ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ
ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.


Οι περισσότεροι σύντροφοι και συντρόφισσες σε όλη την Ελλάδα, είναι θυμωμένοι και προβληματισμένοι με τα όσα γίνονται τελευταία στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν είναι το ουσιαστικό πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, απλά έφερε στην επιφάνεια τα πολλά προϋπάρχοντα προβλήματα.
Μιλώντας για τις ευρωεκλογές, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η Αριστερά στο σύνολό της υπέστη μια ξεκάθαρη ήττα. Τόσο σε επίπεδο ποσοστών, όσο –κύρια- σε απόλυτο αριθμό ψήφων που συγκέντρωσε. Για μας, για τον ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα ήταν πολύ κατώτερο των προσδοκιών.
Το προηγούμενο διάστημα καταφέραμε μια σειρά από νίκες. Καταφέραμε να αναδειχθούμε στην κύρια αντιπολιτευτική δύναμη απέναντι στην κυβέρνηση της Δεξιάς. Στοχεύαμε λοιπόν σε άνοδο του ποσοστού μας σε σχέση με το 2007, εκλογή ενός ακόμα ευρωβουλευτή και την τρίτη θέση. Αποτύχαμε και στους τρεις στόχους μας. Αν σήμερα δεν αναδείξουμε τους λόγους της αποτυχίας μας, θα οδηγηθούμε σε μεγαλύτερες ήττες και σε πλήρη απογοήτευση του κόσμου μας.
Ποιά ήταν όμως τα αίτια της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ; Κυριότερο πρόβλημα υπήρξε η εσωστρέφεια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναλωθήκαμε σε αντιπαραθέσεις που αφορούσαν την ιεραρχία των συνιστωσών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ιεραρχήσουμε τις πολιτικές μας προτεραιότητες. Κάποια περίοδο, τα αστικά ΜΜΕ έδιναν την εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέβει λειψός στις ευρωεκλογές, καθώς κάποια στελέχη άφηναν να εννοηθεί αυτόνομη κάθοδος μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό ήταν απαράδεκτο. Εκβιασμούς δεν σηκώνει ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι διαπιστώνουμε προβλήματα στη λειτουργία μας, αλλά παράλληλα προσπαθούμε να βρούμε λύσεις. Όποιος δεν θέλει αμοιβαίες υποχωρήσεις, όποιος θέλει οπωσδήποτε να κυριαρχεί, να το δηλώσει τώρα και να αποχωρήσει. Αλλιώς, τραβώντας όλοι το σχοινί, σίγουρα θα σπάσει.
Δεν είναι δυνατόν ο γίγαντας του κινήματος για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία Μανώλης Γλέζος, να ανέχεται να μένει απλός στρατιώτης όταν δεν επέρχεται συμφωνία και την ίδια στιγμή κάποιοι που έχουν προσφέρει ελάχιστα να μη σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Απλά δεν γίνεται.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, οφείλουμε όλοι να είμαστε θυμωμένοι.
Θυμωμένοι γιατί κάποιοι έντεχνα επέλεξαν να θάψουν τα 15 σημεία πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της εκτύπωσής τους.
Θυμωμένοι γιατί το κείμενο εισήγησης του Γ.Μπανιά σχετικά με τα πολιτικά αίτια της κρίσης, από τις 11 Οκτώβρη που κατατέθηκε στη διευρυμένη συνεδρίαση της Γραμματείας, θάφτηκε πριν ακόμα αναγνωστεί στην αίθουσα. Γιατί; Μήπως παραήταν αντικαπιταλιστικό; Μήπως γιατί παραήταν μαρξιστικό;
Είμαστε επίσης θυμωμένοι γιατί η πρόταση του Μ. Γλέζου για ενότητα ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβλήθηκε μόνο για να χλευαστεί, τη στιγμή που όταν κατατέθηκε η πρόταση για συνεργασία με τους «Πράσινους» έγινε πρώτο θέμα ακόμα και από «δικά μας» έντυπα. Η πρόταση Γλέζου ήταν στο πνεύμα όλων των αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η πρόταση για «Πράσινους» ήταν παντελώς αυθαίρετη.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί «εξαφανίσαμε» τους πρώτους υποψήφιους του ευρωψηφοδελτίου. Στις συγκεντρώσεις και τα ΜΜΕ, εμφανίζονταν διάφορα στελέχη, εκτός απ’ αυτούς. Αν οι υποψήφιοί μας ήταν το «δυνατό χαρτί μας» γιατί δεν τους αξιοποιήσαμε; Αν πάλι οι υποψήφιοί μας ήταν «αδύναμοι κρίκοι», γιατί και με ποιες διαδικασίες τους επιλέξαμε; Είμαστε θυμωμένοι γιατί δεν προβλήθηκε η ιδεολογική ποικιλία, η σύνθεση, οι συγκλίσεις και η πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ όπως αυτή εκφράζεται από τις 11 συνιστώσες του και τους χιλιάδες συντρόφους που συσπειρώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς άλλη κομματική ταυτότητα και που επιζητούν την ταυτότητα του μέλους ενός ενωτικού σχήματος: του ΣΥΡΙΖΑ. Το οτι στον ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχουν Κομμουνιστές, Τροτσκιστές, Μαοϊκοί, Οικολόγοι, Ευρωπαϊστές, Σοσιαλδημοκράτες, είναι για τα δεδομένα της ελληνικής Αριστεράς, ιστορικά πρωτοφανές πολιτικό σχήμα, χωρίς προηγούμενο (γιατί ακόμα και το ΕΑΜ και η ΕΔΑ είχαν αποκλεισμούς). Αντί λοιπόν να το αναδείξουμε, αναλωθήκαμε σε μια άτοπη ισοπέδωση.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί ενώ γεμίσαμε προσδοκίες τον κόσμο, όλους τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, σπουδαστές με τη δράση μας για το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, το Περιβάλλον και τις νίκες μας, τελικά όταν έδειξαν να μας στηρίζουν μαζικά, εμείς αποτύχαμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις αυξημένες απαιτήσεις. Φανήκαμε πολύ μικρότεροι από αυτό το μεγάλο που μας περιέβαλλε.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί παρά το ότι ήμασταν απόλυτα σύμφωνοι στο οτι απορρίπτουμε σενάρια συγκυβέρνησης και στο γιατί, κάποιοι είχαν τη δύναμη να παρεμβαίνουν στα ΜΜΕ και να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις συλλογικές επιθυμίες και αποφάσεις αδιαφορώντας για το κακό που έκαναν.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί επιτρέψαμε να χαθεί το αρχικό μας πλεονέκτημα για την έκρηξη του Δεκέμβρη και καταντήσαμε να υπερασπιζόμαστε δημοσίως το πλιάτσικο των καταστημάτων, αδυνατώντας να απαντήσουμε στην αγωνία του μέσου πολίτη, ανεχόμενοι επιπλέον ακόμα και το ΚΚΕ να μας επιτίθεται από τα δεξιά.
Είμαστε πολύ θυμωμένοι γιατί επιτρέψαμε στους διαχειριστές των ΜΜΕ να αναδείξουν τον ΛΑΟΣ σε βασικό συνομιλητή μας, τη στιγμή που δεν είχαμε την κατάλληλη υποδομή να πετάξουμε «δημοσιογράφους» και ακροδεξιούς στο περιθώριο της ιστορίας και της κοινωνικής μνήμης και ανοχής.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί δείξαμε πλήρη απροθυμία (ή τρόμο) στο να πάρουμε θέση για Κύπρο, Μακεδονία, Θράκη, επιτρέποντας στους λασπολόγους να μας επιτίθενται παίρνοντας αφορμές από μεμονωμένες εκφράσεις μας οι οποίες δεν ερμήνευαν ούτε καταδείκνυαν το εύρος των θέσεών μας.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί στα περιβαλλοντικά ζητήματα ενώ είχαμε καθοριστική παρέμβαση σε περιπτώσεις όπως ο Ελαιώνας, Ασωπός, Αχελώος, λιθάνθρακας, ελεύθεροι χώροι κλπ, χαριστήκαμε στους διάφορους «οικολόγους» στο όνομα μιας απροσδιόριστης πολιτικής συγγένειας και φοβηθήκαμε να στηλιτεύσουμε την απουσία τους από αγώνες και την «ουδέτερη» ή αμφίβολη στάση τους.
Ο θυμός όμως δεν είναι πολιτικό χαρακτηριστικό από μόνο του. Πρέπει να οδηγηθούμε στην απόρριψη των λαθών μας. Να εγκαταλείψουμε τον «αυτόματο πιλότο» και να προχωρήσουμε σε συλλογικές επεξεργασίες και επιλογές.
Αρχικά, να συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς πολιτική ισοτιμία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει εκλογικό προβληματικό σχήμα και δεν θα γίνει ποτέ –μα ποτέ- πολιτικό σχήμα που θα πείθει και θα λειτουργεί.
Στη συνέχεια να απαντήσουμε πως και γιατί σε περιοχές με μακροχρόνια παρουσία και δράση της Αριστεράς, όπως π.χ. η Νίκαια και το Πέραμα, με ανεργία, κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και οικιστικά προβλήματα, η αποχή ξεπέρασε το 58%. Να απαντήσουμε γιατί 120.000 ψηφοφόροι μας, μας εγκατέλειψαν, γιατί δεν πείσαμε πως φέρνουμε κάτι νέο, ρεαλιστικό και αποτελεσματικό.
Οφείλουμε παράλληλα να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπάρχει ζήτημα προσώπων αλλά ζήτημα «προσώπου» του ΣΥΡΙΖΑ.
Οφείλουμε να καταδικάσουμε κάθε σημείο ηγεμονισμού στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης να κάνουμε κάθε τι δυνατό για ενθάρρυνση των μη ενταγμένων σε συνιστώσες συντρόφων μας. Χωρίς τις συνιστώσες πιθανότατα δεν θα υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ για λόγους που προανέφερα, αλλά δεν γίνεται οι χιλιάδες αγωνιστές των χώρων δουλειάς, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων, να αποτελούν εσαεί την ουρά του σχήματος.
Οφείλουμε να επεξεργαστούμε και να καταθέσουμε άμεσα θέσεις για μετανάστευση, εξωτερική πολιτική, εθνικά, οικονομία, με τρόπο πιο προσιτό και πειστικό για όλους.
Η συζήτηση για την οργανωτική αναδιάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι τον Οκτώβρη και απελευθερωμένοι πια να σηκώσουμε τα μανίκια και να πιάσουμε δουλειά. Άμεσα όμως πρέπει να στραφούμε σε επιθετικές πρωτοβουλίες σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο, ενισχύοντας την εξωστρέφεια. Να χαράξουμε στρατηγική και να πραγματοποιήσουμε δράσεις το επόμενο διάστημα ώστε τουλάχιστον ο κόσμος μας να μας ξαναεμπιστευθεί.
Να εντατικοποιήσουμε την επίθεσή μας στη ΝΔ, αναλαμβάνοντας με σοβαρότητα και πάλι το ρόλο που κατακτήσαμε και χάσαμε σύντομα: αυτόν της ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και τα Πανελλαδικά όργανα να αποτελέσουν εργαλεία πολιτικών επεξεργασιών και δουλειάς σε συνεργασία με τους Τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ και όχι τόπο εξασφάλισης ισορροπιών και διελκυστίνδας κεκτημένων.
Η εκπροσώπησή μας στα ΜΜΕ να γίνει πλουραλιστική και να εξειδικευτεί, όχι μόνο με γνώμονα την αναλογία του εσωτερικού μας μα και με βάση το ποιος είναι κατάλληλος να πει τι. Να δώσουμε τέλος στην εικόνα του κόμματος – studio.
Να ισχυροποιήσουμε θεσμικά και οικονομικά τους τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ.
Να εκδοθεί το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ όπου όλοι θα γράφουν για όλα.
Να εγκαταλείψουμε τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ και να οικοδομήσουμε τον πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ γιατί…
Πάνω απ’ όλα οφείλουμε να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους
Που αναζητούν στην Αριστερά μια ελπίδα
για το μέλλον του Λαού μας, του Πολιτισμού και του Οικοσυστήματος.




Τάσος Πανταζίδης
Γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής
των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας»

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Η Εισήγηση του Γ. Θεωνά στο Πανελλαδικό Σώμα
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΩΝΑ
ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, Σ.Ε.Φ. 18-19/7/2009

Έχουν περάσει ήδη πάνω από 40 μέρες από τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου 2009.
Στο διάστημα αυτό, τόσο σε επίπεδο Συνιστωσών, όσο και στα Όργανα του ΣΥΡΙΖΑ – Γραμματεία, Κοινοβουλευτική Ομάδα, Νομαρχιακές και Τοπικές Επιτροπές – έχει γίνει αρκετή συζήτηση και έχουν αναδειχτεί πλήθος εκτιμήσεων και συμπερασμάτων, σχετικά με την οργάνωση της μάχης των εκλογών, το εκλογικό αποτέλεσμα και τη μετεκλογική κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι πάντες, συνεπώς, είναι αρκετά ενημερωμένοι σχετικά με τα προβλήματα και τις ανεπάρκειες που υπήρξαν στην οργάνωση της προεκλογικής μας δουλειάς, την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος και την μετεκλογική κρίση, στην οποία βρέθηκε το εγχείρημά μας.
Ωστόσο και παρά το γεγονός ότι δεν έγινε δυνατό να υπάρξει κοινό κείμενο για τις εκλογές, η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόσφατη συνεδρίασή της (Τρίτη, 14-7-2009), με ομόφωνη απόφασή της, εξουσιοδότησε τον Συντονιστή της Γραμματείας να παρουσιάσει, συνοψίζοντας τις συζητήσεις που έχουν γίνει, έναν συνοπτικό απολογισμό και μια σύντομη αξιολόγηση του εκλογικού αποτελέσματος, δίνοντας περισσότερο βάρος στην επόμενη μέρα, ιδιαίτερα στα μέτωπα πάλης και στο σχέδιο δράσης του ΣΥΡΙΖΑ το επόμενο διάστημα.
Στη βάση αυτή, ας μου επιτραπούν ορισμένες εκτιμήσεις, συμπεράσματα και προτάσεις:

1. Το εκλογικό αποτέλεσμα
Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν πολύ κατώτερο από τις προβλέψεις, τους στόχους και τις προσδοκίες μας. Αποτελεί μια ήττα που μπορεί, αν αναλυθεί σωστά και βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα, να αντιστραφεί.
Οι βασικές αιτίες για αυτό το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, μπορούν να αναζητηθούν, συνοπτικά, σε μερικές από τις ακόλουθες:
• το ζήτημα της καπιταλιστικής κρίσης δεν προβλήθηκε και δεν εστιάστηκε, όσο έπρεπε και απαιτούσαν οι καιροί, ως κεντρικός άξονας παρέμβασης, ως η κεντρική πολιτική ατζέντα, γύρω από την οποία η ριζοσπαστική αριστερά έχει προτάσεις και λύσεις για τον κόσμο της εργασίας. Η κεντρικότητα της κρίσης χάθηκε και δεν φάνηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο «πολιτικός οργανισμός» που παλεύει ενάντια στην κρίση και τις συνέπειές της.
• δεν κατορθώσαμε, την προεκλογική περίοδο, να βάλουμε, στην ατζέντα της πολιτικής «συζήτησης», τι γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και ειδικά στην ευρωπαϊκή αριστερά, σχετικά με την κρίση. Και υπήρχαν πολλά που θα μπορούσαμε να προβάλουμε σαν συντονισμένη πανευρωπαϊκή απάντηση των εργαζομένων απέναντι στην κρίση. Οι θέσεις και οι προτάσεις μας για την Ε.Ε. που με τόσο κόπο διατυπώθηκαν, αγνοήθηκαν και συχνά συκοφαντήθηκαν.
• δεν διαφοροποιηθήκαμε από τα υπόλοιπα Κόμματα και δεν καταγραφήκαμε σαν κάτι διαφορετικό ποιοτικά αν και η σύνθεση του ψηφοδελτίου μας έδινε αυτή τη δυνατότητα. Η εικόνα «όλοι ίδιοι είναι» συμπεριλάμβανε και εμάς και δυνητικά ψηφοφόροι μας προτίμησαν το μπάνιο ή την αποχή και δεν έβλεπαν γιατί να μας προτιμήσουν.
• οι θετικές εναλλακτικές προτάσεις που επεξεργαστήκαμε (15 σημεία, πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ, προτάσεις της Κ.Ο. κλπ) όσο κυρίως οι αγώνες και οι αντιστάσεις, που ενισχύσαμε το προηγούμενο διάστημα, δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν.
• η επικοινωνιακή μας καμπάνια, εξ αιτίας των παραπάνω, αλλά και μιας ευφορίας που στηρίζονταν σε δημοσκοπικά και όχι πραγματικά δεδομένα, ήταν άνευρη, όχι διακριτή, χαλαρή, δεν στόχευε στην ανάδειξη των προβλημάτων του κόσμου της εργασίας και στην ανάγκη μιας άλλης πολιτικής.
• δεν καταφέραμε να απαντήσουμε αποτελεσματικά στην επίθεση και τις συκοφαντίες των ΜΜΕ, για την εξέγερση του Δεκέμβρη, την υπόθεση του Βοτανικού, ενώ η αδυναμία μας να δώσουμε, μαζί με τον πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων, και μια ολοκληρωμένη πρόταση για τη μεταναστευτική πολιτική με την προβολή λύσεων και αντιμετώπιση των συνεπειών στις υποβαθμισμένες περιοχές, δεν βοήθησε να αποκρουσθεί αποτελεσματικά η ξενοφοβική αντιμεταναστευτική πολιτική του ΛΑΟΣ.
• η αντίληψη για μια εύκολη εκλογική νίκη, που θα οδηγούσε σε αλλαγή υπέρ μας του συσχετισμού μέσα στην Αριστερά και σε μια μεγαλύτερη ομάδα ευρωβουλευτών, ήταν να μην πάρουμε υπόψη μας τα σοβαρά μηνύματα και να μην εκτιμήσουμε πως τα λάθη, οι αστοχίες, οι ανεπάρκειες θα μεγεθύνονταν.
• η αντίληψη αυτή επηρέασε και τον τρόπο που πολιτευτήκαμε και κάναμε την προεκλογική μας καμπάνια και αγνόησε τη γενική εικόνα του χώρου μας από τον Δεκέμβρη και ύστερα μέσα στην κοινωνία.
• επαναλαμβανόμενες αμφισημίες για τις συμμαχίες και τη γραμμή μας θόλωσαν το πολιτικό μας στίγμα σε μια κρίσιμη περίοδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχώρισε σαν το κόμμα που αντιμάχεται την κρίση, που έχει πρόγραμμα για την άμεση ανακούφιση των εργαζομένων, πως είναι η μόνη πραγματική αντιπολίτευση.
• δεν αξιοποιήθηκαν όλα τα στελέχη, δεν υπήρχε ένας σχεδιασμός για την αξιοποίηση και πολλαπλασιασμό των δυνάμεών μας, ούτε και σχέδιο για τα αδύναμα σημεία, που χρειάζονταν ενίσχυση. Η εκλογική επιτροπή δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο της, ενώ προβλήματα που δεν επιλύθηκαν στο προηγούμενο διάστημα, μπήκαν με σφοδρότητα να λυθούν κατά την προεκλογική περίοδο.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ στα σημεία των εκτιμήσεων, που υπήρξαν διαφωνίες στα πλαίσια της Γραμματείας, γιατί όλα έχουν παρουσιασθεί επανειλημμένα στον Τύπο και δεν θα προσέφεραν σήμερα τίποτε περισσότερο στον προβληματισμό μας.
Το κεντρικό ζήτημα για το ξεπέρασμα της άσχημης κατάστασης, στην οποία βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις ευρωεκλογές, είναι η οργάνωση της εξωστρεφούς δράσης του. Είναι η ανάκτηση του ρόλου της κύριας αντιπολιτευτικής δύναμης, αλλά και της δύναμης που διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα, όπως γίνονταν για 3 χρόνια και την τελευταία περίοδο έχει περάσει στον ακροδεξιό ΛΑΟΣ, που επηρεάζει το στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής (αστυνομική βία και «μηδενική ανοχή» για τους μετανάστες, κάμερες σε 24ωρη βάση, έλεγχος DΝΑ ακόμη και για τροχαία, παρακολουθήσεις τηλεφώνων κλπ).
2. Τα μέτωπα πάλης του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχει αμφιβολία, αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία, που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας, τα τελευταία 20 χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί μιας ανάγκης βαθύτερης από τους σχεδιασμούς των όποιων επιτελείων κομμάτων και οργανώσεων, μιας ανάγκης ισχυρότερης από τις σκοπιμότητες της στιγμής και των συσχετισμών. Εκφράζει την ανάγκη να καλυφθεί ένα πραγματικό κενό στην ελληνική κοινωνία: Να αποκτήσει οντότητα, μορφή και σχήμα, φωνή, λόγο και πράξη, υπολογίσιμη και βιώσιμη πολιτική παρουσία, η κοινωνική και πολιτική αριστερά. Να αποτελέσει η αριστερά – μέσα από την διαφορετικότητά της – μια πρωταγωνιστική, ανεξάρτητη από τον δικομματισμό, πολιτική και κοινωνική δύναμη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι, ταυτόχρονα, αναγκαίος στην ελληνική κοινωνία, όταν είναι ζωντανός, κινηματικός, οραματικός, όταν παλεύει ενάντια στα προβλήματα και τις πολιτικές που πλήττουν και βασανίζουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα, όταν ενώνει το λαό και οργανώνει την αντίστασή του.
Από την άποψη αυτή, έχουμε υποχρέωση να δούμε άμεσα τις ιεραρχήσεις και τις προτεραιότητες του προγράμματός μας, να αναδείξουμε τα μέτωπα πάλης, που επιβάλουν οι συνθήκες που βιώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα, σαν αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πειθήνια εφαρμόζει η κυβέρνηση της Ν.Δ.
Ιεραρχώντας τα προβλήματα και τα μέτωπα, που αναδείχνονται αυτή την περίοδο, υπογραμμίζουμε την ανάγκη να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στα προβλήματα που συνδέονται με την κρίση, αλλά και γενικότερα προβλήματα, όπως:
• τα πρόσφατα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης και τα ακόμη σκληρότερα, που ετοιμάζει για το επόμενο διάστημα. Να αναδείξουμε την πρόταση του προγράμματός μας για επαναφορά του συντελεστή 40% για τα κέρδη των ΑΕ και ΕΠΕ.
• η υπεράσπιση των εργασιακών, οικονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, που για άλλη μια φορά βρίσκονται στο στόχαστρο της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ και των μέτρων της κυβέρνησης. Πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο στις απολύσεις και την ανεργία, που αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς, απόκρουση των περικοπών μισθών και συντάξεων και της προσπάθειας επιβολής της 3ήμερης ή 4ήμερης εργασίας τη βδομάδα, με ανάλογη περικοπή των μισθών και ημερομισθίων.
• κοινωνική αλληλεγγύη ενάντια στις απολύσεις στους φορείς του Τύπου (Ελεύθερος Τύπος, Ρ/Σ ΣΙΤΥ, ΑΝΤΕΝΑ, ΑΛΦΑ), στην Εμπορική, τον ΟΣΕ, τα Ναυπηγεία και γενικότερα στον ιδιωτικό τομέα, που οι εργατοϋπάλληλοι πλήττονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα στο δικαίωμά τους στη δουλειά.
• μέτωπο στις νέες ιδιωτικοποιήσεις και προβολή των προγραμματικών θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για ένα αντινεοφιλελεύθερο πλαίσιο άσκησης της οικονομικής πολιτικής σε όφελος των εργαζομένων (15 άμεσοι στόχοι), μέτρα για τη διάσωση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων και της απασχόλησης που συνδέεται μ’ αυτές και ξεπερνάει τα 2 εκατομμύρια εργαζόμενους.
• απόκρουση της καθοδηγούμενης προσπάθειας διάσπασης Ομοσπονδιών όπως η ΠΟΣΠΕΡΤ και της επιχειρούμενης κατάργησης των κλαδικών συλλογικών διαπραγματεύσεων σε Τράπεζες και ΕΡΤ.
• πολιτική και κοινωνική παρέμβαση και δράση για τα βαρέα και ανθυγιεινά που κινδυνεύουν άμεσα.
• επαγρύπνηση για τα οικονομικά, δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα και ανάπτυξη ευρύτερου κοινωνικού μετώπου ενάντια στον ήδη ψηφισμένο από τη Βουλή νόμο για την άρση του απορρήτου και την παρακολούθηση των τηλεφωνημάτων, τη λειτουργία των καμερών σε 24ωρη βάση, τον έλεγχο DNA ακόμη και για τροχαία κλπ.
• υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών, αγώνας για την απόκρουση της «μηδενικής ανοχής» που κάτω από την πίεση του ΛΑΟΣ εφαρμόζει η Κυβέρνηση και στηρίζει το ΠΑΣΟΚ. Προώθηση μεταναστευτικής πολιτικής, που μαζί με τα δικαιώματα, θα προωθεί και μέτρα αντιμετώπισης των συνεπειών στις υποβαθμισμένες περιοχές και την ευρωπαϊκοποίηση του μεταναστευτικού προβλήματος, που βαραίνει τις χώρες-πύλες εισόδου, όπως η Ελλάδα, με την ελεύθερη διακίνηση των μεταναστών στις ευρωπαϊκές χώρες της επιλογής τους.
• αντιμετώπιση, ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς, των προβλημάτων και των αλλαγών που προωθούνται στην εκπαίδευση, ουσιαστική πολιτική και κοινωνική παρέμβαση για τα εκρηκτικά προβλήματα των νοσοκομείων και γενικότερα του τομέα της Υγείας και των Κλάδων Υγείας των Ασφαλιστικών Ταμείων.
3. Σχέδιο δράσης του ΣΥΡΙΖΑ
Για να ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας και την εμπιστοσύνη του κόσμου που επένδυσε ελπίδα και προοπτική στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ανάγκη στη βάση των παραπάνω μετώπων, να επεξεργαστούμε και να θέσουμε σε εφαρμογή ένα σχέδιο δράσης, που θα μας επιτρέψει να χτίσουμε ένα κοινωνικό μέτωπο που θα ενώνει τα τμήματα του λαού που πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης και δημιουργεί τους όρους αντίστασής του.
Να σκεφτόμαστε διαρκώς πως χρειάζεται ενότητα λόγων και πράξης. Να ενώνουμε σε επίπεδο συνοικίας και πόλης, σε επίπεδο χώρων και κλάδων εργασίας τους άνεργους, τους απολυμένους, τους μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους, τους νέους και τις γυναίκες. Να συγκροτούμε παντού μέτωπα, επιτροπές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, μέτωπα δικαιωμάτων, παιδείας, πολιτισμού, περιβάλλοντος κλπ.
Η ενότητα στη δράση, η συσπείρωση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σήμερα είναι πιο αναγκαία από χθες. Μια ενότητα που θα οξυγονώσει την Αριστερά, που θα της αυξήσει τα ακροατήρια, που θα δημιουργήσει ευκαιρίες και δυνατότητες. Που θα κάνει την Αριστερά το αντίπαλο δέος του συστήματος, την Αριστερά εκφραστή και εκπρόσωπο των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται τις συνέπειες της κρίσης.
Στη βάση αυτή ένα σχέδιο δράσης, με 6μηνη χρονική εμβέλεια, είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει:
• Έκδοση αναγκαίου υλικού (αφίσες, φυλλάδια, ανακοινώσεις κλπ) για την ανάδειξη των συνεπειών της κρίσης και των κυβερνητικών πολιτικών. Για παράδειγμα μια αφίσα με το σύνθημα «τέρμα στο σαφάρι ενάντια στην εργασία, τα δικαιώματα και τους μετανάστες», θα ήταν χρήσιμη ακόμη και τώρα μέσα στο καλοκαίρι.
• Ουσιαστική στήριξη με υλικό και παρουσία των εκδηλώσεων των Συνδικάτων με την ευκαιρία της ΔΕΘ και με βασικό μήνυμα το «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους». Προβολή των προγραμματικών θέσεων και προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση. Να εξεταστεί η δυνατότητα, αντί συνέντευξης ή άλλης εκδήλωσης, να οργανώσουμε στη Θεσ/νίκη την περίοδο της ΔΕΘ, ημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ για την κρίση, τις προτάσεις διεξόδου και τη στήριξη των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων.
• Προγραμματισμός εκδηλώσεων για τα ζητήματα της εκπαίδευσης με την έναρξη της σχολικής χρονιάς σ’ ολόκληρη την Ελλάδα.
• Προγραμματισμός εκδηλώσεων για την κατάσταση στα Νοσοκομεία και γενικότερα του τομέα της Υγείας.
• Πορεία Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Δράσεις των Συνδικάτων. Ενοποίηση της δράσης του συνδικαλιστικού κινήματος. Μέτρα ενίσχυσης της κοινής δράσης και συσπείρωσης των αριστερών συνδικαλιστικών δυνάμεων.
• Προετοιμασία της κοινωνικής παρέμβασης ενόψει κατάθεσης του Προσχεδίου Προϋπολογισμού 2010, στις αρχές Οκτωβρίου και του οριστικού Προϋπολογισμού στα μέσα Νοεμβρίου. Προώθηση αγωνιστικών και άλλων διεκδικητικών παρεμβάσεων των εργαζομένων στο διάστημα πριν την οριστικοποίηση του Σχεδίου Προϋπολογισμού.
• Ετοιμότητα κινητοποιήσεων και πολιτικών παρεμβάσεων για βαρέα και ανθυγιεινά.
• Εκλογική ετοιμότητα. Η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, δεν αποκλείει πολιτικές εξελίξεις, ακόμη και βουλευτικές εκλογές σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χρειάζεται να μελετηθούν ιδιαίτερα, ζητήματα που συνδέονται με τον τρόπο οργάνωσης της εκλογικής μάχης και την πείρα από τις πρόσφατες εκλογές, ιδιαίτερα σ’ ό,τι αφορά τα όργανα διεύθυνσης της εκλογικής μάχης, την επικοινωνιακή καμπάνια, τα οικονομικά, την αξιοποίηση όλων των δυνάμεων και του στελεχικού δυναμικού, τα πρακτικά ζητήματα κλπ, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ετοιμοπόλεμος κάθε στιγμή και να δώσει τη μάχη της ανάκτησης της επιρροής και της δύναμής του. Ιδιαίτερη αιχμή η ανάκτηση της εμπιστοσύνης της αποχής, του λευκού και του άκυρου, που ένα σημαντικό μέρος του ανήκει στην Αριστερά και μπορεί να κερδηθεί εκ νέου.
4. Οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ
Στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζαμε ότι ο τρόπος διαμόρφωσης των αποφάσεων και της πολιτικής, έχει μεγάλη σημασία ιδιαίτερα για τα αριστερά κόμματα.
Χρειάζεται, υπογραμμίζαμε, να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα που θα δώσουν καθαρή εικόνα, δύναμη και προοπτική στο εγχείρημα της συνεργασίας και θα βοηθήσουν να προχωρήσουμε σε ανώτερες μορφές πολιτικής ενότητας.
Ουσιώδη προϋπόθεση γι’ αυτό, θεωρούσαμε, την ενεργοποίηση των χιλιάδων αγωνιστών που βρίσκονται έξω από τις οργανώσεις, αλλά αναγνωρίζουν ως πολιτική τους εκπροσώπηση τον ΣΥΡΙΖΑ και θέλουν να συμμετέχουν σε συλλογικές διαδικασίες του.
Βασικό κρίκο της προσπάθειας αυτής, τονίζαμε, αποτελεί η συγκρότηση και λειτουργία των Τοπικών, Κλαδικών, αλλά και των Κεντρικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ και η διασύνδεσή τους με ενδιάμεσα όργανα.
Στις κατευθύνσεις αυτές, διαμορφώθηκε ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο οργανωτικής συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ, που εγκρίθηκε με μεγάλο ενθουσιασμό και ικανοποίηση από την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ (Μάρτης 2008), που δυστυχώς όμως σχεδόν στο σύνολό του δεν έχει υλοποιηθεί ακόμη.
Σήμερα, και μετά το σοκ των ευρωεκλογών, έχει τεθεί εκ νέου και σε μεγάλη έκταση το οργανωτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, με έντονο τρόπο.
Ενόψει της αναγκαίας συζήτησης και μπροστά στην αποφασισμένη Οργανωτική Συνδιάσκεψη του Οκτώβρη, αυτό που μπορούμε να κάνουμε στη σημερινή μας εκδήλωση είναι να συγκεντρώσουμε τις σχετικές προτάσεις που θα διατυπωθούν από Συνιστώσες, Νομαρχιακές, Τοπικές Οργανώσεις ή πρόσωπα και όλες μαζί να αποτελέσουν υλικό που θα συζητηθεί σ’ ολόκληρη την κλίμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει της Οργανωτικής Συνδιάσκεψης.
Παράλληλα, όμως, μπορούμε και σήμερα να αποδεχθούμε, ως ελάχιστη συμβολή στη βελτίωση της οργανωτικής μας κατάστασης, την υλοποίηση των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και συγκεκριμένα:
• Η ουσιαστική ενεργοποίηση, ως οργανωτικών κυττάρων της δομής του ΣΥΡΙΖΑ των Νομαρχιακών, Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών.
Οι Νομαρχιακές Επιτροπές, εξαντλούν όλες τις δυνατότητες για τη συγκρότηση Τοπικών και Κλαδικών Επιτροπών σε όλες τις πόλεις και χωριά του Νομού τους, με στόχο να υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε πόλη και χωριό σ’ ολόκληρη την Ελλάδα.
• Η λειτουργία των, μεταξύ Γραμματείας και Νομαρχιακών κλπ Επιτροπών, ενδιάμεσων οργάνων, όπως η Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή.
• Η λειτουργία άμεσα του Γραφείου Τύπου και του εκπρόσωπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, που θα εξασφαλίζει την πλουραλιστική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στα ΜΜΕ.
• Η έκδοση μηνιαίου περιοδικού του ΣΥΡΙΖΑ πανελλαδικής εμβέλειας, θεωρητικού – ενημερωτικού – πολιτικού, το οποίο θα διευθύνεται από συντακτική ομάδα.
Κλείνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι είμαστε όλοι ανοικτοί σε όποιες προτάσεις και ιδέες μπορούν να δυναμώσουν πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ, να δώσουν πνοή στο εγχείρημά του, να θέσουν κανόνες στον τρόπο λειτουργίας και δράσης του, ώστε να είναι αποτελεσματικός, ρεαλιστικός, κοινωνικός και πολιτικός. Στα πλαίσια της Οργανωτικής Συνδιάσκεψης μπορούμε να ανταλλάξουμε σκέψεις και ιδέες για να προχωρήσει η «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια».
Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να ανακατέψουμε τα χαρτιά με τρόπο που να κάνουμε γρήγορα βήματα μπροστά.

