Ο Αττίλας είναι πάντα εκεί

Από το "Έθνος"

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ηταν σαν σήμερα, τριάντα έξι χρόνια πριν. Στις 20 Ιουλίου 1974 άρχιζε η υλοποίηση της τελευταίας φάσης του αμερικανικού σχεδίου για τη διχοτόμηση της Κύπρου, με την έναρξη της εισβολής του Αττίλα. Η προδοτική χούντα των συνταγματαρχών της Αθήνας είχε πια ολοκληρώσει το έγκλημά της. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος είχε προ πολλού αποσύρει την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο. Ο δικτάτορας Ιωαννίδης είχε ανατρέψει στις 15 Ιουλίου 1974 με φασιστικό πραξικόπημα των ελληνικών στρατευμάτων στο νησί τον πρόεδρο Μακάριο.

Τα πάντα ήταν έτσι έτοιμα για την τουρκική εισβολή.

Πρώτον, η Αγκυρα είχε πλέον κάθε δικαιολογία να προφασιστεί ότι η εισβολή της αποσκοπούσε δήθεν στην "αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας". Η "προδοτική" όπως απεκαλείτο στην εποχή της, Συνθήκη της Ζυρίχης, που είχε υπογράψει ως πρωθυπουργός ο εκλιπών Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκχωρούσε όντως αυτό το δικαίωμα στους Τούρκους.

Δεύτερον, ολόκληρη η Ευρώπη ήταν εναντίον του φασιστικού καθεστώτος των πραξικοπηματιών στην Κύπρο, άρα κάθε άλλο παρά ενστάσεις είχε στην κρίσιμη αρχική φάση της τουρκικής εισβολής.

Τρίτον και σημαντικότερο, η εγκαθίδρυση στην Κύπρο καθεστώτος πρακτόρων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εξουδετέρωνε εντελώς τη Σοβιετική Ενωση, η παρέμβαση της οποίας είχε σώσει την Κύπρο το 1964. Θα ήταν προφανώς γελοίο να περίμενε κανείς να παρεμπόδιζαν οι Σοβιετικοί το 1974 την τουρκική εισβολή για να διασώσουν τα... όργανα των ΗΠΑ που είχαν καταλάβει την εξουσία στη Λευκωσία.

Ο Αττίλας πέρασε. Δεν δίστασε πλέον να δείξει το πραγματικό πρόσωπο και τις πραγματικές προθέσεις του σκορπώντας τον θάνατο, την καταστροφή, τη λεηλασία.Τα χρόνια κύλησαν. Οι άνθρωποι άρχισαν να ξεχνούν. Και στην Ευρώπη, αλλά και στην Ελλάδα, ακόμη και στην Κύπρο, καθώς σιγά σιγά αλλάζουν οι γενιές και τα υλικά συμφέροντα.

Οι Αμερικανοί νόμισαν ότι είχαν κερδίσει οριστικά το παιχνίδι. Υποτίμησαν τις λαϊκές αντιστάσεις, νομίζοντας ότι οι Ελληνοκύπριοι έχουν καταντήσει σαν τις πολιτικές ηγεσίες της Κύπρου και της Ελλάδας. Εφαγαν έτσι ένα απροσδόκητο χαστούκι με το 76% του "Οχι" στο επαίσχυντο σχέδιο Ανάν, το οποίο είχε υποστηρίξει ως νεοεκλεγείς πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο σημερινός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι για καμιά δεκαετία επέκριναν, τουλάχιστον στα λόγια, τον Αττίλα, τώρα έχουν φτάσει στο έσχατο σημείο πολιτικής αλλά και ηθικής κατάπτωσης να ανησυχούν σφοδρότατα για τη... "συνεχιζόμενη απομόνωση" του παράνομου κατοχικού καθεστώτος! Εκβιάζουν μάλιστα συνεχώς την κυπριακή κυβέρνηση με μύριους τρόπους να πάψει να βάζει εμπόδια στην αποκατάσταση απευθείας σχέσεων της ΕΕ με το καθεστώς του Αττίλα! Εκτακτο δείγμα του "ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού" με τον οποίον εκστασιάζονται κάποιοι...

Το ερώτημα είναι αν έχουν απομείνει στην Κύπρο ακόμη κάποιοι πολιτικοί ηγέτες που συνεχίζουν να "φυλάττουν Θερμοπύλες". Δύσκολη, δυσάρεστη η απάντηση. Το μέτωπο του "Οχι" δεν υφίσταται πλέον. Υπέκυψε στις κομματικές σκοπιμότητες, αλλά και στα ρήγματα που υπάρχουν στην κυπριακή κοινωνία.

Η κυβέρνηση Χριστόφια είναι πολύ αδύναμη. Λόγω της γραμμής του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, η ΕΔΕΚ αποχώρησε από την κυβέρνηση.

Το κεντροδεξιό ΔΗΚΟ παρέμεινε μεν, γιατί είναι αθεράπευτα εθισμένο στη νομή της εξουσίας από την οποία εξαρτά κυριολεκτικά την ύπαρξή του, αλλά ταυτόχρονα όλα σχεδόν τα στελέχη του και η βάση του διαφωνούν ολοκληρωτικά με τους χειρισμούς Χριστόφια στο Κυπριακό.

Ο δεξιός ΔΗΣΥ δρα ως φερέφωνο των αμερικανικών θέσεων -πάντα έτσι δρούσε μετά την ανεξαρτησία του 1960 η κυπριακή Δεξιά- φτάνοντας μέχρι του φαιδρού σημείου να κατηγορεί τον Δ. Χριοστόφια για... "αδιαλλαξία (!!!)" στο Κυπριακό. Το χειρότερο από όλα είναι ότι μετά τη διαγραφόμενη αποτυχία Χριστόφια δεν αποκλείεται καθόλου να δούμε είτε αμιγή κυβέρνηση του ΔΗΣΥ είτε κυβέρνηση ΔΗΣΥ με "τσόντα" το ΔΗΚΟ!