«ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΜΟΡΦΩΘΗ ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ …»

Αυτό το λάθος κάναμε οι σιδηροδρομικοί που εργαζόμαστε στο κεντρικό κτήριο του ΟΣΕ στην ΚΑΡΟΛΟΥ. Δεν συμμορφωθήκαμε στις υποδείξεις της ηγεσίας της ΠΑΣΚ και σήμερα το πρωί (Δευτέρα 20/12/2010) στην προγραμματισμένη συνέλευση των εργαζομένων δεχτήκαμε την … «επίσκεψη» αγανακτισμένων «σιδηροδρομικών».
Ήταν 4-5 συνδικαλιστές της ΠΑΣΚ οι οποίοι κινητοποιώντας τον κομματικό στρατό του ΠΑΣΟΚ και της ΠΑΣΚ τόσο στην ΚΑΡΟΛΟΥ όσο και από αλλού, επιχείρησαν να παρέμβουν στις διαδικασίες που δημοκρατικά ακολουθούμε εδώ και 1 μήνα οι εργαζόμενοι του κτηρίου, χωρίς να καθοδηγούμαστε από κανέναν, πάρα μόνον από τις ανάγκες μας. Ίσως τελικά αυτό να ενόχλησε.
Η προβοκατόρικη πρόταση να παρθεί απόφαση για τη συνέχιση η μη της κατάληψης, με «κάλπη» στον 9ο όροφο της ΚΑΡΟΛΟΥ, εξυπηρετούσε τα σχέδια της ΠΑΣΚ η οποία από την αρχή καταδίκασε την κατάληψη. Γι αυτό και η κινητοποίηση του κομματικού στρατού προκειμένου να ελεγχθεί η ψηφοφορία. Ξέρουν από αυτά …
Απορίας άξια είναι, τόσο η παντελής απουσία της ΔΑΚΕ όσο και η βιασύνη της ΔΕΣΚ να συμφωνήσει με την πρόταση για ψηφοφορία.
Συναδέλφισσες-συνάδελφοι,
Αισθάνομαι υπερήφανος και τυχερός που τις τελευταίες 8 ημέρες βρέθηκα στην κατάληψη, με δεκάδες συναδέλφους διαφορετικών κομματικών και παραταξιακών αποχρώσεων. Αυτά που μας ένωσαν ήταν:
1.- Ο θυμός για τα μέτρα διάλυσης του ΟΣΕ και την εξαθλίωση που επιχειρεί να οδηγήσει τους σιδηροδρομικούς η κυβέρνηση.
2.- H αγανάκτηση για τον τρόπο με το οποίο αντιμετωπίζει ή «δεν αντιμετωπίζει» η ΠΟΣ (δηλαδή η αυτοδύναμη πλειοψηφία της ΠΑΣΚ) τα πολλά προβλήματα που συσσώρευσε η πολιτική του ΠΑΣΟΚ (και παλιότερα της Ν.Δ.) για το σιδηρόδρομο και τους σιδηροδρομικούς.
Προσωπικά δεν είχα και δεν έχω καμία αυταπάτη. Διαχρονικά από το 1995 μέχρι και σήμερα οι ηγεσίες της ΠΑΣΚ (συνεπικουρούμενες από τη ΔΑΚΕ) ενώ έβγαζαν φιλιππικούς λόγους και (αν ήταν στη κυβέρνηση η Ν.Δ.) έστηναν και κανένα συρματόπλεγμα, στην πράξη αποτέλεσαν και αποτελούν τον τρίτο πυλώνα (μετά την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ) εφαρμογής των αντισιδηροδρομικών μέτρων.
Το ίδιο έκαναν όταν δημιουργήθηκε η πρώτη θυγατρική η ΕΡΓΟΣΕ, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι είναι απαίτηση της Ε.Ε. και ότι θα προχωρήσουν γρήγορα τα έργα. Έσπευσαν βέβαια να διοριστούν στα Διοικητικά Συμβούλια στα πρότυπα των μεγαλοσυνδικαλιστών της ΓΣΕΕ (βλέπε Πολυζωγόπουλος, Παναγόπουλος κ.α.)
Το έκαναν κάθε φορά που ξεφύτρωνε μια θυγατρική (π.χ. η ΓΑΙΑΟΣΕ θα φέρει επιτέλους κέρδη) ή όταν ο ΟΣΕ υπέγραφε τις περίφημες προγραμματικές συμφωνίες. Το έκαναν και όταν υπήρχαν θέματα ασφαλιστικά, με αποκορύφωμα την απεργοσπασία στο νόμο Ρέππα το 2002.