Τι ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόμαστε και πώς θα τον πετύχουμε

H περίοδος που διανύουμε είναι κρίσιμη για το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκτιμήσεις και προτάσεις που ακολουθούν, αποτελούν μια προσπάθεια συμβολής στο ξεπέρασμα της κρίσης και στη συνέχιση μιας πορείας ενός ΣΥΡΙΖΑ, που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των εργαζομένων, της κοινωνικής Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παιδί μιας ανάγκης βαθύτερης από τους σχεδιασμούς των όποιων επιτελείων κομμάτων και οργανώσεων, μιας ανάγκης ισχυρότερης από τις σκοπιμότητες της στιγμής και των συσχετισμών. Εκφράζει την ανάγκη να καλυφθεί ένα πραγματικό κενό στην ελληνική κοινωνία: να αποκτήσει οντότητα, μορφή και σχήμα, φωνή, λόγο και πράξη, υπολογίσιμη και βιώσιμη πολιτική παρουσία, η κοινωνική και πολιτική Αριστερά. Να αποτελέσει η σημερινή Αριστερά –μέσα από τη διαφορετικότητά της– μια πρωταγωνιστική, ανεξάρτητη από τον δικομματισμό, πολιτική και κοινωνική δύναμη. Να μπορέσει να συσπειρώσει και να εκφράσει, να δώσει υπόσταση στο δυναμικό της διάσπαρτης κοινωνικής Αριστεράς, των «ανένταχτων» –μη οργανωμένων σε κόμματα και οργανώσεις– και των νέων που δίνουν το παρών σε όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες.
Η σημερινή κατάσταση που βιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποτέλεσμα επιλογών που έγιναν, επιθέσεων και πολέμου που του έγινε, φυσιογνωμίας που δεν αποκτήθηκε ή ήταν θολή, ευκαιριών που δεν αξιοποιήθηκαν και λαθεμένων αντιλήψεων για την πολιτική και την επικοινωνία στις σύγχρονες συνθήκες.
Απ’ αυτή την άποψη, το «όλα από την αρχή» δεν μας αφορά. «Κάποια» δεν μπορούν να συζητηθούν από την αρχή. Είναι τα κοινά συμφωνημένα για το τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, από τι αποτελείται, ο ρόλος των συνιστωσών του, ο πολιτικός του προσανατολισμός και η στόχευση, η σχέση του με το σύστημα, τον δικομματισμό και την κεντροαριστερά, η πάγια προσπάθεια για τη συσπείρωση ολόκληρης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Στη βάση αυτή, ας μας επιτραπούν ορισμένες εκτιμήσεις και συμπεράσματα:

Το εκλογικό αποτέλεσμα

Το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα (μιλάμε για μια ήττα που μπορεί να αντιστραφεί αν αναλυθεί σωστά και βγουν χρήσιμα συμπεράσματα) οφείλεται, κυρίως, στο ότι:
• Το ζήτημα της καπιταλιστικής κρίσης δεν προβλήθηκε και δεν εστιάστηκε, όσο έπρεπε και απαιτούσαν οι καιροί, ως κεντρικός άξονας παρέμβασης, ως η κεντρική πολιτική ατζέντα, γύρω από την οποία η ριζοσπαστική Αριστερά έχει προτάσεις και λύσεις για τον κόσμο της εργασίας. Η κεντρικότητα της κρίσης χάθηκε και δεν φάνηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως ο «πολιτικός οργανισμός» που παλεύει ενάντια στην κρίση και τις συνέπειές της.
• Δεν κατορθώσαμε, την προεκλογική περίοδο, να βάλουμε στην ατζέντα της πολιτικής «συζήτησης» τι γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη και ειδικά στην ευρωπαϊκή Αριστερά, σχετικά με την κρίση. Και υπήρχαν πολλά που θα μπορούσαμε να προβάλουμε σαν συντονισμένη πανευρωπαϊκή απάντηση των εργαζομένων απέναντι στην κρίση.Οι θέσεις και οι προτάσεις μας για την ΕΕ που με τόσο κόπο διατυπώθηκαν, αγνοήθηκαν και συχνά συκοφαντήθηκαν.
• Δεν διαφοροποιηθήκαμε από τα υπόλοιπα κόμματα και δεν καταγραφήκαμε σαν κάτι διαφορετικό ποιοτικά, αν και η σύνθεση του ψηφοδελτίου μάς έδινε αυτή τη δυνατότητα. Η εικόνα «όλοι ίδιοι είναι» συμπεριλάμβανε και εμάς και δυνητικά ψηφοφόροι μας προτίμησαν το μπάνιο ή την αποχή και δεν έβλεπαν γιατί να μας προτιμήσουν.
• Οι θετικές εναλλακτικές προτάσεις που επεξεργαστήκαμε (15 σημεία, πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ, προτάσεις της Κ.Ο. κ.λπ.) και κυρίως οι αγώνες και οι αντιστάσεις, που ενισχύσαμε το προηγούμενο διάστημα, δεν μπόρεσαν να αξιοποιηθούν.
• Η επικοινωνιακή μας καμπάνια, εξαιτίας των παραπάνω, αλλά και μιας ευφορίας που στηριζόταν σε δημοσκοπικά και όχι πραγματικά δεδομένα, ήταν άνευρη, όχι διακριτή, χαλαρή, δεν στόχευε στην ανάδειξη των προβλημάτων του κόσμου της εργασίας και στην ανάγκη μιας άλλης πολιτικής.
• Δεν αξιοποιήθηκαν όλα τα στελέχη, δεν υπήρχε ένας σχεδιασμός για την αξιοποίηση και τον πολλαπλασιασμό των δυνάμεών μας, ούτε και σχέδιο για τα αδύναμα σημεία, που χρειάζονταν ενίσχυση. Η εκλογική επιτροπή δεν μπόρεσε να παίξει το ρόλο της, ενώ προβλήματα που δεν επιλύθηκαν στο προηγούμενο διάστημα, μπήκαν με σφοδρότητα να λυθούν κατά την προεκλογική περίοδο.
Περιοριζόμαστε σε αυτά που θεωρούμε κομβικά. Θα μπορούσαν να προστεθούν και άλλα. Όμως δεν είναι της παρούσης και εξάλλου οι συνιστώσες έχουν ήδη περιγράψει και άλλες πλευρές.

Η μήτρα της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ

Αν όμως θέλουμε να ψάξουμε λίγο για τη μήτρα της σημερινής κρίσης θα οδηγηθούμε αναγκαστικά στην 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ. Στη μη εφαρμογή των αποφάσεών της και βεβαίως στη μη αξιοποίηση της μεγάλης «ζήτησης για ΣΥΡΙΖΑ» που υπήρχε τότε στην κοινωνία. Στην ουσία, με διάφορα προσχήματα, μπλοκαρίστηκε η εφαρμογή των αποφάσεων αυτών από τη μεγαλύτερη συνιστώσα που και τότε προτιμούσε έναν ΣΥΡΙΖΑ-εκλογική ομπρέλα. Η μη εφαρμογή των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ σήμαινε στην πράξη μπλοκάρισμα των όρων πολιτικής συγκρότησης και λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι παλίνδρομες κινήσεις, οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις, η εξαγγελία πολιτικών προτάσεων χωρίς προηγούμενη συνεννόηση, η ακύρωση στην πράξη μιας πλουραλιστικής εκπροσώπησης στα ΜΜΕ ήταν η συνέχεια της μη εφαρμογής των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης. Έτσι όμως η αυθαιρεσία και ένα καθεστώς μονομερών επιλογών στις σχέσεις μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, εμπεδώνονταν, γεννώντας απογοήτευση και αποστράτευση.
Και σήμερα;
Σήμερα είναι αναγνωρισμένη η κρίση φυσιογνωμίας και η κρίση προοπτικής ενός σχήματος, που έχει ορισμένα τυπικά χαρακτηριστικά εγχειρήματος κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας, αλλά ουσιαστικά λειτουργεί περισσότερο σαν ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και όχι σαν ΣΥΡΙΖΑ μετωπικός ή συνεργατικός πολιτικός οργανισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η «εκφώνηση» του εγχειρήματος και οι προσδοκίες του κόσμου της κοινωνικής και πολιτικής Αριστεράς κάνουν λόγο για έναν ΣΥΡΙΖΑ που αποτέλεσε τη «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια». Η πραγματικότητα όμως, ο «υπαρκτός ΣΥΡΙΖΑ», κουτσουρεύτηκε, εμποδίστηκε να ψηλώσει και να ριζώσει, γιατί αυτό θα ξεπερνούσε κατά πολύ συνήθειες, πρακτικές και θα τάραζε τα λιμνάζοντα νερά της πολιτικής ζωής. Έτσι φτάσαμε σε μια κρίση, σε έναν ή πολλούς κόμπους που πρέπει να επιλυθούν τώρα.
Η ανώμαλη προσγείωση που έγινε με το εκλογικό αποτέλεσμα και η κρίση που εμφανίστηκε μετεκλογικά, μπορούν, ίσως, να αποτελέσουν την τελευταία ευκαιρία να λυθούν πραγματικά ορισμένα ζητήματα –πολιτικά και οργανωτικά– που να επιτρέψουν τη συνέχιση, με κάποιους όρους, του εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια η πραγματικότητα τα τελευταία δύο χρόνια ήταν απλόχερη και μας παρουσίασε δύο-τρεις πολύ μεγάλες «ευκαιρίες», αλλά εμείς φανήκαμε μίζεροι και αδύναμοι να τις αξιοποιήσουμε. Μπροστά μας έχουμε την τελευταία, μάλλον, ευκαιρία: Ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο πολιτικός οργανισμός, που αντιπαλεύει την κρίση, ενώνει τον κόσμο που πλήττεται από την κρίση, ανοίγει έναν δρόμο για την Αριστερά. Ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ το απαιτεί, θέλει και μπορεί. Ο πολιτικός ΣΥΡΙΖΑ θα θελήσει; Και θα καταφέρει να αντιστοιχηθεί μ’ αυτή τη λαϊκή απαίτηση;
Η μη αναγνώριση των αιτιών της κρίσης, η προσκόλληση σε ένα σχήμα που έχει ήδη ξεπεραστεί από τη ζωή, η φοβερή διάσταση λόγων και έργων σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ («Ο ΣΥΡΙΖΑ στρατηγική επιλογή» χωρίς να το εννοούμε) και η εμμονή σε μια εκδοχή ΣΥΡΙΖΑ όπου τα μονοπώλια και τα προνόμια της μεγαλύτερης συνιστώσας είναι θέσφατο, οδηγεί αντικειμενικά σε κλιμάκωση της κρίσης. Ιδιαίτερα όταν μια ηγεσία αρνείται ουσιαστικά να πάρει τις ευθύνες της για μια εκλογική αποτυχία, ενώ, ταυτόχρονα, κάνει επιλογές και συνεργασίες ή ανέχεται φωνές στο εσωτερικό του χώρου της, που είτε βάλλουν ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ είτε τον βλέπουν σαν την «παράταξη» με την οποία κατεβαίνουν στις εκλογές.
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι θυμωμένος με όσους, τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά, δηλώνουν με κάθε ευκαιρία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίσαμε (και θέλουμε) είναι ένα αριστερίστικο κατόρθωμα, που ακυρώνει βασικά χαρακτηριστικά της ανανεωτικής Αριστεράς. Οι ισχυρισμοί δεν σκύβουν καθόλου στα κείμενα και στις διακηρύξεις μας, όπου πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ορίζεται ως συνέχεια ή ενότητα της «ανανεωτικής» Αριστεράς, γιατί τότε θα όφειλαν να αναφέρονται και όλες οι άλλες εκδοχές Αριστεράς που στεγάζονται στο εγχείρημα. Αντίθετα, το πρωτότυπο του εγχειρήματος, συνδέεται με το «ριζοσπαστική», που εκφράζει την προοπτική της συσπείρωσης όλων των γνωστών ρευμάτων, ιδεολογικών και πολιτικών, της κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά και άλλων προοδευτικών αριστερών δυνάμεων. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε στις αναφορές και τους φόβους για τη δημιουργία «νέου κόμματος» που επιστρατεύεται, ώστε να μην αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ στοιχειώδη λειτουργία και συγκρότηση. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδιαίτερα θυμωμένος, που βλέπει να στήνονται ειδύλλια, χωρίς να μπαίνουν όροι και κανόνες λειτουργίας απέναντι στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που με σεβασμό στην όποια ιδιαίτερη άποψη, θα υποχρεώνουν, ταυτόχρονα, όλους να σέβονται και να εφαρμόζουν τις κοινές θέσεις και προτάσεις του κοινού εγχειρήματός μας. Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ φοβάται ότι αυτοί οι συμβιβασμοί στηρίζονται σε μιαν ακόμα πιο αφυδατωμένη μορφή ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ξένοι προς την κουλτούρα και την πολιτική ηθική της Αριστεράς, και δικαιολογημένα ανησυχεί. Κάθε απομάκρυνση από την αφετηριακή συνάντηση με κύριο κανόνα την ισοτιμία χωρίς ηγεμονισμούς δημιουργεί επικίνδυνα ρήγματα στο εγχείρημα.
Χρειάζεται, επίσης, να σημειωθεί ότι όλα αυτά εξελίσσονται σε συνθήκες που χρειάζονται γενναίες και τολμηρές αποφάσεις για την αντιστροφή του άσχημου κλίματος και το ξεπέρασμα της κρίσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος στην ελληνική κοινωνία, όταν είναι ζωντανός, κινηματικός, οραματικός, όταν γεννάει και γονιμοποιεί ιδέες και πράξη που μετασχηματίζουν την πραγματικότητα και τους συσχετισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται και ζαρώνει, διαλύεται, όταν χρησιμοποιείται σαν όχημα εκλογικής διάσωσης και μόνο. Ο επιστρατευμένος «κομματικός πατριωτισμός» είναι αδιέξοδος, αλλά και ανίκανος να ξεπεράσει την κρίση, γιατί αποκόβεται από την πραγματικότητα και τις λαϊκές ανάγκες. Ο πατριωτισμός αυτός είναι τέκνο των μηχανισμών και των φιλοδοξιών και όχι τμήμα ενός πολιτικού σχεδίου. Είναι σχεδία διάσωσης σε ταραγμένα νερά, που οι επιβάτες της δεν φέρουν σωσίβια, νομίζοντας ότι διευθύνουν ένα ασφαλές υπερωκεάνιο.
Κατά την άποψή μας ούτε η σχεδία ούτε το όποιο πλοιάριο πρέπει να βουλιάξουν. Για να γίνει αυτό, χρειάζονται απαντήσεις και λύσεις στα προβλήματα που έχουμε. Όσοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απλά η μαζική οργάνωση του κόμματός τους υπονομεύουν ουσιαστικά το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κεντρικότητα της κρίσης

Ξεκινάμε από το θέμα της πολιτικής γραμμής και της εξωστρεφούς δραστηριότητας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το κεντρικό ζήτημα για το ξεπέρασμα της άσχημης κατάστασης, για την ανασυγκρότησή του.
Το κεντρικό ερώτημα παγκόσμια, ευρωπαϊκά, ελλαδικά είναι σε ποια κατεύθυνση θα οδηγήσει τον πολιτικό άξονα η κρίση. Αριστερά ή δεξιά;
Το πρόβλημα για την Αριστερά είναι η πολιτική της ταυτότητα, η κοινωνική της απεύθυνση και ο κεντρικός πολιτικός στόχος στη σημερινή εποχή της κρίσης.
Να εμφανιστεί και να είναι πραγματικά η Αριστερά, ο μόνος πολιτικός οργανισμός, που παλεύει ενάντια στις συνέπειες της κρίσης, που ενώνει το λαό και οργανώνει την αντίστασή του, που ο κεντρικός πολιτικός της στόχος είναι ένα διαφορετικό πολιτικό σύστημα.
Να χτίσουμε το κοινωνικό μέτωπο που θα ενώνει τα τμήματα του λαού που πληρώνουν τις συνέπειες της κρίσης και θα δημιουργεί τους όρους αντίστασής του.
Να σκεφτόμαστε διαρκώς πως χρειάζεται ενότητα λόγων και πράξης. Να ενώνουμε σε επίπεδο συνοικίας και πόλης, σε επίπεδο χώρων και κλάδων εργασίας τους άνεργους, τους απολυμένους, τους μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους, τους νέους και τις γυναίκες. Να συγκροτούμε παντού μέτωπα, επιτροπές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, μέτωπα δικαιωμάτων, παιδείας, πολιτισμού περιβάλλοντος κ.λπ.
Η ενότητα στη δράση, η ενότητα της Αριστεράς σήμερα είναι πιο αναγκαία από χθες. Μια ενότητα που θα οξυγονώσει την Αριστερά, που θα της αυξήσει τα ακροατήρια, που θα δημιουργήσει ευκαιρίες και δυνατότητες. Που θα κάνει την Αριστερά το αντίπαλο δέος του συστήματος, την Αριστερά εκφραστή και εκπρόσωπο των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται τις συνέπειες της κρίσης.
Αν η κρίση μας οδηγεί σε ένα άλλο πολιτικό σύστημα, τότε ο σημαντικότερος πολιτικός αγώνας είναι η επιλογή και η προβολή του από την πλευρά της Αριστεράς, άρα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Η καθημερινή της ατζέντα, η καθημερινή κοινωνική της δράση πρέπει να επικεντρώνει στα βασικά προβλήματα που απασχολούν τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις» κατά τον Μαρξ.
Πρέπει να ξαναδημιουργηθούν οι δεσμοί μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στην πόλη, με αυτούς τους συνηθισμένους ανθρώπους που σήμερα ψηφίζουν ΛΑΟΣ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
Δεν μπορεί να μας συγκινεί, κυρίως, η μεταμοντέρνα έκδοση και εκδοχή της Αριστεράς που αντικαθιστά την πολιτική με την επικοινωνία, το κίνημα με την εικόνα, την πολιτική δουλειά με τον ακτιβισμό, που περισπάται σε δευτερεύοντα ζητήματα, απότοκα των βασικών αντιθέσεων, σοβαρά μεν αλλά σήμερα κάπως δευτερεύοντα και χωρίς δυνατότητα αντιπαράθεσης και ενότητας με τον κύριο όγκο των λαϊκών στρωμάτων, που πλήττονται καίρια σ’ όλα τα βασικά δικαιώματα και κατακτήσεις και βιώνουν στο πετσί τους τον βάρβαρο και απάνθρωπο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και τις πολιτικές του.

