Ο κος πρωθυπουργός και η παράταξή του αρνούνται τον χαρακτηρισμό «βαρβαρότητα» για τον καπιταλισμό, θεωρώντας τον προσβλητικό. Το ευτράπελο όμως είναι πως το ιστορικό δίλλημα που πρώτη έθεσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ, το επικαλείται ο Γεώργιος Παπανδρέου jr προκειμένου να αντιπαρατεθεί στη Νέα Δημοκρατία.. Αποτελεί ιεροσυλία από πλευράς του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ ο οποίος δεν πείθει για τις … σοσιαλιστικές του ανησυχίες.
Θα αναγκαστούμε να συμφωνήσουμε με την Αλέκα Παπαρήγα που δήλωσε πως «όση σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο, άλλη τόση έχει το ΠΑΣΟΚ με τον σοσιαλισμό».
(Δείτε σχετικά: http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=46660)
Το ζήτημα είναι πως στην Ελλάδα ο καθένας δηλώνει ότι θέλει. Οι Σοσιαλδημοκράτες (στη θεωρία έστω) δηλώνουν Σοσιαλιστές, οι Σοσιαλιστές δηλώνουν Κομμουνιστές, οι απολίτικοι φυσιολάτρες δηλώνουν Οικολόγοι, οι φασίζοντες ριψάσπιδες δηλώνουν Πατριώτες και οι απολίτικοι προβοκάτορες και χούλιγκαν δηλώνουν Αναρχικοί. Αν υπήρχε δικαστήριο ιδεών, θα καταδίκαζε την πλειονότητα των υπαρχόντων πολιτικών σχημάτων, αν όχι για ψέμα, τουλάχιστον για μπουρδολογία.
Το δίλλημα πάντως παραμένει: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα; Και επί το οικολογικότερο: Οικοσοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα;
Η Εκτελεστική Επιτροπή των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας».