Συνάντηση με οικολογικούς κύκλους είχαν στα γραφεία τους στην Αθήνα (Γ’ Σεπτεμβρίου 18) οι Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας. Στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι της Κεντρικής Γραμματείας των Οικοσοσιαλιστών, ο Πρόεδρος του «Κρίκου» και μέλη μικρών οικολογικών κομμάτων και φορέων με σκοπό τη διεύρυνση της συνεργασίας και την ένταξή τους στην Οργάνωσή μας. Όπως λέμε και στο σύνθημά μας, για: «να κάνουμε τους οικολόγους πιο σοσιαλιστές και τους σοσιαλιστές πιο οικολόγους».
Το επόμενο διάστημα θα ανακοινώσουμε αποτελέσματα και δράσεις.
Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010
Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010
Σχετικά με τις αντιδράσεις για το δελτίο τύπου
Από τη συνέντευξη του μέλους της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχους της ΑΚΟΑ, Γιάννη Μπανιά, στο ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο.
-Αναφερόμαστε στην ανακοίνωση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Πως την εισπράττετε εσείς;
-Θα ήθελα πρώτα να ξέρετε, διότι αυτά τα ομόφωνα (σσ αναφέρεται στην εισαγωγή της εκπομπής που σημείωνε ότι “υπήρξε ομόφωνη ανακοίνωση στήριξης στον Φ. Κουβέλη), επειδή είμαι πολύ παλιός, δεν με εκφράζουν. Με την έννοια ότι δεν ξέρω αν είναι έτσι τα πράγματα διότι νομίζω ότι ασκήθηκε κριτική στον Φ. Κουβέλη. Το είπε και ο συντάκτης σας με τρόπο προσεκτικό, θα έλεγα, προηγουμένως. Θα ήθελα, λοιπόν, να δούμε τι ακριβώς έγινε. Θα το μάθω, όμως, σε λίγη ώρα γιατί θα έχουμε και μία συνάντηση με τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, τον σύντροφο τον Τσίπρα.
-Μπορώ να σας διαβάσω ακριβώς τι λέει στην ανακοίνωση, το συγκεκριμένο σημείο: “Ανεξάρτητα από τις όποιες κριτικές, διαφορετικές...” προφανώς εννοεί του κ. Κουβέλη,
-Ακριβώς. Το “ανεξάρτητα” τι σημαίνει; Τo ερώτημα έχει τεθεί, όχι από εμάς τους 23. Το ερώτημα το διατυπώσαμε σε τελευταία στιγμή. Γιατί έχει διατυπωθεί εκατό φορές δημοσίως και όχι μόνο από το χώρο των συνιστωσών ή των ανεντάχτων αλλά και από ηγετικά στελέχη και μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι, το ερώτημα και χρειάζεται απάντηση. Δεν ξέρω τι σημαίνει ομόφωνα ή όχι. Είμαστε δεκαετίες στο κίνημα και εμείς στο ΚΚΕ εσωτερικού είναι που καθιερώσαμε τις τάσεις, επί γραμματείας μου. Δεν υπάρχει θέμα, λοιπόν, ότι δεν σεβόμαστε το δικαίωμα του άλλου να πάρει θέση για ορισμένα ζητήματα.
-Για να το διευκρινίσουμε, κ. Μπανιά. Υπάρχει θέμα, για εσάς, παραμονής του Φ. Κουβέλη στην θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου;
-Σαφέστατα. Αλλιώς γιατί το θέσαμε; Νομίζω, ότι υπάρχει ασυμβίβαστο, όταν κάποιος ο οποίος, όπως ο Φ. Κουβέλης, που είναι παλιός σύντροφος και φίλος μου, αλλά έτερον εκάτερον...
-Ναι πολιτικά συζητάμε, δεν είναι θέμα προσωπικό...
-Να σας πω κάτι; Τώρα πια απολογούμαστε μπροστά σε όλον τον κόσμο, όχι μόνο της ανανεωτικής αριστεράς, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και γενικότερα ...
-Για να τα δούμε λίγο συγκεκριμένα σε σχέση με την παρουσία του ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου...
-Επιτρέψτε μου. Ο Φ. Κουβέλης κατ' επανάληψη και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα έχει αμφισβητήσει δημόσια και την πολιτική και την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα μιλώντας και για αποφάσεις. Πρόσφατα όταν τον ρώτησαν, και είναι δημοσιευμένο, εάν πάρει απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ να μην στηρίξει η Κ.Ο. την υποψηφιότητα Παπούλια για πρόεδρο της δημοκρατίας... η απάντηση ήταν κατά λέξη γραμμένη και είναι επίσης καταγεγραμμένη στον Τύπο: “Ίδωμεν”. Δηλαδή...
-Άρα είχε χαρακτήρα προληπτικής λήψης μέτρων από μέρους σας;
-Όχι, όχι. Αυτό, όμως, είναι ένα μόνο από τα επεισόδια που έχουν καταγραφεί.
-Συγγνώμη κ. Μπανιά. Δεν δικαιούται κάποιος, από τη στιγμή που έχει ανοίξει η συζήτηση σε σχέση με την στάση που έχει ανοίξει ο χώρος σας για το ζήτημα του προέδρου της δημοκρατίας, να εκφράσει άποψη από τη στιγμή που δεν έχει ληφθεί κάποια απόφαση, δεν έχει συνεδριάσει η Γραμματεία και η Κ.Ο.; Δεν έχει δικαίωμα να καταθέσει την άποψή του; Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του;
-Προσέξτε. Ο σύντροφος Κουβέλης δεν δέχεται να έρχεται στα Πανελλαδικά Σώματα του ΣΥΡΙΖΑ, που γίνονται οι συζητήσεις και παίρνονται αποφάσεις. Την άλλη μέρα να βγαίνει να καταγγέλλει αυτές τις αποφάσεις πριν καν αυτές δημοσιοποιηθούν. Να παίρνει θέση σε όλα τα ζητήματα, όταν την ίδια ώρα στη Γραμματεία γίνεται η συζήτηση και έχει κληθεί να πάρει μέρος στο όργανο αυτό, και να συμμετέχει -εμείς τον παρακαλέσαμε- στις συζητήσεις της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς καλέσαμε και αυτόν και άλλους, που έχουν διαφορετικές απόψεις -τόσο πολύ σεβόμαστε την έννοια της δημοκρατίας- να έρχονται και να παίρνουν μέρος στις διαδικασίες αυτού του οργάνου. Και εφόσον είναι αντιπρόσωπός μας να μας λέει και τη γνώμη του και βεβαίως δεν θα του απαγορέψει κανείς να πει ότι στο πλαίσιο της κουβέντας διατύπωσε και την άποψή του. Δεν είναι δυνατόν, όμως, κάθε φορά να ακούμε για όλα τα ζητήματα. Παραδείγματος χάριν: τοπική αυτοδιοίκηση. Τι θα κάνουμε σε μία στιγμή που το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική της κυβέρνησής του, επιτίθεται ευθέως στον κόσμο της εργασίας και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Συνασπισμός ομοφώνως από τα όργανά του λένε σκληρή αντιπολίτευση, αριστερή προγραμματική -όπως θέλετε πείτε την- αλλά σκληρή. Και ακούμε από το στόμα ορισμένων συντρόφων διαφοροποιήσεις.
-Γιατί έχει διαφοροποιηθεί ο κ. Κουβέλης σε αυτό το θέμα;
-Έχει. Με συγχωρείτε, αν πας να συνεργαστείς στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και με το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι διαφοροποίηση, κατά τη γνώμη σας; Τι είναι η διαφοροποίηση; Μία λεκτική...
-Σε αυτό επιμένω και ζητώ την άποψή σας, κ. Μπανιά. Για το θέμα των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν έχει γίνει καμία συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ ούτε έχει παρθεί καμία απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ.
-Πως δεν έχει γίνει; Λάθος κάνετε. Και έχει παρθεί, μάλιστα, ομόφωνη απόφαση.
-Για τον κ. Παπούλια έχετε πάρει απόφαση;
-Και μάλιστα ομόφωνη.
-Δεν την έχετε δημοσιοποιήσει τουλάχιστον.
-Μα γιατί εκκρεμούσε να ολοκληρωθεί και η συζήτηση με την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε το αυτό. Και βλέπουμε να βγαίνουν και να λένε: “θα δούμε αν θα πειθαρχήσουμε”. Μα είναι δυνατόν να γίνεται έτσι; Όχι σε κόμμα της αριστεράς σε οποιοδήποτε κόμμα να γίνεται αυτό το πράγμα; Θα το διαλύσουμε, δηλαδή; Εμείς είπαμε, λοιπόν, μία δυο φορές -ενδεχομένως εσείς πιστεύετε ή οι ακροατές σας και ακροατές μας πιστεύουν- ότι δεν έχει τεθεί το θέμα. Έχει τεθεί, είναι λάθος.
-Δεν έχει δημοσιοποιηθεί, οπότε...
-Όχι μόνο το θέμα για τον κ. Παπούλια. Προσέχτε. Το θέμα για τη στάση και των στελεχών αυτών και του Φώτη προσωπικά έχει τεθεί ευθέως και καθαρά στην προηγούμενη κοινή συνεδρίαση της Γραμματείας με την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ
-Επιμένω σε ένα πράγμα επειδή είναι άλλης υφής αν έχει ληφθεί μία απόφαση και ένας βουλευτής ή συγκεκριμένα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος έχει ψηφίσει κάτι διαφορετικό όταν γίνεται η συζήτηση.
-Μα στη Γραμματεία πήραμε απόφαση -και μάλιστα ομόφωνη- και έχουμε πει ότι θέλουμε να έρχονται σε αυτές τις συνεδριάσεις και τα συγκεκριμένα στελέχη.
-Αυτό ακούγεται πολύ λογικό που λέτε.
-Μα εμείς πρώτοι το ζητήσαμε. Όχι, λοιπόν, μόνο δεν θέλουμε να απαγορέψουμε σε κάποιον να λεει δημόσια τη γνώμη του. Θέλουμε, όμως, να μπει μία τάξη στον τρόπο λειτουργίας του χώρου. Γιατί δεν είναι να κάνει ο καθένας ότι θέλει, επειδή έτσι νομίζει. Αν είναι έτσι τότε αυτό είναι το διαλυτικό στοιχείο.
-Είναι σαφές αυτό το οποίο λέτε τώρα κ. Μπανιά. Θέλω να ζητήσω και το σχόλιό σας...
-Θέλετε να σας πω και άλλα ζητήματα που τέθηκαν; Δεν είναι μόνο ο κ. Παπούλιας. Δεν είναι μόνο η τοπική αυτοδιοίκηση...
-Θέλω και ένα σχόλιο σχετικά με τα όσα το ρεπορτάζ αποδίδει ότι δήλωσε ο κ. Τσίπρας ότι, δηλαδή, είδε την ανακοίνωση των 23 μελών της Γραμματείας ως μία προσωπική επίθεση τόσο κατά του ιδίου όσο και κατά του Συνασπισμού.
-Κατά του ιδίου; Αν κανείς διαβάζει σωστά τα πολιτικά κείμενα, το αντίθετο θα έλεγα. Δηλαδή ο Φ. Κουβέλης αμφισβητεί την πολιτική του Συνασπισμού και του προέδρου του Συνασπισμού σε όλα τα επίπεδα, ανεξαιρέτως. Εκτός αν τρελαθήκαμε. Αμφισβητεί την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ομόφωνη
-Αναφερόμαστε στην ανακοίνωση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Πως την εισπράττετε εσείς;
-Θα ήθελα πρώτα να ξέρετε, διότι αυτά τα ομόφωνα (σσ αναφέρεται στην εισαγωγή της εκπομπής που σημείωνε ότι “υπήρξε ομόφωνη ανακοίνωση στήριξης στον Φ. Κουβέλη), επειδή είμαι πολύ παλιός, δεν με εκφράζουν. Με την έννοια ότι δεν ξέρω αν είναι έτσι τα πράγματα διότι νομίζω ότι ασκήθηκε κριτική στον Φ. Κουβέλη. Το είπε και ο συντάκτης σας με τρόπο προσεκτικό, θα έλεγα, προηγουμένως. Θα ήθελα, λοιπόν, να δούμε τι ακριβώς έγινε. Θα το μάθω, όμως, σε λίγη ώρα γιατί θα έχουμε και μία συνάντηση με τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, τον σύντροφο τον Τσίπρα.
-Μπορώ να σας διαβάσω ακριβώς τι λέει στην ανακοίνωση, το συγκεκριμένο σημείο: “Ανεξάρτητα από τις όποιες κριτικές, διαφορετικές...” προφανώς εννοεί του κ. Κουβέλη,
-Ακριβώς. Το “ανεξάρτητα” τι σημαίνει; Τo ερώτημα έχει τεθεί, όχι από εμάς τους 23. Το ερώτημα το διατυπώσαμε σε τελευταία στιγμή. Γιατί έχει διατυπωθεί εκατό φορές δημοσίως και όχι μόνο από το χώρο των συνιστωσών ή των ανεντάχτων αλλά και από ηγετικά στελέχη και μέλη της Πολιτικής Γραμματείας του Συνασπισμού. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι, το ερώτημα και χρειάζεται απάντηση. Δεν ξέρω τι σημαίνει ομόφωνα ή όχι. Είμαστε δεκαετίες στο κίνημα και εμείς στο ΚΚΕ εσωτερικού είναι που καθιερώσαμε τις τάσεις, επί γραμματείας μου. Δεν υπάρχει θέμα, λοιπόν, ότι δεν σεβόμαστε το δικαίωμα του άλλου να πάρει θέση για ορισμένα ζητήματα.