Η ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ

Σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο η Αριστερά με τις θετικές προτάσεις και τον λόγο της προβάλλει ως βασική δύναμη μιας νέας πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας και επιδιώκει λύσεις, μεταρρυθμίσεις, αλλαγές που να ανοίγουν το δρόμο σε μια μεγάλη αλλαγή και όχι να μετατρέπεται σε συμπληρωματική δύναμη του δικομματισμού. Ο αγώνας ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και το δικομματισμό στην Ελλάδα περνά μέσα από την ενίσχυση του ρόλου της Αριστεράς, μέσα από την κοινή της δράση, μέσα από τη συσπείρωση δυνάμεων σε ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα-μέτωπο. Η τακτική για την επίτευξη αυτού του στρατηγικού στόχου πρέπει να είναι ευέλικτη, πλούσια, και κυρίως να στέλνει τα σωστά μηνύματα για το τι θέλουμε να κάνουμε, έχοντας σταθερό αριστερό προσανατολισμό. Να μας ανοίγει δρόμο για τον στρατηγικό στόχο και να μην «δουλεύει» για άλλες δυνάμεις.
Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ ορίζεται με αυτήν την ταυτότητα και φυσιογνωμία και εκπονεί έναν σχεδιασμό συγκρότησης και παρέμβασης με βάση αυτήν την αξιολόγηση και πλαίσιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται τώρα, μετά από μια εκλογική ήττα που δημιούργησε πολλές αναταράξεις, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Ή να συνεχίσει όπως ήταν μέχρι πριν ή να αλλάξει. Αλλαγές που θα θερμάνουν τον κόσμο που έχουμε απογοητεύσει, αλλαγές που θα σημάνουν πολιτική υπέρβαση μηχανισμών και γραφειοκρατίας, αλλαγές που θα ενισχύουν στη λαϊκή συνείδηση τον αριστερό, ριζοσπαστικό προσανατολισμό του, αλλαγές που θα αυξάνουν τη συλλογικότητα και τη δημοκρατία, δηλαδή την ουσιαστική συμμετοχή. Αλλαγές που θα τερματίζουν τα δύο πρόσωπα, που το ένα ακυρώνει το άλλο, την ίδια στιγμή που πρέπει στο εσωτερικό του να ακούγονται όλες οι φωνές.
Είναι αναγκαία η ενοποίηση των διάφορων κέντρων λήψης αποφάσεων, έτσι ώστε η Κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκρίνεται συνθετικά στα θέματα πολιτικής γραμμής και τακτικής της κάθε περιόδου. Τέτοια που να προσανατολίζει, να συνενώνει, να συντονίζει τον πολιτικό και κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ στις δύσκολες και αντιφατικές συνθήκες που δημιουργούνται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναβαπτιστεί πρώτα και κύρια μέσα στον κόσμο του. Να τον ακούσει καλά και να αντιστοιχηθεί με τις επιθυμίες του. Επιθυμία του είναι να μην έχουμε δύο φωνές. Επιθυμία του είναι μια πολιτική γραμμή που να τον φέρνει σε επαφή με τους συνηθισμένους ανθρώπους και τις «επικίνδυνες τάξεις». Επιθυμία του είναι η πολιτική του στράτευση.
Γι’ αυτό και στο οργανωτικό ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα έχει εξελιχτεί σε πολιτικό, πρέπει να εξασφαλιστεί η εφαρμογή όλων των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης και ταυτόχρονα να προωθήσουμε στα πλαίσια της Οργανωτικής Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του Οκτώβρη ιδέες όπως:
• Συλλογική, ενιαία, αποτελεσματική πολιτική διεύθυνση (επεξεργασία γραμμής). Η Γραμματεία και Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή να είναι ο τόπος όπου γίνεται η επεξεργασία, η εκπόνηση, ο έλεγχος και παίρνονται οι αποφάσεις για τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα. Δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση να εκφωνείται η πολιτική γραμμή από κορυφαίους παράγοντες χωρίς συνεννόηση και συζήτηση.
• Συστήνεται μια επιτροπή εργασίας με περιεχόμενο την επεξεργασία και την πρόταση προς την Γραμματεία πολιτικής γραμμής και τακτικής. Η επιτροπή αυτή αποτελείται από μέλη της Γραμματείας και της Κοινοβουλευτικής ομάδας.
• Ενιαία πανελλαδική λειτουργία, όχι ενιαίο κόμμα σήμερα, αλλά διπλές εντάξεις, κάρτα μέλους.
• Θητείες σε όλα τα όργανα, Συνδιασκέψεις και Σώματα.
• Επικύρωση από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη των Κεντρικών Οργάνων (Κεντρική Γραμματεία, Κεντρική Συντονιστική Επιτροπή).
• Ενιαία έκφραση προς τα έξω (τύπος, επικοινωνία, κ.λπ.), με Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και επίσημο εκπρόσωπο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
• Περιοδικό μηνιαίο, θεματολογικό με τις πολιτικές απόψεις και τις αντιπαραθέσεις.
• Όλες οι επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ συγκροτούνται, να λειτουργούν κανονικά και να οργανώνουν την εξωστρεφή δραστηριότητα σε κεντρικά θέματα σύμφωνα με τις αποφάσεις των τοπικών Συνελεύσεων, τις εισηγήσεις της Γραμματείας και το υλικό που πρέπει να βγαίνει.
Είμαστε ανοιχτοί σε όποιες προτάσεις και ιδέες μπορούν να δυναμώσουν πραγματικά τον ΣΥΡΙΖΑ, να δώσουν πνοή στο εγχείρημά του, να θέσουν κανόνες στο τρόπο λειτουργίας και δράσης του, ώστε να είναι αποτελεσματικός, ρεαλιστικός, κοινωνικός και πολιτικός. Στα πλαίσια της Οργανωτικής Συνδιάσκεψης μπορούμε να ανταλλάξουμε σκέψεις και ιδέες για να προχωρήσει –χωρίς αποκλεισμούς– η «μεγαλύτερη πολιτική καινοτομία που εμφανίστηκε στο πολιτικό σκηνικό τα τελευταία 20 χρόνια».
Σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να ανακατέψουμε τα χαρτιά με τρόπο που να κάνουμε γρήγορα βήματα μπροστά.

ΔΕΑ, Ενεργοί Πολίτες, ΚΕΔΑ, ΚΟΕ, Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας, Μαρία Φραγκιαδάκη,
(μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ)

Ερώτηση του Π. Λαφαζάνη για τις προκλητικές παραβιάσεις των Τούρκων στο Αιγαίο

ΕΡΩΤΗΣΗ
Προς τον κ. Υπουργό Άμυνας
Και την κα Υπουργό Εξωτερικών

ΘΕΜΑ: Οι νέες προκλητικότατες υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι και η επί της ουσίας αδράνεια της Αθήνας.
Μετά και τις νέες προκλητικότατες συνεχείς υπερπτήσεις, στις 13/07/2009, σχηματισμών τουρκικών αεροσκαφών πάνω από τα ελληνικά νησιά Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι, νιώθω υποχρεωμένος να επανέλθω με νέα ερώτησή μου για το γεγονός, αφού η απάντηση που έλαβα στην ερώτηση που από 15/04/2009 κατέθεσα για το ίδιο θέμα δεν ήταν ικανοποιητική, ενώ έκτοτε οι συνεχιζόμενες προκλήσεις προσδίδουν πολύ πιο ανησυχητικές και επικίνδυνες διαστάσεις στις τουρκικές παραβιάσεις.
Στην απάντηση που έλαβα από το Υπ. Εξωτερικών για τις τουρκικές υπερπτήσεις της 13/04/09 πάνω από τα νησιά Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι, σημειώνετο ότι η ελληνική πλευρά είχε προβεί σε διάβημα, αλλά ότι «η Τουρκία δεν αποδέχεται τις διαμαρτυρίες μας, τις οποίες και παγίως απορρίπτει», ενώ υπογραμμιζόταν ότι η «τουρκική συμπεριφορά είναι καταφανώς αντίθετη προς τις υποχρεώσεις που καλείται να εκπληρώσει η Τουρκία στο πλαίσιο των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε.»
Επειδή σαφώς οι συνεχείς Τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από το Φαρμακονήσι και το Αγαθονήσι υποδηλώνουν μια προσπάθεια έμπρακτης, μετά τα Ίμια, διεύρυνσης των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο με την αμφισβήτηση εδαφικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας
Επειδή η χώρα μας αντί να αναζητήσει αποτελεσματικότερους πολιτικούς τρόπους αντίδρασης στις Τουρκικές προκλήσεις, απεδέχθη ακόμα και την τοποθέτηση Τούρκου Διοικητή (εναλλάξ με έλληνα) στο Νατοϊκό αεροπορικό Στρατηγείο της Λάρισας!

Ερωτώνται οι Υπουργοί:
1. Ποιες πολιτικές πρωτοβουλίες σκοπεύουν να αναλάβουν, πέραν των ατελέσφορων κάθε φορά διαβημάτων, για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις πρωτοφανείς τουρκικές προκλήσεις, οι οποίες είναι ιδιαίτερα στοχευμένες στα νησιά Φαρμακονήσι και Αγαθονήσι;
2. Σκοπεύουν να συνδέσουν, εν όψει μάλιστα, της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου, την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, πέραν των πολλών άλλων που αναφέρονται και στην Κύπρο, με τον τερματισμό των Τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο και την απόσυρση από μέρους της Άγκυρας της επεκτατικής θεωρίας των «γκρίζων ζωνών»;

Ο ερωτών βουλευτής

Λαφαζάνης Παναγιώτης

Συζήτηση για το Κυπριακό ζητά ο Αλ.Αλαβάνος με επιστολή του προς τον Δ.Σιούφα

Συζήτηση σε επίπεδο εκπροσώπων κομμάτων και με τη συμμετοχή της υπουργού Εξωτερικών ζητά με επιστολή του προς τον Δ. Σιούφα, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, μία ημέρα πριν από την συμπλήρωση 35 χρόνων από το πραξικόπημα στην Κύπρο.

Στην επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Βουλής, ο κ. Αλαβάνος αναφέρει: «Λόγω της επετείου αυτής και των εν εξελίξει συζητήσεων για την επίλυση του Κυπριακού, ζητώ εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς να αφιερωθεί κάποιος χρόνος σε συνεδρίαση των επόμενων ημερών, στην απότιση φόρου τιμής στους αγωνιστές της δημοκρατίας και της Κυπριακής ενότητας και στη συζήτηση των θεμάτων αυτών, σε επίπεδο εκπροσώπων κομμάτων, όπως άλλωστε έχει γίνει και στο παρελθόν για σημαντικά ζητήματα.

Ο Αλ.Αλαβάνος ζητά να συμμετέχει στη συζήτηση και η υπουργός Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη.

Στις 15 Ιουλίου συμπληρώνονται 35 χρόνια από το πραξικόπημα στην Κύπρο, ενώ τη Δευτέρα 20 Ιουλίου συμπληρώνονται 35 χρόνια από την τουρκική εισβολή.

Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΩΝ

Ιούνιος 2009

Οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας» μετά τις συνελεύσεις μελών και φίλων που πραγματοποίησαν οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις και πυρήνες μας, καταλήγουν στα πιο κάτω συμπεράσματα:


Ήττα της αριστεράς και απολίτικες διέξοδοι
Αρχική μας διαπίστωση είναι πως η Αριστερά στο σύνολό της υπέστη μια ξεκάθαρη ήττα. Τόσο σε επίπεδο ποσοστών, όσο –κύρια- σε απόλυτο αριθμό ψήφων που συγκέντρωσε. Σε σχέση με τις εκλογές του 2007, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε «συσπείρωση» των ψηφοφόρων του μόνο κατά 66,71%, το ΚΚΕ 73,36% και μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχεδόν 100% (97,79% από ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ, συν την Κομμουνιστική Ανανέωση που είχε στηρίξει το ΚΚΕ).
Αντίθετα η άκρα δεξιά, σημείωσε σημαντική άνοδο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. πήρε σχεδόν 100.000 περισσότερες ψήφους και το 7,15% που συγκέντρωσε, είναι το μεγαλύτερο ποσοστό της μεταδικτατορικής Άκρας Δεξιάς (ακόμα και η «Εθνική Παράταξη» του Στ. Στεφανόπουλου το 1977 πήρε 6,82%). Αν το αθροίσουμε μάλιστα με το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» και του Ντερτιλή, φτάνει το 7,67%. Όλοι όσοι στρατεύονται στην Αριστερά, θα πρέπει να ανησυχούν από αυτή την άνοδο.
Στον αντίποδα, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, έπεσε στο 0,8% αντίθετα με τις προσδοκίες (για παράδειγμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπολόγιζαν να φτάσουν το 1 με 1,5%).
Συνολικά, μαζί με ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά, έφτασε σχεδόν το 14%.
Καταφύγιο στην «Οικολογία».
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των εκλογών, ήταν η πρόθεση πάρα πολλών ψηφοφόρων να στηρίξουν «άχρωμα» οικολογικά σχήματα, ακόμα και αν αγνοούσαν τι ήταν πραγματικά αυτό που ψήφιζαν. Έτσι, τα τρία «οικολογικά» σχήματα συγκέντρωσαν 243.000 ψήφους που τους έδωσαν το 4,75%.
Πρωταγωνίστρια η αποχή
Εντυπωσιακότερη όλων όμως, ήταν η αποχή. Ακόμα και ο «νικητής» των εκλογών, το ΠΑΣΟΚ, συγκέντρωσε 850.000 λιγότερες ψήφους σε σχέση με το 2007. Η δε ΝΔ συγκέντρωσε 1.340.000 λιγότερες ψήφους. Η αποχή έφτασε σε ασύλληπτα νούμερα. Άγγιξε το 48%. Ακόμα και το 2,5% αυτών που τελικά προσήλθαν στις κάλπες, επέλεξε το λευκό και το άκυρο.
Το αποτέλεσμα, ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ, κατώτερο των προσδοκιών.
Το προηγούμενο διάστημα καταφέραμε μια σειρά από νίκες. Καταφέραμε να αναδειχθούμε στην κύρια αντιπολιτευτική δύναμη απέναντι στην κυβέρνηση της Δεξιάς. Στοχεύαμε λοιπόν σε άνοδο του ποσοστού μας σε σχέση με το 2007, εκλογή ενός ακόμα ευρωβουλευτή και την τρίτη θέση. Αποτύχαμε και στους τρεις στόχους μας. Για την αποτυχία αυτή υπάρχουν αιτίες που πρέπει να αναλύσουμε. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, δεν οφείλεται στο εκλογικό αποτέλεσμα. Απλά αυτό όξυνε τα προβλήματα που προϋπήρχαν.
Ποιά ήταν τα αίτια της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ;
Οι αριθμοί από μόνοι τους δεν δίνουν συμπεράσματα. Πρέπει να τους συνδέσουμε με διεργασίες, προσδοκίες, πολιτικές και τελικά να τους χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο διόρθωσης της –εκ των πραγμάτων- λανθασμένης πορείας μας.
Μεγάλη κριτική έγινε –ορθά- για το «θολό τοπίο» των θέσεών μας. Άρα η «ορθοδοξία» θα ήταν εχέγγυο για τη διατήρηση τουλάχιστον των δυνάμεών μας. Αυτή τη συνταγή ακολούθησε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που με ξεκάθαρες και σαφείς θέσεις διατήρησε το 100% των δυνάμεών της. Αν όμως η «ορθοδοξία» εγγυάται το αποτέλεσμα, τότε γιατί το «ορθόδοξο» ΚΚΕ έχασε 155.000 ψήφους; Άρα το ζήτημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο. Εμείς οι του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουμε ότι είχαμε ορθές θέσεις. Παρ’όλα αυτά 120.000 ψηφοφόροι μας, μας εγκατέλειψαν. Φταίνε αυτοί ή εμείς που δεν πείσαμε για το ότι φέρνουμε κάτι νέο, ρεαλιστικό και αποτελεσματικό;
Υπήρχαν πράγματα που δεν κάναμε;
Στη μάχη των εκλογών είχαμε πολλά βέλη στη φαρέτρα μας, τα οποία ποτέ δε χρησιμοποιήσαμε.
• Ο σύντροφος Μανώλης Γλέζος, ήταν το καταλληλότερο πρόσωπο για να συνδέσει την εικόνα των νέων ανθρώπων που στελεχώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη γενιά της Αντίστασης. Έκανε μια δημόσια πρόταση για ενότητα ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ ώστε να δημιουργηθεί ενωτικός πόλος της Αριστεράς. Η πρόταση αυτή, όχι μόνο δεν προβλήθηκε, αλλά αντιμετώπισε ειρωνικά σχόλια από συντρόφους και από το ΚΚΕ.
• Κύριο πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ποικιλία των συνιστωσών. Το διαφορετικό κοινό στο οποίο απευθύνονται, η διαφορετική οπτική γωνία και προτεραιότητες στην πολιτική τους δράση. Αντί λοιπόν να προβάλουμε αυτό μας το πλεονέκτημα, κυριολεκτικά το εξαφανίσαμε.
• Δεν προβάλαμε τόσο τα 15 σημεία, όσο και το πρόγραμμά μας. Ακόμα και τα μέλη μας δεν γνώριζαν βασικές πολιτικές μας θέσεις.
• «Εξαφανίσαμε» τους πρώτους υποψήφιους του ευρωψηφοδελτίου. Στις συγκεντρώσεις και τα ΜΜΕ, εμφανίζονταν διάφορα στελέχη, εκτός των υποψηφίων. Αν οι υποψήφιοί μας ήταν το «δυνατό χαρτί μας» γιατί δεν τους αξιοποιήσαμε; Αν πάλι οι υποψήφιοί μας ήταν «αδύναμοι κρίκοι», γιατί τους επιλέξαμε;
• Δεν αποβάλαμε τα στοιχεία που έκαναν δύσπιστους τους αριστερούς ψηφοφόρους σχετικά με τα σενάρια κεντροαριστεράς και κυβερνητισμού.
• Δεν πείσαμε τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ότι μπορούμε να καταθέσουμε ρεαλιστικές και αξιόπιστες προτάσεις για διέξοδο από την κρίση.
Κάναμε λάθη;
Η σωρεία λαθών μας, μας οδήγησε στα όρια της καταστροφής.
• Κυριότερο λάθος μας: η εσωστρέφεια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναλωθήκαμε σε αντιπαραθέσεις που αφορούσαν την ιεραρχία των συνιστωσών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ιεραρχήσουμε τις πολιτικές μας προτεραιότητες. Κάποια περίοδο, τα αστικά ΜΜΕ έδιναν την εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέβει λειψός στις ευρωεκλογές, καθώς στελέχη άφηναν να εννοηθεί αυτόνομη κάθοδος μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
• Ακόμα και οι ψηφοφόροι μας δεν γνώριζαν τις αληθινές μας προθέσεις για ζητήματα όπως π.χ. η σχέση που θέλουμε με το ΠΑΣΟΚ. Τα ΜΜΕ φιλοξενούσαν διαρκώς αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις στελεχών μας.
• Επιτρέψαμε να χαθεί το αρχικό μας πλεονέκτημα για την έκρηξη του Δεκέμβρη, δωρίσαμε την εξέγερση στους αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς και καταντήσαμε δημοσίως να υπερασπιζόμαστε το πλιάτσικο των καταστημάτων, αδυνατώντας να απαντήσουμε στην αγωνία του μέσου πολίτη, ανεχόμενοι επιπλέον ακόμα και το ΚΚΕ να μας επιτίθεται από τα δεξιά.
• Αφήσαμε να μας παρασύρει ο ΛΑ.Ο.Σ. σε μια άτοπη αντιπαράθεση για τους μετανάστες, χάνοντας τις θέσεις μας για ένταξή τους στον κοινωνικό, εργασιακό, συνδικαλιστικό ιστό.
• Επιπλέον φοβηθήκαμε να υπερασπιστούμε πολιτικά τις θέσεις μας για κουκούλες και δικαιώματα ομοφυλοφίλων, καταφεύγοντας σε συνθηματολογία, αδυνατώντας να εξηγήσουμε το τι πιστεύουμε.
• Δείξαμε πλήρη απροθυμία (ή τρόμο) στο να πάρουμε θέση για Κύπρο, Μακεδονία, Θράκη, επιτρέποντας στους λασπολόγους να μας επιτίθενται παίρνοντας αφορμές από μεμονωμένες εκφράσεις μας οι οποίες δεν ερμήνευαν ούτε καταδείκνυαν το εύρος των θέσεών μας.
• Στα περιβαλλοντικά ζητήματα, δωρίσαμε την ουσιαστική παρέμβασή μας σε ζητήματα όπως Ελαιώνας, Ασωπός, Αχελώος, λιθάνθρακας, ελεύθεροι χώροι κλπ, στους διάφορους «οικολόγους». Στο όνομα μιας απροσδιόριστης πολιτικής συγγένειας, φοβηθήκαμε να στηλιτεύσουμε την απουσία τους από αγώνες και την «ουδέτερη» ή αμφίβολη στάση τους, αντί να είμαστε κατηγορηματικοί.
• Σε πολλά σημεία του, το πρόγραμμα δεν ήταν τόσο τολμηρό και ριζοσπαστικό όσο τα «15 σημεία» (με την εξαίρεση των οικολογικών)
Αυτόματος πιλότος.
Κάποια πράγματα λειτουργούσαν σαν με αυτόματο πιλότο, χωρίς συλλογικές επεξεργασίες και επιλογές. Το ποιος επέλεγε τελικά για το είδος και –κυρίως- το κόστος της προεκλογικής εκστρατείας, για τα συνθήματα και τις προτεραιότητες, δεν είναι εύκολο να απαντηθεί με βεβαιότητα. Το Γραφείο Τύπου δεν είχε σύνδεση με τη Γραμματεία ή την Εκλογική Επιτροπή και σίγουρα δεν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ αλλά μάλλον του ΣΥΝ. Όταν μάλιστα αναρτήσαμε στο ιστολόγιό μας τις προτάσεις για αφίσες ώστε τα μέλη και οι φίλοι μας να συμμετάσχουν με τη γνώμη τους, ξεπέσαμε (ως χώρος) στο σημείο να δεχόμαστε διαταγές να τερματίσουμε την ανάρτηση!!!!!
Την ίδια στιγμή, στελέχη που θέλουν να θεωρούνται ιστορικά και σημαντικά, αισθάνονταν ότι είχαν την πολυτέλεια να «αφορίζουν» συναγωνιστές, αισθανόμενοι ισχυροί και εδραιωμένοι καθοδηγητές και πρωτοπόροι. Άλλοι πάλι νόμισαν πως η οργάνωση «από τα πάνω» μπορεί να υποκαταστήσει την έλλειψη συμμετοχής «από τα κάτω». Για παράδειγμα κανείς άλλος εκτός από μας δεν στηλίτευσε το γεγονός πως τον Δεκέμβρη στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην κλιματική αλλαγή, ενώ το 2007 συμμετείχαν περίπου 1200 άτομα, το 2008 ήταν πολύ λιγότεροι από τους μισούς.
Τα μεσαία κυρίως «στελέχη» του ΣΥΡΙΖΑ στις αστικές περιοχές, θεώρησαν αυθαίρετα πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική και την ανικανότητα και τη συνενοχή του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα όμως καλούνται να απαντήσουν πως και γιατί σε περιοχές με μακροχρόνια παρουσία και δράση της Αριστεράς, όπως π.χ. η Νίκαια και το Πέραμα, με ανεργία, κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και οικιστικά προβλήματα, η αποχή ξεπέρασε το 58%.
Μας «χτύπησε» όλο το πολιτικό κατεστημένο.
Το ΚΚΕ χτύπησε αλύπητα τον ΣΥΡΙΖΑ με αντιδεοντολογικές επιλογές και «καταγγελίες» παρουσιάζοντας ψευδείς πληροφορίες και ανακρίβειες – μισές αλήθειες. Αντιλαμβανόμαστε το γιατί. Πριν από μερικούς μήνες, δημοσκοπήσεις έδειχναν πως οι 3 στους 4 ψηφοφόρους του ΚΚΕ ήθελαν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έπρεπε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδομηθεί στα μάτια των αριστερών ψηφοφόρων. Έτσι το ΚΚΕ ένωσε τις δυνάμεις του με την αντίδραση που ήθελε κι αυτή να αποτρέψει την πιθανότητα της ισχυρής ενωμένης Αριστεράς. Τον περασμένο Δεκέμβρη το ΚΚΕ συντάχθηκε με τον ΛΑΟΣ και τη ΝΔ, ενάντια στην υπεράσπιση της κοινωνικής και νεολαιϊστικης έκρηξης. Το ΠΑΣΟΚ βλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε την ουσιαστική αντιπολίτευση κατά τις μάχες για το ασφαλιστικό, την αναθεώρηση του συντάγματος και την κοινωνική και ευρωπαϊκή πολιτική, στόχευσε τον ΣΥΡΙΖΑ για να μην έχει διαρροές προς αυτόν. Όσο για τη ΝΔ, ανέχθηκε την άνοδο του ΛΑΟΣ και την κυριάρχηση της δικής του ατζέντας, προκειμένου να αποτρέψει την αγωνιστική αναθάρρηση του κόσμου και να ενισχύσει το αίσθημα ανασφάλειας και φόβου (μια συνταγή που έκανε τον Ντε Γκωλ παντοδύναμο). Με αφορμή τον Ελαιώνα, ακόμα και επιχειρηματίας ακινήτων και εμπορικών κέντρων μας επιτέθηκε, ενώ οι εργαζόμενοι γι’ αυτόν κολλούσαν αφίσες ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, για το ίδιο θέμα, αθλητικά ΜΜΕ έστρεφαν εναντίον μας οπαδούς συγκεκριμένης ΠΑΕ.
Έπαιξαν ρόλο τα ΜΜΕ;
Τα ΜΜΕ (κυρίως η τηλεόραση) έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Αρχικά πρόβαλαν ασυνήθιστα την άνοδό μας, ειδικά μετά την εκλογή Τσίπρα. Όταν όμως συνειδητοποίησαν οτι αποτελούσαμε κίνδυνο για το σύστημα, μας τσάκισαν. Η αρχική ανοχή και ελαφρά προβολή του νέου στην ηλικία Τσίπρα, εξελίχθηκε σε λυσσαλέα επίθεση. Στις περισσότερες συνεντεύξεις του, οι «δημοσιογράφοι» δεν τον άφηναν σχεδόν να εξηγήσει θέσεις και απόψεις. Αντίθετα οι «διαφωνούντες» του ΣΥΝ, είχαν υπέρμετρη προβολή, τη στιγμή που οι ριζοσπάστες δεν εμφανίζονταν παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Πριμοδοτήθηκαν στην ουσία οι εσωτερικές μας διαφωνίες και από κύρια αντιπολιτευτική δύναμη, μας μετέτρεψαν σε αποδιοπομπαίους τράγους, αναδεικνύοντας τον ΛΑΟΣ σε κύριο συνομιλητή μας στα τηλεοπτικά παράθυρα. Χαρακτηριστικό του αποκλεισμού μας από τα ΜΜΕ είναι πως η City Press την επομένη της συγκέντρωσης της Αθήνας, δεν έκανε την παραμικρή αναφορά ή σχόλιο.
Δεχθήκαμε χτυπήματα και από το εσωτερικό μας.
Η προγραμματική μας δουλειά, κατέληξε αρχικά στα «15 σημεία». Αυτά εξέφρασαν πολιτικά χαρακτηριστικά που επεδίωκαν συγκλίσεις με πολίτες, συλλογικότητες, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις που επεδίωκαν αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Έδιναν παράλληλα απαντήσεις στις επιθέσεις που δεχόμασταν από τα αριστερά, ξεκαθαρίζοντας τις προθέσεις μας. Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ, τα χαρακτήρισε «συνονθύλευμα» και αντιπρότεινε «συγκλίσεις πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του προοδευτικού εκσυγχρονισμού…..». Τα 15 σημεία απέρριπταν με σαφήνεια την πολιτική της κεντροαριστεράς, γι’ αυτό και πολεμήθηκαν.
Έχουν επιπλέον κατατεθεί στο δημόσιο διάλογο επώνυμες καταγγελίες για «συντρόφους» που προέτρεψαν σε ψήφο στο ΠΑΣΟΚ και τους Πράσινους. Αν οι ψηφοφόροι αυτοί (υποθετικά όσοι επιπλέον μας ψήφισαν το 2007) στήριζαν ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους ψηφοφόρους που «κρύωσαν» γιατί προετοιμάστηκαν από τα ΜΜΕ και από στελέχη μας για δεύτερο ψηφοδέλτιο που θα προέκυπτε από τη μη συμφωνία για το ευρωψηφοδέλτιο, ακόμα και αν δεν κερδίζαμε κανένα νέο ψηφοφόρο, θα φτάναμε τα ποσοστά του ΛΑ.Ο.Σ., θα παραμέναμε πολύ κοντά στο ΚΚΕ και δεν θα αναπτυσσόταν η φιλολογία της ήττας, καταρρίπτοντας παράλληλα τη «δικαίωση» της Άκρας Δεξιάς και την ορθοδοξία του ΚΚΕ.
Ένα άλλο ισχυρό πλήγμα, ήταν η εφεύρεση της αντιπαράθεσης για το ποιος είναι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Η κόντρα αυτή κορυφώθηκε με την συμμετοχή του σ. Αλαβάνου στην τηλεοπτική παράθεση με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς και τροφοδοτήθηκε από αυτούς που ήθελαν να πλήξουν την ενότητα. Η αλήθεια είναι πως οι εκτός του ΣΥΝ, δυσκολευτήκαμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το εφεύρημα. Υπήρξαμε μάλιστα υπέρ του δέοντος υποχωρητικοί, με αποκορύφωμα το ότι το ψηφοδέλτιο υπέβαλε ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ο Α.Τσίπρας.
Υπήρχαν «σημάδια» που προειδοποιούσαν
Από καιρό είχαν αρχίσει να γίνονται επισημάνσεις για την κακή μας πορεία. Αρχικά όσοι προερχόμαστε κυρίως από τον Τροτσκιστικό χώρο αλλά και άλλοι σύντροφοι, είχαμε διαπιστώσει ομοιότητες με τη δεκαετία του ’30, επισημαίνοντας τάσεις συντηρητικοποίησης σε τμήματα της κοινωνίας, ως απάντηση στην οικονομική και αξιακή κρίση. Δεν αξιολογήσαμε με σοβαρότητα όμως τα δείγματα ανοχής στον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Υποτιμήσαμε τη διείσδυση της άκρας δεξιάς στα λεγόμενα «λαϊκά στρώματα». Αρνηθήκαμε να δούμε κατάματα το πρόβλημα. Φτάσαμε να δούμε την εξίσωση από τα ΜΜΕ και τη Δεξιά, της δολοφονίας Γρηγορόπουλου με τη δολοφονία αστυνομικού από αγνώστους μερικές εβδομάδες μετά.
Το ότι το πρώτο κύμα ενθουσιασμού είχε υποχωρήσει ανεπιστρεπτί, είχε επισημανθεί έγκαιρα από τους συντρόφους που εμπνεύστηκαν την ανάγκη για ένα «δεύτερο κύμα», μιας κίνησης που αντιμετωπίστηκε τουλάχιστον με επιφύλαξη από μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια στιγμή όμως που αρκετοί συνομολογούσαμε την οριστική πτώση της επιρροής μας στο λαό, τη στιγμή που ακόμα και ο σύντροφος Αλαβάνος στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμαινε πως η «μόδα» της πτώσης μας μπορεί να μας φέρει στα ποσοστά των εκλογών του 2007 ή ακόμα και κάτω από αυτά, τη στιγμή που στις δημοσκοπήσεις χάναμε περίπου 1% το μήνα, τη στιγμή που εμείς λέγαμε πως θα χρειαστεί προσπάθεια για να κερδίσουμε τον 2ο ευρωβουλευτή, κάποιοι άλλοι μας ειρωνεύονταν (ακόμα και μέσα στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ) και μιλούσαν για 4ο ευρωβουλευτή. Κανείς μας δεν ήθελε ένα ποσοστό κάτω του 6,5% όμως πολύ φοβόμασταν το πολύ μικρότερο.
Είχε έγκαιρα επισημανθεί επίσης πως η Γραμματεία ήταν ένα στρατηγείο χωρίς στρατό. Υπήρξαμε πολύ αδύναμοι σε σχέση με την οργάνωση που απαιτούσε η περίοδος. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις μας για δράσεις και καμπάνιες.
Τι πρέπει να γίνει:
Είναι σαφές ότι πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα.
• Να στραφούμε άμεσα σε επιθετικές πρωτοβουλίες σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο, ενισχύοντας την εξωστρέφεια.
• Να εντατικοποιήσουμε την επίθεσή μας στη ΝΔ, αναλαμβάνοντας με σοβαρότητα και πάλι το ρόλο που κατακτήσαμε και χάσαμε σύντομα: αυτόν της ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
• Να συναποφασίσουμε τη στρατηγική που θα ακολουθήσουμε μέχρι τις εθνικές εκλογές.
• Να προχωρήσουμε άμεσα σε οργανωτική αναδιάρθρωση, με βάση το σκεπτικό που διατυπώνεται από το «δεύτερο κύμα».
• Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και τα Πανελλαδικά όργανα να αποτελέσουν εργαλεία πολιτικών επεξεργασιών και δουλειάς σε συνεργασία με τους Τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ.
• Το Γραφείο Τύπου να ΣΥΡΙΖοποιηθεί. Η εκπροσώπησή μας στα ΜΜΕ να γίνει πλουραλιστική και να εξειδικευτεί, όχι μόνο με γνώμονα την αναλογία του εσωτερικού μας μα και με βάση το ποιος είναι κατάλληλος να πει τι, δίνοντας τέλος στην εικόνα του κόμματος – studio.
• Να ισχυροποιηθούν θεσμικά και οικονομικά οι τοπικοί ΣΥΡΙΖΑ.
• Να αποφασίσουμε επιτέλους να κουβεντιάσουμε και τα «καυτά» ζητήματα που προκαλούν ερωτηματικά στον κόσμο μας, όπως: Τοπική Αυτοδιοίκηση, «εθνικά», σχέση μας με ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Συνιστώσες ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πράσινους.
• Από τους περίπου 25 αποσπασμένους υπαλλήλους στον ΣΥΡΙΖΑ (εκτός για την ώρα των αποσπασμένων στα γραφεία των Βουλευτών) να επιλεγεί ένας από κάθε συνιστώσα ώστε να μη στηριζόμαστε μόνο σε επαγγελματικά στελέχη (τα οποία οι περισσότερες συνιστώσες δεν διαθέτουν) και να μπορούν όλοι να συμμετέχουν σε πρωινά μαζέματα κλπ.
• Να μεταστεγαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε χώρο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες της λειτουργίας του.
• Να εκδοθεί το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ όπου όλοι θα γράφουν για όλα.
• Πολύ καλό θα ήταν να διερευνηθεί η δυνατότητα για εφημερίδα free press που θα διανέμεται κυρίως στα αστικά κέντρα.
• Απέναντι στο χάλι του 902 tv, θα μπορούσαμε να αντιπαρατάξουμε ένα κανάλι που θα στηρίζεται στην ποικιλία του ΣΥΡΙΖΑ και κύρια στους νέους δημιουργούς, αγωνιστές, επιστήμονες.
• Να εγκαταλείψουμε τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ και να οικοδομήσουμε τον πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ γιατί…
• Πάνω απ’ όλα οφείλουμε να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους που αναζητούν στην Αριστερά μια ελπίδα για το μέλλον του Λαού μας, του Πολιτισμού και του Οικοσυστήματος.




