μεγαλώσουν και του ΣΥΡΙΖΑ θα μειωθούν. Αυτό έχει μια ισχυρή εξήγηση:
Το 2019, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ, έδειξαν πως έχουν μια σταθερή βάση ψηφοφόρων. Διαχρονική και συμπαγής. Η ΝΔ αύξησε τον απόλυτο αριθμό ψηφοφόρων σε πολλές περιοχές, απορροφώντας κυρίως τις ψήφους της Χρυσής Αυγής. Για τον ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν έχουμε στατιστικά δεδομένα για να καταλάβουμε ποια είναι η σταθερή βάση του. Χιλιάδες ψηφοφόροι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ «για να μη βγει η Δεξιά». Δεν είναι όμως αυτοί που κρίνουν την εκλογική νίκη. Η εκλογική νίκη στηρίζεται σύμφωνα με άλλες αναλύσεις που έχουν δημοσιευθεί, σε ένα ποσοστό 30% ιδεολογικής ψήφου και ένα 70% εμπιστοσύνης για βελτίωση της προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Αυτό δεν το έχει κερδίσει ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ας περάσουμε όμως στο τι σημαίνει η επιλογή Γραμματέων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Η πρώτη εικόνα, είναι μια προσπάθεια του κου Τσίπρα να επιβάλει ειρήνη μεταξύ των οργανωμένων τάσεων και ομάδων εντός του κόμματος. Διάλεξε λοιπόν την Ράνια Σβίγκου ως Γραμματέα. Η κα Ουρανία, ήταν υποψήφια στην Α’ Αθήνας, όπου πήρε λιγότερες από 13.000 ψήφους και δεν εκλέχθηκε. Αυτό όμως δεν της στέρησε δύναμη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και της «Ομπρέλας». Είναι ιδρυτικό μέλος των «53», με κάποια επιρροή και στο περιβάλλον Τσίπρα. Άλλωστε το 2016, για χάρη της οι «προεδρικοί» δεν διεκδίκησαν τη θέση του Γραμματέα της Νομαρχιακής Πειραιά, όπου εκλέχθηκε ο σύντροφος της Ράνιας, Χρήστος Φωτιάδης. Οι «53» άλλωστε, ευρισκόμενοι σε ένδεια νέων στελεχών, προσπαθούσαν από καιρό να αναδείξουν νέα στελέχη, με παταγώδη όμως αποτυχία. Ο Φωτιάδης ήταν μία από αυτές τις αποτυχίες, παρασύροντας σε διάλυση τον ΣΥΡΙΖΑ βάσης στη Β’ Πειραιά. Τη διάλυση αυτή, τη συγκάλυψε στις εκλογές η ενεργοποίηση του Γιάννη Ραγκούση που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, εξαφανίζοντάς το από το χάρτη της περιοχής.
Η Ράνια λοιπόν, πάντα είχε καλές σχέσεις με τον Πρόεδρο και την ομάδα του. Έτσι, τη διάλεξε ο Πρόεδρος για να διεμβολίσει την «Ομπρέλα» και για να σταματήσει όποια πολεμική θα προερχόταν από την εσωκομματική αντιπολίτευση. Σήμερα, αλλά και αύριο.
Το κυριότερο όμως, το οποίο πέρασε στα «ψιλά» και κανείς δεν τολμά να θίξει, είναι ο ορισμός «κηδεμόνα». Για πρώτη φορά τοποθετήθηκε και αναπληρωτής Γραμματέας. Ποιος; Ο κος Γιώργος Βασιλειάδης. Ο Βασιλειάδης, υπήρξε Υφυπουργός Αθλητισμού από το 2017 έως το 2019. Η θητεία του στο Υφυπουργείο, χαρακτηρίστηκε από ανικανότητα μέχρι και από σημάδια διαφθοράς (που μένουν όμως να αποδειχθούν). Τόσο ο ίδιος, όσο και το επιτελείο του, καταγράφονται ως μέρος του προβλήματος που λέγεται «ελληνικός αθλητισμός». Είναι τόσα αυτά που πρέπει να γραφτούν για τα έργα και τις ημέρες του Βασιλειάδη, που θα χρειαστεί ξεχωριστό άρθρο.
Για να επιστρέψουμε όμως στα οργανωτικά του ΣΥΡΙΖΑ, η τοποθέτηση ενός ετερόφωτου πολιτευτή, ως κηδεμόνα της νέας Γραμματέως, δείχνει μέρος από τα μελλοντικά προβλήματα.