-Για να το διευκρινίσουμε, κ. Μπανιά. Υπάρχει θέμα, για εσάς, παραμονής του Φ. Κουβέλη στην θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου;
-Σαφέστατα. Αλλιώς γιατί το θέσαμε; Νομίζω, ότι υπάρχει ασυμβίβαστο, όταν κάποιος ο οποίος, όπως ο Φ. Κουβέλης, που είναι παλιός σύντροφος και φίλος μου, αλλά έτερον εκάτερον...
-Ναι πολιτικά συζητάμε, δεν είναι θέμα προσωπικό...
-Να σας πω κάτι; Τώρα πια απολογούμαστε μπροστά σε όλον τον κόσμο, όχι μόνο της ανανεωτικής αριστεράς, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και γενικότερα ...
-Για να τα δούμε λίγο συγκεκριμένα σε σχέση με την παρουσία του ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου...
-Επιτρέψτε μου. Ο Φ. Κουβέλης κατ' επανάληψη και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα έχει αμφισβητήσει δημόσια και την πολιτική και την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα μιλώντας και για αποφάσεις. Πρόσφατα όταν τον ρώτησαν, και είναι δημοσιευμένο, εάν πάρει απόφαση ο ΣΥΡΙΖΑ να μην στηρίξει η Κ.Ο. την υποψηφιότητα Παπούλια για πρόεδρο της δημοκρατίας... η απάντηση ήταν κατά λέξη γραμμένη και είναι επίσης καταγεγραμμένη στον Τύπο: “Ίδωμεν”. Δηλαδή...
-Άρα είχε χαρακτήρα προληπτικής λήψης μέτρων από μέρους σας;
-Όχι, όχι. Αυτό, όμως, είναι ένα μόνο από τα επεισόδια που έχουν καταγραφεί.
-Συγγνώμη κ. Μπανιά. Δεν δικαιούται κάποιος, από τη στιγμή που έχει ανοίξει η συζήτηση σε σχέση με την στάση που έχει ανοίξει ο χώρος σας για το ζήτημα του προέδρου της δημοκρατίας, να εκφράσει άποψη από τη στιγμή που δεν έχει ληφθεί κάποια απόφαση, δεν έχει συνεδριάσει η Γραμματεία και η Κ.Ο.; Δεν έχει δικαίωμα να καταθέσει την άποψή του; Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του;
-Προσέξτε. Ο σύντροφος Κουβέλης δεν δέχεται να έρχεται στα Πανελλαδικά Σώματα του ΣΥΡΙΖΑ, που γίνονται οι συζητήσεις και παίρνονται αποφάσεις. Την άλλη μέρα να βγαίνει να καταγγέλλει αυτές τις αποφάσεις πριν καν αυτές δημοσιοποιηθούν. Να παίρνει θέση σε όλα τα ζητήματα, όταν την ίδια ώρα στη Γραμματεία γίνεται η συζήτηση και έχει κληθεί να πάρει μέρος στο όργανο αυτό, και να συμμετέχει -εμείς τον παρακαλέσαμε- στις συζητήσεις της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς καλέσαμε και αυτόν και άλλους, που έχουν διαφορετικές απόψεις -τόσο πολύ σεβόμαστε την έννοια της δημοκρατίας- να έρχονται και να παίρνουν μέρος στις διαδικασίες αυτού του οργάνου. Και εφόσον είναι αντιπρόσωπός μας να μας λέει και τη γνώμη του και βεβαίως δεν θα του απαγορέψει κανείς να πει ότι στο πλαίσιο της κουβέντας διατύπωσε και την άποψή του. Δεν είναι δυνατόν, όμως, κάθε φορά να ακούμε για όλα τα ζητήματα. Παραδείγματος χάριν: τοπική αυτοδιοίκηση. Τι θα κάνουμε σε μία στιγμή που το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική της κυβέρνησής του, επιτίθεται ευθέως στον κόσμο της εργασίας και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Συνασπισμός ομοφώνως από τα όργανά του λένε σκληρή αντιπολίτευση, αριστερή προγραμματική -όπως θέλετε πείτε την- αλλά σκληρή. Και ακούμε από το στόμα ορισμένων συντρόφων διαφοροποιήσεις.
-Γιατί έχει διαφοροποιηθεί ο κ. Κουβέλης σε αυτό το θέμα;
-Έχει. Με συγχωρείτε, αν πας να συνεργαστείς στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και με το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι διαφοροποίηση, κατά τη γνώμη σας; Τι είναι η διαφοροποίηση; Μία λεκτική...
-Σε αυτό επιμένω και ζητώ την άποψή σας, κ. Μπανιά. Για το θέμα των αυτοδιοικητικών εκλογών δεν έχει γίνει καμία συνεδρίαση του ΣΥΡΙΖΑ ούτε έχει παρθεί καμία απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ.
-Πως δεν έχει γίνει; Λάθος κάνετε. Και έχει παρθεί, μάλιστα, ομόφωνη απόφαση.
-Για τον κ. Παπούλια έχετε πάρει απόφαση;
-Και μάλιστα ομόφωνη.
-Δεν την έχετε δημοσιοποιήσει τουλάχιστον.
-Μα γιατί εκκρεμούσε να ολοκληρωθεί και η συζήτηση με την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Προσέξτε το αυτό. Και βλέπουμε να βγαίνουν και να λένε: “θα δούμε αν θα πειθαρχήσουμε”. Μα είναι δυνατόν να γίνεται έτσι; Όχι σε κόμμα της αριστεράς σε οποιοδήποτε κόμμα να γίνεται αυτό το πράγμα; Θα το διαλύσουμε, δηλαδή; Εμείς είπαμε, λοιπόν, μία δυο φορές -ενδεχομένως εσείς πιστεύετε ή οι ακροατές σας και ακροατές μας πιστεύουν- ότι δεν έχει τεθεί το θέμα. Έχει τεθεί, είναι λάθος.
-Δεν έχει δημοσιοποιηθεί, οπότε...
-Όχι μόνο το θέμα για τον κ. Παπούλια. Προσέχτε. Το θέμα για τη στάση και των στελεχών αυτών και του Φώτη προσωπικά έχει τεθεί ευθέως και καθαρά στην προηγούμενη κοινή συνεδρίαση της Γραμματείας με την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ
-Επιμένω σε ένα πράγμα επειδή είναι άλλης υφής αν έχει ληφθεί μία απόφαση και ένας βουλευτής ή συγκεκριμένα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος έχει ψηφίσει κάτι διαφορετικό όταν γίνεται η συζήτηση.
-Μα στη Γραμματεία πήραμε απόφαση -και μάλιστα ομόφωνη- και έχουμε πει ότι θέλουμε να έρχονται σε αυτές τις συνεδριάσεις και τα συγκεκριμένα στελέχη.
-Αυτό ακούγεται πολύ λογικό που λέτε.
-Μα εμείς πρώτοι το ζητήσαμε. Όχι, λοιπόν, μόνο δεν θέλουμε να απαγορέψουμε σε κάποιον να λεει δημόσια τη γνώμη του. Θέλουμε, όμως, να μπει μία τάξη στον τρόπο λειτουργίας του χώρου. Γιατί δεν είναι να κάνει ο καθένας ότι θέλει, επειδή έτσι νομίζει. Αν είναι έτσι τότε αυτό είναι το διαλυτικό στοιχείο.
-Είναι σαφές αυτό το οποίο λέτε τώρα κ. Μπανιά. Θέλω να ζητήσω και το σχόλιό σας...
-Θέλετε να σας πω και άλλα ζητήματα που τέθηκαν; Δεν είναι μόνο ο κ. Παπούλιας. Δεν είναι μόνο η τοπική αυτοδιοίκηση...
-Θέλω και ένα σχόλιο σχετικά με τα όσα το ρεπορτάζ αποδίδει ότι δήλωσε ο κ. Τσίπρας ότι, δηλαδή, είδε την ανακοίνωση των 23 μελών της Γραμματείας ως μία προσωπική επίθεση τόσο κατά του ιδίου όσο και κατά του Συνασπισμού.
-Κατά του ιδίου; Αν κανείς διαβάζει σωστά τα πολιτικά κείμενα, το αντίθετο θα έλεγα. Δηλαδή ο Φ. Κουβέλης αμφισβητεί την πολιτική του Συνασπισμού και του προέδρου του Συνασπισμού σε όλα τα επίπεδα, ανεξαιρέτως. Εκτός αν τρελαθήκαμε. Αμφισβητεί την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν ομόφωνη
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
.jpg)
Σε μια περίοδο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και κλιμάκωση η νεοφιλελεύθερη επίθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων και του συνόλου των κοινωνικών στρωμάτων της χώρας μας, το κεντρικό καθήκον του λαϊκού κινήματος, των δυνάμεων της Αριστεράς, αλλά και κάθε αριστερού αγωνιστή, θα έπρεπε να ήταν η πιο αποτελεσματική οργάνωση των αντιστάσεων στις επιλογές της κυβέρνησης.
Αντ’ αυτού, ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ και μάλιστα εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον κοινοβουλευτικό μας εκπρόσωπο Φώτη Κουβέλη, δεν χάνουν ευκαιρία να ασκούν συστηματικά δημόσια πολεμική στις αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα να προβάλλουν λογικές «συναίνεσης» και «εθνικής ενότητας», που εξόφθαλμα υπηρετούν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, περιφρονώντας ομόφωνες αποφάσεις των Πανελλαδικών Σωμάτων και των συλλογικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι όμως αμφισβητούν την ίδια την ύπαρξη και την αναγκαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Πιστεύουμε ότι η στάση αυτή, δημιουργεί σοβαρές συγχύσεις στους πολίτες και τραυματίζει σοβαρά τις προσπάθειες, τις πρωτοβουλίες, και τη φερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ .
Η διγλωσσία όμως εκτός των άλλων, αναπαράγει τις αντιπαραθέσεις και την εσωστρέφεια και αποπροσανατολίζει από το κεντρικό στόχο της συμβολής του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο.
Το δικαίωμα της γνώμης και της διαφωνίας είναι απολύτως σεβαστό, για όλα ανεξαιρέτως τα μέλη και τα στελέχη. Και προφανώς μπορεί να ασκείται και δημόσια. Όμως δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα το γεγονός ότι συγκεκριμένα ηγετικά στελέχη και εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν τη δυνατότητα δημόσιας παρουσίας που τους δίνεται, για να απορρίπτουν και να καταγγέλλουν τις συλλογικές αποφάσεις ενώ συστηματικά αρνούνται να πάρουν μέρος στα Σώματα και τα όργανα όπου παίρνονται αυτές οι αποφάσεις.
Με αυτή τους τη στάση οδηγούμαστε σ’ ένα χώρο και ένα άθροισμα παραγόντων, που επιχειρεί, εκτός και ερήμην των συλλογικών διαδικασιών, να επιβάλει τις απόψεις του.
Πιστεύουμε ότι είναι αδιανόητο στελέχη που τηρούν αυτή τη στάση να εξακολουθούν να είναι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε κορυφαίες θέσεις, όπως αυτή του Κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, και πρέπει να αντικατασταθούν.
Στο όνομα της περιφρούρησης της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ ,ζητάμε την άμεση σύγκληση, κοινής συνεδρίασης της Γραμματείας με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του, ώστε να συζητηθεί το επείγον αυτό θέμα που αφορά ολόκληρο το ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο το ΣΥΝ, να στηριχθεί η ομόφωνη απόφαση της Γραμματείας για τις 100 μέρες διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και να γίνουν σεβαστές και να εφαρμοστούν άμεσα οι αποφάσεις της 3ης Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΘΗΝΑ 19/01/2010
Γαλάνης Νίκος
Γεωργάς Δημήτρης
Γιαννόπουλος Τάκης
Γλέζος Μανώλης
Δεμέστιχας Γρηγόρης
Ζαχαριάδης Αδάμος
Καρακώστα Εύη
Κατσούλας Χρήστος
Κοσμάς Πάνος
Μαντάς Παναγιώτης
Μαστρογιαννόπουλος Τάκης
Μπαλαούρας Μάκης
Μπανιάς Γιάννης
Μπαρσέφσκι Μάνια
Μπουζάνης Νίκος
Νταβανέλλος Αντώνης
Παγιάτσος Αντρέας
Πανταζίδης Τάσος
Ρήγος Αλκης
Σαπουνάς Γιώργος
Σπαθής Μάκης
Χριστοδουλοπούλου Τασία
Ψυκάκος Δικαίος
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2010
.JPG)
Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2010
Ο καπιταλισμός είναι ένα καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης που βάζει τέλος στη ζωή
17 Δεκεμβρίου 2009
Ομιλία του Προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες για την αλλαγή του κλίματος στην Κοπεγχάγη.
Κοπεγχάγη, Βασίλειο της Δανίας, Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Πρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες:
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, Εξοχότατοι, φίλοι, υπόσχομαι ότι δεν θα
μιλήσω περισσότερο από ό, τι οι περισσότεροι έχουν μιλήσει σήμερα το απόγευμα.
