ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ

ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Σήμερα 11 Οκτωβρίου 2008, πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ, συνεδρίαση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, διευρυμένη με τη συμμετοχή εκπροσώπων από τις Νομαρχιακές και Θεματικές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ απ’όλη την Ελλάδα.
Τη συζήτηση συντόνισε ο Ρούντι Ρινάλντι, ενώ δύο ήταν οι εισηγητές των θεμάτων: α) ο Γιάννης Μπανιάς ο οποίος μίλησε για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και β) ο Γιάννης Θεωνάς ο οποίος μίλησε για το σχέδιο προϋπολογισμού που κατέθεσε η Κυβέρνηση .
Ο σ. Μπανιάς ανέλυσε την πρόσφατη κρίση του καπιταλισμού και του νεοφιλελευθερισμού, το χάσμα ιδεών και πολιτικής που μας χωρίζει με το ΠΑΣΟΚ και στοιχεία της στρατηγικής που θα πρέπει να ακολουθήσουμε στο μέλλον.
Ο σ. Θεωνάς, ανάγνωσε δύο σημεία της εισαγωγής του σχεδίου προϋπολογισμού: Αρχικά αναφέρεται στην κρίση η οποία εκτιμάται οτι θα διαρκέσει, άγνωστο για πόσο και στη συνέχεια επανέρχεται στην επιμονή της συνέχισης της μέχρι τώρα πολιτικής (ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές κλπ). Ομολογεί δηλαδή την κρίση του νεοφιλελευθερισμού και προτείνει ως αντίδοτο ….. περισσότερο νεοφιλελευθερισμό. Είναι προφανές οτι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης το έχει καταλάβει «τρικυμία εν κρανίω»
Παράλληλα, διανεμήθηκαν στους παρευρισκόμενους οι «15 λόγοι για να συσπειρωθείτε και να παλέψετε με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Ακολούθησε συζήτηση και παρεμβάσεις από όσους συμμετείχαν. Τα αποτελέσματα της συζήτησης θα αξιοποιηθούν για τη διαμόρφωση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και για τον στρατηγικό σχεδιασμό της δράσης μας.
Η συνάντηση αυτή αποτελεί καλό «προηγούμενο» και κατέδειξε την ανάγκη για συχνότερη επαφή της Γραμματείας με εκπροσώπους των Νομαρχιακών και Θεματικών Επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθεί η εισήγηση του Γιάννη Θεωνά:

ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ 2009
ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΤΙΛΑΪΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΨΕΙ

1. Ο νεοφιλελευθερισμός σε απόλυτη κρίση κι αυτοί υπόσχονται περισσότερο νεοφιλελευθερισμό.

Ένας ακόμη Προϋπολογισμός, απόλυτα ταυτισμένος με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές, διαμορφώνεται για το 2009 με βάση το Προσχέδιο Προϋπολογισμού, που κατατέθηκε στη Βουλή, από την Κυβέρνηση της ΝΔ και τον υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Αλογοσκούφη.
Δύο μόνο εισαγωγικές αναφορές των ίδιων των συντακτών του Προσχεδίου, υπογραμμίζουν την κατεύθυνση, αλλά και την «τρικυμία εν κρανίω» του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης.
Στο διαβιβαστικό σημείωμα του Προσχεδίου προς τους βουλευτές, ο κ. Αλογοσκούφης αναφερόμενος στην παγκόσμια κρίση, υπογραμμίζει: «Η κρίση αποδεικνύεται ότι είναι βαθιά και η διάρκειά της είναι απρόβλεπτη. Υπάρχουν ήδη σοβαρές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία σε όλα τα επίπεδα. Η ένταση και η εκδήλωση των προβλημάτων είναι διαφορετική σε κάθε χώρα. Παρατηρείται μείωση των ρυθμών ανάπτυξης σε όλο τον κόσμο, αύξηση της ανεργίας, ενίσχυση των πληθωριστικών πιέσεων, αύξηση των επιτοκίων και σημαντικά προβλήματα σε μεγάλους πολυεθνικούς χρηματοοικονομικούς ομίλους».
Παρ’ όλα αυτά, στο κεφάλαιο 1 του Προσχεδίου (σελ. 8) ο ίδιος διακηρύσσει: «Βασική προτεραιότητα της κυβερνητικής πολιτικής παραμένει η εφαρμογή ενός αποτελεσματικού προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, που στοχεύει στη μείωση της συμμετοχής του κράτους στην οικονομική δραστηριότητα, στο άνοιγμα των αγορών, την ενίσχυση του ανταγωνισμού και στην καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου (σ.σ. ξεπουλώντας τα;)».
Οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Την κρίση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, θέλουν να … την αντιμετωπίσουν με ακόμη περισσότερο νεοφιλελευθερισμό! Οι αγορές τους χρεοκοπούν, τα μεγαθήρια του «ελεύθερου» ανταγωνισμού βουλιάζουν, κι αυτοί το «χαβά» τους. Υπόσχονται περισσότερες αποκρατικοποιήσεις, μεγαλύτερο άνοιγμα των αγορών, ενίσχυση του περιβόητου ανταγωνισμού, ως φάρμακο για την αντιμετώπιση της κρίσης και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας!

2. Προϋπολογισμός του 2008: ο πιο αντιλαϊκός και αναξιόπιστος προϋπολογισμός της μεταπολίτευσης.

