Η 28η Οκτωβρίου καθιερώθηκε ως Εθνική Εορτή καθώς ήδη από τις 28 Οκτώβρη 1944 οι ΕΑΜίτες και ο Αθηναϊκός Λαός, βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν για τη «μεγάλη αντιφασιστική μέρα». Έτσι καθιερώθηκε εθιμικά και αργότερα και θεσμικά η 28η Οκτωβρίου ως Εθνική Εορτή.
Οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις Δεξιάς και Ακροδεξιάς, διατήρησαν τον εορτασμό, δίνοντας έμφαση στο «όχι» του δικτάτορα φασίστα Μεταξά. Μέχρι σήμερα, η επίσημη ιστορία, ακόμα και αυτή που διδάσκεται στα σχολεία, δε λέει λέξη για το ότι ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας, για το ότι από την 4η Αυγούστου 1936 η Ελλάδα υπέφερε από διώξεις, κρατικές και παρακρατικές δολοφονίες, απεργίες που πνίγονταν στο αίμα, εξορίες και εκτοπίσεις, αστυνομοκρατία, προπαγάνδα με στόχο τη νεολαία, ρατσισμό και πολλά – πολλά άλλα φρικτά. Δίνει έμφαση στο «όχι» που υποτίθεται ότι είπε αυθόρμητα ο «πατριώτης» δικτάτορας ως «ηγέτης» του ελληνικού Λαού.
Ήρθε όμως η ώρα να αποκαταστήσουμε την ιστορία. Ήρθε η ώρα να δώσουμε ένα τέρμα στο λάθος.
H συντριπτική πλειονότητα των χωρών του κόσμου, γιορτάζει ως Εθνική εορτή, την ανεξαρτησία τους, την πολιτειακή αλλαγή ή τη νίκη σε απελευθερωτικούς πολέμους. Έτσι, στη Γαλλία γιορτάζεται η κατάληψη της Βαστίλης, στην Κίνα η ίδρυση της «Λαϊκής Δημοκρατίας» και στη Μάλτα η ανεξαρτησία της.
Στην Ελλάδα, ακόμα και η 25η Μαρτίου, είναι μια πολιτική επέτειος, μια ψευδής «εθνική» ημερομηνία. Η επανάσταση, δεν άρχισε στις 25 Μαρτίου του 1821. Από τις 14 Μαρτίου που οι επαναστάτες καταλαμβάνουν τη Ζάχολη, μέχρι τις 24 Μαρτίου έχει ξεσηκωθεί σχεδόν όλη η Πελοπόννησος και έχουν ελευθερωθεί Πάτρα, Καλαμάτα, Αίγιο και πάμπολλα χωριά και κώμες ενώ γίνονται οργανωμένες επιθέσεις σε φρουρές Οθωμανών. Άλλωστε η Ελληνική Επανάσταση είχε ήδη ξεκινήσει στις 21 Φεβρουαρίου από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη στο Ιάσιο. Ακόμα και την υποτιθέμενη ύψωση του λαβάρου στην Αγ. Λαύρα, όσοι ιστορικοί την επικαλούνται, την ορίζουν για τις 17 Μαρτίου.
Η 25η Μαρτίου ορίστηκε με βασιλικό διάταγμα του Όθωνα στις 15 Μαρτίου του 1838 καθώς το νέο καθεστώς αγωνιούσε να στηρίξει την συγκυριαρχία του Βασιλείου με την Εκκλησία, ορίζοντας την Εθνική Εορτή την ίδια ημέρα με τον Εορτασμό του «Ευαγγελισμού της Θεοτόκου», συνδέοντας την επανάσταση με τη θρησκεία και την Εκκλησία. Αυτή η αγωνία, ήρθε στο απόγειό της στις 25 Μαρτίου 1923 όταν, λόγω του ότι η Πολιτεία είχε υιοθετήσει το Γρηγοριανό (νέο) ημερολόγιο και η Εκκλησία είχε διατηρήσει το Ιουλιανό (παλιό), ο εορτασμός της Εθνικής Εορτής έγινε δυο εβδομάδες νωρίτερα από τον εορτασμό του «Ευαγγελισμού της Θεοτόκου». Η Εκκλησία, μόλις συνειδητοποίησε ότι θα αποσυνδεθεί το Κράτος και το Έθνος από την κυριαρχία της επ’αυτών, έσπευσε άμεσα να εφαρμόσει και αυτή το νέο ημερολόγιο.
Ήρθε η ώρα να απομακρυνθούμε από τις λογικές του παρελθόντος. Αν θέλουμε να γιορτάζουμε τη νίκη επί του Φασισμού και του Ναζισμού, μπορούμε να επιλέξουμε π.χ. την ημέρα της απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς, την 12η Οκτωβρίου 1944, ή άλλη σχετική ημερομηνία. Να απαλλαγούμε δηλαδή μια και καλή από ιδεολογήματα και προκαταλήψεις που δίνουν ψευδή εικόνα για τους πρωταγωνιστές της ιστορίας του Λαού και του τόπου μας.
Τάσος Πανταζίδης.
28 Οκτωβρίου 2011