Επιτρέψτε μου ένα πρώτο σχόλιο που θα μου άρεσε να είχα κάνει ως μέρος του προηγούμενου σημείου που εκφράστηκε από τις αντιπροσωπείες της Βραζιλίας, της Κίνας, της Ινδίας και της Βολιβίας. Ήμασταν εκεί ζητώντας να μιλήσουμε, αλλά δεν κατέστη δυνατό. Η εκπρόσωπος της Βολιβίας είπε – τον χαιρετισμό μου φυσικά στον Σύντροφο Πρόεδρο Έβο Μοράλες ο οποίος είναι εκεί,
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Είπε μεταξύ άλλων τα παρακάτω που σημείωσα: Είπε ότι το κείμενο που παρουσιάστηκε δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι χωρίς αποκλεισμούς.
Είχα μόλις αφιχθεί και είχα καθίσει όταν ακούσαμε τον πρόεδρο της προηγούμενης Συνόδου, τον υπουργό, να λέει ότι ένα έγγραφο εμφανίστηκε αλλά κανείς δεν γνώριζε γι’ αυτό το άκρως απόρρητο έγγραφο.
Βέβαια, όπως η Βολιβιανή συντρόφισσα είπε, το κείμενο που παρουσιάστηκε δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι χωρίς αποκλεισμούς. Μα κυρίες και κύριοι, αυτή δεν είναι απλά η πραγματικότητα του κόσμου; Ζούμε σε ένα δημοκρατικό κόσμο; Είναι το παγκόσμιο σύστημα χωρίς αποκλεισμούς; Μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι δημοκρατικό, χωρίς αποκλεισμούς από το σημερινό παγκόσμιο σύστημα;
Αυτό που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη είναι μια ιμπεριαλιστική δικτατορία και από εδώ συνεχίζουμε καταγγέλοντάς την. Κάτω η ιμπεριαλιστική δικτατορία!
Ζήτω ο Λαός, η Δημοκρατία και η ισότητα σε αυτόν τον πλανήτη!
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι μια αντανάκλαση αυτής της δικτατορίας: Αποκλεισμός.
Υπάρχει μια ομάδα χωρών που θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από εμάς στο Νότο, από εμάς στον Τρίτο Κόσμο, από εμάς τις υπανάπτυκτες χώρες ή όπως ένας σπουδαίος φίλος – ο Εντουάρντο Γκαλεάνο λέει – εμείς οι συντεθλιμμένες χώρες, σαν ένα τρένο να πέρασε από πάνω μας στην ιστορία.
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν αποτελεί έκπληξη το οτι δεν υπάρχει δημοκρατία στον κόσμο και εδώ είμαστε πάλι αντιμέτωποι με ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής δικτατορίας. Στη συνέχεια, δύο νεαροί έφεραν εδώ κάποια ώθηση - ευτυχώς οι «επίσημοι» των «δυνατών» ήταν αξιοπρεπείς - και συνεργάστηκαν. Σωστά;
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι έξω, το ξέρετε; Φυσικά, δεν χωράνε σε αυτή την αίθουσα, είναι πάρα πολλοί. Διάβασα στις ειδήσεις οτι έγιναν κάποιες συλλήψεις, κάποιες έντονες διαδηλώσεις εκεί στους δρόμους της Κοπεγχάγης και χαιρετίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους εκεί έξω, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι νεολαίοι.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Φυσικά οι νέοι ενδιαφέρονται – πιστεύω ορθά πολύ περισσότερο από μας - για το μέλλον του κόσμου. Έχουμε - οι περισσότεροι από εμάς εδώ - τον ήλιο στην πλάτη μας ενώ εκείνοι πρέπει να κοιτάξουν τον ήλιο κατά πρόσωπο και είναι πολύ ανήσυχοι. Θα μπορούσε κανείς να πει, κύριε Πρόεδρε, ότι ένα φάντασμα κατατρέχει την Κοπεγχάγη και για να παραφράσω τον Καρλ Μαρξ, τον σπουδαίο Καρλ Μαρξ, ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τους δρόμους της Κοπεγχάγης και νομίζω ότι το φάντασμα περπατά αθόρυβα μέσα σε αυτή την αίθουσα, περπατά γύρω και ανάμεσά μας, ανάμεσα στους χώρους, το φάντασμα ορθώνεται, το φάντασμα είναι ένα τρομερό φάντασμα που σχεδόν κανείς δεν θέλει να το αναφέρω: ο Καπιταλισμός είναι το φάντασμα, σχεδόν κανείς δεν θέλει να το αναφέρω.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Είναι ο καπιταλισμός, βοά ο Λαός εκεί έξω, ακούστε τους. Έχω διαβάσει μερικά από τα συνθήματα που είναι ζωγραφισμένα στους δρόμους από τη νεολαία. Ανάμεσα στα άλλα, μπορείτε να ακούσετε δυο δυνατά συνθήματα. Πρώτο: Μην αλλάζετε το κλίμα. Αλλάξτε το σύστημα.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Και το επικαλούμαι και για μας εδώ. Ας μην αλλάξουμε το κλίμα, ας αλλάξουμε το σύστημα! Και κατά συνέπεια, θα αρχίσουμε να σώζουμε τον πλανήτη. Ο καπιταλισμός είναι ένα καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης που βάζει τέλος στη ζωή. Απειλεί να θέσει οριστικό τέλος στο ανθρώπινο είδος.
Και ένα άλλο σύνθημα καλεί σε προβληματισμό. Ταιριάζει και είναι επίκαιρο με την τραπεζική κρίση που σάρωσε τον κόσμο και εξακολουθεί να τον επηρεάζει, αλλά και με το πώς οι πλούσιες χώρες του Βορρά πρόσφεραν βοήθεια στους τραπεζίτες και τις μεγάλες τράπεζες. Οι ΗΠΑ μόνο, έδωσαν, έχασα το ποσό, αλλά είναι αστρονομικό, για να σώσουν τις τράπεζες. Λένε στους δρόμους το εξής: Εάν το κλίμα ήταν τράπεζα θα είχε ήδη σωθεί.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Και νομίζω ότι είναι αλήθεια. Εάν το κλίμα ήταν μία από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές τράπεζες, οι πλούσιες κυβερνήσεις θα το είχαν σώσει. Νομίζω ότι ο Ομπάμα δεν έχει έρθει ακόμα. Έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης σχεδόν την ίδια μέρα που έστειλε τριάντα χιλιάδες στρατιώτες για να σκοτώσουν περισσότερους αθώους στο Αφγανιστάν και τώρα έρχεται να σταθεί εδώ με το Νόμπελ Ειρήνης, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά οι ΗΠΑ έχουν τον μηχανισμό να βγάζουν λεφτά, να βγάζουν δολάρια και σώσανε, έστω πιστεύουν ότι σώσανε τις τράπεζες και το καπιταλιστικό σύστημα.
Να κάνω ένα σχόλιο υποστήριξης που ήθελα να κάνω νωρίτερα. Υψώνουμε το χέρι μας για να συνοδέψουμε τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Βολιβία, την Κίνα στην ενδιαφέρουσα στάση τους, αυτή που η Βενεζουέλα και η χώρες της Μπολιβαριανής Συμμαχίας σταθερά μοιράζονται. Αλλά ωπ! δεν μας άφησαν να μιλήσουμε, οπότε μη μετράτε αυτά τα λεπτά κύριε Πρόεδρε.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Κοιτάξτε να δείτε, είχα τη χαρά να γνωρίσω τον Γάλλο συγγραφέα Hervé Kempf. Συνιστώ αυτό το βιβλίο, το συστήνω, είναι διαθέσιμο στα ισπανικά, στα γαλλικά και σίγουρα στα αγγλικά: « Πώς οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη». Ο Χριστός είπε: θα ήταν πιο εύκολο για μια καμήλα να περάσει από το μάτι μιας βελόνας παρά για έναν πλούσιο άνθρωπο να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Αυτό είπε ο κύριός μας ο Χριστός.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη. Πιστεύουν μήπως πως μπορούν να πάνε σε κάποιον άλλο όταν καταστρέψουν αυτόν εδώ; Σχεδιάζουν να πάνε σε κάποιον άλλο πλανήτη; Μέχρι τώρα δεν υπάρχει κανένας στον ορίζοντα του Γαλαξία.
Το βιβλίο αυτό μου το έδωσαν μόλις προ ολίγου. Μου το έδωσε ο Ιγνάθιο Ραμονέ. Τελειώνοντας την πρόλογο ή το προοίμιο αυτή η φράση είναι πολύ σημαντική. Ο Κέμπφ λέει τα εξής: «Δεν μπορούμε να μειώσουμε την παγκόσμια κατανάλωση υλικών, αν δεν κάνουμε τους ισχυρούς να χαμηλώσουν κατά πολλά επίπεδα και αν δεν πολεμήσουμε την ανισότητα. Είναι απαραίτητο στην οικολογική αρχή η οποία είναι τόσο χρήσιμη όταν γίνεται συνειδητή «σκέψου παγκόσμια και δράσε τοπικά», να προσθέσουμε την αρχή που η κατάσταση επιβάλλει: «κατανάλωσε λιγότερο και μοιράσου καλύτερα».» Νομίζω ότι είναι καλή συμβουλή που ο Γάλλος συγγραφέας Hervé Kempf, μας δίνει.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Ε λοιπόν, κ. Πρόεδρε, η κλιματική αλλαγή είναι αναμφίβολα το πιο καταστροφικό περιβαλλοντικό πρόβλημα του αιώνα μας. Πλημμύρες, ξηρασίες, ισχυρές καταιγίδες, τυφώνες, λιώσιμο πάγων, αύξηση μέσης στάθμης της θάλασσας, αύξηση της οξύτητας των ωκεανών και θερμά κύματα, όλα αυτά οξύνουν τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης που μας χτυπά. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής υπερβαίνει το όριο της αειφορίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή στον πλανήτη, αλλά ακόμα και σε αυτό είμαστε βαθύτατα άνισοι. Θέλω να υπενθυμίσω: τα 500 εκατομμύρια πλουσιότεροι άνθρωποι, είναι το επτά τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό το επτά τοις εκατό είναι υπεύθυνο, αυτά τα 500 εκατομμύρια πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη είναι υπεύθυνοι για το 50 τοις εκατό των εκπομπών, ενώ το υπόλοιπο 50% των εκπομπών (σ.μ.: αερίων θερμοκηπίου) αντιστοιχεί στον υπόλοιπο κόσμο (σ.μ.: το 93%). Γι 'αυτό μου φαίνεται λίγο περίεργο να βάζουμε τις ΗΠΑ και την Κίνα στην ίδια ζυγαριά. Οι ΗΠΑ σύντομα θα φτάσουν τα 300 εκατομμύρια κατοίκους. Η Κίνα έχει σχεδόν πέντε φορές τον πληθυσμό των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ καταναλώνουν πάνω από 20 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως, ενώ η Κίνα φτάνει μόνο τα 5-6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Δεν μπορείτε να ζητάτε τα ίδια (μέτρα) από τις ΗΠΑ και από την Κίνα.
Υπάρχουν θέματα προς συζήτηση, ευελπιστούμε οτι οι αρχηγοί κρατών και οι κυβερνήσεις μπορούν να καθίσουν και να συζητήσουν την αλήθεια για αυτά τα θέματα.
Κύριε Πρόεδρε, το 60 τοις εκατό των οικοσυστημάτων του πλανήτη καταστρέφονται, 20 τοις εκατό της επιφάνειας της γης είναι υποβαθμισμένη, γινόμαστε απαθείς μάρτυρες της αποψίλωσης των δασών, της μετατροπής της γης, της ερημοποίησης, της υποβάθμισης του γλυκού νερού, της υπερεκμετάλλευσης των θαλάσσιων πόρων, της ρύπανσης και της απώλειας της βιοποικιλότητας. Η υπερβολική χρήση της γης υπερβαίνει κατά 30 τοις εκατό της ικανότητά της να αναγεννηθεί. Ο πλανήτης έχει χάσει αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν ικανότητα αυτορύθμισης. Κάθε μέρα απελευθερώνονται περισσότερα απόβλητα από αυτά που μπορούν να επεξεργαστούν. Η επιβίωση των ειδών μας, σφυροκοπείται από τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Παρά το επείγον, χρειάστηκαν δύο χρόνια διαπραγματεύσεων για μια δεύτερη περίοδο δέσμευσης βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο και παρακολουθούμε αυτή τη Σύνοδο χωρίς να υπάρχει καμία πραγματική και ουσιαστική συμφωνία.