Ο κος Τσίπρας, διευκρίνισε ότι αυτά τα στελέχη, δεν θα πρέπει να είναι υποψήφιοι βουλευτές. Οι δύο λοιπόν, δείχνουν να μην έχουν κανένα πρόβλημα με αυτό. Η Σβίγγου θεωρητικά, θα μπορούσε να εκλεγεί κάποτε, αν ισχυροποιούνταν η τάση της στην Α’ Αθήνας. Δύσκολο, αλλά εφικτό. Όμως, ακόμα και αν εκλεγόταν, ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ γινόταν Κυβέρνηση, είναι πολύ απίθανο η κα Σβίγκου να έπαιρνε κάτι παραπάνω από τη Βουλευτική έδρα. Παρομοίως ο κος Βασιλειάδης. Ο Γιώργος Βασιλειάδης, έχει γράψει ιστορία στα εκλογικά χρονικά του τόπου μας. Είναι ο μόνος Υφυπουργός Αθλητισμού που δεν μπόρεσε να εκλεγεί Βουλευτής. Ήταν υποψήφιος στη Β3 περιφέρεια Νοτίου Τομέα Αθηνών. Στην κατάταξη, ήρθε κάτω από την οπορτουνιστική δεξιά μεταγραφή της κας Κατερίνας Παπακώστα, όπως και κάτω από τον Θανάση Θεοχαρόπουλο της ανύπαρκτης ΔΗΜΑΡ. Απέτυχε οικτρά, παρά τα όσα έκανε για να δελεάσει τους τοπικούς influencers ψηφοφόρων. Το γεγονός λοιπόν του ότι μια πολιτική μετριότητα, επιλέχθηκε να κηδεμονεύει εκ μέρους του Νίκου Παππά και της ομάδας του, τη νέα Γραμματέα του κόμματος, κάνει την κατάσταση ακόμα πιο ανησυχητική.
Ο κόσμος μέσα και έξω από το κόμμα, προβληματίζεται. Όλοι βλέπουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι η επιλογή Γραμματέων, κάτι οι εγγραφές δήθεν πολλών χιλιάδων νέων μελών, κάτι η απαξίωση των λειτουργιών του Κόμματος και της ΚΕ, κάτι η πολιτική εξαφάνιση στις γειτονιές, δημιουργούν προβληματικό κλίμα.
Η αλήθεια είναι πως τα προβλήματα είναι παλαιότερα. Άρχισαν με την απουσία απολογισμού του Κυβερνητικού έργου. Όσοι τόλμησαν να θέσουν ζητήματα ώστε να αποφευχθούν τα ίδια λάθη στο μέλλον, αντιμετωπίστηκαν ως «εχθροί της ενότητας», «αντίπαλοι της διεύρυνσης», «σταλινικοί» κλπ. Η κριτική και οι επισημάνσεις, βαφτίστηκαν «αυτομαστίγωμα» και σχεδόν απαγορεύτηκαν. Όσο για τα κύτταρα της κομματικής ζωής, τις τοπικές Οργανώσεις Μελών (Ο.Μ) και τις Δημοτικές Κινήσεις, σχεδόν διαλύθηκαν ή ευνουχίστηκαν, με αποφάσεις «από τα πάνω».
Το κυνήγι ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ πλέον, επαφίεται στο «άστρο του Αλέξη». Ότι κάνει αυτό. Οι τοπικοί και κλαδικοί αγωνιστές του κόμματος που μέχρι το 2015 έφερναν τον κόσμο στις κάλπες, πολεμήθηκαν ή απαξιώθηκαν. Τώρα, ότι κάνει ο «Αλέξης». Ο ΣΥΡΙΖΑ ίσως επιβιώσει για λίγο ακόμα, χάρη στο «άστρο». Μετά όμως; Οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να θυμούνται τι έγινε όταν έφυγε το «άστρο» του Αντρέα. Ίσως γι’αυτό κάποιοι από αυτούς παραμένουν σοβαροί. Όμως οι σοβαροί τύπου Ραγκούση και Ξενογιαννακοπούλου, συγκατοικούν με γυρολόγους τύπου Μπίστη και Θεοχαρόπουλου. Ο κόσμος, τα βλέπει αυτά. Αλλά ποιος νοιάζεται;
Με άλλα λόγια: Μετά το Συνέδριο, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε πιο αδύναμος στην κοινωνία. Το ξέρει η ΝΔ, το ξέρει το ΠΑΣΟΚ. Μόνο οι ΣΥΡΙΖΑίοι δεν το βλέπουν και αυτό είναι κακό για όλους μας.
Αθήνα 1/6/2022
Λεωνίδας Ελληνιάδης
Πολιτικός Επιστήμονας (BSc)
Πολιτικός Αναλυτής (MSc)