Με καταλυτικά επιχειρήματα, οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στηλίτευαν πέρυσι στη Βουλή την οικονομική και κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης και αποδείκνυαν ότι ο Προϋπολογισμός του 2008 θα είναι ένας από τους πιο ταξικούς, αντικοινωνικούς, φορομπηχτικούς και αναξιόπιστους προϋπολογισμούς της μεταπολίτευσης.
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναφερθούμε συνοπτικά σε ορισμένα από τα επιχειρήματα, που διατυπώθηκαν στις εισαγωγικές παρατηρήσεις της γραπτής εισήγησης του σ. Γιάννη Δραγασάκη, κατά τη συζήτηση στη Βουλή του Προϋπολογισμού 2008 και να τα δούμε υπό το φως των σημερινών στοιχείων με βάση και το Προσχέδιο:
- «Ο Προϋπολογισμός του 2007 εκτελείται με μεγάλη απόκλιση από τους στόχους του. Το έλλειμμα για το 2007 υπερβαίνει το 3,5% του ΑΕΠ, έναντι του αρχικού στόχου για 2,2%». Τελικά το έλλειμμα αυτό ύστερα και από συμφωνία με την Eurostat, διαμορφώθηκε στο 3,4%, όπως φαίνεται και στον πίνακα 2.1 του Προσχεδίου.
- «Ο προϋπολογισμός του 2008 είναι ένας προϋπολογισμός «κατά προσέγγιση», ένας προϋπολογισμός «προσωρινός», που η τελική διαμόρφωσή του θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις. Ο προϋπολογισμός για το 2008 στηρίζεται στην πρόβλεψη για αύξηση του ΑΕΠ κατά 7% σε τρέχουσες τιμές. Τυπικά, ο προϋπολογισμός του 2008 θέτει ως κεντρικό δημοσιονομικό στόχο τη διαμόρφωση του ελλείμματος στο 1,6% επί του ΑΕΠ. Όμως, ο στόχος αυτός στερείται διαφάνειας και αξιοπιστίας. Στηρίζεται σε λογιστικές διαρρυθμίσεις, σε υπερεκτίμηση των φορολογικών εσόδων και σε μια υποεκτίμηση των δημόσιων δαπανών. Για τους λόγους αυτούς δεν αποκλείουμε μέσα στο 2008 τη λήψη πρόσθετων εισπρακτικών μέτρων». Ήδη με το φορολογικό νόμο που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή η εκτίμηση για πρόσθετα φορολογικά μέτρα επιβεβαιώθηκε απόλυτα, ενώ με βάση και το Προσχέδιο, παρά την υπολογιζόμενη αύξηση του ΑΕΠ κατά 8% σε τρέχουσες τιμές, το έλλειμμα του 2008 προσδιορίζεται στο 2.3%, που και πάλι στερείται διαφάνειας και αξιοπιστίας.
- «Ο προϋπολογισμός 2008 είναι ένας ακόμη αδιαφανής και αναξιόπιστος προϋπολογισμός. Τα έσοδα υπερεκτιμούνται και οι δαπάνες υποεκτιμούνται συνειδητά». Και για του λόγου το αληθές. Το Προσχέδιο του κ. Αλογοσκούφη προβλέπει τώρα για το 2008 έσοδα 54.490 αντί 55.520 εκατ. €, μειωμένα κατά 1.030 εκατ. € ή ποσοστό 1,9%. Οι δαπάνες προβλέπεται να ανέλθουν σε 60.297 αντί 59.058 εκατ. €, αυξημένες κατά 1.239 εκατ. € ή ποσοστό 2,1%. Αντίστοιχα το έλλειμμα του Τακτικού Προϋπολογισμού 2008 θα φτάσει τα 5.807 αντί 3.538 εκατ. €, αυξημένο κατά 2.269 εκατ. € ή ποσοστό 64,1%! Αυτή ήταν η διαφάνεια και αξιοπιστία του Προϋπολογισμού 2008, που ξεπέρασε ακόμη και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις.
- «Ο προϋπολογισμός 2008 είναι ένας προϋπολογισμός φόρων και διεύρυνσης των φορολογικών ανισοτήτων και αδικιών. Η μεγάλη φοροδιαφυγή, η νομότυπη φοροαποφυγή, ο συσσωρευμένος πλούτος, οι μεγάλες περιουσίες, τα εισοδήματα ισχυρών κοινωνικών ομάδων, παραμένουν στο φορολογικό απυρόβλητο. Η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης αναδείχνεται σε ένα μείζον κοινωνικό σκάνδαλο». Με βάση τα στοιχεία του Προσχεδίου (πίνακας 2.3) και προηγούμενων Προϋπολογισμών, τα έσοδα από το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων αυξάνονται από 7.785 εκατ.€ το 2004, σε 11.065 εκατ.€ το 2008 (εκτιμήσεις πραγματοποιήσεων του Προσχεδίου) και σημειώνουν αύξηση 3.280 εκατ.€ ή ποσοστό 42,13%, ενώ τα έσοδα από το φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων ήταν 4.724 εκατ.€ το 2004 και θα ανέλθουν στα 4.705 (εκτιμήσεις πραγ/σεων Προσχεδίου) το 2008, παρουσιάζοντας … μείωση 19 εκατ.€.
- «Ο προϋπολογισμός του 2008 υποχρηματοδοτεί το κοινωνικό κράτος, διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες και υποσκάπτει τις αναπτυξιακές προοπτικές. Παρ’ όλο που ο προϋπολογισμός 2008, για πρώτη φορά αποδίδει στο ΙΚΑ το 1% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει ο νόμος, τις διαφορές του 1% των ετών 2003-2007 τις «αποδίδει» με αγνώστου ποιότητας ομόλογα, ενώ τα συσσωρευμένα χρέη προς το ΙΚΑ, που δεν αποδίδονται υπερβαίνουν τα 9,394 δις € σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΓΣΕΕ.
Οι δαπάνες για την υγεία αυξάνουν με ρυθμό χαμηλότερο από την αύξηση του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα οι ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές να αυξάνουν. Οι δαπάνες για την παιδεία προβλέπονται για το 2008 στο 3,12% έναντι 3,20% το 2004. Όχι μόνο δεν υπήρξε προσέγγιση προς τις προεκλογικές δεσμεύσεις της Ν.Δ. για αύξηση στο 5%, αλλά υπήρξε και υποχώρηση, έστω και μικρή. Δεν προβλέπονται τέλος δαπάνες για τις νέες κοινωνικές πολιτικές που είναι αναγκαίες για το παιδί, την οικογένεια, τις μητέρες, τους άνεργους μακράς διάρκειας, τους νέους άνεργους. Η αντιμετώπιση της φτώχειας συρρικνώνεται σ’ ένα μικρό, εντελώς ανεπαρκές φτωχοεπίδομα, που κι αυτό παραμένει στα χαρτιά.» Αλήθεια, ενόψει της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης, μήπως χρειάζονται κάποιες εξηγήσεις για τα ομόλογα «απόδοσης» των διαφορών του 1% προς το ΙΚΑ των ετών 2003-2007; Οι δαπάνες για την Υγεία το 2008, θα ανέλθουν μόλις στο 2,47% του ΑΕΠ με βάση τις εκτιμήσεις πραγματοποιήσεων του Προσχεδίου και για την Παιδεία θα πέσουν παραπέρα στο 3,09% του ΑΕΠ.
Αυτά είναι μερικά στοιχεία από την κριτική που άσκησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τον Προϋπολογισμό 2008. Κριτική που επιβεβαιώνει ότι οι διευρυνόμενες ανισότητες, η αυξανόμενη υπερχρέωση των νοικοκυριών, ο συγκριτικά υψηλότερος πληθωρισμός – πληθωρισμός κερδών – και οι στάσιμες δαπάνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, σε παιδεία, έρευνα και τεχνολογία, υποσκάπτουν τις αναπτυξιακές προοπτικές και τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

