Απόφαση

Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ

Η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, σε σύνοδό της, που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 17 Ιουλίου 2010 σε αμφιθέατρο της ΑΣΟΕΕ, συζήτησε διεξοδικά την οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας και κατέληξε στις ακόλουθες εκτιμήσεις και αποφάσεις:

Τα μέτρα της κυβέρνησης, το Μνημόνιο, η επιτήρηση και η κηδεμονία από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, εντάσσονται σε μια γενικότερη επίθεση των δυνάμεων του διεθνούς κεφαλαίου εναντίον του εισοδήματος και των κατακτήσεων του κόσμου της εργασίας με αφορμή και πρόσχημα την κρίση.
Ο κόσμος της εργασίας καλείται να πληρώσει το κόστος της κρίσης για την οποία ο ίδιος δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη.

Τα μέτρα αυτά:
• κατεδαφίζουν πλήρως το κοινωνικό κράτος και οδηγούν με βεβαιότητα τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού σε κατάσταση φτώχειας.
• καταργούν το δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης και ανοίγουν το δρόμο στην ιδιωτική ασφάλιση.
• οδηγούν τη χώρα σε πρωτοφανή ύφεση και αυξάνουν δραματικά την ανεργία, που πλήττει ιδιαίτερα τους νέους.
• ελαστικοποιούν τους όρους και τις σχέσεις εργασίας και μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε όμηρους της εργοδοσίας.
• ιδιωτικοποιούν και ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο και νευραλγικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
• παραβιάζουν σε πολλά σημεία το Σύνταγμα.
• περιορίζουν επικίνδυνα την εθνική και λαϊκή κυριαρχία.

Η Ελλάδα επιλέχτηκε ως πειραματόζωο, ως πιλοτική επιλογή, για την προώθηση των μέτρων ανατροπής των κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων, για να ελεγχθούν αντοχές και ανοχές του λαού και του κινήματος στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Σ’ αυτή την επιλογή συνέτειναν:
• Η παρακμή της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης της χώρας τα τελευταία χρόνια.
• Η χρεοκοπία του δικομματικού πολιτικού συστήματος και η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων.
• Η προθυμία του Γ. Παπανδρέου και κεντρικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, να προωθήσουν συνειδητά ως κυβέρνηση αυτές τις νεοφιλελεύθερες και σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές. Μια κυβέρνηση που δεν έχει καμιά απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση, αφού κέρδισε τις εκλογές εξαπατώντας τον ελληνικό λαό για το κυβερνητικό της πρόγραμμα και τις γενικότερες επιλογές της.

Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα και με κεντρικό στόχο την ανατροπή των μέτρων και του Μνημονίου και την απαλλαγή της χώρας από την επιτήρηση και κηδεμονία της τρόικας, αναπτύχθηκε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα αντίστασης και ανατροπής, με την Αριστερά στην πρώτη σειρά των αγώνων.
Οι αγώνες αυτοί σημείωσαν σχετική μόνο επιτυχία, ενώ, ιδιαίτερα μετά το μεγάλο ξέσπασμα της 5ης Μαΐου, παρουσίασαν σημαντικά προβλήματα οργάνωσης, συντονισμού και μαζικοποίησης.
Ωστόσο, το φθινόπωρο αναμένεται, με τη μεγαλύτερη και πιο ενεργό συμμετοχή της νεολαίας, να έχουμε μαζικοποίηση και κλιμάκωση των αγώνων.
Και είναι βέβαιο ότι οι αγώνες θα πάρουν έντονα συγκρουσιακό χαρακτήρα.
Μαζί με την ανατροπή του Μνημονίου και των μέτρων, στην ημερήσια διάταξη των αγώνων θα τεθούν η απομάκρυνση της κυβέρνησης από την εξουσία, η ήττα του δικομματικού συστήματος, η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών, η ενίσχυση και ανάπτυξη του μαζικού κινήματος, η ενεργός συμμετοχή στους αγώνες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των επαγγελματοβιοτεχνών, των συνταξιούχων και της νεολαίας.
Η Αριστερά, βρέθηκε όλο αυτό το διάστημα στην πρώτη γραμμή των αγώνων, δεν μπόρεσε όμως να παίξει με επάρκεια το ρόλο της. Βασική αιτία ο κατακερματισμός των δυνάμεών της και η έλλειψη συντονισμού, κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας, που δεν επέτρεπε την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και της πίστης του κοινωνικού κινήματος ότι μπορεί να ανατρέψει τις επιλογές της τρόικας και τα μέτρα της κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να πείσει ότι υπάρχει άλλος δρόμος.
Διατύπωσε συγκεκριμένες εναλλακτικές προτάσεις για τα κεντρικά προβλήματα που αναδείχτηκαν αυτή την περίοδο, όπως για:
-το χρέος και την επαναδιαπραγμάτευσή του με συγκεκριμένους όρους, με κριτήριο τα συμφέροντα του λαού.
-τις εθνικοποιήσεις Τραπεζών και Δημόσιων Επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν και τη συγκρότηση δημόσιου πόλου παρέμβασης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με κοινωνικό έλεγχο.
-την εφαρμογή μιας αντινεοφιλελεύθερης οικονομικής και αναπτυξιακής πολιτικής προς όφελος του λαού.
-την κατηγορηματική απόρριψη του μοντέλου της Ε.Ε. που οικοδομείται και τις προτάσεις μας για την «άλλη» Ευρώπη, που εμείς οραματιζόμαστε.
-για το σοσιαλισμό ως εναλλακτικό όραμα υπέρβασης του χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος, που οδηγεί τις κοινωνίες και τον πλανήτη σε μεγάλα αδιέξοδα και στη βαρβαρότητα.
Δεν κατάφερε, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει την απαιτούμενη «κοινωνική γείωση» των οργανώσεών του και να συνδέσει τις θέσεις και επεξεργασίες του με την ανάπτυξη της απαιτούμενης μαζικής λαϊκής δράσης.