Το έκαναν και όταν ο περίφημος Γιαννακός προετοιμάζοντας το σημερινό χάλι έκανε το Σεπτέμβρη του 2003 τον ΟΣΕ, εταιρεία Holding. Ή όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πάλι, μείωνε τις οργανικές θέσεις του ΟΣΕ σε 9.340.
Όταν τον Νοέμβρη του 2007, η τότε Διοίκηση του ΟΣΕ έβγαλε τα πρώτα ξεχωριστά οργανογράμματα και τις νέες τοποθετήσεις για τις νέες εταιρείες ΟΣΕ, ΕΔΙΣΥ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ και καταγγέλλαμε το γεγονός στη Διοίκηση της ΠΟΣ, η απάντηση της ηγεσίας της ΠΑΣΚ ήταν: Μην ανησυχείτε, είναι προσωρινά;;;
Το 2009 ήταν η χρονιά με τα συρματοπλέγματα απέναντι στο «δεξιό» Χατζηδάκη αλλά … αυτά πέρασαν γρήγορα.
Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Πολλά στελέχη της ΠΑΣΚ μάλιστα έπαιξαν και παίζουν πρώτο ρόλο, τόσο στο κομμάτι που αφορά τον ΟΣΕ όσο και στο κομμάτι που αφορά την «ιδιαίτερη» μεταχείριση στους σιδηροδρομικούς. Η ΠΑΣΚ τα έδωσε όλα προκειμένου να πάρει την αυτοδυναμία στην ΠΟΣ και όταν το κατάφερε στο Συνέδριο του Οκτώβρη, τότε ο κ. Ρέππας άρχισε να πυροβολεί.
Κανείς σιδηροδρομικός δεν έχει δικαίωμα να ισχυρίζεται ότι … δεν ήξερε. Τα τελευταία 15 χρόνια, τόσο από τη ΣΕΚ όσο και από τη ΔΕΣΚ ή και μεμονωμένους συναδέλφους, έχουν εκδοθεί δεκάδες ανακοινώσεις και εφημερίδες που αποκάλυπταν, προειδοποιούσαν και πρότειναν δράσεις. Αυτό που δεν πίστευαν οι συνάδελφοι τόσα χρόνια, άρχισαν να το πιστεύουν τώρα. Γι αυτό και στην ΚΑΡΟΛΟΥ οδηγηθήκαμε στην κατάληψη.
Η κατάληψη έδειξε και κάτι άλλο. Δεν τελειώσαμε ακόμη. Υπάρχουν ακόμη μορφές πάλης που μπορούν να σταματήσουν τη λαίλαπα που έρχεται. Αρκεί να το τολμήσουμε. Αρκεί αυτή τη φορά να αφήσουμε τα μικροσυμφέροντα είτε αυτά είναι ατομικά είτε είναι παραταξιακά και να επικεντρώσουμε τη δράση μας στο κεντρικό ζήτημα που είναι: o ΟΣΕ και οι σιδηροδρομικοί.
Αρκεί να καταλάβουμε όλοι οι σιδηροδρομικοί ότι: H ΔΥΝΑΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΑΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ, ΑΛΛΑ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ – ΠΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.

ΑΘΗΝΑ 20/12/2010

Τερζόγλου Παναγιώτης
Σιδηροδρομικός εργαζόμενος στην ΚΑΡΟΛΟΥ.


Υ.Γ. Επειδή ορισμένα «πουλάκια» άρχισαν να τιτιβίζουν διάφορα για μένα (εάν κάνω απεργίες κ.α.) και για να μην κουράζονται και ψάχνουν τα μισθολογικά μου, τους δηλώνω ότι σε «σικέ» απεργίες δεν θα συμμετέχω. Όπως επίσης, δε θα συμμετέχω σε πορείες «προδιαγεγραμμένες» όπου οι ηγεσίες τυλίγουν αυθαίρετα τα πανό και αποχωρούν, αφήνοντας σύξυλους δεκάδες σιδηροδρομικούς που τους ακολουθούν.