Η Κεντρική Γραμματεία των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας»

http://ecosocialistsgreece.blogspot.com/2009/07/blog-post_05.html


Το πιο πάνω τελικό κείμενο, είναι αυτό που πλειοψήφησε. Το κείμενο της μειοψηφίας προέβλεπε στο πεδίο Υπήρχαν πράγματα που δεν κάναμε; την ακόλουθη παράγραφο:
«Τα 6, 12, 3 σημεία προσέγγισης με το ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να είναι διαρκή, συγκεκριμένα και σαφή, απλά και κατανοητά, να αναδεικνύουν το γεγονός οτι δεν είμαστε αντίθετοι με τη συνεργασία λόγω προκατάληψης, αλλά λόγω του οτι το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει τη στήριξη νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών».
Η πλειοψηφία θεώρησε ότι τα σημεία προκάλεσαν περισσότερη σύγχυση σχετικά με τα σενάρια συγκυβέρνησης.

Αύγουστος 2008 - Οικοσοσιαλισμός στο TV12 Δωδεκανήσου

Δείτε μέρος της παρουσίας του Τάσου Πανταζίδη στο TV12 Δωδεκανήσου, όπου μιλά για τον Οικοσοσιαλισμό:

Προτάσεις του «2ου κύματος» για την οργανωτική αναδιάταξη του ΣΥΡΙΖΑ

Προτάσεις του «2ου κύματος» για την οργανωτική αναδιάταξη του ΣΥΡΙΖΑ


το παρακάτω κείμενο προτείνεται απο το προσωρινό συντονιστικό του 2ου κύματος σαν προσχέδιο συζήτησης και είναι ανοιχτό προς διαμόρφωση

1. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την πιο σημαντική προσπάθεια ανασύνθεσης της αριστεράς στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Έχει καταφέρει να προκαλέσει μια μεγάλη ανατροπή στα μέχρι σήμερα δεδομένα. Είναι το μόνο ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς με μαζική αναφορά και απήχηση. Έχει σημαντική εμπλοκή στους αγώνες της νεολαίας, των τοπικών κοινωνιών, για το περιβάλλον κ.λπ., το γυναικείο ζήτημα, τα θέματα της Υγείας και της Παιδείας, μικρότερη παρέμβαση στα ζητήματα που αφορούν το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα κ.ο.κ. Έχει ελκύσει στις γραμμές του χιλιάδες ανένταχτους αγωνιστές, δημιουργώντας την ελπίδα για μια συνολική ανασύνθεση της ελληνικής αριστεράς. Αναγνωρίζοντας όλα αυτά, οφείλουμε την ίδια στιγμή να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες και τα προβλήματα που εμφανίζει. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και πριν απ’ αυτές τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών δείχνουν τους κινδύνους με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιμέτωπος.

2. Οφείλουμε να ξεκινήσουμε από την αναγνώριση μιας πραγματικότητας: η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχωρήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σταματήσει να εμπνέει όπως στο πρώτο διάστημα μετά τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές. Αυτό αντανακλάται και στα ποσοστά, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τα ποσοστά. Είναι η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει προοπτική, να συσπειρώσει στις γραμμές του και να οργανώσει κόσμο, να αξιοποιήσει τη δυναμική ενέργεια δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών. Αντίθετα, έχουμε ανησυχητικά σημάδια για το αντίθετο: αποσυσπείρωση και αποστράτευση, ιδιαίτερα ανένταχτων. Μια απλή ματιά στην εικόνα των τοπικών συνελεύσεων και στους αριθμούς της τελευταίας πανελλαδικής συνάντησης και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις στις φοιτητικές εκλογές επιβεβαιώνει αυτή την εκτίμηση. Αυτό αντανακλάται και στα ποσοστά. Από την άλλη, πρέπει να σημειώσουμε την ικανοποιητική εικόνα πολλών προεκλογικών συγκεντρώσεων για τις ευρωεκλογές, παρότι άλλες εμφάνισαν σοβαρές αδυναμίες.

3. Η απλή έκφραση ικανοποίησης για τα ποσοστά των ευρωεκλογών, με τη λογική ότι είναι ένας ακόμη κρίκος σε μια «αλυσίδα» διαρκώς καλύτερων εκλογικών αποτελεσμάτων από το 2004 και ύστερα, στην ουσία αρνείται να τοποθετηθεί για τις αιτίες, δεν επιτρέπει να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση για τα αίτια, της διαπιστωμένης αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει ένα μαζικό ρεύμα βάσης στην κοινωνία και να κεφαλαιοποιήσει την πολιτική – εκλογική δυναμική μιας προηγούμενης περιόδου. Τείνει να τροφοδοτήσει μια τάση γενικού εφησυχασμού και ωραιοποίησης της πραγματικότητας, όταν αυτό που απαιτείται είναι σοβαρή μελέτη, κριτική εξέταση της όλης πορείας, συμπεράσματα. Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι βέβαια ικανοποιητικό σαν βάση για να βασιστεί το ενωτικό μας εγχείρημα και να χτιστεί μια πολιτική προοπτική, αλλά ταυτόχρονα είναι πασιφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να εκφράσει ηγεμονικά τη δυσαρέσκεια απέναντι στο δικομματισμό, δυνατότητα που σηματοδοτήθηκε από τα υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά μιας προηγούμενης περιόδου. Είναι σωστό να τονίζονται οι αντικειμενικοί παράγοντες που συνέβαλαν σ’ αυτή την αδυναμία, αλλά είναι επίσης αδιαμφισβήτητο ότι επέδρασαν καταλυτικά και υποκειμενικές αδυναμίες. Η επισήμανση και ερμηνεία αυτής της πολιτικής αδυναμίας αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά καθήκοντα της περιόδου και όρο για να χτίσουμε μ ια νέα προοπτική για το εγχείρημά μας.

4. Η αναφορά σ’ αυτή την αδυναμία δεν σημαίνει με κανένα τρόπο υποτίμηση της σημασίας των ποσοστών που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταγράψει στις ευρωεκλογές. Στηριγμένος στο ποσοστό που έχει πάρει, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σήμερα τη δυνατότητα πραγματικά να επιφέρει τεράστιες ανατροπές στο πολιτικό σκηνικό και την κοινωνία. Η υλοποίηση αυτής της δυνατότητας όμως εξαρτάται από την πολιτική του πορεία την επόμενη περίοδο και από τα οργανωτικά συμπεράσματα στα οποία θα καταλήξει. Η ώρα για την κριτική εξέταση της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι λοιπόν τώρα, καθώς από τη μια οι κίνδυνοι έχουν φανεί καθαρά και από την άλλη η κατάσταση είναι ακόμη αναστρέψιμη.

5. Το κείμενο αυτό δεν φιλοδοξεί να προσφέρει μια ολοκληρωμένη πολιτική ανάλυση για τις αδυναμίες που εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ούτε και μια ολοκληρωμένη πολιτική αποτίμηση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, γιατί αυτό παραπέμπει ανάμεσα στα άλλα και σε μια προγραμματική συζήτηση αλλά και σε άλλα, σημαντικά πολιτικά ζητήματα. Επιδιώκει να ανοίξει τη συζήτηση για τα πολιτικά και οργανωτικά ελλείμματα του ΣΥΡΙΖΑ και καταλήγει σε μια σειρά οργανωτικές προτάσεις, καθώς από τα πολιτικά συμπεράσματα προκύπτουν και οργανωτικά. Οι οργανωτικές προτάσεις περιορίζονται στις βασικές αρχές που πρέπει να διέπουν τη δομή και λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το πιο σημαντικό: αν συμφωνήσουμε στα βασικά, οι λεπτομέρειες μπορούν να συμπληρωθούν στη συνέχεια.

Το πολιτικό πρόβλημα

6. Πάγια θέση του «2ου κύματος» είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αντλήσει κοινωνική δυναμική και να αποτελέσει προωθητική δύναμη για την κοινωνία μόνο μέσα από μια συνεπή αριστερή πολιτική πρόταση στο μαχόμενο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα και στα κινήματα αντίστασης γενικότερα. Η άποψή μας είναι πως αυτό ήταν το βασικό πολιτικό έλλειμμα του ΣΥΡΙΖΑ την προηγούμενη περίοδο αλλά και στην προεκλογική εκστρατεία. Το πολιτικό μας στίγμα ήταν «θολό». Τα συνθήματά μας το ίδιο. Σε μια προσπάθεια συμβιβασμού με όλες τις διαφορετικές απόψεις και ρεύματα που κυριαρχούν στον ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα στον ΣΥΝ, το αποτέλεσμα ήταν η προσπάθεια να απευθυνόμαστε σε όλους, πράγμα όμως το οποίο είναι εντελώς ανεπαρκές ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλης κρίσης, όπως σήμερα.

7. Το αίτημα μας για μια ταξική πολιτική η οποία να ξεκινά από τα καθημερινά προβλήματα και να καταλήγει στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας αποτελεί, σήμερα περισσότερο από ποτέ, τη μοναδική διέξοδο για την Αριστερά και τον απαραίτητο όρο για τη μαζικοποίησή της. Δεν αφορά το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο «καλός», αλλά αφορά το αν θα επιβιώσει σαν αριστερός σχηματισμός ή όχι, αν θα ανταποκριθεί στις ελπίδες και τις προσδοκίες του κόσμου του ή αν θα τις προδώσει, όπως έγινε τόσες φορές με την Αριστερά στο παρελθόν, στην Ελλάδα και διεθνώς. Η συνεπής πορεία προς τα αριστερά, που μεταφράζεται στη σύνδεση των σημερινών αγώνων με την προοπτική του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας, είναι το μεγάλο έλλειμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

8. Ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η αδυναμία της αριστεράς να δώσει πολιτική προοπτική και να οργανώσει αγώνες αφήνει ανοιχτό το έδαφος για περιπλοκές στη συνείδηση με διάφορες μορφές: απογοήτευση, ηττοπάθεια και χαμηλό ηθικό, «αναπαλαίωση» του δικομματικού σκηνικού, ενίσχυση συντηρητικών στοιχείων και νοοτροπιών στην κοινωνία, ακόμα και στα πιο ταξικά–φτωχά-εργατικά στρώματα της κοινωνίας, ακόμα και στη νεολαία. Η κρίση με όλα τα συνεπακόλουθά της και κύρια την ανεργία, στο βαθμό που η αριστερά δεν προτείνει πειστική διέξοδο μάχης, ώστε να δώσει την ώθηση για αγώνες που πάντα περιέχουν ρίσκο, μπορεί να οδηγήσει σε παράλυση του κινήματος και σε «κοιλιά». Ιδιαίτερα αν έχουν προηγηθεί μεγάλα κινήματα τα οποία δεν είχαν νικηφόρο αποτέλεσμα. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, πως μετά τη νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη, η αριστερά υποχώρησε στους φοιτητικούς χώρους κατά πρωτοφανή ποσοστά (σύγκριση απόλυτου αριθμού ψήφων) στην πρόσφατη ιστορία της.

Η διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ

9. Σε όλη την προηγούμενη περίοδο το βασικό χαρακτηριστικό του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η διγλωσσία του ή για να είμαστε ακριβείς η ολοκληρωτικά αντιφατική εικόνα προς τα έξω. Τον προηγούμενο Δεκέμβρη οι δύο απόψεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ συγκρούονταν ανοιχτά, με την άποψη της συντηρητικής τάσης του ΣΥΝ («Ανανεωτικοί») να προβάλλεται από τα ΜΜΕ σε βαθμό πρόκλησης. Οι εκπρόσωποι των «Ανανεωτικών» στην πραγματικότητα αποδέχθηκαν το θλιβερό ρόλο που τους ανέθεσε το κατεστημένο ενάντια στη νέα ηγεσία του ΣΥΝ και συνολικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι απόψεις υπέρ της κεντροαριστερής διαχείρισης (συνεργασία/συγκυβέρνηση με ΠΑΣΟΚ) που χαρακτηρίζουν τους «Ανανεωτικούς» του ΣΥΝ είχαν την τιμητική τους στα ΜΜΕ, παρότι σε όλες τις διακηρύξεις και τα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αρνητικές αναφορές σ’ αυτήν. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, που ανήκει στην Ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, εξέφραζε συχνά τις θέσεις της δικής του τάσης παρότι οι απόψεις του αποτελούν μειοψηφία όχι μόνο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο ίδιο του το κόμμα.

10. Η εικόνα αυτή προς τα έξω είναι εξαιρετικά βλαπτική για τον ΣΥΡΙΖΑ: εκεί που δημιούργησε ελπίδες για κάτι νέο, διαφορετικό και ριζοσπαστικό, στην πράξη φαινόταν να μην έχουν αλλάξει και πολλά, φαινόταν να εκπροσωπείται σε πολύ μεγάλο βαθμό από το ίδιο παλιό και φθαρμένο πολιτικό δυναμικό και χωρίς να έχει να πει πολλά καινούργια πράγματα.

Ο «Δούρειος Ίππος» της κεντροαριστεράς

11. Η καταγγελία της κεντροαριστεράς στα επίσημα κείμενα του ΣΥΡΙΖΑ είναι δεδομένη. Όμως για όσο κόσμο βλέπει τη συνεργασία και τη συνδιοίκηση με το ΠΑΣΟΚ μπροστά στα μάτια του, σε μερικούς δήμους και νομαρχίες αλλά και σε μερικές περιπτώσεις σε κοινωνικούς χώρους και στο συνδικαλιστικό κίνημα, αυτό μεταφράζεται σε διγλωσσία και κοροϊδία και δίνει (ισχυρά) όπλα στους αντιπάλους μας. Συχνά, όπου υπάρχει συνδιοίκηση ΣΥΝ–ΠΑΣΟΚ στην τοπική και νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες για εμπλοκή σε «φαγοπότια» έργων και συμβάσεων. Η διαφθορά και η κακοδιαχείριση είναι αναπόφευκτες όπου υπάρχει συνδιοίκηση με το κατεστημένο, όσο και αν συχνά είναι αδύνατο να αποδειχτεί το ένα ή το άλλο. Για τις τοπικές κοινωνίες αυτό που βλέπουν σαν καθημερινή πρακτική μετρά πολύ περισσότερο από χίλιες διακηρύξεις.

12. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα της στάσης των συνδικαλιστών που τοποθετούνται με τις απόψεις της «ανανεωτικής» πτέρυγας του ΣΥΝ είναι αυτό της ΠΟΣΔΕΠ όπου η ΑΡΜΕ όχι μόνο δρα χωριστά από τη Συσπείρωση αλλά προχώρησε σε συνεργασία με την ΠΑΣΚΕ και τη Δεξιά, ανατρέποντας τη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ στην ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ. Έτσι μια από τις πιο σημαντικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, προμετωπίδα των αγώνων και του κινήματος της παιδείας, «χάθηκε» και πέρασε στα χέρια του ΠΑΣΟΚικού κατεστημένου. Η εξέλιξη αυτή είχε πολλαπλό αντίκτυπο στην κοινωνία και ιδιαίτερα στο χώρο της παιδείας.

13. Στο συνδικαλιστικό κίνημα εμφανίζεται το πρόβλημα της επίμονης άρνησης τμήματος των συνδικαλιστών του ΣΥΝ να σπάσουν την παραδοσιακή συνεργασία που έχουν με την ΠΑΣΚΕ. Οι απόψεις αυτές καταλήγουν στην ανοιχτή κάλυψη των χρεοκοπημένων ηγετών του συνδικαλιστικού κινήματος, με επιχειρήματα όπως «η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν μπορεί να κάνει περισσότερα από τη στιγμή που δεν αναπτύσσονται κινήματα από τα κάτω». Αυτού του είδους τα επιχειρήματα απαλλάσσουν τις συνδικαλιστικές ηγεσίες από τις ιστορικές τους ευθύνες και φορτώνουν τα προβλήματα (που οι ίδιες σε μεγάλο βαθμό δημιουργούν) στο εργατικό κίνημα. Σαν αποτέλεσμα μπλοκάρουν ή καθιστούν εξαιρετικά δυσκολότερη κάθε σοβαρή παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα.