3. Το Προσχέδιο Προϋπολογισμού 2009

Το Προσχέδιο και ο Προϋπολογισμός 2009, που θα ακολουθήσει δεν μπορεί να εμπνεύσει κανένα αίσθημα ικανοποίησης ούτε στους πιο αισιόδοξους οπαδούς της Κυβέρνησης. Η πιο σίγουρη εκτίμηση είναι ότι η πολιτική και τα μέτρα που θα προωθηθούν, προετοιμάζουν δραματικές μέρες για την μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των πλατειών λαϊκών στρωμάτων.
Η Κυβέρνηση στον κόσμο της, δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση έχει ουσιαστικά αποδιαρθρώσει το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας και τις πολιτικές που συνόδευσαν την ΟΝΕ και το ενιαίο νόμισμα. Επιμένει και επιδιώκει, λέει, με τον Προϋπολογισμό 2009 τη συνέχιση του «μεταρρυθμιστικού» της προγράμματος και την περαιτέρω μείωση των ελλειμμάτων με στόχο την κατάρτιση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
Αυταπάτες ή μωραίνει Κύριος, όν βούλεται απωλέσαι;
Ας δούμε, όμως, ορισμένα βασικά στοιχεία του Προϋπολογισμού 2009 με βάση το Προσχέδιο.

Εισοδηματική πολιτική
Η προβλεπόμενη στον Προϋπολογισμό 2007 αύξηση της δαπάνης για αποδοχές και συντάξεις των εργαζομένων στο Δημόσιο, ανέρχεται σε 7,6%.
Στην αύξηση αυτή θα ενσωματωθούν:
- η εισοδηματική πολιτική του 2008, που μεταφέρεται ως δεύτερη δόση στο 2009 και η εισοδηματική πολιτική που θα εξαγγελθεί για το 2009 (αύξηση λόγω πληθωρισμού),
- η εφαρμογή του νέου μισθολογίου των δικαστικών,
- η ωρίμανση του προσωπικού (μισθολογική – βαθμολογική εξέλιξη),
- η αύξηση των αποδοχών των συμβασιούχων καθαριστριών των σχολικών μονάδων,
- οι δαπάνες νέων προσλήψεων κυρίως ιατρικού, νοσηλευτικού, εκπαιδευτικού προσωπικού και επαγγελματιών οπλιτών και
- η αύξηση των συντάξεων λόγω της εισοδηματικής πολιτικής, των νέων συνταξιοδοτικών ρυθμίσεων από 1/1/2009 και κυρίως της αύξησης των συντάξεων των δικαστικών.
Συνεκτιμώντας όλα τα παραπάνω και με πληθωρισμό 4,5% σε μέσα επίπεδα το 2008 σύμφωνα με το ίδιο το Προσχέδιο, η πραγματική μισθολογική αύξηση θα κινηθεί γύρω στο 2 – 2,5%, με ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ 3%.
Επιβεβαιώνεται έτσι ότι οι πραγματικοί μισθοί στην Ελλάδα συνεχίζουν να αυξάνονται με ρυθμούς που γενικά υπολείπονται των αντίστοιχων ρυθμών αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, έτσι ώστε το πραγματικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος να παρουσιάζει μακροχρόνια πτωτική πορεία. Η πτώση αυτή δημιουργεί μεγάλα περιθώρια κέρδους στις επιχειρήσεις και είναι ο ουσιαστικότερος λόγος της ανόδου της κερδοφορίας στην Ελλάδα τα τελευταία 15 έως 20 χρόνια.

Εξέλιξη Εσόδων, Δαπανών και Ελλείμματος

Έσοδα: Το Προσχέδιο προβλέπει αύξηση των εσόδων από 54.490 το 2008 σε 62.310 εκατ.€ το 2009 ή σε ποσοστό 14,4%.
Δαπάνες: Η πρόβλεψη για τις δαπάνες 2009 είναι 65.509 έναντι 60.297 εκατ.€ το 2008 ή σε ποσοστό 8,6%.
Έλλειμμα: Γίνεται πρόβλεψη για έλλειμμα 1,8%.
Στη βάση αυτών των προβλέψεων, χρειάζεται να σημειωθούν τα ακόλουθα: Το 2008 με πρόβλεψη εσόδων 55.520 εκατ. €, αναγκάζονται να κάνουν εκτίμηση πραγματοποιήσεων με το Προσχέδιο 54.490 εκατ.€, δηλ. 1.030 εκατ.€ λιγότερα. Αντίστοιχα οι δαπάνες από 59.058 εκατ.€ πρόβλεψη, τις ανεβάζουν τώρα στα 60.297 εκατ.€, ήτοι 1.239 εκατ.€ περισσότερα. Το έλλειμμα από 1,6 το ανεβάζουν (αν βέβαια μείνει τόσο) στο 2,3% του ΑΕΠ.
Με ποια αξιοπιστία μιλάνε τώρα, σε συνθήκες αυτής της τεράστιας κρίσης, για καλύτερη απόδοση των εσόδων και μείωση του ρυθμού αύξησης των δαπανών;
Απλά για άλλη μια φορά ο Προϋπολογισμός τους θα είναι αδιαφανής και αναξιόπιστος.