Και πράγματι, το κείμενο που έρχεται από έξω, η Βενεζουέλα και η Μπολιβαριανή Συμμαχία λένε ότι δεν θα το δεχθούν όπως και οποιοδήποτε άλλο που δεν θα προέρχεται από ομάδες εργασίας στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κιότο και της Συνόδου. Αυτά είναι τα νόμιμα κείμενα που συζητάμε τόσο έντονα όλα αυτά τα χρόνια.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Δεν έχετε κοιμηθεί, δεν έχετε φάει, αλλά δε μου φαίνεται λογικό να βγει τώρα στις τελευταίες ώρες, ένα έγγραφο στο πόδι, όπως λένε. Ο επιστημονικά τεκμηριωμένος στόχος της μείωσης των εκπομπών ρυπογόνων αερίων και η επίτευξη συμφωνίας για μια μακροπρόθεσμη συνεργασία σαφώς, σήμερα, αυτή τη στιγμή, έχει προφανώς αποτύχει, για τώρα. Ποιος είναι ο λόγος; Δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Ο λόγος είναι η ανεύθυνη στάση και η έλλειψη της πολιτικής βούλησης από τα πιο ισχυρά έθνη στον πλανήτη. Κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται προσβεβλημένος. Υπενθυμίζω τον σπουδαίο Χοσέ Γκερβάζιο Αρτίγκας όταν είπε: «Με την αλήθεια, εγώ δεν προσβάλλομαι ούτε φοβάμαι». Μα είναι πράγματι μία ανεύθυνη στάση θέσεων, υπαναχωρήσεων, αποκλεισμών, ελιτίστικης διαχείρισης του προβλήματος που ανήκει σε όλους και το οποίο μπορούμε να λύσουμε μόνο από κοινού. Ο πολιτικός συντηρητισμός ο εγωισμός των μεγαλύτερων καταναλωτών από τις πλουσιότερες χώρες, δείχνει μεγάλη αναισθησία και έλλειψη αλληλεγγύης προς τους φτωχούς, τους πεινασμένους και τους πιο ευάλωτους στις ασθένειες και τις φυσικές καταστροφές. Κύριε Πρόεδρε, μια νέα και ενιαία - μοναδική συμφωνία είναι απαραίτητη, που να έχει εφαρμογή σε απολύτως άνισα μέρη, σύμφωνα με το μέγεθος της συμμετοχής τους στο πρόβλημα και τις οικονομικές και τεχνολογικές δυνατότητες και που να βασίζεται στον άνευ όρων σεβασμό των αρχών που περιλαμβάνονται στη συνθήκη. Οι ανεπτυγμένες χώρες θα πρέπει να καθορίσουν υποχρεωτικές, σαφείς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την ουσιαστική μείωση των εκπομπών τους και να αναλάβουν την υποχρέωση για οικονομική και τεχνολογική βοήθεια προς τις φτωχές χώρες ώστε να αντιμετωπίσουν τους καταστροφικούς κινδύνους της κλιματικής αλλαγής.
Σεβόμενοι τα πιο πάνω, η μοναδικότητα των νησιωτικών κρατών και των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών, θα πρέπει να αναγνωρισθεί πλήρως. Κύριε Πρόεδρε, η αλλαγή του κλίματος δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα. Άλλες πληγές και αδικίες μας βασανίζουν. Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών εξακολουθεί να αυξάνεται, παρά τους στόχους της χιλιετίας, της Οικονομικής Συνόδου του Μοντερέι, παρ’ όλες αυτές τις Συνόδους Κορυφής όπως ο Πρόεδρος της Σενεγάλης είπε εδώ, αποκαλύπτοντας μια μεγάλη αλήθεια, υπάρχουν υποσχέσεις και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και ο κόσμος συνεχίζει την καταστροφική πορεία του.
Το συνολικό εισόδημα των 500 πλουσιότερων ατόμων στον κόσμο είναι μεγαλύτερο από το εισόδημα των 416 εκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων. Τα 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα, αντιπροσωπεύουν το 40 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού και λαμβάνουν μόνο το 5 τοις εκατό του παγκόσμιου εισοδήματος. Κάθε χρόνο περίπου 9,2 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν φθάσουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους και 99,9 τοις εκατό των θανάτων αυτών συμβαίνουν στις φτωχότερες χώρες. Η βρεφική θνησιμότητα είναι 47 θάνατοι ανά χίλια παιδιά που γεννιούνται ζωντανά, αλλά είναι μόνο 5 τοις χιλίοις στις πλούσιες χώρες. Το προσδόκιμο ζωής στον πλανήτη είναι 67 χρόνια, στις πλούσιες χώρες είναι 79, ενώ σε ορισμένες φτωχές χώρες είναι μόνο 40 χρόνια. Επιπλέον, υπάρχουν 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, 2,6 δισεκατομμύρια χωρίς αποχέτευση, 800 εκατομμύρια αγράμματοι και 1,02 δισεκατομμύρια πεινασμένοι άνθρωποι. Αυτό είναι το παγκόσμιο σενάριο.
Τώρα η αιτία, ποια είναι η αιτία;
Ας μιλήσουμε για την αιτία, ας μην αποφύγουμε τις ευθύνες και ας μην αποφύγουμε το βάθος του προβλήματος. Η αιτία, αναμφίβολα, επιστρέφω στο θέμα όλου αυτού του καταστροφικού πανοράματος, είναι το καταστρεπτικό μεταβολικό σύστημα του κεφαλαίου και το ενσωματωμένο μοντέλο του: ο καπιταλισμός.
Εδώ είναι ένα απόσπασμα που θέλω να διαβάσω εν συντομία, του σπουδαίου απελευθερωτή θεολόγου Λεονάρντο Μπόφφ, Βραζιλιάνου. Ο Μπόφφ λέει για το θέμα αυτό ως εξής: «Ποια είναι η αιτία; Αχ, η αιτία είναι το όνειρο της αναζήτησης της ευτυχίας μέσα από τη συσσώρευση υλικών και την ατελείωτη πρόοδο, χρησιμοποιώντας γι 'αυτό την επιστήμη και την τεχνολογία με τα οποία μπορούν να εκμεταλλεύονται χωρίς όρια όλους τους πόρους της γης». Και εφαρμόζεται εδώ ο Κάρολος Δαρβίνος και η «φυσική του επιλογή», η επιβίωση του προσαρμοσμένου, αυτού που ταιριάζει και ανταποκρίνεται στην περίοδο, αλλά γνωρίζουμε ότι ο ισχυρότερος επιβιώνει πάνω στις στάχτες του ασθενέστερου.
Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ πρέπει πάντα να θυμόμαστε, είπε ότι μεταξύ των ισχυρών και των αδυνάτων, η ελευθερία καταπιέζεται. Αυτός είναι ο λόγος που η Αυτοκρατορία μιλάει για την ελευθερία. Είναι η ελευθερία να καταπιέζει, να εισβάλει, να σκοτώνει, να εξολοθρεύει, και να εκμεταλλεύεται. Αυτή είναι η ελευθερία τους και ο Ρουσώ προσθέτει αυτή τη σωτήρια φράση: «Μόνο ο Νόμος (σ.μ.: το δίκαιο) απελευθερώνει».
Υπάρχουν χώρες που ελπίζουν ότι δεν θα βγει κανένα κείμενο από δω, ακριβώς επειδή δεν θέλουνε ένα νόμο, δεν θέλουμε ένα πρότυπο, επειδή η απουσία των εν λόγω κανόνων τους επιτρέπει να παίζουν με την ελευθερία της εκμετάλλευσης, με την ελευθερία της καταστροφής. Πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια και να ασκήσουμε πίεση εδώ και στους δρόμους, έτσι ώστε μια δέσμευση να βγει από εδώ, ένα έγγραφο που να δεσμεύει τις πιο ισχυρές χώρες του πλανήτη.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, ο Λεονάρντο Μπόφφ θέτει το ερώτημα: Μπορεί μια πεπερασμένη Γη να υποστηρίξει ένα άπειρο - ατέλειωτο έργο; Η Θέση του καπιταλισμού για άπειρη – διαρκή ανάπτυξη, είναι ένα καταστροφικό σχέδιο, ας το παραδεχτούμε. Στη συνέχεια ο Μπόφφ μας ερωτά, τι μπορεί να αναμένουμε από την Κοπεγχάγη; Τουλάχιστον αυτή την απλή ομολογία:
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Και μια απλή πρόταση: Ας αλάξουμε τον σκοπό. Ας το κάνουμε, χωρίς κυνισμό όμως, χωρίς ψέματα, χωρίς διπλές ατζέντες, χωρίς εκτός πραγματικότητας έγγραφα, με την αλήθεια ορατή από όλους.
Πόσο καιρό, ζητάμε από τη Βενεζουέλα, κ. Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πόσο καιρό θα επιτρέπουμε τέτοιες αδικίες και ανισότητες; Πόσο καιρό θα ανεχόμαστε την τρέχουσα διεθνή οικονομική τάξη και τους επικρατούντες μηχανισμούς της αγοράς; Πόσο καιρό θα επιτρέπουμε τεράστιες επιδημίες όπως το HIV / AIDS να καταστρέφουν ολόκληρους πληθυσμούς; Πόσο καιρό θα αφήνουμε τους πεινασμένους χωρίς φαγητό ή ανήμπορους να ταΐσουν τα παιδιά τους; πόσο καιρό θα αφήνουμε εκατομμύρια παιδιά να πεθαίνουν από ιάσιμες ασθένειες; Πώς καιρό θα επιτρέπουμε σε ένοπλες συγκρούσεις να οδηγούν στη σφαγή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, προκειμένου οι ισχυροί να απομυζούν τους πόρους των άλλων λαών;
Να σταματήσει η επιθετικότητα και οι πόλεμοι! Εμείς οι λαοί του κόσμου, ζητάμε από τις αυτοκρατορίες, από εκείνους οι οποίοι προσπαθούν να συνεχίσουν να κυριαρχούν στον κόσμο και να μας εκμεταλλεύονται: Όχι άλλες στρατιωτικές βάσεις ή στρατιωτικά πραξικοπήματα! Ας οικοδομήσουμε μια πιο δίκαιη και ισότιμη οικονομική και κοινωνική τάξη, ας εξαλείψουμε τη φτώχεια, ας σταματήσουμε αμέσως τις υψηλές ποσότητες εκπομπών αερίων, ας σταματήσουμε την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ας αποφύγουμε τη μεγάλη καταστροφή της κλιματικής αλλαγής, ας εντάξουμε τους εαυτούς μας στον ευγενή στόχο του να είναι ο καθένας περισσότερο ελεύθερος και ενωμένος.
Κύριε Πρόεδρε, σχεδόν δύο αιώνες πριν, ένας διεθνής Βενεζουελάνος, ένας απελευθερωτής λαών και πρόδρομος των αριστερών συνειδήσεων, άφησε για την υστεροφημία του ένα απόλυτης βούλησης απόφθεγμα: «Αν η φύση αντιτίθεται σε μας, ας αγωνιστούμε εναντίον της και να την κάνουμε να μας υπακούει».
Αυτός ήταν ο Σιμόν Μπολίβαρ, ο απελευθερωτής. Από τη Μπολιβαριανή Βενεζουέλα, που πριν δέκα χρόνια γνωρίσαμε τη μεγαλύτερη κλιματική τραγωδία στην ιστορία μας (η τραγωδία Βάργκας λέγεται), από αυτή τη Βενεζουέλα της οποίας η επανάσταση προσπαθεί να κερδίσει δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους, λέμε ότι αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα από το μονοπάτι του σοσιαλισμού!
Ο Σοσιαλισμός, το άλλο φάντασμα για το οποίο μίλησε ο Καρλ Μαρξ, περπατά εδώ επίσης. Σοσιαλισμός, αυτή είναι η κατεύθυνση, αυτός είναι ο δρόμος για να σώσουμε τον πλανήτη, εγώ δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Ο καπιταλισμός είναι ο δρόμος για την κόλαση, για την καταστροφή του κόσμου. Το λέμε αυτό εμείς από τη Βενεζουέλα, η οποία λόγω του σοσιαλισμού αντιμετωπίζει απειλές από την Αυτοκρατορία των ΗΠΑ.
Από τις χώρες που αποτελούν τη Μπολιβαριανή Συμμαχία, ζητούμε, με σεβασμό αλλά από την ψυχή μου και στο όνομα πολλών σε αυτόν τον πλανήτη, λέμε στις κυβερνήσεις και τους λαούς της Γης, για να παραφράσω τον Σιμόν Μπολιβάρ του Ελευθερωτή: Εάν η καταστροφική φύση του καπιταλισμού μας αντιτίθεται, ας αγωνιστούμε εναντίον του και να τον κάνουμε να μας υπακούσει. Ας μην περιμένουμε αδρανείς τον θάνατο της ανθρωπότητας. Η ιστορία μας καλεί να ενωθούμε και να αγωνιστούμε.
Εάν ο καπιταλισμός αντιστέκεται, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε μια μάχη ενάντια στον καπιταλισμό και να ανοίξουμε το δρόμο για τη σωτηρία του ανθρώπινου είδους. Είναι στο χέρι μας, υψώνοντας τα πανώ του Χριστού, του Μωάμεθ, ισότητα, αγάπη, δικαιοσύνη, ανθρωπιά, ο πραγματικός και πιο βαθύς ανθρωπισμός. Αν δεν το κάνουμε, η πιο υπέροχη δημιουργία του σύμπαντος, το ανθρώπινο ον, θα εξαφανιστεί, θα εξαφανιστεί. Αυτός ο πλανήτης είναι δισεκατομμυρίων ετών και ο πλανήτης υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια χωρίς εμάς, το ανθρώπινο είδος. Δηλαδή δεν μας χρειάζεται για να υπάρχει.
Χωρίς τη Γη εμείς δεν θα υπάρχουμε και εμείς καταστρέφουμε την Πατσαμάμα όπως λέει ο Έβο, όπως λένε οι αυτόχθονες αδελφοί μας από τη Νότια Αμερική. Τέλος, κύριε Πρόεδρε, ας ακούσουμε τον Φιντέλ Κάστρο που είπε: «Ένα είδος είναι σε κίνδυνο εξαφάνισης: η Ανθρωπότητα». Ας ακούσουμε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ που είπε: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Ας ακούσουμε τον Ιησού Σωτήρα όταν είπε: «Μακάριοι οι φτωχοί γιατί δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών». Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μπορούμε να μην κάνουμε τη Γη τάφο της ανθρωπότητας. Ας κάνουμε αυτή τη γη έναν παράδεισο, έναν παράδεισο της ζωής, της ειρήνης, της ειρήνης και της αδελφοσύνης για όλη την ανθρωπότητα, για το ανθρώπινο είδος.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ πολύ και απολαύστε το γεύμα σας.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
ΜΤΦ: Τ.Π.