Στη βάση αυτών των εκτιμήσεων, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ καλεί το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ να αγωνιστούν για:
• την οικοδόμηση μιας μεγάλης συμμαχίας, ενός πλατιού Μετώπου Κοινωνικών και Πολιτικών Δυνάμεων, αναγκαίου όρου για την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων και της ίδιας της κυβέρνησης, την απόρριψη της κηδεμονίας Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ, την προάσπιση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, την προώθηση των εναλλακτικών προτάσεων και τη διάνοιξη ενός νέου δρόμου και προοπτικής για το κίνημα και τη χώρα.
• τη συμμετοχή στο Μέτωπο αυτό όλων των δυνάμεων της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ανένταχτων δυνάμεων), των δυνάμεων που απομακρύνονται από τα κόμματα του δικομματισμού, διαφωνώντας με την αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερη πολιτική τους, των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Οικολογίας και όλων των πολιτών που αντιστέκονται στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και την υποταγή της χώρας στην τρόικα και τις αγορές.
• την ανάπτυξη πανευρωπαϊκών μετώπων πάλης ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας, τις Συνθήκες Μάαστριχ και Λισσαβόνας και τις προσπάθειες ενίσχυσης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, με ιδιαίτερη πρώτη αιχμή αυτών των αγώνων την πανευρωπαϊκή κινητοποίηση και απεργία της 29ης Σεπτέμβρη 2010.
• την ανάδειξη των Αυτοδιοικητικών Εκλογών του Νοέμβρη σε ευκαιρία συσπείρωσης και κοινής δράσης όλων των δυνάμεων και των πολιτών που αντιστέκονται στην τρόικα, στα μέτρα και τις κυβερνητικές επιλογές και στον «Καλλικράτη».
• την ανάδειξη, ιδιαίτερα των Περιφερειακών εκλογών, σε κεντρική πολιτική μάχη, σε διαδικασία δημοψηφισματικής καταδίκης του Μνημονίου, των μέτρων και της κυβέρνησης.
• να αποτελέσουν για το ΣΥΡΙΖΑ, πάντα με σεβασμό στον αυτοδιοικητικό τους χαρακτήρα, οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, ευκαιρία μετωπικής δράσης και όχι κομματικής καταγραφής.

Τέλος, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή αισθάνεται την ανάγκη να υπογραμμίσει ότι η ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προϋπόθεση για να υπηρετηθούν οι στόχοι που τίθενται.
Ενόψει και της επόμενης συνεδρίασης της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής το πρώτο 15ήμερο του Σεπτέμβρη, χρειάζεται να γίνουν καθημερινή μας πρακτική:
• η αποσαφήνιση και ενιαία υποστήριξη θέσεων για τα κεντρικά ζητήματα.
• η οικοδόμηση ΣΥΡΙΖΑ παντού, με τη συγκρότηση κυττάρων βάσης και των αναγκαίων οργάνων και επιτροπών.
• ο πλουραλισμός σε όλα τα επίπεδα και τη δημόσια παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ.
• οι πρωτοβουλίες δράσης με όλες τις μορφές και εξορμήσεις και οι επαφές και επιδίωξη κοινής δράσης και συνεργασίας με άλλες δυνάμεις.

Αθήνα Ιούλης 2010
Η ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ο Αττίλας είναι πάντα εκεί

Από το "Έθνος"

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ηταν σαν σήμερα, τριάντα έξι χρόνια πριν. Στις 20 Ιουλίου 1974 άρχιζε η υλοποίηση της τελευταίας φάσης του αμερικανικού σχεδίου για τη διχοτόμηση της Κύπρου, με την έναρξη της εισβολής του Αττίλα. Η προδοτική χούντα των συνταγματαρχών της Αθήνας είχε πια ολοκληρώσει το έγκλημά της. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε προ πολλού αποσύρει την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης είχε ανατρέψει στις 15 Ιουλίου 1974 με φασιστικό πραξικόπημα των ελληνικών στρατευμάτων στο νησί τον πρόεδρο Μακάριο.