Οι Φόροι

Το 2008 απέβλεπαν σε 6,24 δις € νέων φόρων και αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν την εκτίμησή τους στα 5,77 δις €, παρά το γεγονός ότι με τα νέα φορολογικά μέτρα επέβαλλαν νέους φόρους και ιδιοποιούνται έσοδα από ειδικούς λογαριασμούς συνολικού ύψους 4,5 δις €.
Με το Προσχέδιο, αποβλέπουν σε είσπραξη πάνω από 7,4 δις € νέων φορολογικών εσόδων. Με ποια αξιοπιστία αποβλέπουν σ’ αυτά τα έσοδα, αν και κάποια θα έρχονται με τα φορολογικά μέτρα του 2008, σε συνθήκες τέτοιας κρίσης;
Είναι φανερό ότι αποβλέπουν σε νέα φορολογική ληστεία των λαϊκών στρωμάτων, κυρίως μέσω της αύξησης των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ.

Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων

Το 2009, σύμφωνα με το Προσχέδιο, προβλέπεται μείωση των πόρων του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων κατά 10,1% ή από 3,8 στο 3,2% του ΑΕΠ.
Είναι εντυπωσιακό ότι η Κυβέρνηση μειώνει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, που είναι η δεύτερη μεγάλη μείωση που επιχειρεί μετά εκείνη του 2005, όταν είχε μειώσει το ΠΔΕ κατά 21% ή από 5,1 σε 3,8% του ΑΕΠ.
Αλήθεια, πώς θα πετύχει την αύξηση κατά 3% του ΑΕΠ το 2009, μέσα στη δίνη της πρωτοφανούς παγκόσμιας κρίσης, με επενδυτικές πρωτοβουλίες ιδιωτών;
Οι άμεσοι φόροι προβλέπεται να αυξηθούν κατά 18,1%, που οφείλεται κυρίως στην αύξηση κατά 58% των φόρων στην περιουσία (βέβαιης είσπραξης, αφού αφορούν τον νέο φόρο ακινήτων) και στην πρόβλεψη για είσπραξη άμεσων φόρων προηγουμένων ετών ύψους 3.490 εκατ. € (άδηλης είσπραξης) και οι έμμεσοι κατά 10,4%, με ιδιαίτερης σημασίας την αύξηση εσόδων από ΦΠΑ 12,2%, από ΦΠΑ πετρελαιοειδών 23,0% και από ειδικό φόρο κατανάλωσης καυσίμων 18,7%. Συνολικά νέα φορολογικά έσοδα από αυτές τις περιπτώσεις 5,15 δις €

Κοινωνική Πολιτική

Υγεία: Οι συνολικές δαπάνες για το 2009 ανέρχονται σε 6.593 εκατ.€ έναντι 6.102 εκατ.€ το 2008. Αύξηση 8% ή σε ποσοστό του ΑΕΠ αύξηση στο 2,51 από το 2,48%.
Παιδεία: Οι δαπάνες για το 2009 θα ανέλθουν σε 8.044 εκατ.€ από 7.612 εκατ. € το 2008.Αύξηση 5,7% σε ετήσια βάση ή σε ποσοστό του ΑΕΠ μείωση από 3,09 στο 3,07%.
Επιχορηγήσεις Ασφαλιστικών Ταμείων: Παρά το γεγονός ότι ο νέος ασφαλιστικός νόμος και η υπόθεση των «δομημένων» ομολόγων, έχουν ήδη δραματικές συνέπειες για ολόκληρη την κοινωνική ασφάλιση, η Κυβέρνηση με το Προσχέδιο Προϋπολογισμού 2009, δίνει μια ακόμη χαριστική «βολή». Περιορίζει τις επιχορηγήσεις Ασφαλιστικών Ταμείων από 3,6% του ΑΕΠ το 2008 στο 3,5% το 2009. Με ετήσιες αυξήσεις των επιχορηγήσεων 15,5% το 2007 και 21,3% το 2008, περιορίζει την ετήσια αύξηση στο 4,1% το 2009.

Άμυνα – Εξοπλισμοί – Δημόσια Τάξη

Οι δαπάνες για την Υγεία, την Παιδεία και την Κοινωνική Ασφάλιση περιορίζονται όλο και περισσότερο και κυμαίνονται μεταξύ 2,5 3,1 και 4,1% του ΑΕΠ αντίστοιχα.
Οι δαπάνες όμως για την Άμυνα, τους εξοπλισμούς και τη Δημόσια Τάξη αυξάνονται συνέχεια και χωρίς τους τόκους και τα χρεολύσια, ξεπερνούν ήδη συνολικά τα 8.953 εκατ.€ ή ποσοστό 3,42% του ΑΕΠ.

Δημόσιο Χρέος

Το χρέος της Κεντρικής Κυβέρνησης από το 2004 μέχρι το 2008 έχει αυξηθεί κατά 27,7% και αποτελεί ήδη το 104,7% του ΑΕΠ. Η εξυπηρέτησή του γίνεται με συνεχείς δανεισμούς και κυρίως με ομόλογα, που αποτελούν τον κύριο όγκο του χρέους και φθάνουν το 83% του συνόλου.
Με βάση το Προσχέδιο για την εξυπηρέτηση του χρέους θα καταβληθούν το 2009 για τόκους 11.900 εκατ. € και για χρεολύσια 29.157 εκατ. €, ποσά που θα αποτελέσουν αντικείμενο νέου δανεισμού.
Με βάση το Διάγραμμα 5.1(σελ.51) του Προσχεδίου γύρω στα 100 δις € του χρέους της Κεντρικής Κυβέρνησης της 31/8/2008, λήγουν μέχρι το 2012. Αν συνυπολογισθούν και οι δανειακές ανάγκες, πέραν από τις τρέχουσες, για αντιμετώπιση των συνεπειών της χρηματοοικονομικής κρίσης, η κατάσταση που διαγράφεται για τα επόμενα 5 χρόνια μπορεί να χαρακτηρισθεί δραματική.

4. Μαζική πολιτική και κοινωνική δράση του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι φανερό ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για τα λαϊκά στρώματα. Τα προβλήματα της λιτότητας, της ακρίβειας, της επιδείνωσης των κοινωνικών προβλημάτων, της υγείας, της παιδείας, της ασφάλισης θα επιδεινωθούν δραματικά.
Οι δυνάμεις και οι Οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα επίπεδα, κεντρικά, τοπικά, κλαδικά χρειάζεται να αναλάβουν το ρόλο και τις ευθύνες τους και να πρωταγωνιστήσουν στην πολιτική και κοινωνική πάλη.
Να αναλάβουν πρωτοβουλίες πολιτικής κινητοποίησης του λαού για την απόκρουση της επίθεσης που συνιστά σε βάρος του η οικονομική και κοινωνική πολιτική που εκφράζει ο νέος Προϋπολογισμός και την αντίσταση στην προσπάθεια να φορτωθούν στις πλάτες του οι συνέπειες της πρωτοφανούς κρίσης.
Στην κατεύθυνση αυτή χρειάζεται, με πρωτοβουλία της Κεντρικής Γραμματείας και των Νομαρχιακών Επιτροπών, να προγραμματισθούν λαϊκές συγκεντρώσεις σ’ όλη την Ελλάδα με θέμα την κρίση και τον Προϋπολογισμό και ταυτόχρονα όλες μας οι δυνάμεις να βοηθήσουν και να συμβάλουν στην ανάπτυξη διεκδικητικών αγώνων της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των ΕΒΕ, της νεολαίας για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεών τους.
Στο διάστημα μέχρι 15 Νοέμβρη να βοηθήσουμε να αναπτυχθεί το πιο πλατύ διεκδικητικό κίνημα για θέματα που συνδέονται με τον Προϋπολογισμό και ιδιαίτερα το εισόδημα, τη φορολογία, την ακρίβεια, την απασχόληση, την κοινωνική πολιτική και τον περιορισμό των εξοπλισμών.

9-10-2008
Γ.Θ.


Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΑΝΙΑ

Η κρίση. Οι πολιτικές εξελίξεις. Η Αριστερά. Το κυβερνητικό ζήτημα
1.Οικονομική κρίση – Καθολική κρίση
α. Η οικονομική κρίση
Η τεράστιων διαστάσεων και απροσδιόριστη σε διάρκεια και συνέπειες, παγκόσμια πλέον, οικονομική κρίση διαμορφώνει ένα νέο ζοφερό τοπίο, διεθνώς και σε κάθε χώρα ξεχωριστά.
Παίρνει τη μορφή κρίσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ και των άλλων μητροπόλεων του καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό όμως αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου.
Η κρίση είναι γενικότερη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, και ιδιαίτερα του νεοφιλελευθερισμού, που αποτελεί τη σύγχρονη και πιο επιθετική εξέλιξη και εκδοχή του.
Ο νεοφιλελευθερισμός που κυριαρχεί τα τελευταία 30 χρόνια, αποδείχτηκε όχι μόνο κοινωνικά καταστροφικός, αλλά και εντελώς ανίκανος να λύσει κρίσιμα οικονομικά προβλήματα. Το φυσιολογικό αποτέλεσμα είναι τα αδιέξοδα που σωρεύτηκαν και ξεσπάνε σήμερα σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο σοβαρά όταν η κρίση περάσει στην πραγματική οικονομία.
Οι κύριες αιτίες που οδήγησαν στη σημερινή κρίση, είναι τα βασικά στοιχεία του DNA και της λογικής με βάση την οποία οικοδομείται το καπιταλιστικό σύστημα γενικά και στη σημερινή επιθετική νεοφιλελεύθερη εκδοχή του ιδιαίτερα:
• Η κυρίαρχη φιλοσοφία του συστήματος: «Τα κέρδη πάνω από τον άνθρωπο και το περιβάλλον»
• Η απελευθέρωση των αγορών
• Το πλήρως απελευθερωμένο από οποιονδήποτε κρατικό ή διακρατικό έλεγχο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η αυτονόμησή του από την παραγωγή.
• Ο άκρατος ανταγωνισμός και η αχαλίνωτη κερδοσκοπία.
Με τα λόγια του Μαρξ:
«Με το ανάλογο κέρδος το κεφάλαιο γίνεται τολμηρό. 10% και πάει παντού• 20% και ζωηρεύει• 50% και γίνεται παράτολμο• 100% και καταπατά κάθε ανθρώπινο νόμο• 300% και δεν υπάρχει έγκλημα που δεν το αποτολμά, ακόμη και υπό την απειλή της αγχόνης.» (Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, τόμος A)
Είναι η ίδια λογική που οδηγεί στην κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας, στην απαξίωση της εργασίας, στα μέτρα λιτότητας, στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στην ανεργία, ιδιαίτερα των γυναικών και των νέων, στην διαρκώς κλιμακούμενη ακρίβεια, στη συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων στις πόλεις, των αγροτών, των συνταξιούχων κ.λπ.
Είναι η ίδια λογική που οδηγεί σε παράτολμες επενδύσεις που υπόσχονται πολύ μεγάλα κέρδη και σε σχηματισμό «πυραμίδων». Σε ένα ασταθές σύστημα που ακροβατεί και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να πέσει στο χάος.
Η χρηματοπιστωτική κρίση θα περάσει –αυτό γίνεται ήδη– και στην πραγματική οικονομία και οι συνέπειες σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής θα είναι οδυνηρές. Ιδιαίτερα για τον κόσμο της εργασίας και τα λαϊκά στρώματα που, για μια ακόμα φορά, θα κληθούν να πληρώσουν το «μάρμαρο».
β. Βαθιά και πολύπλευρη κρίση του συστήματος
• Οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική, αξιών και θεσμών.
• Κρίση στρατηγικής και ηγεμονίας των δυνάμεων του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.(αποτυχία στρατιωτικών επεμβάσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, απόρριψη Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης Λισαβόνας στην Ε.Ε., οι εξελίξεις στη Λατινική Αμερική, τα γεγονότα στον Καύκασο, οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης κλπ)
• Κρίση ανακατάταξης δυνάμεων στον κόσμο. Ποια εξέλιξη θα έχει η αποδυνάμωση του ηγετικού ρόλου και της ηγεμονίας των ΗΠΑ;