Ομιλία του Προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες για την αλλαγή του κλίματος στην Κοπεγχάγη.
Κοπεγχάγη, Βασίλειο της Δανίας, Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Πρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες:
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, Εξοχότατοι, φίλοι, υπόσχομαι ότι δεν θα
μιλήσω περισσότερο από ό, τι οι περισσότεροι έχουν μιλήσει σήμερα το απόγευμα.
Επιτρέψτε μου ένα πρώτο σχόλιο που θα μου άρεσε να είχα κάνει ως μέρος του προηγούμενου σημείου που εκφράστηκε από τις αντιπροσωπείες της Βραζιλίας, της Κίνας, της Ινδίας και της Βολιβίας. Ήμασταν εκεί ζητώντας να μιλήσουμε, αλλά δεν κατέστη δυνατό. Η εκπρόσωπος της Βολιβίας είπε – τον χαιρετισμό μου φυσικά στον Σύντροφο Πρόεδρο Έβο Μοράλες ο οποίος είναι εκεί,
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Είπε μεταξύ άλλων τα παρακάτω που σημείωσα: Είπε ότι το κείμενο που παρουσιάστηκε δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι χωρίς αποκλεισμούς.
Είχα μόλις αφιχθεί και είχα καθίσει όταν ακούσαμε τον πρόεδρο της προηγούμενης Συνόδου, τον υπουργό, να λέει ότι ένα έγγραφο εμφανίστηκε αλλά κανείς δεν γνώριζε γι’ αυτό το άκρως απόρρητο έγγραφο.
Βέβαια, όπως η Βολιβιανή συντρόφισσα είπε, το κείμενο που παρουσιάστηκε δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι χωρίς αποκλεισμούς. Μα κυρίες και κύριοι, αυτή δεν είναι απλά η πραγματικότητα του κόσμου; Ζούμε σε ένα δημοκρατικό κόσμο; Είναι το παγκόσμιο σύστημα χωρίς αποκλεισμούς; Μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι δημοκρατικό, χωρίς αποκλεισμούς από το σημερινό παγκόσμιο σύστημα;
Αυτό που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη είναι μια ιμπεριαλιστική δικτατορία και από εδώ συνεχίζουμε καταγγέλοντάς την. Κάτω η ιμπεριαλιστική δικτατορία!
Ζήτω ο Λαός, η Δημοκρατία και η ισότητα σε αυτόν τον πλανήτη!
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι μια αντανάκλαση αυτής της δικτατορίας: Αποκλεισμός.
Υπάρχει μια ομάδα χωρών που θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από εμάς στο Νότο, από εμάς στον Τρίτο Κόσμο, από εμάς τις υπανάπτυκτες χώρες ή όπως ένας σπουδαίος φίλος – ο Εντουάρντο Γκαλεάνο λέει – εμείς οι συντεθλιμμένες χώρες, σαν ένα τρένο να πέρασε από πάνω μας στην ιστορία.
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν αποτελεί έκπληξη το οτι δεν υπάρχει δημοκρατία στον κόσμο και εδώ είμαστε πάλι αντιμέτωποι με ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής δικτατορίας. Στη συνέχεια, δύο νεαροί έφεραν εδώ κάποια ώθηση - ευτυχώς οι «επίσημοι» των «δυνατών» ήταν αξιοπρεπείς - και συνεργάστηκαν. Σωστά;
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι έξω, το ξέρετε; Φυσικά, δεν χωράνε σε αυτή την αίθουσα, είναι πάρα πολλοί. Διάβασα στις ειδήσεις οτι έγιναν κάποιες συλλήψεις, κάποιες έντονες διαδηλώσεις εκεί στους δρόμους της Κοπεγχάγης και χαιρετίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους εκεί έξω, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι νεολαίοι.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Φυσικά οι νέοι ενδιαφέρονται – πιστεύω ορθά πολύ περισσότερο από μας - για το μέλλον του κόσμου. Έχουμε - οι περισσότεροι από εμάς εδώ - τον ήλιο στην πλάτη μας ενώ εκείνοι πρέπει να κοιτάξουν τον ήλιο κατά πρόσωπο και είναι πολύ ανήσυχοι. Θα μπορούσε κανείς να πει, κύριε Πρόεδρε, ότι ένα φάντασμα κατατρέχει την Κοπεγχάγη και για να παραφράσω τον Καρλ Μαρξ, τον σπουδαίο Καρλ Μαρξ, ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τους δρόμους της Κοπεγχάγης και νομίζω ότι το φάντασμα περπατά αθόρυβα μέσα σε αυτή την αίθουσα, περπατά γύρω και ανάμεσά μας, ανάμεσα στους χώρους, το φάντασμα ορθώνεται, το φάντασμα είναι ένα τρομερό φάντασμα που σχεδόν κανείς δεν θέλει να το αναφέρω: ο Καπιταλισμός είναι το φάντασμα, σχεδόν κανείς δεν θέλει να το αναφέρω.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Είναι ο καπιταλισμός, βοά ο Λαός εκεί έξω, ακούστε τους. Έχω διαβάσει μερικά από τα συνθήματα που είναι ζωγραφισμένα στους δρόμους από τη νεολαία. Ανάμεσα στα άλλα, μπορείτε να ακούσετε δυο δυνατά συνθήματα. Πρώτο: Μην αλλάζετε το κλίμα. Αλλάξτε το σύστημα.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Και το επικαλούμαι και για μας εδώ. Ας μην αλλάξουμε το κλίμα, ας αλλάξουμε το σύστημα! Και κατά συνέπεια, θα αρχίσουμε να σώζουμε τον πλανήτη. Ο καπιταλισμός είναι ένα καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης που βάζει τέλος στη ζωή. Απειλεί να θέσει οριστικό τέλος στο ανθρώπινο είδος.
Και ένα άλλο σύνθημα καλεί σε προβληματισμό. Ταιριάζει και είναι επίκαιρο με την τραπεζική κρίση που σάρωσε τον κόσμο και εξακολουθεί να τον επηρεάζει, αλλά και με το πώς οι πλούσιες χώρες του Βορρά πρόσφεραν βοήθεια στους τραπεζίτες και τις μεγάλες τράπεζες. Οι ΗΠΑ μόνο, έδωσαν, έχασα το ποσό, αλλά είναι αστρονομικό, για να σώσουν τις τράπεζες. Λένε στους δρόμους το εξής: Εάν το κλίμα ήταν τράπεζα θα είχε ήδη σωθεί.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Και νομίζω ότι είναι αλήθεια. Εάν το κλίμα ήταν μία από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές τράπεζες, οι πλούσιες κυβερνήσεις θα το είχαν σώσει. Νομίζω ότι ο Ομπάμα δεν έχει έρθει ακόμα. Έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης σχεδόν την ίδια μέρα που έστειλε τριάντα χιλιάδες στρατιώτες για να σκοτώσουν περισσότερους αθώους στο Αφγανιστάν και τώρα έρχεται να σταθεί εδώ με το Νόμπελ Ειρήνης, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά οι ΗΠΑ έχουν τον μηχανισμό να βγάζουν λεφτά, να βγάζουν δολάρια και σώσανε, έστω πιστεύουν ότι σώσανε τις τράπεζες και το καπιταλιστικό σύστημα.
Να κάνω ένα σχόλιο υποστήριξης που ήθελα να κάνω νωρίτερα. Υψώνουμε το χέρι μας για να συνοδέψουμε τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Βολιβία, την Κίνα στην ενδιαφέρουσα στάση τους, αυτή που η Βενεζουέλα και η χώρες της Μπολιβαριανής Συμμαχίας σταθερά μοιράζονται. Αλλά ωπ! δεν μας άφησαν να μιλήσουμε, οπότε μη μετράτε αυτά τα λεπτά κύριε Πρόεδρε.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Κοιτάξτε να δείτε, είχα τη χαρά να γνωρίσω τον Γάλλο συγγραφέα Hervé Kempf. Συνιστώ αυτό το βιβλίο, το συστήνω, είναι διαθέσιμο στα ισπανικά, στα γαλλικά και σίγουρα στα αγγλικά: « Πώς οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη». Ο Χριστός είπε: θα ήταν πιο εύκολο για μια καμήλα να περάσει από το μάτι μιας βελόνας παρά για έναν πλούσιο άνθρωπο να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Αυτό είπε ο κύριός μας ο Χριστός.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη. Πιστεύουν μήπως πως μπορούν να πάνε σε κάποιον άλλο όταν καταστρέψουν αυτόν εδώ; Σχεδιάζουν να πάνε σε κάποιον άλλο πλανήτη; Μέχρι τώρα δεν υπάρχει κανένας στον ορίζοντα του Γαλαξία.
Το βιβλίο αυτό μου το έδωσαν μόλις προ ολίγου. Μου το έδωσε ο Ιγνάθιο Ραμονέ. Τελειώνοντας την πρόλογο ή το προοίμιο αυτή η φράση είναι πολύ σημαντική. Ο Κέμπφ λέει τα εξής: «Δεν μπορούμε να μειώσουμε την παγκόσμια κατανάλωση υλικών, αν δεν κάνουμε τους ισχυρούς να χαμηλώσουν κατά πολλά επίπεδα και αν δεν πολεμήσουμε την ανισότητα. Είναι απαραίτητο στην οικολογική αρχή η οποία είναι τόσο χρήσιμη όταν γίνεται συνειδητή «σκέψου παγκόσμια και δράσε τοπικά», να προσθέσουμε την αρχή που η κατάσταση επιβάλλει: «κατανάλωσε λιγότερο και μοιράσου καλύτερα».» Νομίζω ότι είναι καλή συμβουλή που ο Γάλλος συγγραφέας Hervé Kempf, μας δίνει.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Ε λοιπόν, κ. Πρόεδρε, η κλιματική αλλαγή είναι αναμφίβολα το πιο καταστροφικό περιβαλλοντικό πρόβλημα του αιώνα μας. Πλημμύρες, ξηρασίες, ισχυρές καταιγίδες, τυφώνες, λιώσιμο πάγων, αύξηση μέσης στάθμης της θάλασσας, αύξηση της οξύτητας των ωκεανών και θερμά κύματα, όλα αυτά οξύνουν τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης που μας χτυπά. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής υπερβαίνει το όριο της αειφορίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή στον πλανήτη, αλλά ακόμα και σε αυτό είμαστε βαθύτατα άνισοι. Θέλω να υπενθυμίσω: τα 500 εκατομμύρια πλουσιότεροι άνθρωποι, είναι το επτά τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό το επτά τοις εκατό είναι υπεύθυνο, αυτά τα 500 εκατομμύρια πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη είναι υπεύθυνοι για το 50 τοις εκατό των εκπομπών, ενώ το υπόλοιπο 50% των εκπομπών (σ.μ.: αερίων θερμοκηπίου) αντιστοιχεί στον υπόλοιπο κόσμο (σ.μ.: το 93%). Γι 'αυτό μου φαίνεται λίγο περίεργο να βάζουμε τις ΗΠΑ και την Κίνα στην ίδια ζυγαριά. Οι ΗΠΑ σύντομα θα φτάσουν τα 300 εκατομμύρια κατοίκους. Η Κίνα έχει σχεδόν πέντε φορές τον πληθυσμό των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ καταναλώνουν πάνω από 20 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως, ενώ η Κίνα φτάνει μόνο τα 5-6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Δεν μπορείτε να ζητάτε τα ίδια (μέτρα) από τις ΗΠΑ και από την Κίνα.
Υπάρχουν θέματα προς συζήτηση, ευελπιστούμε οτι οι αρχηγοί κρατών και οι κυβερνήσεις μπορούν να καθίσουν και να συζητήσουν την αλήθεια για αυτά τα θέματα.
Κύριε Πρόεδρε, το 60 τοις εκατό των οικοσυστημάτων του πλανήτη καταστρέφονται, 20 τοις εκατό της επιφάνειας της γης είναι υποβαθμισμένη, γινόμαστε απαθείς μάρτυρες της αποψίλωσης των δασών, της μετατροπής της γης, της ερημοποίησης, της υποβάθμισης του γλυκού νερού, της υπερεκμετάλλευσης των θαλάσσιων πόρων, της ρύπανσης και της απώλειας της βιοποικιλότητας. Η υπερβολική χρήση της γης υπερβαίνει κατά 30 τοις εκατό της ικανότητά της να αναγεννηθεί. Ο πλανήτης έχει χάσει αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν ικανότητα αυτορύθμισης. Κάθε μέρα απελευθερώνονται περισσότερα απόβλητα από αυτά που μπορούν να επεξεργαστούν. Η επιβίωση των ειδών μας, σφυροκοπείται από τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Παρά το επείγον, χρειάστηκαν δύο χρόνια διαπραγματεύσεων για μια δεύτερη περίοδο δέσμευσης βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο και παρακολουθούμε αυτή τη Σύνοδο χωρίς να υπάρχει καμία πραγματική και ουσιαστική συμφωνία.
