Αυτό το λάθος κάναμε οι σιδηροδρομικοί που εργαζόμαστε στο κεντρικό κτήριο του ΟΣΕ στην ΚΑΡΟΛΟΥ. Δεν συμμορφωθήκαμε στις υποδείξεις της ηγεσίας της ΠΑΣΚ και σήμερα το πρωί (Δευτέρα 20/12/2010) στην προγραμματισμένη συνέλευση των εργαζομένων δεχτήκαμε την … «επίσκεψη» αγανακτισμένων «σιδηροδρομικών».
Ήταν 4-5 συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ οι οποίοι κινητοποιώντας τον κομματικό στρατό του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚ τόσο στην ΚΑΡΟΛΟΥ όσο και από αλλού, επιχείρησαν να παρέμβουν στις διαδικασίες που δημοκρατικά ακολουθούμε εδώ και 1 μήνα οι εργαζόμενοι του κτηρίου, χωρίς να καθοδηγούμαστε από κανέναν, πάρα μόνον από τις ανάγκες μας. Ίσως τελικά αυτό να ενόχλησε.
Η προβοκατόρικη πρόταση να παρθεί απόφαση για τη συνέχιση η μη της κατάληψης, με «κάλπη» στον 9ο όροφο της ΚΑΡΟΛΟΥ, εξυπηρετούσε τα σχέδια της ΠΑΣΚ η οποία από την αρχή καταδίκασε την κατάληψη. Γι αυτό και η κινητοποίηση του κομματικού στρατού προκειμένου να ελεγχθεί η ψηφοφορία. Ξέρουν από αυτά …
Απορίας άξια είναι, τόσο η παντελής απουσία της ΔΑΚΕ όσο και η βιασύνη της ΔΕΣΚ να συμφωνήσει με την πρόταση για ψηφοφορία.
Συναδέλφισσες-συνάδελφοι,
Αισθάνομαι υπερήφανος και τυχερός που τις τελευταίες 8 ημέρες βρέθηκα στην κατάληψη, με δεκάδες συναδέλφους διαφορετικών κομματικών και παραταξιακών αποχρώσεων. Αυτά που μας ένωσαν ήταν:
1.- Ο θυμός για τα μέτρα διάλυσης του ΟΣΕ και την εξαθλίωση που επιχειρεί να οδηγήσει τους σιδηροδρομικούς η κυβέρνηση.
2.- H αγανάκτηση για τον τρόπο με το οποίο αντιμετωπίζει ή «δεν αντιμετωπίζει» η ΠΟΣ (δηλαδή η αυτοδύναμη πλειοψηφία της ΠΑΣΚ) τα πολλά προβλήματα που συσσώρευσε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ (και παλιότερα της Ν.Δ.) για το σιδηρόδρομο και τους σιδηροδρομικούς.
Προσωπικά δεν είχα και δεν έχω καμία αυταπάτη. Διαχρονικά από το 1995 μέχρι και σήμερα οι ηγεσίες της ΠΑΣΚ (συνεπικουρούμενες από τη ΔΑΚΕ) ενώ έβγαζαν φιλιππικούς λόγους και (αν ήταν στη κυβέρνηση η Ν.Δ.) έστηναν και κανένα συρματόπλεγμα, στην πράξη αποτέλεσαν και αποτελούν τον τρίτο πυλώνα (μετά την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ) εφαρμογής των αντισιδηροδρομικών μέτρων.
Το ίδιο έκαναν όταν δημιουργήθηκε η πρώτη θυγατρική η ΕΡΓΟΣΕ, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι είναι απαίτηση της Ε.Ε. και ότι θα προχωρήσουν γρήγορα τα έργα. Έσπευσαν βέβαια να διοριστούν στα Διοικητικά Συμβούλια στα πρότυπα των μεγαλοσυνδικαλιστών της ΓΣΕΕ (βλέπε Πολυζωγόπουλος, Παναγόπουλος κ.α.)
Το έκαναν κάθε φορά που ξεφύτρωνε μια θυγατρική (π.χ. η ΓΑΙΑΟΣΕ θα φέρει επιτέλους κέρδη) ή όταν ο ΟΣΕ υπέγραφε τις περίφημες προγραμματικές συμφωνίες. Το έκαναν και όταν υπήρχαν θέματα ασφαλιστικά, με αποκορύφωμα την απεργοσπασία στο νόμο Ρέππα το 2002.