2. Το σύστημα αναζητάει διέξοδο. Οι επιπτώσεις
α. Οι κυβερνήσεις αναζητούν λύσεις μέσα στα πλαίσια του συστήματος και της κυρίαρχης νεοφιλελεύθερης στρατηγικής
Κεντρικό στοιχείο αυτής της επιλογής είναι η κοινωνικοποίηση των ζημιών.
Την κοινωνικοποίηση των ζημιών θα την πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα.
• Είναι όμως βέβαιο ότι η δαπάνη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων για τη σωτηρία των τραπεζών που κινδυνεύουν, δεν επαρκεί για να αποσοβηθεί η κρίση, εφόσον αυτή επεκτείνεται και στην «πραγματική» οικονομία, και εφόσον δεν παίρνονται μέτρα για τη στήριξη της λαϊκής κατανάλωσης και τη συγκράτηση των επιτοκίων.
• Τα επιχειρήματα ότι αυτά θα είχαν αποφευχθεί, «εάν δεν είχε επικρατήσει ο νεοφιλελευθερισμός» ή ότι «η κρίση δίνει την ευκαιρία να ελέγξουμε το χρηματιστικό κεφάλαιο», που προβάλλονται από σοσιαλδημοκρατικής πλευράς, είναι υποκριτικά, γιατί την πολιτική της αποχαλίνωσης την εφάρμοσαν και οι σοσιαλδημοκράτες. Επίσης όμως δεν ευσταθεί, διότι η γενική τάση του καπιταλισμού είναι η αναρχία και η αποχαλίνωση, αρκεί το κεφάλαιο να προσδοκά κέρδη.
β. Οι επιπτώσεις
• Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης ανέτρεψε τον μύθο της δεσμευτικότητας των κανόνων της Ε.Ε. για τον ελεύθερο ανταγωνισμό, την απαγόρευση των επιδοτήσεων κ.λπ. Το Σύμφωνο Σταθερότητας και όλη η φιλοσοφία πάνω στην οποία στηρίχθηκε μέχρι σήμερα η οικοδόμηση της Ε.Ε., με βάση τη νεοφιλελεύθερη λογική των κυρίαρχων δυνάμεων καταρρέει.
• Η κρίση, όπως κάθε κρίση, είναι ταυτόχρονα μια διαδικασία αναδιανομής και ανακατατάξεων. Τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για να σωθούν πιστωτικά ιδρύματα είναι ποσά που θα αφαιρεθούν από τις κοινωνικές δαπάνες.
• Το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα φαίνεται ότι δεν έχει εκτεθεί σε ριψοκίνδυνες επενδύσεις. Επίσης, δεν φαίνεται να έχει σημαντικές απαιτήσεις από τράπεζες του εξωτερικού που κλυδωνίζονται. Ο κίνδυνος για ύφεση στην ελληνική οικονομία προέρχεται από την τάση για αύξηση των επιτοκίων που θα φέρει πολλούς δανειολήπτες, ιδιώτες και επιχειρήσεις σε δυσκολία με αποτέλεσμα τη μείωση της ζήτησης.
• Σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στις γεωπολιτικές εξελίξεις και στο ενεργειακό πρόβλημα.
3. Η επικαιρότητα του σοσιαλισμού
Σήμερα που κλονίζεται το καπιταλιστικό σύστημα και συνειδητοποιείται ευρύτερα και σε μεγαλύτερο βαθμό ο απάνθρωπος χαρακτήρας του, το ζήτημα του σοσιαλισμού ως εναλλακτικής λύση, τίθεται με πιο επιτακτικό τρόπο και αποκτά μεγαλύτερη επικαιρότητα.
Εμείς μιλάμε για έναν σοσιαλισμό με επαναπροσδιορισμό: αξιών, ζητημάτων ιδιοκτησίας, εξουσίας, δομών, διεύθυνσης και λειτουργίας της κοινωνίας, σχέσεων, μεταξύ των ανθρώπων, σχέσεων ανθρώπου - φύσης.
Ένας σοσιαλισμός με ανελαστικά χαρακτηριστικά τη δημοκρατία, την ελευθερία και την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στα κέντρα λήψης και ελέγχου των αποφάσεων και με νέες επεξεργασίες και απαντήσεις σε ζητήματα όπως πώς θα εκφραστεί και θα λειτουργήσει ο νέος κοινωνικός σχηματισμός.
Ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι η δική μας απάντηση στον καπιταλισμό και στα αδιέξοδα που αυτός παράγει.

4. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα
α. Χρεοκοπία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου
Η κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με μεγαλύτερες και περισσότερες δόσεις νεοφιλελευθερισμού, που αποτελούν, μέχρι σήμερα, βασικά στοιχεία της κυβερνητικής πολιτικής.
Λόγω της οικονομικής κρίσης, διεθνούς και εγχώριας, και της αντίθεσης των λαϊκών στρωμάτων στην κυβερνητική πολιτική και της σημαντικής της πολιτικής φθοράς, η κυβέρνηση, διατηρώντας τον πυρήνα του νεοφιλελευθερισμού, αναζητάει τώρα προσαρμογές και μέτρα που θα αλλάξουν κάπως το οικονομικό τοπίο και το δυσμενές γι’ αυτήν κλίμα μέσα στην κοινωνία.
β. Ο δικομματισμός σε πορεία αποδόμησης
Και οι δύο βασικοί πυλώνες του πολιτικού συστήματος του δικομματισμού - αυτοδυναμία και εναλλαγή- έχουν υποστεί σοβαρές φθορές και ρωγμές.
γ. Σε αναζήτηση λύσεων
Το σύστημα αναζητάει λύσεις που θα έχουν τις μικρότερες δυνατές απώλειες για τα συμφέροντά του. Πάντα μέσα στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος και χωρίς να εγκαταλείπονται τα βασικά στοιχεία της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής και ο πυρήνας της λογικής του δικομματικού συστήματος.
Μερικές από τις εναλλακτικές λύσεις που διερευνώνται, εάν τελικά σε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις δεν υπάρξει αυτοδυναμία για κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας.
• Κυβέρνηση ευρέως πολιτικού φάσματος.
Που θα επιδιωχθεί να συμπεριλάβει και δυνάμεις ή έστω προσωπικότητες από το χώρο της Αριστεράς.
Με επίκληση κυρίως την ανάγκη αντιμετώπισης της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
• Κυβέρνηση των δύο κομμάτων εξουσίας. Της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
• Διασπάσεις κομμάτων, ή και δημιουργία νέων κομμάτων, προκειμένου να προκύψουν δυνατότητες νέων συνθέσεων στο κυβερνητικό επίπεδο.
• Κεντροαριστερά και κεντροδεξιά ή δεξιά-ακροδεξιά σενάρια. Με σαφείς οριοθετήσεις στο κυβερνητικό πρόγραμμα ως προς τις επιλογές που θα είναι ανελαστικές και άρα μη διαπραγματεύσιμες για το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού καπιταλισμού και κρίσιμων ζητημάτων εξωτερικής πολιτικής.
5.Τα βασικά στοιχεία της νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ.
• Ακρίβεια. Σε συνεχή κλιμάκωση.
• Καθήλωση μισθών και συντάξεων.
• Που σημαίνει μείωση του εισοδήματος και της αγοραστικής του δύναμης.
• Επισφαλής και ανασφάλιστη εργασία.
• Ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων.
• Ανεργία.
• Ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου και ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου. (Ενέργεια, συγκοινωνίες, επικοινωνίες, τράπεζες, παιδεία, Υγεία, περιβάλλον. κλπ)
• Εγκατάλειψη – κατάρρευση αγροτικής οικονομίας.
• Απαξίωση θεσμών.
• Αυταρχισμός – καταστολή.
• Σύμπλευση με τις κεντρικές επιλογές του Διευθυντηρίου της Ε.Ε. Πλήρης ενσωμάτωση στην επιθετική ανασυγκρότηση και συμμετοχή στις επιθετικές ενέργειες του ΝΑΤΟ, στο νέο ρόλο του ως παγκόσμιου χωροφύλακα.
• Αυταρχικό και αντιδημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης και εξουσίας.(Πελατειακό κράτος, διαπλοκή, σκάνδαλα, διαφθορά κλπ)
6. Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση επί πολλά χρόνια, υπηρέτησε τη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού και, ως αξιωματική αντιπολίτευση, στα κεντρικά ζητήματα δεν παίρνει αποστάσεις από αυτή τη στρατηγική, από τη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και από την πρόσδεση της Ελλάδας στο άρμα του ΝΑΤΟ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ψήφισε στη Βουλή και στην Ευρωβουλή τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας, (για να «διαφοροποιηθεί» από την ΝΔ, ζήτησε Δημοψήφισμα για να εγκριθεί η Συνθήκη όχι μόνο από το Κοινοβούλιο, αλλά και από τον Ελληνικό λαό) και ψήφισε όλα τα νομοσχέδια και τις ρυθμίσεις που ενισχύουν τη σύνδεση της Ελλάδας με το ΝΑΤΟ.
7. Η Αριστερά δύναμη αντίστασης, αμφισβήτησης και ανατροπής του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου και του δικομματισμού.
Η Αριστερά στην νέα εποχή προβάλλει ως η κύρια και πιο φερέγγυα δύναμη ανατροπής του καπιταλισμού και προώθησης του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της κοινωνίας.
• Με συνολικό εναλλακτικό πρόγραμμα.
• Με όπλο τους κοινωνικούς αγώνες.
• Σε δημιουργική σχέση με τους στόχους και την πάλη των κοινωνικών κινημάτων.
• Για τη δημιουργία μιας κοινωνικής και πολιτικής δυναμικής, νέων συσχετισμών, και τη συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που θα εκφραστεί σε όλα τα επίπεδα.

8. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστής στην προώθηση αυτών των στόχων.
Βασικές προϋποθέσεις για να πετύχει σε αυτήν του την προσπάθεια είναι:
• Η έγκαιρη επεξεργασία του εναλλακτικού προγράμματος. Με τις αναγκαίες σαφείς οριοθετήσεις του. Απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό, το δικομματισμό και τα κεντροαριστερά κυβερνητικά σενάρια.
• Η ενίσχυση της σχέσης του με την κοινωνία και τα προβλήματά της.(«κοινωνική γείωση»).
• Η διεύρυνση του ενωτικού του χαρακτήρα και με άλλες ενταγμένες και ανένταχτες δυνάμεις.
• Η συγκρότηση των δυνάμεών του σε τοπική και κλαδική βάση.
• Η καταπολέμηση του συγκεντρωτισμού και της γραφειοκρατίας, η αποκέντρωση και η ανάπτυξη της συλλογικότητας στη δουλειά και στη δράση.
9. Το κυβερνητικό ζήτημα.
α. Υπόθεση προοπτικής η εξουσία των δυνάμεων της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και όραμα το σοσιαλισμό.
β. Προώθηση στην καθημερινή κοινωνική παρέμβαση του εναλλακτικού προγράμματος και επιδίωξη κοινής δράσης του ευρύτερου δυνατού φάσματος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.
Με τη διαδικασία των διαδοχικών προσεγγίσεων και των ομόκεντρων κύκλων.
γ. Διαμόρφωση, μέσα από αυτή τη διαδικασία, των νέων αναγκαίων κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.
δ. Το διεθνές και ελληνικό κοινωνικό και πολιτικό τοπίο, οι συσχετισμοί δυνάμεων και οι δυνατότητες σύγκλισης, με βάση τα σημερινά δεδομένα: πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, η μακρόχρονη θητεία του στη διακυβέρνηση της χώρας και οι σημερινές επιλογές του ως αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς επίσης και οι γενικότερες αντιλήψεις και επιλογές και η πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ, δεν επιτρέπουν σήμερα το σχηματισμό κυβέρνησης που θα υπηρετήσει τους βασικούς στόχους μιας εναλλακτικής πολιτικής.
• Η Αριστερά δεν θα πρέπει να εξαργυρώσει τη δυναμική που έχει αναπτύξει με τη συμμετοχή σε μια συμμαχική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ.
• Ούτε να πέσει στην παγίδα της ενοχοποίησης για τυχόν ακυβερνησία σε ένα μεταβατικό διάστημα.
• Η Αριστερά δεν θα πρέπει να προσχωρήσει στη λογική μιας καλύτερης – ηπιότερης διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Θα πρέπει να απορρίψει οποιαδήποτε εκδοχή κεντροαριστερών κυβερνήσεων. Η καλύτερη-ηπιότερη διαχείριση δεν είναι δυνατή. Όλες οι σχετικές εμπειρίες ήταν αρνητικές και οδήγησαν σε ήττα της Αριστεράς που αναγκάστηκε να ενδώσει στους καταναγκασμούς της καπιταλιστικής διαχείρισης: αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος του κεφαλαίου, εργασιακές σχέσεις, ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, ενίσχυση ΝΑΤΟ κ.λπ.
• Αγώνας από θέσεις αριστερής κοινωνικής και πολιτικής αντιπολίτευσης.