Και πράγματι, το κείμενο που έρχεται από έξω, η Βενεζουέλα και η Μπολιβαριανή Συμμαχία λένε ότι δεν θα το δεχθούν όπως και οποιοδήποτε άλλο που δεν θα προέρχεται από ομάδες εργασίας στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κιότο και της Συνόδου. Αυτά είναι τα νόμιμα κείμενα που συζητάμε τόσο έντονα όλα αυτά τα χρόνια.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Δεν έχετε κοιμηθεί, δεν έχετε φάει, αλλά δε μου φαίνεται λογικό να βγει τώρα στις τελευταίες ώρες, ένα έγγραφο στο πόδι, όπως λένε. Ο επιστημονικά τεκμηριωμένος στόχος της μείωσης των εκπομπών ρυπογόνων αερίων και η επίτευξη συμφωνίας για μια μακροπρόθεσμη συνεργασία σαφώς, σήμερα, αυτή τη στιγμή, έχει προφανώς αποτύχει, για τώρα. Ποιος είναι ο λόγος; Δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Ο λόγος είναι η ανεύθυνη στάση και η έλλειψη της πολιτικής βούλησης από τα πιο ισχυρά έθνη στον πλανήτη. Κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται προσβεβλημένος. Υπενθυμίζω τον σπουδαίο Χοσέ Γκερβάζιο Αρτίγκας όταν είπε: «Με την αλήθεια, εγώ δεν προσβάλλομαι ούτε φοβάμαι». Μα είναι πράγματι μία ανεύθυνη στάση θέσεων, υπαναχωρήσεων, αποκλεισμών, ελιτίστικης διαχείρισης του προβλήματος που ανήκει σε όλους και το οποίο μπορούμε να λύσουμε μόνο από κοινού. Ο πολιτικός συντηρητισμός ο εγωισμός των μεγαλύτερων καταναλωτών από τις πλουσιότερες χώρες, δείχνει μεγάλη αναισθησία και έλλειψη αλληλεγγύης προς τους φτωχούς, τους πεινασμένους και τους πιο ευάλωτους στις ασθένειες και τις φυσικές καταστροφές. Κύριε Πρόεδρε, μια νέα και ενιαία - μοναδική συμφωνία είναι απαραίτητη, που να έχει εφαρμογή σε απολύτως άνισα μέρη, σύμφωνα με το μέγεθος της συμμετοχής τους στο πρόβλημα και τις οικονομικές και τεχνολογικές δυνατότητες και που να βασίζεται στον άνευ όρων σεβασμό των αρχών που περιλαμβάνονται στη συνθήκη. Οι ανεπτυγμένες χώρες θα πρέπει να καθορίσουν υποχρεωτικές, σαφείς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την ουσιαστική μείωση των εκπομπών τους και να αναλάβουν την υποχρέωση για οικονομική και τεχνολογική βοήθεια προς τις φτωχές χώρες ώστε να αντιμετωπίσουν τους καταστροφικούς κινδύνους της κλιματικής αλλαγής.
Σεβόμενοι τα πιο πάνω, η μοναδικότητα των νησιωτικών κρατών και των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών, θα πρέπει να αναγνωρισθεί πλήρως. Κύριε Πρόεδρε, η αλλαγή του κλίματος δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα. Άλλες πληγές και αδικίες μας βασανίζουν. Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών εξακολουθεί να αυξάνεται, παρά τους στόχους της χιλιετίας, της Οικονομικής Συνόδου του Μοντερέι, παρ’ όλες αυτές τις Συνόδους Κορυφής όπως ο Πρόεδρος της Σενεγάλης είπε εδώ, αποκαλύπτοντας μια μεγάλη αλήθεια, υπάρχουν υποσχέσεις και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και ο κόσμος συνεχίζει την καταστροφική πορεία του.
Το συνολικό εισόδημα των 500 πλουσιότερων ατόμων στον κόσμο είναι μεγαλύτερο από το εισόδημα των 416 εκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων. Τα 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα, αντιπροσωπεύουν το 40 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού και λαμβάνουν μόνο το 5 τοις εκατό του παγκόσμιου εισοδήματος. Κάθε χρόνο περίπου 9,2 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν φθάσουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους και 99,9 τοις εκατό των θανάτων αυτών συμβαίνουν στις φτωχότερες χώρες. Η βρεφική θνησιμότητα είναι 47 θάνατοι ανά χίλια παιδιά που γεννιούνται ζωντανά, αλλά είναι μόνο 5 τοις χιλίοις στις πλούσιες χώρες. Το προσδόκιμο ζωής στον πλανήτη είναι 67 χρόνια, στις πλούσιες χώρες είναι 79, ενώ σε ορισμένες φτωχές χώρες είναι μόνο 40 χρόνια. Επιπλέον, υπάρχουν 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, 2,6 δισεκατομμύρια χωρίς αποχέτευση, 800 εκατομμύρια αγράμματοι και 1,02 δισεκατομμύρια πεινασμένοι άνθρωποι. Αυτό είναι το παγκόσμιο σενάριο.
Τώρα η αιτία, ποια είναι η αιτία;
Ας μιλήσουμε για την αιτία, ας μην αποφύγουμε τις ευθύνες και ας μην αποφύγουμε το βάθος του προβλήματος. Η αιτία, αναμφίβολα, επιστρέφω στο θέμα όλου αυτού του καταστροφικού πανοράματος, είναι το καταστρεπτικό μεταβολικό σύστημα του κεφαλαίου και το ενσωματωμένο μοντέλο του: ο καπιταλισμός.
Εδώ είναι ένα απόσπασμα που θέλω να διαβάσω εν συντομία, του σπουδαίου απελευθερωτή θεολόγου Λεονάρντο Μπόφφ, Βραζιλιάνου. Ο Μπόφφ λέει για το θέμα αυτό ως εξής: «Ποια είναι η αιτία; Αχ, η αιτία είναι το όνειρο της αναζήτησης της ευτυχίας μέσα από τη συσσώρευση υλικών και την ατελείωτη πρόοδο, χρησιμοποιώντας γι 'αυτό την επιστήμη και την τεχνολογία με τα οποία μπορούν να εκμεταλλεύονται χωρίς όρια όλους τους πόρους της γης». Και εφαρμόζεται εδώ ο Κάρολος Δαρβίνος και η «φυσική του επιλογή», η επιβίωση του προσαρμοσμένου, αυτού που ταιριάζει και ανταποκρίνεται στην περίοδο, αλλά γνωρίζουμε ότι ο ισχυρότερος επιβιώνει πάνω στις στάχτες του ασθενέστερου.
Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ πρέπει πάντα να θυμόμαστε, είπε ότι μεταξύ των ισχυρών και των αδυνάτων, η ελευθερία καταπιέζεται. Αυτός είναι ο λόγος που η Αυτοκρατορία μιλάει για την ελευθερία. Είναι η ελευθερία να καταπιέζει, να εισβάλει, να σκοτώνει, να εξολοθρεύει, και να εκμεταλλεύεται. Αυτή είναι η ελευθερία τους και ο Ρουσώ προσθέτει αυτή τη σωτήρια φράση: «Μόνο ο Νόμος (σ.μ.: το δίκαιο) απελευθερώνει».
Υπάρχουν χώρες που ελπίζουν ότι δεν θα βγει κανένα κείμενο από δω, ακριβώς επειδή δεν θέλουνε ένα νόμο, δεν θέλουμε ένα πρότυπο, επειδή η απουσία των εν λόγω κανόνων τους επιτρέπει να παίζουν με την ελευθερία της εκμετάλλευσης, με την ελευθερία της καταστροφής. Πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια και να ασκήσουμε πίεση εδώ και στους δρόμους, έτσι ώστε μια δέσμευση να βγει από εδώ, ένα έγγραφο που να δεσμεύει τις πιο ισχυρές χώρες του πλανήτη.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, ο Λεονάρντο Μπόφφ θέτει το ερώτημα: Μπορεί μια πεπερασμένη Γη να υποστηρίξει ένα άπειρο - ατέλειωτο έργο; Η Θέση του καπιταλισμού για άπειρη – διαρκή ανάπτυξη, είναι ένα καταστροφικό σχέδιο, ας το παραδεχτούμε. Στη συνέχεια ο Μπόφφ μας ερωτά, τι μπορεί να αναμένουμε από την Κοπεγχάγη; Τουλάχιστον αυτή την απλή ομολογία:
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Και μια απλή πρόταση: Ας αλάξουμε τον σκοπό. Ας το κάνουμε, χωρίς κυνισμό όμως, χωρίς ψέματα, χωρίς διπλές ατζέντες, χωρίς εκτός πραγματικότητας έγγραφα, με την αλήθεια ορατή από όλους.
Πόσο καιρό, ζητάμε από τη Βενεζουέλα, κ. Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πόσο καιρό θα επιτρέπουμε τέτοιες αδικίες και ανισότητες; Πόσο καιρό θα ανεχόμαστε την τρέχουσα διεθνή οικονομική τάξη και τους επικρατούντες μηχανισμούς της αγοράς; Πόσο καιρό θα επιτρέπουμε τεράστιες επιδημίες όπως το HIV / AIDS να καταστρέφουν ολόκληρους πληθυσμούς; Πόσο καιρό θα αφήνουμε τους πεινασμένους χωρίς φαγητό ή ανήμπορους να ταΐσουν τα παιδιά τους; πόσο καιρό θα αφήνουμε εκατομμύρια παιδιά να πεθαίνουν από ιάσιμες ασθένειες; Πώς καιρό θα επιτρέπουμε σε ένοπλες συγκρούσεις να οδηγούν στη σφαγή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, προκειμένου οι ισχυροί να απομυζούν τους πόρους των άλλων λαών;
Να σταματήσει η επιθετικότητα και οι πόλεμοι! Εμείς οι λαοί του κόσμου, ζητάμε από τις αυτοκρατορίες, από εκείνους οι οποίοι προσπαθούν να συνεχίσουν να κυριαρχούν στον κόσμο και να μας εκμεταλλεύονται: Όχι άλλες στρατιωτικές βάσεις ή στρατιωτικά πραξικοπήματα! Ας οικοδομήσουμε μια πιο δίκαιη και ισότιμη οικονομική και κοινωνική τάξη, ας εξαλείψουμε τη φτώχεια, ας σταματήσουμε αμέσως τις υψηλές ποσότητες εκπομπών αερίων, ας σταματήσουμε την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ας αποφύγουμε τη μεγάλη καταστροφή της κλιματικής αλλαγής, ας εντάξουμε τους εαυτούς μας στον ευγενή στόχο του να είναι ο καθένας περισσότερο ελεύθερος και ενωμένος.
Κύριε Πρόεδρε, σχεδόν δύο αιώνες πριν, ένας διεθνής Βενεζουελάνος, ένας απελευθερωτής λαών και πρόδρομος των αριστερών συνειδήσεων, άφησε για την υστεροφημία του ένα απόλυτης βούλησης απόφθεγμα: «Αν η φύση αντιτίθεται σε μας, ας αγωνιστούμε εναντίον της και να την κάνουμε να μας υπακούει».
Αυτός ήταν ο Σιμόν Μπολίβαρ, ο απελευθερωτής. Από τη Μπολιβαριανή Βενεζουέλα, που πριν δέκα χρόνια γνωρίσαμε τη μεγαλύτερη κλιματική τραγωδία στην ιστορία μας (η τραγωδία Βάργκας λέγεται), από αυτή τη Βενεζουέλα της οποίας η επανάσταση προσπαθεί να κερδίσει δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους, λέμε ότι αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα από το μονοπάτι του σοσιαλισμού!
Ο Σοσιαλισμός, το άλλο φάντασμα για το οποίο μίλησε ο Καρλ Μαρξ, περπατά εδώ επίσης. Σοσιαλισμός, αυτή είναι η κατεύθυνση, αυτός είναι ο δρόμος για να σώσουμε τον πλανήτη, εγώ δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Ο καπιταλισμός είναι ο δρόμος για την κόλαση, για την καταστροφή του κόσμου. Το λέμε αυτό εμείς από τη Βενεζουέλα, η οποία λόγω του σοσιαλισμού αντιμετωπίζει απειλές από την Αυτοκρατορία των ΗΠΑ.
Από τις χώρες που αποτελούν τη Μπολιβαριανή Συμμαχία, ζητούμε, με σεβασμό αλλά από την ψυχή μου και στο όνομα πολλών σε αυτόν τον πλανήτη, λέμε στις κυβερνήσεις και τους λαούς της Γης, για να παραφράσω τον Σιμόν Μπολιβάρ του Ελευθερωτή: Εάν η καταστροφική φύση του καπιταλισμού μας αντιτίθεται, ας αγωνιστούμε εναντίον του και να τον κάνουμε να μας υπακούσει. Ας μην περιμένουμε αδρανείς τον θάνατο της ανθρωπότητας. Η ιστορία μας καλεί να ενωθούμε και να αγωνιστούμε.
Εάν ο καπιταλισμός αντιστέκεται, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε μια μάχη ενάντια στον καπιταλισμό και να ανοίξουμε το δρόμο για τη σωτηρία του ανθρώπινου είδους. Είναι στο χέρι μας, υψώνοντας τα πανώ του Χριστού, του Μωάμεθ, ισότητα, αγάπη, δικαιοσύνη, ανθρωπιά, ο πραγματικός και πιο βαθύς ανθρωπισμός. Αν δεν το κάνουμε, η πιο υπέροχη δημιουργία του σύμπαντος, το ανθρώπινο ον, θα εξαφανιστεί, θα εξαφανιστεί. Αυτός ο πλανήτης είναι δισεκατομμυρίων ετών και ο πλανήτης υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια χωρίς εμάς, το ανθρώπινο είδος. Δηλαδή δεν μας χρειάζεται για να υπάρχει.