Το έκαναν και όταν ο περίφημος Γιαννακός προετοιμάζοντας το σημερινό χάλι έκανε το Σεπτέμβρη του 2003 τον ΟΣΕ, εταιρεία Holding. Ή όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πάλι, μείωνε τις οργανικές θέσεις του ΟΣΕ σε 9.340.
Όταν τον Νοέμβρη του 2007, η τότε Διοίκηση του ΟΣΕ έβγαλε τα πρώτα ξεχωριστά οργανογράμματα και τις νέες τοποθετήσεις για τις νέες εταιρείες ΟΣΕ, ΕΔΙΣΥ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ και καταγγέλλαμε το γεγονός στη Διοίκηση της ΠΟΣ, η απάντηση της ηγεσίας της ΠΑΣΚ ήταν: Μην ανησυχείτε, είναι προσωρινά;;;
Το 2009 ήταν η χρονιά με τα συρματοπλέγματα απέναντι στο «δεξιό» Χατζηδάκη αλλά … αυτά πέρασαν γρήγορα.
Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Πολλά στελέχη της ΠΑΣΚ μάλιστα έπαιξαν και παίζουν πρώτο ρόλο, τόσο στο κομμάτι που αφορά τον ΟΣΕ όσο και στο κομμάτι που αφορά την «ιδιαίτερη» μεταχείριση στους σιδηροδρομικούς. Η ΠΑΣΚ τα έδωσε όλα προκειμένου να πάρει την αυτοδυναμία στην ΠΟΣ και όταν το κατάφερε στο Συνέδριο του Οκτώβρη, τότε ο κ. Ρέππας άρχισε να πυροβολεί.
Κανείς σιδηροδρομικός δεν έχει δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι … δεν ήξερε. Τα τελευταία 15 χρόνια, τόσο από τη ΣΕΚ όσο και από τη ΔΕΣΚ ή και μεμονωμένους συναδέλφους, έχουν εκδοθεί δεκάδες ανακοινώσεις και εφημερίδες που αποκάλυπταν, προειδοποιούσαν και πρότειναν δράσεις. Αυτό που δεν πίστευαν οι συνάδελφοι τόσα χρόνια, άρχισαν να το πιστεύουν τώρα. Γι αυτό και στην ΚΑΡΟΛΟΥ οδηγηθήκαμε στην κατάληψη.
Η κατάληψη έδειξε και κάτι άλλο. Δεν τελειώσαμε ακόμη. Υπάρχουν ακόμη μορφές πάλης που μπορούν να σταματήσουν τη λαίλαπα που έρχεται. Αρκεί να το τολμήσουμε. Αρκεί αυτή τη φορά να αφήσουμε τα μικροσυμφέροντα είτε αυτά είναι ατομικά είτε είναι παραταξιακά και να επικεντρώσουμε τη δράση μας στο κεντρικό ζήτημα που είναι: o ΟΣΕ και οι σιδηροδρομικοί.
Αρκεί να καταλάβουμε όλοι οι σιδηροδρομικοί ότι: H ΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΑΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ, ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ – ΠΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.
ΑΘΗΝΑ 20/12/2010
Τερζόγλου Παναγιώτης
Σιδηροδρομικός εργαζόμενος στην ΚΑΡΟΛΟΥ.
Υ.Γ. Επειδή ορισμένα «πουλάκια» άρχισαν να τιτιβίζουν διάφορα για μένα (εάν κάνω απεργίες κ.α.) και για να μην κουράζονται και ψάχνουν τα μισθολογικά μου, τους δηλώνω ότι σε «σικέ» απεργίες δεν θα συμμετέχω. Όπως επίσης, δε θα συμμετέχω σε πορείες «προδιαγεγραμμένες» όπου οι ηγεσίες τυλίγουν αυθαίρετα τα πανό και αποχωρούν, αφήνοντας σύξυλους δεκάδες σιδηροδρομικούς που τους ακολουθούν.
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ
Ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται στην πιο κρίσιμη φάση του..