14. Η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό κίνημα αποτελεί κλειδί για το μέλλον του. Υπάρχει πολιτική αδυναμία στο επίπεδο των προτάσεων και υπάρχει αδυναμία στο επίπεδο των ορίων που θέτει ένα τμήμα των συνδικαλιστών του ΣΥΝ στην παρέμβαση και τη δράση. Ο ρόλος της Αριστεράς απέναντι στο εργατικό κίνημα δεν είναι απλά να «στηρίζει» τις δράσεις του (κρυμμένη πίσω από τη θέση για την «αυτονομία των συνδικάτων») αλλά να το εξοπλίζει πολιτικά με θέσεις και να το προετοιμάζει οργανωτικά για αγώνες όχι στη βάση γενικόλογων και αφηρημένων συνθημάτων αλλά στη βάση συγκεκριμένων προτάσεων και με στόχο πάντα την τελική νικηφόρα έκβαση του κάθε αγώνα. Σ’ αυτό το επίπεδο εντοπίζεται η «αχίλλειος πτέρνα» του ΣΥΡΙΖΑ, σε αντίθεση με άλλους χώρους όπως τα τοπικά κινήματα, το περιβάλλον κ.λπ., όπου υπάρχει σημαντική κινητικότητα, πρωτοβουλίες και δράσεις από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ.

15. Η άρχουσα τάξη, έχοντας εδώ και αρκετό διάστημα και ιδιαίτερα μετά το Δεκέμβρη επιλέξει την κατά μέτωπο επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, στράφηκε με συνειδητό τρόπο και σε βαθμό υπερβολής στην προβολή της «Ανανεωτικής» τάσης του ΣΥΝ. Η υπερπροβολή των «ανανεωτικών» από τις δυνάμεις του συστήματος είναι σημαντικό «εργαλείο» της επίθεσης ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και εγγράφει δυσοίωνες προοπτικές που συζητιούνται πλατιά στο χώρο μας: την ενδεχόμενη στήριξη ή σύμπραξή τους σε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες κρίσης ή και διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Δύο καθήκοντα

16. Το πρώτο καθήκον είναι έτσι η εμμονή και το ξεκαθάρισμα στο επίπεδο του προγράμματος – ενός προγράμματος που θα ξεκινά από τα άπειρα καθημερινά προβλήματα και αγώνες, μικρούς και μεγάλους και θα τους συνδέει με τον στόχο της αντικαπιταλιστικής πάλης και του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού. Ένα πρόγραμμα που πέρα από λόγια και γραπτά, θα μεταφράζεται και σε ανατροπή των κεντροαριστερών συμβιβασμών στο επίπεδο των τοπικών κοινωνιών, των συνδικάτων και όπου αλλού προκύπτουν.
Ένα σημαντικό βήμα σ’ αυτή την κατεύθυνση έγινε με την κατάθεση των 15 σημείων πάλης του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία ήταν αποτέλεσμα μιας αντιπαράθεσης που κράτησε καιρό μέσα στην κεντρική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το βήμα επιχειρήθηκε να αναιρεθεί από το «πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ», το οποίο με συνοπτικές διαδικασίες έγινε προσπάθεια να περάσει από την κεντρική Γραμματεία και την Πανελλαδική Συνάντηση του Απρίλη.
Το ζήτημα του προγράμματος αποτελεί για το 2ο κύμα θέμα διαρκούς πάλης για την επόμενη περίοδο, ιδιαίτερα καθώς εκκρεμεί η τελική του διαμόρφωση, με την ενσωμάτωση των παρατηρήσεων των ομιλητών/τριών της Πανελλαδικής Σύσκεψης, οι οποίες ήταν μαζικές και είχαν κοινό παρονομαστή τη μετατόπιση του κέντρου βάρους του προγράμματος σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

17. Το δεύτερο είναι η οργανωτική αναδιάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέψει τη μαζική ένταξη στις γραμμές του όλων αυτών των χιλιάδων που κοιτάνε προς αυτόν και ελπίζουν απ’ αυτόν. Το οργανωτικό αυτό σκέλος είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα του πολιτικού. Μόνο ένα αριστερό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα όπως αυτό στο οποίο αναφερόμαστε μπορεί να ωθήσει χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδες να ενταχτούν στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ για να παλέψουν από τη μια για τα άμεσα κι από την άλλη για τον στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού – το «όραμα», που ιστορικά αποτελούσε την πιο μεγάλη δύναμη της Αριστεράς. Και μόνο η ενεργή εμπλοκή και ουσιαστική συμμετοχή αυτών των δεκάδων χιλιάδων στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ και τους αγώνες μπορεί να προστατεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ από τις πιέσεις του συστήματος που επιδιώκουν την εξώθηση του σε διαρκείς πολιτικούς συμβιβασμούς, καθώς και από τους κάθε λογής καιροσκόπους που θα βιαστούν να επιβιβαστούν στο τρένο του ΣΥΡΙΖΑ όταν νιώσουν πως μπορεί να ικανοποιήσει τις προσωπικές φιλοδοξίες και τα ιδιοτελή συμφέροντά τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται τους ανιδιοτελείς αγωνιστές που υπάρχουν μαζικά μέσα στην κοινωνία για να στείλει το μήνυμά του σε κάθε γωνιά και για να είναι το μήνυμά του άπειρα ισχυρότερο από τη βρώμικη προπαγάνδα των ΜΜΕ. Αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να προστατέψουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να διασφαλίσουν την αριστερή-αντικαπιταλιστική του πορεία. Για να τους «βρει» ο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να τους προσφέρει ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα και το πολιτικό πρόγραμμα που θα τους δώσει προοπτική. Και στη συνέχεια θα πρέπει να ανοίξει τις γραμμές του σ’ αυτό τον κόσμο και να τους παράσχει ουσιαστικό λόγο και ρόλο. Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει να προσαρμόσει ανάλογα τις οργανωτικές δομές και τη λειτουργία του με τρόπο αποφασιστικό.

Ζητήματα δημοκρατίας

18. Υπάρχει ακόμα ένα κεφαλαιώδες ζήτημα: η πολιτική και οργανωτική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ καταλήγει (αναπόφευκτα) να μετατρέπεται σε σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας το οποίο διαπερνά το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκινώντας από την κεντρική Γραμματεία. Η «βάση» του ΣΥΡΙΖΑ στην πραγματικότητα δεν έχει κανένα λόγο. Κατά κανόνα ποτέ δεν ξέρει τι συζητάει η Γραμματεία, τι γίνεται σ’ αυτή, ποιες είναι οι διαφορετικές απόψεις κ.λπ. Η κεντρική Γραμματεία μετατρέπεται έτσι σε ένα όργανο εντελώς απόμακρο και ανεξέλεγκτο από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ και σε πολύ μεγάλο βαθμό ξεκομμένο από τις ανάγκες του. Η γραφειοκρατική απαίτηση να μη γίνεται τίποτα αν πρώτα δεν αποφασιστεί από τη Γραμματεία γίνεται κυρίαρχη.

19. Η Γραμματεία είναι ένα όργανο το οποίο «ελέγχεται» υποτίθεται από τις συνιστώσες και αρκετούς «ανένταχτους» αγωνιστές, αλλά στην πραγματικότητα ούτε αυτό ισχύει. Στο πέρασμα του χρόνου όμως έχει διαμορφωθεί μια μικρή άτυπη «συντονιστική» ομάδα η οποία αποφασίζει για όλα τα σημαντικά ζητήματα και στη συνέχεια προσπαθεί να επιβάλει με έντονες πιέσεις την «απόφασή» της ακόμα και αν η πλειοψηφία των μελών της Γραμματείας διαφωνεί. Σε κορυφαία ιδιαίτερα ζητήματα, κάθε διαφορετική και κριτική φωνή αντιμετωπίζεται με όρους «πολεμικής αναμέτρησης».

20. Το θέμα αυτό προκάλεσε σοβαρές κρίσεις στη λειτουργία της Γραμματείας, με εξαιρετικά έντονες αντιπαραθέσεις στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών, γύρω από τα θέματα της εναλλαγής του συντονιστή και του ευρωψηφοδελτίου. Στην πρώτη περίπτωση η πλειοψηφία των μελών της Γραμματείας επέμενε στην εφαρμογή της απόφασης της Πανελλαδικής Συνάντησης του 2008 για εναλλαγή του συντονιστή αλλά χρειάστηκε ενάμισης χρόνος για να γίνουν κάποια μισά βήματα στην κατεύθυνση αυτή. Στη δεύτερη η πλειοψηφία της Γραμματείας βρέθηκε προ τετελεσμένων γεγονότων και αναγκάστηκε να αποδεχτεί αποφάσεις οι οποίες είχαν παρθεί είτε παρασκηνιακά είτε εκτός διαδικασιών ΣΥΡΙΖΑ (συνέδριο ΣΥΝ, ανεπίσημες διμερείς συναντήσεις).

21. Το 2ο κύμα απορρίπτει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο θέσεις απόψεις και προτάσεις που αποδίδουν σε άτομα, σε «κεντρικές επιτροπές» και ηγετικά «συντονιστικά» το ρόλο των αδιαμφισβήτητων και αλάνθαστων ηγετών και στην υποχρέωση της βάσης να υπακούει στις αποφάσεις τους. Για μας η εσωτερική δημοκρατία δεν είναι λόγια αλλά ουσία, απαραίτητη για το χτίσιμο μαζικών οργανώσεων της Αριστεράς. Ο έλεγχος της ηγεσίας είναι κάτι αδιαπραγμάτευτο. Η παροχή ολοκληρωμένης πληροφόρησης στη βάση ώστε να έχει γνώση, είναι απαραίτητο στοιχείο της δημοκρατίας. Η παροχή, γενικά, των μέσων (υλικού, διαφορετικών απόψεων, χρόνου κ.λπ.) στη «βάση» του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μπορεί να διαμορφώσει άποψη και να καθορίζει τις αποφάσεις αποτελεί κορυφαία ανάγκη. Ιδιαίτερα μετά την τραγική εμπειρία των μονοκομματικών δικτατορικών καθεστώτων στην ΕΣΣΔ, την Αν. Ευρώπη και την Κίνα, το ζήτημα της δημοκρατίας αποκτά αδιαμφισβήτητη και κρίσιμη σημασία για το μαζικό κίνημα, πλατιά. Η Αριστερά ιστορικά έχει πληρώσει με πολύ βαριές ήττες την ανυπαρξία εσωτερικής δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται δημοκρατία όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, όχι στον τύπο αλλά στην ουσία. Χωρίς αυτή τη δημοκρατία, είναι καταδικασμένος.

Η βασική οργανωτική πρόταση

22. Με βάση όλα τα πιο πάνω η οργανωτική πρόταση που καταθέτουμε είναι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν ομοσπονδιακό, πολυτασικό φορέα, με μέλη, είτε αυτά ανήκουν σε συνιστώσες είτε όχι, τα οποία να έχουν αποφασιστικό λόγο στις διαδικασίες και στον έλεγχο των ηγετικών οργάνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διασφαλίζει δύο στοιχεία ταυτόχρονα: Από τη μια τα ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά και από την άλλη την ύπαρξη ζωντανών οργανώσεων βάσης καθώς και ζωντανών κλαδικών οργανώσεων και θεματικών επιτροπών, με ουσιαστικές αρμοδιότητες και αποφασιστικό λόγο και ρόλο. Ταυτόχρονα θα πρέπει να διασφαλίζεται και να διευκολύνεται ο έλεγχος της «βάσης» στα «ηγετικά όργανα» μέσα από τη θεσμοθέτηση σειράς μέτρων και κανόνων.

Το βασικό αντεπιχείρημα

23. Το βασικό αντεπιχείρημα που ακούσαμε στην μέχρι τώρα συζήτηση για τον οργανωτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «δεν υπάρχει πρόταση». Αυτό δεν ισχύει, καθώς προτάσεις πάνω στο θέμα έχουν ήδη τεθεί στο τραπέζι από συνιστώσες και ανένταχτους και μπορεί να αποτελέσουν βάση για συζήτηση. Αλλά, το πιο σημαντικό, υπάρχει μια διεθνής εμπειρία την οποία οι σ. που διαφωνούν επιλέγουν να αγνοούν. Στη διάρκεια της τρέχουσας και της προηγούμενης δεκαετίας δημιουργήθηκαν στην Ευρώπη και διεθνώς μια σειρά από νέοι σχηματισμοί της Αριστεράς, κάποιοι από τους οποίους αποδείχτηκαν βραχύβιοι, αλλά κάποιοι υπάρχουν και παίζουν ρόλο μέχρι σήμερα. Όλοι αυτοί οι σχηματισμοί έχουν ένα βασικό κοινό χαρακτηριστικό: συνδυάζουν το δικαίωμα του μέλους με το δικαίωμα διαφορετικών τάσεων και συνιστωσών να υπάρχουν στο εσωτερικό τους και να έχουν και τη δική τους ανεξάρτητη παρέμβαση στην κοινωνία. Παραδείγματα που συνδυάζουν την ομοσπονδιακή συγκρότηση με τον αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό, είναι το Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία και το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα στη Γαλλία. Άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί της αριστεράς (που δεν ανήκουν στο χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς) με ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά είναι η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην Ιταλία, το Αριστερό Κόμμα στη Γερμανία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα στην Ολλανδία, κλπ. Το P-SOL στη Βραζιλία είναι επίσης ένας νέος αριστερός σχηματισμός με ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά. Μπορούμε να αναφέρουμε και άλλα παραδείγματα από απόπειρες μικρότερης εμβέλειας ή που εμφάνισαν σοβαρά προβλήματα στην πορεία τους, όπως το Σοσιαλιστικό Κόμμα Σκοτίας, το Respect στη Βρετανία κλπ, ή το CAP στο Βέλγιο, που από την άποψη του οργανωτικού μοντέλου συγκρότησης είχαν παρόμοια χαρακτηριστικά. Νέες προσπάθειες πάνω σε παρόμοιες γραμμές γίνονται αυτή την περίοδο στο Βέλγιο και τη Σουηδία, ενώ στη Βρετανία επιχειρείται η δημιουργία νέου σχηματισμού μέσα από τη δραστηριοποίηση τμημάτων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η αναφορά στους σχηματισμούς αυτούς δεν σημαίνει και συμφωνία με τις πολιτικές τους επιλογές! Δεν συζητάμε εδώ την υποταγή της Κ. Επανίδρυσης στην κεντροαριστερά, ή τις αντίστοιχες ανησυχίες που έχουμε για την πορεία του «Αριστερού Κόμματος» στη Γερμανία. Αυτό που συζητάμε είναι την οργανωτική τους δομή η οποία, παρά τις διαφορές από περίπτωση σε περίπτωση, έχει το κοινό χαρακτηριστικό ότι είναι ομοσπονδιακού-πολυτασικού τύπου και βασίζεται στην ιδιότητα του μέλους. Επίσης, η αναφορά στα ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά των σχηματισμών αυτών δεν σημαίνει πως είναι όλα χωρίς ψεγάδι ούτε πως δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους. Η ουσία όμως είναι να μην χανόμαστε στις λεπτομέρειες των συγκεκριμένων οργανωτικών δομών του ενός ή του άλλου τύπου. Η ουσία είναι ο κοινός παρονομαστής: η ομοσπονδιακή – πολυτασική δομή που βασίζεται στην ιδιότητα του μέλους με πλήρη δικαιώματα. Οι σ. που υποστηρίζουν ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε παρόμοιες γραμμές είναι αδύνατος, ας μας εξηγήσουν γιατί αυτό που συμβαίνει σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο σαν γενική τάση είναι αδύνατο να υπάρξει στην Ελλάδα.

Ομοσπονδιακή δομή

24. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκτήσει ομοσπονδιακή οργανωτική δομή, η οποία να εξασφαλίζει «δικαιώματα» και πολιτική ισοτιμία στους/στις ανένταχτους/ες, το δικαίωμα στις υπάρχουσες συνιστώσες (κόμματα και οργανώσεις) να διατηρήσουν την πολιτικοϊδεολογική και οργανωτική τους αυτονομία και ιδιαίτερη ταυτότητα και φυσικά την πλήρη ελευθερία σχηματισμού τάσεων, ρευμάτων ή και νέων οργανώσεων στο εσωτερικό του. Μια τέτοια δομή, με δικαίωμα συμμετοχής σε άτομα και οργανώσεις, με τα δικαιώματα και την ισοτιμία των ατόμων και των οργανώσεων διασφαλισμένα, με τα δικαιώματα της πλειοψηφίας αλλά και των μειοψηφιών διασφαλισμένα και χωρίς τη δυνατότητα «καπελωμάτων», θα είναι ευεργετική για το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά και τα κινήματα.

25. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μετατραπεί, με τα σημερινά δεδομένα σε ενιαίο πολιτικό φορέα/κόμμα, αλλά ούτε χρειάζεται κάτι τέτοιο. Η παρουσία οργανωμένων τάσεων, ρευμάτων και ξεχωριστών συνιστωσών στα πλαίσια ενός πολιτικού μορφώματος όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί καθαυτό πρόβλημα. Αντίθετα μπορεί να λειτουργήσει θετικά, να αναδείξει τον πλούτο και τα πλεονεκτήματα της συνύπαρξης της Αριστεράς κόντρα στην πολυδιάσπαση που τη χαρακτηρίζει και να παίξει καταλυτικό ρόλο για διεργασίες στην υπόλοιπη Αριστερά.