Χωρίς τη Γη εμείς δεν θα υπάρχουμε και εμείς καταστρέφουμε την Πατσαμάμα όπως λέει ο Έβο, όπως λένε οι αυτόχθονες αδελφοί μας από τη Νότια Αμερική. Τέλος, κύριε Πρόεδρε, ας ακούσουμε τον Φιντέλ Κάστρο που είπε: «Ένα είδος είναι σε κίνδυνο εξαφάνισης: η Ανθρωπότητα». Ας ακούσουμε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ που είπε: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Ας ακούσουμε τον Ιησού Σωτήρα όταν είπε: «Μακάριοι οι φτωχοί γιατί δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών». Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μπορούμε να μην κάνουμε τη Γη τάφο της ανθρωπότητας. Ας κάνουμε αυτή τη γη έναν παράδεισο, έναν παράδεισο της ζωής, της ειρήνης, της ειρήνης και της αδελφοσύνης για όλη την ανθρωπότητα, για το ανθρώπινο είδος.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ πολύ και απολαύστε το γεύμα σας.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
ΜΤΦ: Τ.Π.
Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010
Φιντέλ Κάστρο: Η αλήθεια για το τι συνέβη στη σύνοδο της Κοπεγχάγης.
Φιντέλ Κάστρο: Η αλήθεια για το τι συνέβη στη σύνοδο της Κοπεγχάγης.
Μέχρι πολύ πρόσφατα, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το είδος της κοινωνίας που θα είχαμε. Σήμερα, η συζήτηση επικεντρώνεται στο αν η ανθρώπινη κοινωνία θα επιβιώσει.
Αυτά δεν είναι δραματικές φράσεις. Πρέπει να συνηθίσουμε την αλήθεια των γεγονότων. Η ελπίδα είναι το τελευταίο πράγμα από το οποίο τα ανθρώπινα όντα θα παραιτηθούν. Με αληθινά επιχειρήματα, άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, έχουν εξαπολύσει μια υποδειγματική μάχη κατά της Συνόδου κορυφής και δίδαξαν τον κόσμο ένα μεγάλο μάθημα. Είναι σημαντικό τώρα που η Κούβα και ο κόσμος μαθαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερα από ό, τι συνέβη στη Κοπεγχάγη. Η αλήθεια μπορεί να είναι ισχυρότερη από τα επηρεασμένα και συχνά παραπληροφορημένα μυαλά αυτών που κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα του κόσμου. Αν κάτι σημαντικό επιτεύχθηκε στη Δανέζικη πρωτεύουσα, ήταν ότι η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης επέτρεψε στο παγκόσμιο κοινό να παρακολουθήσει το πολιτικό χάος που δημιουργήθηκε εκεί και την ταπεινωτική μεταχείριση
της οποίας έτυχαν αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων, υπουργοί και οι χιλιάδες των εκπροσώπων των κοινωνικών κινημάτων και οργανισμών οι οποίοι με ελπίδα
και προσδοκία ταξίδεψαν στο χώρο της συνόδου κορυφής, στην Κοπεγχάγη. Η βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλωτών από την αστυνομία ήταν μια υπενθύμιση της
συμπεριφοράς των ναζιστικών στρατευμάτων που κατέλαβαν τη Δανία τον Απρίλιο του 1940.
Αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ότι στις 18 Δεκέμβρη 2009, την τελευταία ημέρα της Συνόδου Κορυφής, αυτή θα αναστελλόταν από την κυβέρνηση της Δανίας˙ μια σύμμαχος του ΝΑΤΟ που συνδέεται με το μακελειό στο Αφγανιστάν, να προσφέρει την αίθουσα της ολομέλειας της διάσκεψης στον Πρόεδρο Ομπάμα για μια συνάντηση όπου μόνο ο ίδιος και μια επιλεγμένη ομάδα προσκεκλημένων, 16 στο σύνολο, θα είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να μιλούν. Οι δόλιες, δημαγωγικές και διφορούμενες παρατηρήσεις του Ομπάμα, απέφυγαν να συμπεριλάβουν δεσμεύσεις και αγνόησαν την σύμβαση-πλαίσιο του Κιότο. Στη συνέχεια, εγκατέλειψε την αίθουσα αφού άκουσε λίγους από τους άλλους ομιλητές. Μεταξύ αυτών που κλήθηκαν να λάβουν μέρος στη συνάντηση, ήταν οι πλέον βιομηχανικές χώρες, αρκετές αναπτυσσόμενες οικονομίες και ορισμένες από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Στους ηγέτες και τους εκπροσώπους περισσότερων από 170 χωρών, τους επετράπη μόνο να ακούνε. Στο τέλος των ομιλιών των 16 επιλεγμένων, ο Έβο Μοράλες, με την «εξουσία» της ιδιότητας του ιθαγενούς Αϋμάρα, αλλά και της πρόσφατης επανεκλογή τους με 65%, καθώς και της υποστήριξης των δύο τρίτων της Βουλής και της Γερουσίας της Βολιβίας, ζήτησε το βήμα. Η δανική προεδρία δεν είχε άλλη επιλογή από το να ενδώσει κάτω και από την επιμονή των άλλων αντιπροσωπειών. Όταν ο Έβο ολοκλήρωσε τις σοφές και ενδελεχείς παρατηρήσεις του, οι Δανοί έπρεπε να δώσουν το λόγο στον Ούγκο Τσάβες. Και οι δύο ομιλίες θα καταγραφούν στην ιστορία ως παραδείγματα σύντομων και έγκαιρων παρατηρήσεων. Στη συνέχεια, με την αποστολή τους να έχει δεόντως ολοκληρωθεί, έφυγαν και οι δυο για τις αξιοσέβαστες χώρες τους. Αλλά όταν ο Ομπάμα εξαφανίστηκε, είχε ακόμα να εκπληρώσει τον στόχο του στη χώρα που φιλοξενούσε τη διάσκεψη.
Από το απόγευμα της 17ης και τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης, ο πρωθυπουργός της
Δανία και ανώτεροι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν συνάντηση με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τους ηγέτες των 27 εθνών, ώστε να τους παρουσιάσουν –εκ μέρους του Ομπάμα- ένα σχέδιο συμφωνίας στο οποίο δεν είχε συμπεριληφθεί η επεξεργασία κανενός από τους ηγέτες του υπόλοιπου κόσμου που έλαβαν μέρος στη διάσκεψη. Ήταν μια αντιδημοκρατική και –στην ουσία- λάθρα πρωτοβουλία που αγνόησε τους χιλιάδες των εκπροσώπων των κοινωνικών κινημάτων, επιστημονικών και θρησκευτικών ιδρυμάτων και άλλων συμμετεχόντων στη σύνοδο κορυφής. Κατά τη νύχτα της 18ης και μέχρι την 3:00 π.μ. της 19ης, όταν πολλοί αρχηγοί κρατών είχαν ήδη αναχωρήσει, οι εκπρόσωποι των χωρών περίμεναν την επανέναρξη των εργασιών και τη λήξη της συνόδου. Καθ 'όλη τη 18η, ο Ομπάμα πραγματοποίησε συναντήσεις και συνεντεύξεις Τύπου και το ίδιο έκαναν και οι ευρωπαίοι ηγέτες. Στη συνέχεια, έφυγαν. Κάτι αναπάντεχο συνέβη τότε: στις τρεις το πρωί της 19ης, ο πρωθυπουργός της Δανίας συγκάλεσε συνεδρίαση για τη σύνοψη της Συνόδου κορυφής. Εκείνη την ώρα οι χώρες εκπροσωπούνταν από υπουργούς, υπαλλήλους, πρέσβεις και τεχνικό προσωπικό (όχι από τους ηγέτες). Ωστόσο, μια καταπληκτική μάχη διεξήχθη εκείνο το πρωί από μια ομάδα εκπροσώπων των χωρών του Τρίτου Κόσμου, αμφισβητώντας την προσπάθεια του Ομπάμα και των πλουσιότερων του πλανήτη να εισαγάγουν ένα τελικό κείμενο – απόφαση, επιβεβλημένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως κείμενο που συμφωνήθηκε με συναίνεση στη Σύνοδο Κορυφής. Η εκπρόσωπος της Βενεζουέλας, Claudia Salerno, έδειξε με εντυπωσιακή ενέργεια (δυναμισμό), το δεξί της χέρι που αιμορραγούσε από τα έντονα χτυπήματά της στο έδρανο, διεκδικώντας το δικαίωμά της να ανέβει στο βήμα. Ο τόνος της φωνής της και η αξιοπρέπεια των επιχειρημάτων της, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κούβας έκανε μια αυστηρή ομιλία περίπου χιλίων λέξεων από την οποία έχω επιλέξει μερικές παραγράφους για να τις συμπεριλάβω σε αυτόν μου τον προβληματισμό:
"Το έγγραφο που εσείς κύριε Πρόεδρε, επανειλημμένα ισχυριστήκατε ότι δεν υπήρχε, τώρα εμφανίζεται. [...] έχουμε δει προσχέδια που κυκλοφορούν κρυφίως και συζητούνται σε μυστικές συναντήσεις ... "
«... Αποδοκιμάζω έντονα τον τρόπο που διευθύνατε αυτή τη Διάσκεψη.»
«... Η Κούβα θεωρεί ότι το κείμενο αυτού του απόκρυφου προσχεδίου είναι εξαιρετικά ανεπαρκές και απαράδεκτο. Ο στόχος των 2 βαθμών Κελσίου είναι απαράδεκτος και
θα μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες ...»
«Το έγγραφο που δυστυχώς παρουσιάζετε δεν δεσμεύει με κανένα τρόπο σε μείωση των εκπομπών αερίων του φαινόμενου του θερμοκηπίου.»
«Είμαι ενήμερος για τα προηγούμενα σχέδια, τα οποία επίσης μέσω αμφισβητήσιμων και παράτυπων διαδικασιών, αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης από μικρές ομάδες ανθρώπων ...» «Το έγγραφο που παρουσιάζετε τώρα, αποτυγχάνει να συμπεριλάβει έστω και τις ήδη πενιχρές και λειψές φράσεις – κλειδιά που υπήρχαν στο προσχέδιο....»
«... Όσον αφορά την Κούβα, είναι ασυμβίβαστο με τις διεθνώς αναγνωρισμένες επιστημονικές απόψεις οι οποίες υποστηρίζουν σθεναρά πως είναι επείγον και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, να εξασφαλίσουμε τη μείωση τουλάχιστον κατά 45% του
εκπομπών αερίων ως το έτος 2020 και όχι λιγότερο από 80% ή 90% έως το 2050.»
«Κάθε επιχείρημα για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων ώστε να καταλήξουμε σε συμφωνία στο μέλλον για να μειώσουμε τις εκπομπές, πρέπει αναπόφευκτα να περιλαμβάνει την ισχύ του πρωτοκόλλου του Κιότο [...]
Το έγγραφό σας, κύριε Πρόεδρε, είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Πρωτοκόλλου του Κιότο και η αντιπροσωπεία μου δεν μπορεί να το δεχτεί.»
«Η κουβανική αντιπροσωπεία θα ήθελε να τονίσει την υπεροχή της αρχής της «κοινής υπό
διαφοροποιημένες ευθύνες», ως τον πυρήνα της μελλοντικής διαδικασίας των διαπραγματεύσεων. Το έγγραφό σας δεν περιλαμβάνει ούτε μια λέξη επ’ αυτού.»
«Αυτό το σχέδιο δήλωσης παραλείπει να αναφέρει συγκεκριμένες οικονομικές δεσμεύσεις και τη μεταφορά τεχνολογιών στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα οποία είναι μέρος των υποχρεώσεων των ανεπτυγμένων χωρών βάσει του πλαισίου της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή [...] Κύριε Πρόεδρε, με την επιβολή των συμφερόντων τους μέσα από το έγγραφό σας, τα ανεπτυγμένα έθνη αποφεύγουν κάθε συγκεκριμένη δέσμευση.»
«... Αυτό που εσείς κύριε Πρόεδρε ορίζετε ως «αντιπροσωπευτική ομάδα ηγετών» είναι για μένα μια απροκάλυπτη παραβίαση της αρχής της ισότιμης κυριαρχίας όπως καθορίζεται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ...». «Κύριε Πρόεδρε ζητώ επισήμως, αυτή η δήλωση να συμπεριληφθεί στην τελική έκθεση των εργασιών αυτής της θλιβερής και επαίσχυντης 15ης συνόδου».
Στους εκπροσώπους των χωρών δόθηκε μόνο μία ώρα για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Αυτό οδήγησε σε περίπλοκες, ντροπιαστικές και ενοχλητικές καταστάσεις.