Προσκαλούμε όσες και όσους νοιάζονται για το ενωτικό μας εγχείρημα και τη δημοκρατική του λειτουργία, σε μια ανοιχτή συζήτηση προβληματισμού, διερεύνησης των όρων και δυνατοτήτων για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, που στο εσωτερικό ου θα είναι αλληλέγγυος και όχι ανταγωνιστικός, ενωτικός και όχι διχαστικός.
Θεωρούμε ότι οι στιγμές είναι κρίσιμες. Συνεπώς, η συζήτηση για την προοπτική δεν μπορεί να γίνει σε κλειστά γραφεία. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υπόθεση αποκλειστικά των «ηγεσιών» των «επιτελείων» ή των επί μέρους συνιστωσών. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι υποχρέωσή μας μια νηφάλια και ουσιαστική συζήτηση, που θα ενισχύει το συλλογικό «εμείς» και θα αποδυναμώνει αντιλήψεις και πρακτικές που αποθεώνουν το «εγώ». Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχει ουσιαστική συμμετοχή και λόγο σ’ αυτή τη συζήτηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει από την πρόσφατη εκλογική διαδικασία πληγωμένος, παρότι ένας ολόκληρος κόσμος έδωσε τη μάχη με επιτυχία σε δήμους και σε ορισμένες περιφέρειες. Διχαστικές λογικές και επιλογές που δεν δικαιώθηκαν, έχουν ενισχύσει τα ερωτηματικά για τη συνέχεια του ενωτικού μας εγχειρήματος. Εμείς όμως επιμένουμε. Επιμένουμε ότι η πολιτική και κυρίως η δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα, έχουν ανάγκη ένα ΣΥΡΙΖΑ μαχητικό και ριζοσπαστικό, δημοκρατικό και ανοιχτό στη λειτουργία του, κινηματικό αλλά και αποτελεσματικό στη δράση του. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που ο κόσμος του θα έχει αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής του και στη λήψη των αποφάσεων.
Τα ερωτήματα σήμερα είναι πολλά και καλούμαστε όλες και όλοι, χωρίς εξ ορισμού βεβαιότητες, να δώσουμε απαντήσεις:
1. Ποιο μπορεί να είναι το πολιτικό πλαίσιο και η οργανωτική δομή που θα εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή ενότητα αλλά και την αποτελεσματική δράση μέσα στην κοινωνία;
2. Μπορεί να υπάρξει Αριστερά του 21ου αιώνα χωρίς να δομηθεί δημοκρατικά; Μπορεί να ανασυγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου και των μελών του; Είναι δυνατή η ενότητα του συνόλου των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν ενισχυθεί η κουλτούρα της δημοκρατικής λειτουργίας, της αλληλοκατανόησης αλλά και της ανοχής στη διαφορετικότητα και την «άλλη» άποψη; Μπορεί να υπάρξει συμμαχικό σχήμα χωρίς την εξασφάλιση του πλουραλισμού και των δικαιωμάτων της μειοψηφίας;
3. Πως απαντάμε στο ερώτημα που έχει τεθεί για τη σχέση της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τις δυνάμεις που απομακρύνονται από το ΠΑΣΟΚ και γενικότερα από το δικομματισμό; Μπορούμε να υποδεχτούμε αυτόν τον κόσμο χωρίς διακριτή ταυτότητα, χωρίς εμπιστοσύνη στις ιδέες και το αξιακό μας φορτίο;
4. Πρέπει να είναι ανοιχτός ο ΣΥΡΙΖΑ σε κοινή δράση ή συμπόρευση με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς; Και ποιες;
5. Πως απαντάμε στο ζήτημα της εξουσίας; Πως τίθεται το ζήτημα από τη στιγμή που οι κοινωνικές οργανώσεις εμφανίζουν σοβαρό έλλειμμα μαζικότητας και μορφών αγώνα ή εναλλακτικών πρωτοβουλιών που θα υποδεικνύουν έναν νέο ορίζοντα για τη διέξοδο από την κρίση; Ποια η σχέση με το στόχο για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας; Διατυπώνουμε το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση;
6. Με ποια υλικά (προγραμματικές θέσεις, εναλλακτικές προτάσεις, μορφή οργάνωσης) θα αντιπαρατεθούμε στη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού και στην ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και του ΔΝΤ; Ποιος είναι ο δρόμος διεξόδου από την κρίση;
7. Υπάρχει η Ευρώπη της Αριστεράς και των κινημάτων; Υπάρχει ανάγκη πανευρωπαϊκής απάντησης από την πλευρά των εργαζομένων; Χρειάζεται να συνδέσουμε τον αγώνα του ελληνικού κινήματος με αυτόν των άλλων χωρών; Και φτάνει αυτό;
Για όλα αυτά τα ζητήματα υπάρχει ένας πλούσιος προβληματισμός και μια πολύτιμη εμπειρία στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν.
Εμείς που υπογράφουμε αυτή την πρόσκληση για δημόσιο διάλογο, έχουμε επεξεργαστεί σκέψεις και προτάσεις που θα περιληφθούν σε ένα αναλυτικότερο κείμενο που θα κυκλοφορήσει τις αμέσως επόμενες ημέρες και θα τις καταθέσουμε στις συσκέψεις που θα καλεστούν γι’ αυτό το σκοπό σε μια σειρά πόλεις καθώς και στην πανελλαδική μας συνάντηση το
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου στη Νομική Σχολή, στις 11 π.μ.
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
Αθανασίου Κώστας Ρόζα Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Γιαννόπουλος Τάκης Ξεκίνημα Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Δρίτσας Θοδωρής Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Κοσμάς Πάνος Κόκκινο Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Μαστρογιαννόπουλος Τάκης Ανένταχτος Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Μουλόπουλος Βασίλης Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Μπανιάς Γιάννης ΑΚΟΑ Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Πανταζίδης Τάσος Οικοσοσιαλιστές Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Ρήγος Άλκης Ανένταχτος Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Σπαθής Μάκης Ανένταχτος Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Χριστοδουλοπούλου Τασία Ανένταχτη Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Προσκαλούμε όσες και όσους νοιάζονται για το ενωτικό μας εγχείρημα και τη δημοκρατική του λειτουργία, σε μια ανοιχτή συζήτηση προβληματισμού, διερεύνησης των όρων και δυνατοτήτων για την πολιτική και οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, που στο εσωτερικό ου θα είναι αλληλέγγυος και όχι ανταγωνιστικός, ενωτικός και όχι διχαστικός.
Θεωρούμε ότι οι στιγμές είναι κρίσιμες. Συνεπώς, η συζήτηση για την προοπτική δεν μπορεί να γίνει σε κλειστά γραφεία. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι υπόθεση αποκλειστικά των «ηγεσιών» των «επιτελείων» ή των επί μέρους συνιστωσών. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι υποχρέωσή μας μια νηφάλια και ουσιαστική συζήτηση, που θα ενισχύει το συλλογικό «εμείς» και θα αποδυναμώνει αντιλήψεις και πρακτικές που αποθεώνουν το «εγώ». Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχει ουσιαστική συμμετοχή και λόγο σ’ αυτή τη συζήτηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει από την πρόσφατη εκλογική διαδικασία πληγωμένος, παρότι ένας ολόκληρος κόσμος έδωσε τη μάχη με επιτυχία σε δήμους και σε ορισμένες περιφέρειες. Διχαστικές λογικές και επιλογές που δεν δικαιώθηκαν, έχουν ενισχύσει τα ερωτηματικά για τη συνέχεια του ενωτικού μας εγχειρήματος. Εμείς όμως επιμένουμε. Επιμένουμε ότι η πολιτική και κυρίως η δύσκολη κοινωνική πραγματικότητα, έχουν ανάγκη ένα ΣΥΡΙΖΑ μαχητικό και ριζοσπαστικό, δημοκρατικό και ανοιχτό στη λειτουργία του, κινηματικό αλλά και αποτελεσματικό στη δράση του. Ένα ΣΥΡΙΖΑ που ο κόσμος του θα έχει αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής του και στη λήψη των αποφάσεων.
