ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ (με συμπαθεια).
Κάποιοι σύντροφοι επικαλούνται ποδοσφαιρικούς όρους για να περιγράψουν τα πολιτικά αντανακλαστικά που πρέπει να επιδείξουμε αυτή την περίοδο. Λένε πχ πως πρέπει να πάρουμε τη μπάλα και να σουτάρουμε στο αντίπαλο τέρμα για γκολ, να μην πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα κλπ κλπ.
Η σημειολογία αγαπητοί σύντροφοι είναι εντελώς λανθασμένη. Η Αριστερά οφείλει να παίζει ομαδικό παιχνίδι. Δεν περιμένουμε κάποιον που νομίζει ότι είναι ο Μαραντόνα, για να σώσει την παρτίδα. Στην πολιτική δεν υπάρχει Μαραντόνα και αν υπήρχε θα τον εξοστρακίζαμε. Η ποδοσφαιρική λογική, όπου πρέπει να γίνει η ατομική ενέργεια και να την καρπωθεί το σύνολο ή ακόμα πιο παρακμιακά, να ξεγελάσουμε το διαιτητή ή να χτυπήσουμε τον αντίπαλο όταν δε βλέπει η κάμερα, δεν είναι Αριστερή λογική και σίγουρα οι σύντροφοι που την επικαλούνται, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.
Η λογική της Αριστεράς, πρέπει να είναι ομαδική όπως π.χ. του ράγκμπυ, όπου οι 7 ή 13 ή 15 παίκτες κινούνται συντονισμένα, σχηματίζουν μετωπική γραμμή άμυνας και καλοσχηματισμένη γραμμή αλληλοϋποστηριζόμενης επίθεσης, όπου η ατομική ενέργεια πάντα αποτυγχάνει και η πάσα στον συμπαίκτη που βρίσκεται δίπλα ή πιο πίσω, είναι το μόνο εργαλείο για να φτάσεις στην επίτευξη του στόχου, στη νίκη.
Μια παρόμοια λογική, προϋποθέτει διαρκή σύγκρουση με τον αντίπαλο και σκληρή προσπάθεια στήριξης του συμπαίκτη, με πόνο, ένταση, διάρκεια και επιμονή.
Μόνο μια τέτοια λογική μπορεί να σε οδηγήσει στην επιτυχία, όπου καταϊδρωμένος, λασπωμένος, ματωμένος, αγκαλιά με τους συντρόφους σου, θα απολαύσεις τη νίκη διπλά: Ομαδικά και Ατομικά.
Συντροφικά,
Τάσος Πανταζίδης.