Ανάμεικτα συναισθήματα προκάλεσε ο θάνατος τριών εργαζόμενων στο κέντρο της Αθήνας.
Η οργή μας στρέφεται αρχικά στους κυβερνώντες που ωθούν τα πράγματα στα άκρα με τα λαοκτόνα μέτρα που λαμβάνουν εδώ και καιρό. Επίσης είμαστε οργισμένοι με την άκριτη δράση των αυτοαποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών». Αντιμετώπισαν τους εργαζόμενους της Μαρφίν ως εχθρούς της πάλης τους. Ως απεργοσπάστες που έπρεπε να τιμωρηθούν με θάνατο. Οι απεργοσπάστες της Μαρφίν, δεν έχουν καν σωματείο. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να απεργήσεις στα σκλαβοπάζαρα της εποχής μας. Οι «διαδηλωτές» μπορούσαν να μπουν μέσα στο υποκατάστημα και να απαιτήσουν το κλείσιμό του. Πολιτικά, όχι τραμπούκικα. Η μίμηση των μεθόδων της ακροδεξιάς, δεν είναι ταξική. Είναι αντίθετη με την ταξική πάλη και τους αγώνες μας. Αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» των εχθρών των εργαζόμενων, της Κυβέρνησης, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, του ΣΕΒ και των εντολέων της Ε.Ε. Στα βραδινά δελτία ειδήσεων, θα θαφτεί ο όγκος της μεγαλειώδους διαδήλωσης και τα αιτήματά της και θα μιλάνε πάλι για τους «βάρβαρους» διαδηλωτές.
Τιμή στη μνήμη των θυμάτων της άκριτης ανοργάνωτης δράσης, καταδίκη των τραμπούκων και της Κυβέρνησης. Φονιάς είναι η Κυβέρνηση και οι συνεργάτες της στη Βουλή, στην ΕΕ και στα διεθνή fora.