26. Μ’ αυτή την έννοια, το πρώτο το οποίο ξεκαθαρίζει η πρόταση του «2ου κύματος» είναι ότι δεν απειλεί την αυτονομία των συνιστωσών, από την πιο μικρή μέχρι την πιο μεγάλη. Διασφαλίζει την απόλυτη και χωρίς όρους ιδεολογική και πολιτική ανεξαρτησία και ελευθερία δράσης της κάθε συνιστώσας. Όχι μόνο στο κεντρικό πολιτικό αλλά και στο επίπεδο των κοινωνικών χώρων (σχήματα ή παρατάξεις στον συνδικαλιστικό ή νεολαιίστικο χώρο) τα μαζικά σχήματα παρέμβασης του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν και πρέπει να έχουν ομοσπονδιακό χαρακτήρα. Το «2ο κύμα» απορρίπτει κάθε πίεση σε συνιστώσες να «αυτοδιαλυθούν», σε οποιοδήποτε επίπεδο, αν δεν το επιλέγουν οι ίδιες ελεύθερα και αυτόβουλα.

27. Το ζητούμενο συνεπώς δεν είναι να διαλυθούν οι συνιστώσες αλλά να σπάσει ο σημερινός ασφυκτικός έλεγχος των συνιστωσών που εμποδίζει την εισροή, ελεύθερα και μαζικά, «ανένταχτου» κόσμου, κόσμου που δεν θέλει να ενταχθεί σε καμία από τις υπάρχουσες συνιστώσες και που αποτελεί την πραγματική κοινωνική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ.

28. Η δομή και λειτουργία του «νέου» ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να διασφαλίζει ότι οι «ανένταχτοι/ες» μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καπελώνονται από τις συνιστώσες, οι οποίες εύκολα μπορούν να κυριαρχούν στις συζητήσεις και με την άσκηση του «βέτο» να κλείνουν το δρόμο σε κάθε πρωτοβουλία των ανένταχτων. Αυτό πρέπει να διασφαλιστεί πάνω απ’ όλα. Οι μικρότερες (του ΣΥΝ) συνιστώσες καθώς και οι «ανένταχτοι/ες» μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να νιώθουν την ασφάλεια ότι δεν θα μετατραπούν σε δορυφόρους της μεγάλης συνιστώσας (του ΣΥΝ). Και αυτό είναι κρίσιμα απαραίτητο.

29. Όλα αυτά μεταφράζονται, υποχρεωτικά, σε «παραχωρήσεις» που πρέπει να γίνουν από (όλες) τις συνιστώσες προς τους «ανένταχτους» κι από τον ΣΥΝ προς τις μικρότερες συνιστώσες, μέσα από ένα «καθεστώς» ποσοστώσεων. Τις πιο μεγάλες παραχωρήσεις θα πρέπει υποχρεωτικά να τις κάνει η μεγαλύτερη συνιστώσα, ακριβώς επειδή αυτή έχει την δυνατότητα να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στο όλο σχήμα. Μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει με επαρκή δημοκρατία και επαρκή ισοτιμία ένα ομοσπονδιακό σχήμα. Σε αντιστάθμισμα με τις «παραχωρήσεις» αυτές από τη μεριά των συνιστωσών, ιδιαίτερα της μεγαλύτερης, κατοχυρώνεται η πλήρης ανεξαρτησία τους, ιδιαίτερα σημαντική σε περιπτώσεις διαφωνίας τους με τον υπόλοιπο ΣΥΡΙΖΑ.

30. Με βάση αυτό το σκεπτικό, η δομή που προτείνουμε είναι μια ιδιότυπη ομοσπονδιακή δομή, με το δικαίωμα συμμετοχής σε άτομα και οργανώσεις, με τα δικαιώματα των οργανώσεων αλλά και των ατόμων διασφαλισμένα, με τα δικαιώματα της πλειοψηφίας αλλά και των μειοψηφιών διασφαλισμένα και χωρίς τη δυνατότητα καπελωμάτων.

Τοπικές οργανώσεις – κλαδικές /θεματικές

31. Οι τοπικές και κλαδικές οργανώσεις καθώς και οι θεματικές επιτροπές αποτελούν το κύτταρο της πολιτικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο ευθύνης τους. Δεν αποτελούν απλά «παραρτήματα» του «κεντρικού» ΣΥΡΙΖΑ. Η σημασία και ο ρόλος των «κυττάρων» αυτών αναγνωρίζεται κατά κόρον στα λόγια και στα γραπτά των αριστερών οργανώσεων και κομμάτων αλλά στην πράξη ο ρόλος τους υποβαθμίζεται σε εκτελεστές των αποφάσεων των κεντρικών οργάνων και σε «αφισοκολλητές». Αυτό πρέπει να αλλάξει ριζικά στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.

32. Οι τοπικές και κλαδικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και οι θεματικές επιτροπές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν για ό,τι τις αφορά χωρίς την αναγκαστική παρουσία των κεντρικών στελεχών και χωρίς την υποχρέωση των οργανώσεων να αποδέχονται την άποψη του κέντρου σαν αδιαμφισβήτητη.

33. Οι τοπικές και κλαδικές/θεματικές οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν αυτόνομα και να παίρνουν θέσεις και για τα τοπικά ζητήματα και για τα κεντρικά να αποφασίζουν για εκστρατείες και δράσεις που αφορούν το χώρο ευθύνης τους και να παρεμβαίνουν με τις αποφάσεις τους στη συζήτηση ζητημάτων που αφορούν το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. πρόγραμμα). Θα πρέπει να απολαμβάνουν μεγάλης αυτονομίας για να μπορούν να παίρνουν πρωτοβουλίες τις οποίες είναι αδύνατο (και λανθασμένο, αν ήταν δυνατό) να συλλάβει κάποιος κεντρικός «εγκέφαλος». Θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα επεξεργασίας πολιτικών προτάσεων τις οποίες να καταθέτουν στο πλαίσιο της συλλογικής προσπάθειας, έτσι ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταλήξει στις πιο πλήρεις και ολοκληρωμένες πολιτικές θέσεις, τακτικές και δράσεις.

Γενική Συνέλευση τοπικής οργάνωσης

34. Η γενική συνέλευση αποτελεί κυρίαρχο όργανο σε τοπικό επίπεδο. Εκλέγει και ελέγχει την τοπική επιτροπή, ανακαλεί και αντικαθιστά όσα μέλη της δεν ανταποκρίνονται επαρκώς στα καθήκοντά τους, παίρνει πρωτοβουλίες και αποφάσεις. Σήμερα ο ρόλος της είναι συμβολικός, καθώς δεν έχει καμία δυνατότητα να πάρει οποιαδήποτε απόφαση – η δομή του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιτρέπει στη γενική συνέλευση να ψηφίσει ή να αποφασίσει. Αυτό πρέπει να αλλάξει, για να μπορέσει η έννοια της τοπικής οργάνωσης να αποκτήσει περιεχόμενο και ουσία. Οι διαδικασίες απόφασης (δηλαδή ψηφοφορίας) στη Γενική Συνέλευση της τοπικής οργάνωσης δεν είναι απλές καθώς αν αυτές παίρνονται με απλή πλειοψηφία, υπάρχει κίνδυνος να αποτελούν πάντα αποφάσεις της μεγαλύτερης συνιστώσας. Γι’ αυτό χρειάζεται ειδική διαδικασία (ειδική ή ενισχυμένη πλειοψηφία) ψηφοφορίας στη γενική συνέλευση της τοπικής οργάνωσης, όπως αναπτύσσεται πιο κάτω.

Οικονομικά

35. Για να μπορούν να γίνουν όλα τα πιο πάνω, μια από τις απαραίτητης προϋποθέσεις είναι οι οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν τους απαραίτητους κοινωνικούς πόρους. Η σημερινή εικόνα, όπου τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ μοιράζονται αποκλειστικά στις συνιστώσες του, πρέπει να τερματιστεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τη χρηματοδότηση των συνιστωσών του, θα πρέπει να έχει οικονομική αυτοτέλεια σαν ΣΥΡΙΖΑ, που να του επιτρέπει σοβαρές πρωτοβουλίες σε κεντρικό επίπεδο (γραφεία, έντυπο, επαγγελματίες ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.) καθώς και σε επίπεδο τοπικών οργανώσεων, που θα διασφαλίζεται από τη δέσμευση ενός ποσοστού της κρατικής χρηματοδότησης, μαζί με ένα αντίστοιχο ποσοστό από τις αποζημιώσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών. Το ποσό αυτό να μοιράζεται στα κεντρικά γραφεία στις νομαρχιακές και τοπικές οργανώσεις, προκειμένου να υλοποιούν τις δράσεις τους.

ΜΜΕ

36. Να αλλάξει το καθεστώς εκπροσώπησης στα ΜΜΕ και να συσταθεί ένα πολυτασικό Γραφείο Τύπου με ουσιαστικές αρμοδιότητες και πολιτική ισχύ, το οποίο θα καθορίζει και θα ελέγχει τους προς τα έξω εκπροσώπους. Να υπάρχει εναλλαγή προσώπων. Να διαμορφωθεί μεσοπρόθεσμα ένα δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ποσοστώσεις

37. Για να διασφαλιστεί η πολιτική ισοτιμία των ανένταχτων αλλά και η βαρύνουσα συμμετοχή τους σε μια τέτοια ομοσπονδιακή δομή, θα πρέπει να καθιερωθεί ισχυρή ποσόστωση συμμετοχής ανένταχτων σε όλες τις εκλεγμένες θέσεις ευθύνης στον ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα (από τα τοπικά συντονιστικά μέχρι τη Γραμματεία). Προτείνουμε το 50% για λόγους ουσίας αλλά και πολιτικού συμβολισμού, με την κατανόηση ότι αυτό αποτελεί στόχο μάχης και προοπτική, Το υπόλοιπο 50% θα πρέπει να μοιραστεί ανάμεσα στις συνιστώσες, με κριτήριο την «τάση για ισοτιμία» και χωρίς καμία από αυτές να διαθέτει πάνω από ένα εύλογο ποσοστό (προτείνουμε το 25% σαν μέγιστο όριο).

38. Αυτά μεταφράζονται, στην πράξη, σε 25% για τον ΣΥΝ, 25% για τις υπόλοιπες συνιστώσες πλην του ΣΥΝ (σε ισότιμη βάση) και 50% στους ανένταχτους. Προτείνουμε με άλλα λόγια την εφαρμογή ενός συστήματος «θετικών διακρίσεων» πρώτον υπέρ των ανένταχτων και σε βάρος των συνιστωσών και δεύτερον υπέρ των «μικρών» συνιστωσών και εις βάρος της μεγάλης συνιστώσας (του ΣΥΝ). Τα συγκεκριμένα ποσοστά μπορούν να συζητηθούν. Προφανώς η εφαρμογή τέτοιου τύπου ποσοστών στην πράξη δεν θα μπορεί να είναι απόλυτη, ιδιαίτερα σε τοπικές και νομαρχιακές επιτροπές μικρών πόλεων και νομών, αλλά γενικός μπούσουλας και κατεύθυνση. Πρέπει όμως να εφαρμόζεται με συνέπεια όσον αφορά Συντονιστικές Επιτροπές μεγάλων πόλεων και φυσικά στην πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή και την κεντρική Γραμματεία.

39. Επίσης, θα πρέπει να καθιερωθεί ποσόστωση γυναικών στα συντονιστικά όργανα (π.χ. 35%) σαν πρώτο βήμα, με δηλωμένο στόχο και προοπτική να κατακτηθεί ισότιμη συμμετοχή (50 – 50) των φύλων στην πράξη και χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγουμε στη χρήση τέτοιων θετικών διακρίσεων. Η σημερινή καταθλιπτική κυριαρχία των ανδρών σε όλες τις κορυφαίες θέσεις ευθύνης είναι απαράδεκτη, δεν μπορεί να συνεχιστεί και πρέπει να αρχίσει να αλλάζει με αποφασιστικά βήματα.

Εναλλαγή

40. Η κουλτούρα της εναλλαγής στις θέσεις ευθύνης πρέπει να αποτελέσει στο εξής απαράβατο κανόνα λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η εναλλαγή προτείνεται για να διασφαλίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρησιμοποιείται είτε από άτομα είτε από συνιστώσες για την εξασφάλιση δικών τους πλεονεκτημάτων. Προτείνουμε μέγιστο διάστημα παραμονής σε θέσεις ευθύνης/συντονισμού/δημόσιας εκπροσώπησης, 6 μηνών. Η εναλλαγή διαπερνά την δομή του ΣΥΡΙΖΑ από πάνω μέχρι κάτω (Κεντρική Γραμματεία, Γραφείο Τύπου, εκλόγιμες θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών, Νομαρχιακές Γραμματείες, τοπικές και κλαδικές/θεματικές συντονιστικές επιτροπές).

Ανακλητότητα

41. Εξίσου σημαντική είναι η κουλτούρα της ανακλητότητας όλων των εκλεγμένων μελών των οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ: τα σώματα που εκλέγουν (η πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή τη Γραμματεία, οι Τοπικές Συνελεύσεις τις τοπικές Συντονιστικές Επιτροπές, οι Πανελλαδικές Θεματικές τις Συντονιστικές τους Επιτροπές κ.λπ.) μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανακαλέσουν οποιοδήποτε μέλος των οργάνων.

Υπαγωγή του κοινοβουλευτικού έργου σε συλλογικό έλεγχο

42. Χρειάζεται παρακολούθηση και έλεγχος του έργου των βουλευτών και ευρωβουλευτών και υπαγωγή τους σε συλλογικές διαδικασίες.

43. Η «βάση» θα πρέπει να έχει αποφασιστικό λόγο στην ανάδειξη των υποψηφίων και θα πρέπει να υπάρχουν διαδικασίες εναλλαγής, ελέγχου και ανάκλησης των βουλευτών.

44. Τα θέματα της εναλλαγής, της ανακλητότητας και του ελέγχου σε όλα τα επίπεδα των οργάνων και των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ χρήζουν πιο λεπτομερούς εξέτασης. Κάποιες από τις σχετικές προτάσεις μπορεί να σκοντάφτουν όχι μόνο σε πρακτικά εμπόδια και σε πολιτικές αντιλήψεις αλλά ακόμα και σε νομικά και συνταγματικά πλαίσια (σ’ ό,τι αφορά βουλευτές και ευρωβουλευτές). Αυτό που προέχει όμως είναι η πολιτική σημασία της αποδοχής των σχετικών προτάσεων. Στη συνέχεια θα δούμε το θέμα των λεπτομερειών.

Συναίνεση και ειδικές πλειοψηφίες

45. Στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων θα πρέπει να εξαντλείται η δυνατότητα απόφασης με συναίνεση, αλλά στις περιπτώσεις που αυτό δεν εξασφαλίζεται, οι αποφάσεις θα παίρνονται με σύστημα απλής ή ενισχυμένης πλειοψηφίας ανάλογα με την περίπτωση.

46. Σε όλα τα εκλεγμένα όργανα, όπως είναι οι τοπικές Συντονιστικές Επιτροπές, οι νομαρχιακές Γραμματείες, η κεντρική Γραμματεία, η ΠΣΕ και το Συνέδριο, όπου θα υπάρχει σύστημα αντιπροσώπευσης με βάση ποσοστώσεις, οι αποφάσεις μπορούν να παίρνονται με ενισχυμένη πλειοψηφία ²/3 για μείζονος σημασίας θέματα (πχ πρόγραμμα, πολιτικές συμμαχίες, κλπ) και με απλή πλειοψηφία σε όλα τα υπόλοιπα. Με το δικαίωμα των μειοψηφιών κατοχυρωμένο, κάθε μειοψηφούσα άποψη θα είναι στη διάθεση των μελών και των τοπικών οργανώσεων του ΣΥΡΙΖΑ για να τη μελετήσουν και να πάρουν θέση, αν επιθυμούν.

47. Η περίπτωση της Γενικής Συνέλευσης της τοπικής οργάνωσης είναι διαφορετική, καθώς εδώ αν οι αποφάσεις παίρνονται με απλή πλειοψηφία υπάρχει κίνδυνος να καταλήγουν να αποτελούν αποφάσεις της μεγαλύτερης συνιστώσας (ΣΥΝ). Γι’ αυτό εδώ απαιτείται μια ειδική πλειοψηφία η οποία είτε θα είναι ενισχυμένη (π.χ. 75%) είτε θα απαιτεί το 50% των ανένταχτων παρόντων και το 50% των συνιστωσών. Το θέμα των λεπτομερειών και της ακριβούς μορφής της ενισχυμένης πλειοψηφίας μπορεί να συζητηθεί στην επόμενη φάση της προσπάθειάς μας, στη βάση και της εμπειρίας που θα έχει αποκτηθεί.

Κεντρικά και περιφερειακά όργανα

48. Καθιερώνεται η διεξαγωγή συνεδρίου ανά διετία. Αποτελείται από εκλεγμένους αντιπροσώπους, παίρνει αποφάσεις για τα βασικά πολιτικά ζητήματα της περιόδου και για τα καθήκοντα, εκλέγει την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή (ΠΣΕ) η οποία εκλέγει την κεντρική Γραμματεία.

49. Η Πανελλαδική Συνάντηση γίνεται κάθε χρόνο και αποκτά χαρακτηριστικά αποφασιστικού οργάνου. Αποτελείται από την Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή, τις νομαρχιακές, τοπικές και κλαδικές/θεματικές Επιτροπές που έχουν και την αποφασιστική ψήφο. Είναι όμως ανοιχτή σε όλους και όλοι έχουν το δικαίωμα της τοποθέτησης και κατάθεσης απόψεων.

50. Η ΠΣΕ συνεδριάζει τουλάχιστο δύο φορές το χρόνο ανάμεσα στο Συνέδριο και την ΠΣ.