Τα πάντα ήταν έτσι έτοιμα για την τουρκική εισβολή.

Πρώτον, η Αγκυρα είχε πλέον κάθε δικαιολογία να προφασιστεί ότι η εισβολή της αποσκοπούσε δήθεν στην "αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας". Η "προδοτική" όπως απεκαλείτο στην εποχή της, Συνθήκη της Ζυρίχης, που είχε υπογράψει ως πρωθυπουργός ο εκλιπών Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκχωρούσε όντως αυτό το δικαίωμα στους Τούρκους.

Δεύτερον, ολόκληρη η Ευρώπη ήταν εναντίον του φασιστικού καθεστώτος των πραξικοπηματιών στην Κύπρο, άρα κάθε άλλο παρά ενστάσεις είχε στην κρίσιμη αρχική φάση της τουρκικής εισβολής.

Τρίτον και σημαντικότερο, η εγκαθίδρυση στην Κύπρο καθεστώτος πρακτόρων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εξουδετέρωνε εντελώς τη Σοβιετική Ενωση, η παρέμβαση της οποίας είχε σώσει την Κύπρο το 1964. Θα ήταν προφανώς γελοίο να περίμενε κανείς να παρεμπόδιζαν οι Σοβιετικοί το 1974 την τουρκική εισβολή για να διασώσουν τα... όργανα των ΗΠΑ που είχαν καταλάβει την εξουσία στη Λευκωσία.

Ο Αττίλας πέρασε. Δεν δίστασε πλέον να δείξει το πραγματικό πρόσωπο και τις πραγματικές προθέσεις του σκορπώντας τον θάνατο, την καταστροφή, τη λεηλασία.Τα χρόνια κύλησαν. Οι άνθρωποι άρχισαν να ξεχνούν. Και στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, ακόμη και στην Κύπρο, καθώς σιγά σιγά αλλάζουν οι γενιές και τα υλικά συμφέροντα.

Οι Αμερικανοί νόμισαν ότι είχαν κερδίσει οριστικά το παιχνίδι. Υποτίμησαν τις λαϊκές αντιστάσεις, νομίζοντας ότι οι Ελληνοκύπριοι έχουν καταντήσει σαν τις πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Εφαγαν έτσι ένα απροσδόκητο χαστούκι με το 76% του "Οχι" στο επαίσχυντο σχέδιο Ανάν, το οποίο είχε υποστηρίξει ως νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο σημερινός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι για καμιά δεκαετία επέκριναν, τουλάχιστον στα λόγια, τον Αττίλα, τώρα έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο πολιτικής αλλά και ηθικής κατάπτωσης να ανησυχούν σφοδρότατα για τη... "συνεχιζόμενη απομόνωση" του παράνομου κατοχικού καθεστώτος! Εκβιάζουν μάλιστα συνεχώς την κυπριακή κυβέρνηση με μύριους τρόπους να πάψει να βάζει εμπόδια στην αποκατάσταση απευθείας σχέσεων της ΕΕ με το καθεστώς του Αττίλα! Εκτακτο δείγμα του "ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού" με τον οποίον εκστασιάζονται κάποιοι...

Το ερώτημα είναι αν έχουν απομείνει στην Κύπρο ακόμη κάποιοι πολιτικοί ηγέτες που συνεχίζουν να "φυλάττουν Θερμοπύλες". Δύσκολη, δυσάρεστη η απάντηση. Το μέτωπο του "Οχι" δεν υφίσταται πλέον. Υπέκυψε στις κομματικές σκοπιμότητες, αλλά και στα ρήγματα που υπάρχουν στην κυπριακή κοινωνία.

Η κυβέρνηση Χριστόφια είναι πολύ αδύναμη. Λόγω της γραμμής του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, η ΕΔΕΚ αποχώρησε από την κυβέρνηση.

Το κεντροδεξιό ΔΗΚΟ παρέμεινε μεν, γιατί είναι αθεράπευτα εθισμένο στη νομή της εξουσίας από την οποία εξαρτά κυριολεκτικά την ύπαρξή του, αλλά ταυτόχρονα όλα σχεδόν τα στελέχη του και η βάση του διαφωνούν ολοκληρωτικά με τους χειρισμούς Χριστόφια στο Κυπριακό.

Ο δεξιός ΔΗΣΥ δρα ως φερέφωνο των αμερικανικών θέσεων -πάντα έτσι δρούσε μετά την ανεξαρτησία του 1960 η κυπριακή Δεξιά- φτάνοντας μέχρι του φαιδρού σημείου να κατηγορεί τον Δ. Χριοστόφια για... "αδιαλλαξία (!!!)" στο Κυπριακό. Το χειρότερο από όλα είναι ότι μετά τη διαγραφόμενη αποτυχία Χριστόφια δεν αποκλείεται καθόλου να δούμε είτε αμιγή κυβέρνηση του ΔΗΣΥ είτε κυβέρνηση ΔΗΣΥ με "τσόντα" το ΔΗΚΟ!