10. Στοιχεία και κατευθύνσεις ενός αριστερού εναλλακτικού προγράμματος
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να ασχοληθεί και να επεξεργαστεί σε βάθος κατευθύνσεις και θέσεις για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και η χώρα στα κεντρικά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.
Το πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει αυτά τα στοιχεία, θα το απευθύνουμε σε ολόκληρη την κοινωνία. Ιδιαίτερα θα πρέπει να γίνει όπλο και εργαλείο για τη δουλειά μας και τη σχέση μας με τα κινήματα, με τον κόσμο και τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Μια τέτοια προσέγγιση αναδεικνύει τα ακόλουθα ζητήματα:
1. Εισοδηματική πολιτική
• Αναδιανομή πλούτου και εισοδήματος. Ζητάμε ελάχιστο μισθό 1300 €.
2. Εργασιακά
• Εξασφάλιση εργασίας για όλους
• 35ωρο-5ήμερο, χωρίς μείωση αποδοχών
• 7ωρος ημερήσιος χρόνος εργασίας. Όχι στα ελαστικά ωράρια
• Απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων
• Έλεγχος της εφαρμογής της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας
• Μέτρα για τους ανέργους
• Ενίσχυση και προστασία του συνδικαλιστικού κινήματος

3. Ακρίβεια
• Αυστηρά μέτρα ελέγχου των τιμών και της κερδοσκοπίας
4. Ασφαλιστικό
• Αυστηρά αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα με τριμερή χρηματοδότηση
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων
• 80% ποσοστό αναπλήρωσης του τελευταίου μισθού
5. Φορολογικό
• Αλλαγή της σχέσης άμεσων-έμμεσων φόρων
• Φόρος εισοδήματος με ισχυρά προοδευτική κλίματα
• Φορολόγηση των κερδών ΑΕ και ΕΠΑ με πολύ υψηλό συντελεστή
• Φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και της Εκκλησίας
6. Ιδιωτικοποιήσεις
• Επαναφορά στο Δημόσιο όλων των ΔΕΚΟ
• Ισχυρός δημόσιος τραπεζικός τομέας
7. Παιδεία-Υγεία
• Δωρεάν δημόσια Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες. Απαγόρευση των ιδιωτικών Κολλεγίων
• Δωρεάν νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους

8. Δικαιώματα
• Ίσα δικαιώματα, άρση και καταπολέμηση κάθε διάκρισης που βασίζεται σε διαφορές φύλου, θρησκείας, χρώματος, καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού κ.λπ.
• Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και προσφύγων. Ιθαγένεια σε όσα παιδιά γεννιούνται στην Ελλάδα
• Μέτρα για την εξίσωση της αμοιβής ανδρών-γυναικών και ενίσχυση του συστήματος πρόνοιας για τις εργαζόμενες γυναίκες και τις μονογονεϊκές οικογένειες
• Ριζική μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος και ενίσχυση των δικαιωμάτων των κρατουμένων
9. Δημοκρατία – Θεσμοί
• Ενίσχυση του ρόλου και εκδημοκρατισμός του Κοινοβουλίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
• Χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους
• Δημοκρατική Μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης
10. Αυταρχισμός – Καταστολή
• Κατάργηση όλων των νόμων που περιορίζουν τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα
• Κατάργηση των Ειδικών Σωμάτων Καταστολής

11. Πολιτισμός
• Γενναία χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων πολιτισμού από το κράτος, χωρίς παρέμβαση, επηρεασμό και λογοκρισία. Όχι στην παράδοση του πολιτισμού στους χορηγούς
• Ανάπτυξη των δραστηριοτήτων πολιτισμού την Παιδεία, εισαγωγή ειδικών μαθημάτων στα σχολεία
12. Περιβάλλον
• Περιβαλλοντικά κριτήρια για κάθε παραγωγική δραστηριότητα, στις μετακινήσεις και μεταφορές, στην παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας. Όχι στα πυρηνικά
• Δάση, παραλίες, όχθες και ύδατα και αστικοί ελεύθεροι χώροι είναι δημόσια ιδιοκτησία και προστατεύονται
13. Εξωτερική Πολιτική
• Αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και άσκηση πολιτικής φιλίας με όλες τις χώρες
• Όχι σε κάθε εξάρτηση της εξωτερικής πολιτικής από ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Επίλυση των διαφορών με άλλες χώρες εκτός του ατλαντικού πλαισίου και χωρίς κηδεμονία
14. Άμυνα
• Αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Άμεσα μέτρα: Να κλείσουν οι βάσεις της Σούδας και του Ακτίου. Να μη χρησιμοποιείται το έδαφος της Ελλάδας για οποιαδήποτε στρατιωτική ενέργεια ξένων χωρών. Να μη διεξάγονται στρατιωτικές ασκήσεις με χώρες εμπλεκόμενες σε κρίσεις ή πολεμικές συρράξεις. Να αποχωρήσουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από ξένες χώρες (Κοσσυφοπέδιο, Αφγανιστάν, Κόλπος). Να διακοπεί η ελληνική συμμετοχή σε μεικτά στρατιωτικά σώματα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.
• Μείωση των στρατιωτικών δαπανών σε συνεργασία και συνεννόηση με τις γειτονικές χώρες
• Προσανατολισμός της εκπαίδευσης και του εξοπλισμού των Ε.Δ. σε καθαρά αμυντικούς σκοπούς
• Εκδημοκρατισμός της λειτουργίας των ΕΔ
15. Ευρωπαϊκή Ένωση
• Απόρριψη της Συνθήκη της Λισσαβόνας. Όχι στον Ευρωστρατό και σε ευρωπαϊκές δυνάμεις ταχείας επέμβασης. Όχι στην «αντιπυραυλική Ασπίδα» των ΗΠΑ
• Ρήξη με κανόνες, οδηγίες και αποφάσεις οργάνων της Ε.Ε. (π.χ. Σύμφωνο Σταθερότητας), εφόσον αυτές εμποδίζουν την άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής ή περιορίζουν τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα
• Στενή συνεργασία με κόμματα και κινήσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη, συμμετοχή στον συντονισμό των κινημάτων στις ευρωπαϊκές χώρες