Τα ερωτήματα σήμερα είναι πολλά και καλούμαστε όλες και όλοι, χωρίς εξ ορισμού βεβαιότητες, να δώσουμε απαντήσεις:
1. Ποιο μπορεί να είναι το πολιτικό πλαίσιο και η οργανωτική δομή που θα εξασφαλίζει τη μέγιστη δυνατή ενότητα αλλά και την αποτελεσματική δράση μέσα στην κοινωνία;
2. Μπορεί να υπάρξει Αριστερά του 21ου αιώνα χωρίς να δομηθεί δημοκρατικά; Μπορεί να ανασυγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου και των μελών του; Είναι δυνατή η ενότητα του συνόλου των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν ενισχυθεί η κουλτούρα της δημοκρατικής λειτουργίας, της αλληλοκατανόησης αλλά και της ανοχής στη διαφορετικότητα και την «άλλη» άποψη; Μπορεί να υπάρξει συμμαχικό σχήμα χωρίς την εξασφάλιση του πλουραλισμού και των δικαιωμάτων της μειοψηφίας;
3. Πως απαντάμε στο ερώτημα που έχει τεθεί για τη σχέση της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τις δυνάμεις που απομακρύνονται από το ΠΑΣΟΚ και γενικότερα από το δικομματισμό; Μπορούμε να υποδεχτούμε αυτόν τον κόσμο χωρίς διακριτή ταυτότητα, χωρίς εμπιστοσύνη στις ιδέες και το αξιακό μας φορτίο;
4. Πρέπει να είναι ανοιχτός ο ΣΥΡΙΖΑ σε κοινή δράση ή συμπόρευση με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς; Και ποιες;
5. Πως απαντάμε στο ζήτημα της εξουσίας; Πως τίθεται το ζήτημα από τη στιγμή που οι κοινωνικές οργανώσεις εμφανίζουν σοβαρό έλλειμμα μαζικότητας και μορφών αγώνα ή εναλλακτικών πρωτοβουλιών που θα υποδεικνύουν έναν νέο ορίζοντα για τη διέξοδο από την κρίση; Ποια η σχέση με το στόχο για τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας; Διατυπώνουμε το αίτημα να φύγει η κυβέρνηση;
6. Με ποια υλικά (προγραμματικές θέσεις, εναλλακτικές προτάσεις, μορφή οργάνωσης) θα αντιπαρατεθούμε στη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού και στην ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και του ΔΝΤ; Ποιος είναι ο δρόμος διεξόδου από την κρίση;
7. Υπάρχει η Ευρώπη της Αριστεράς και των κινημάτων; Υπάρχει ανάγκη πανευρωπαϊκής απάντησης από την πλευρά των εργαζομένων; Χρειάζεται να συνδέσουμε τον αγώνα του ελληνικού κινήματος με αυτόν των άλλων χωρών; Και φτάνει αυτό;
Για όλα αυτά τα ζητήματα υπάρχει ένας πλούσιος προβληματισμός και μια πολύτιμη εμπειρία στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ στο παρελθόν.
Εμείς που υπογράφουμε αυτή την πρόσκληση για δημόσιο διάλογο, έχουμε επεξεργαστεί σκέψεις και προτάσεις που θα περιληφθούν σε ένα αναλυτικότερο κείμενο που θα κυκλοφορήσει τις αμέσως επόμενες ημέρες και θα τις καταθέσουμε στις συσκέψεις που θα καλεστούν γι’ αυτό το σκοπό σε μια σειρά πόλεις καθώς και στην πανελλαδική μας συνάντηση το
Σάββατο 11 Δεκεμβρίου στη Νομική Σχολή, στις 11 π.μ.
ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ
Αθανασίου Κώστας Ρόζα Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Γιαννόπουλος Τάκης Ξεκίνημα Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Δρίτσας Θοδωρής Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Κοσμάς Πάνος Κόκκινο Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Μαστρογιαννόπουλος Τάκης Ανένταχτος Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Μουλόπουλος Βασίλης Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Μπανιάς Γιάννης ΑΚΟΑ Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Πανταζίδης Τάσος Οικοσοσιαλιστές Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Ρήγος Άλκης Ανένταχτος Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Σπαθής Μάκης Ανένταχτος Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Χριστοδουλοπούλου Τασία Ανένταχτη Μέλος Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