Στη συνέχεια, ακολούθησε μια μακρά αντιπαράθεση όπου οι αντιπροσωπείες από τις ανεπτυγμένες χώρες άσκησαν μεγάλη πίεση στους υπόλοιπους ώστε να κάνουν τη διάσκεψη να εγκρίνει το εν λόγω έγγραφο ως το τελικό αποτέλεσμα των συζητήσεων. Ένας μικρός αριθμός χωρών σταθερά επέμεινε στις παραλείψεις και ασάφειες του εγγράφου που προωθήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα από την απουσία δέσμευσης των ανεπτυγμένων χωρών για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και σχετικά με τη χρηματοδότηση που θα επιτρέψει στις χώρες του Νότου να υιοθετήσουν μέτρα για ανακούφιση και την προσαρμογή. Μετά από μια μακρά και εξαιρετικά τεταμένη συζήτηση, η θέση των χωρών της ALBA (Μπολιβαριανή Συμμαχία για τους Λαούς της Αμερικής μας) και το Σουδάν, ως Πρόεδρος της ομάδας G-77, επικράτησε να είναι πως το κείμενο είναι απαράδεκτο από τη διάσκεψη και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να εγκριθεί. Ενόψει της απουσίας συναίνεσης, η Διάσκεψη θα μπορούσε μόνο "να λάβει γνώση" της
ύπαρξης του εγγράφου που αντιπροσωπεύει τη θέση μιας ομάδας περίπου 25 χωρών.
Αφού λήφθηκε αυτή η απόφαση - στις 10:30 το πρωί ώρα Δανίας – ο Bruno, μαζί με
τους άλλους εκπροσώπους της ALBA, είχε μια φιλική συζήτηση με το Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στον οποίο εξέφρασαν τη θέλησή τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται στο πλευρό των Ηνωμένων Εθνών για να εμποδιστούν οι τρομερές συνέπειες της κλιματικής
αλλαγή. Η αποστολή τους ολοκληρώθηκε και ο Υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της Κούβας Esteban Lazo αναχώρησε για να γυρίσει στην Κούβα και να παρακολουθήσει τη σύνοδο της Εθνοσυνέλευσης. Μερικά μέλη της αντιπροσωπείας και ο πρέσβης έμειναν στη
Κοπεγχάγη για να λάβουν μέρος στην τελική διαδικασία.
Σήμερα το απόγευμα, μου ανέφεραν τα ακόλουθα:
... «τόσο αυτοί οι οποίοι εμπλέκονται στη εκπόνηση του εγγράφου, αλλά και εκείνοι - όπως ο
Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που ανέμενε την έγκριση της απόφασης από τη διάσκεψη ... καθώς δεν μπορούσαν να αγνοήσουν την απόφαση απλώς να «λάβουν υπόψη» τους την υποτιθέμενη «συμφωνία της Κοπεγχάγης», προσπάθησαν να θεσπίσουν μια διαδικασία που να επιτρέπει στις άλλες χώρες της Συνόδου για την Κλιματική Αλλαγή (COP) (οι οποίες δεν ήταν μέρος της συμφωνίας) να προσχωρήσουν σε αυτήν και να τη δημοσιεύσουν, με πρόθεση να παρουσιάσουν τη συμφωνία ως νόμιμη, κάτι που θα μπορούσε να προκαθορίσει τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων οι οποίες έπρεπε να συνεχιστούν».
«Η τόσο καθυστερημένη προσπάθεια, βρήκε και πάλι κατηγορηματικά αντίθετη την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία. Αυτές οι χώρες προειδοποίησαν ότι ένα έγγραφο που δεν είχε υιοθετηθεί από τη Σύνοδο δεν μπορούσε να θεωρηθεί νόμιμο και ότι δεν ήταν ένα έγγραφο της Συνόδου. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαν να θεσπιστούν κανονισμοί για την υποτιθέμενη υιοθέτηση του ...»
«Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώθηκε η Σύνοδος της Κοπεγχάγης χωρίς την υιοθέτηση του εγγράφου που λάθρα απεργάστηκαν τις τελευταίες ημέρες, κάτω από τον σαφή ιδεολογική καθοδήγηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ»……
Φιντέλ Κάστρο Ρούζ
19 Δεκεμβρίου του 2009
(θα ακολουθήσει η τοποθέτηση του Ούγκο Τσάβες και συνέντευξη του Έβο Μοράλες).
ΜΤΦ: Τ.Π.
Μέχρι πολύ πρόσφατα, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το είδος της κοινωνίας που θα είχαμε. Σήμερα, η συζήτηση επικεντρώνεται στο αν η ανθρώπινη κοινωνία θα επιβιώσει.
Αυτά δεν είναι δραματικές φράσεις. Πρέπει να συνηθίσουμε την αλήθεια των γεγονότων. Η ελπίδα είναι το τελευταίο πράγμα από το οποίο τα ανθρώπινα όντα θα παραιτηθούν. Με αληθινά επιχειρήματα, άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, έχουν εξαπολύσει μια υποδειγματική μάχη κατά της Συνόδου κορυφής και δίδαξαν τον κόσμο ένα μεγάλο μάθημα. Είναι σημαντικό τώρα που η Κούβα και ο κόσμος μαθαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερα από ό, τι συνέβη στη Κοπεγχάγη. Η αλήθεια μπορεί να είναι ισχυρότερη από τα επηρεασμένα και συχνά παραπληροφορημένα μυαλά αυτών που κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα του κόσμου. Αν κάτι σημαντικό επιτεύχθηκε στη Δανέζικη πρωτεύουσα, ήταν ότι η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης επέτρεψε στο παγκόσμιο κοινό να παρακολουθήσει το πολιτικό χάος που δημιουργήθηκε εκεί και την ταπεινωτική μεταχείριση
της οποίας έτυχαν αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων, υπουργοί και οι χιλιάδες των εκπροσώπων των κοινωνικών κινημάτων και οργανισμών οι οποίοι με ελπίδα
και προσδοκία ταξίδεψαν στο χώρο της συνόδου κορυφής, στην Κοπεγχάγη. Η βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλωτών από την αστυνομία ήταν μια υπενθύμιση της
συμπεριφοράς των ναζιστικών στρατευμάτων που κατέλαβαν τη Δανία τον Απρίλιο του 1940.
Αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ότι στις 18 Δεκέμβρη 2009, την τελευταία ημέρα της Συνόδου Κορυφής, αυτή θα αναστελλόταν από την κυβέρνηση της Δανίας˙ μια σύμμαχος του ΝΑΤΟ που συνδέεται με το μακελειό στο Αφγανιστάν, να προσφέρει την αίθουσα της ολομέλειας της διάσκεψης στον Πρόεδρο Ομπάμα για μια συνάντηση όπου μόνο ο ίδιος και μια επιλεγμένη ομάδα προσκεκλημένων, 16 στο σύνολο, θα είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να μιλούν. Οι δόλιες, δημαγωγικές και διφορούμενες παρατηρήσεις του Ομπάμα, απέφυγαν να συμπεριλάβουν δεσμεύσεις και αγνόησαν την σύμβαση-πλαίσιο του Κιότο. Στη συνέχεια, εγκατέλειψε την αίθουσα αφού άκουσε λίγους από τους άλλους ομιλητές. Μεταξύ αυτών που κλήθηκαν να λάβουν μέρος στη συνάντηση, ήταν οι πλέον βιομηχανικές χώρες, αρκετές αναπτυσσόμενες οικονομίες και ορισμένες από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Στους ηγέτες και τους εκπροσώπους περισσότερων από 170 χωρών, τους επετράπη μόνο να ακούνε. Στο τέλος των ομιλιών των 16 επιλεγμένων, ο Έβο Μοράλες, με την «εξουσία» της ιδιότητας του ιθαγενούς Αϋμάρα, αλλά και της πρόσφατης επανεκλογή τους με 65%, καθώς και της υποστήριξης των δύο τρίτων της Βουλής και της Γερουσίας της Βολιβίας, ζήτησε το βήμα. Η δανική προεδρία δεν είχε άλλη επιλογή από το να ενδώσει κάτω και από την επιμονή των άλλων αντιπροσωπειών. Όταν ο Έβο ολοκλήρωσε τις σοφές και ενδελεχείς παρατηρήσεις του, οι Δανοί έπρεπε να δώσουν το λόγο στον Ούγκο Τσάβες. Και οι δύο ομιλίες θα καταγραφούν στην ιστορία ως παραδείγματα σύντομων και έγκαιρων παρατηρήσεων. Στη συνέχεια, με την αποστολή τους να έχει δεόντως ολοκληρωθεί, έφυγαν και οι δυο για τις αξιοσέβαστες χώρες τους. Αλλά όταν ο Ομπάμα εξαφανίστηκε, είχε ακόμα να εκπληρώσει τον στόχο του στη χώρα που φιλοξενούσε τη διάσκεψη.
Από το απόγευμα της 17ης και τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης, ο πρωθυπουργός της
Δανία και ανώτεροι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν συνάντηση με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τους ηγέτες των 27 εθνών, ώστε να τους παρουσιάσουν –εκ μέρους του Ομπάμα- ένα σχέδιο συμφωνίας στο οποίο δεν είχε συμπεριληφθεί η επεξεργασία κανενός από τους ηγέτες του υπόλοιπου κόσμου που έλαβαν μέρος στη διάσκεψη. Ήταν μια αντιδημοκρατική και –στην ουσία- λάθρα πρωτοβουλία που αγνόησε τους χιλιάδες των εκπροσώπων των κοινωνικών κινημάτων, επιστημονικών και θρησκευτικών ιδρυμάτων και άλλων συμμετεχόντων στη σύνοδο κορυφής. Κατά τη νύχτα της 18ης και μέχρι την 3:00 π.μ. της 19ης, όταν πολλοί αρχηγοί κρατών είχαν ήδη αναχωρήσει, οι εκπρόσωποι των χωρών περίμεναν την επανέναρξη των εργασιών και τη λήξη της συνόδου. Καθ 'όλη τη 18η, ο Ομπάμα πραγματοποίησε συναντήσεις και συνεντεύξεις Τύπου και το ίδιο έκαναν και οι ευρωπαίοι ηγέτες. Στη συνέχεια, έφυγαν. Κάτι αναπάντεχο συνέβη τότε: στις τρεις το πρωί της 19ης, ο πρωθυπουργός της Δανίας συγκάλεσε συνεδρίαση για τη σύνοψη της Συνόδου κορυφής. Εκείνη την ώρα οι χώρες εκπροσωπούνταν από υπουργούς, υπαλλήλους, πρέσβεις και τεχνικό προσωπικό (όχι από τους ηγέτες). Ωστόσο, μια καταπληκτική μάχη διεξήχθη εκείνο το πρωί από μια ομάδα εκπροσώπων των χωρών του Τρίτου Κόσμου, αμφισβητώντας την προσπάθεια του Ομπάμα και των πλουσιότερων του πλανήτη να εισαγάγουν ένα τελικό κείμενο – απόφαση, επιβεβλημένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως κείμενο που συμφωνήθηκε με συναίνεση στη Σύνοδο Κορυφής. Η εκπρόσωπος της Βενεζουέλας, Claudia Salerno, έδειξε με εντυπωσιακή ενέργεια (δυναμισμό), το δεξί της χέρι που αιμορραγούσε από τα έντονα χτυπήματά της στο έδρανο, διεκδικώντας το δικαίωμά της να ανέβει στο βήμα. Ο τόνος της φωνής της και η αξιοπρέπεια των επιχειρημάτων της, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κούβας έκανε μια αυστηρή ομιλία περίπου χιλίων λέξεων από την οποία έχω επιλέξει μερικές παραγράφους για να τις συμπεριλάβω σε αυτόν μου τον προβληματισμό:
"Το έγγραφο που εσείς κύριε Πρόεδρε, επανειλημμένα ισχυριστήκατε ότι δεν υπήρχε, τώρα εμφανίζεται. [...] έχουμε δει προσχέδια που κυκλοφορούν κρυφίως και συζητούνται σε μυστικές συναντήσεις ... "
«... Αποδοκιμάζω έντονα τον τρόπο που διευθύνατε αυτή τη Διάσκεψη.»
«... Η Κούβα θεωρεί ότι το κείμενο αυτού του απόκρυφου προσχεδίου είναι εξαιρετικά ανεπαρκές και απαράδεκτο. Ο στόχος των 2 βαθμών Κελσίου είναι απαράδεκτος και
θα μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες ...»
«Το έγγραφο που δυστυχώς παρουσιάζετε δεν δεσμεύει με κανένα τρόπο σε μείωση των εκπομπών αερίων του φαινόμενου του θερμοκηπίου.»
«Είμαι ενήμερος για τα προηγούμενα σχέδια, τα οποία επίσης μέσω αμφισβητήσιμων και παράτυπων διαδικασιών, αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης από μικρές ομάδες ανθρώπων ...» «Το έγγραφο που παρουσιάζετε τώρα, αποτυγχάνει να συμπεριλάβει έστω και τις ήδη πενιχρές και λειψές φράσεις – κλειδιά που υπήρχαν στο προσχέδιο....»
«... Όσον αφορά την Κούβα, είναι ασυμβίβαστο με τις διεθνώς αναγνωρισμένες επιστημονικές απόψεις οι οποίες υποστηρίζουν σθεναρά πως είναι επείγον και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, να εξασφαλίσουμε τη μείωση τουλάχιστον κατά 45% του
εκπομπών αερίων ως το έτος 2020 και όχι λιγότερο από 80% ή 90% έως το 2050.»
«Κάθε επιχείρημα για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων ώστε να καταλήξουμε σε συμφωνία στο μέλλον για να μειώσουμε τις εκπομπές, πρέπει αναπόφευκτα να περιλαμβάνει την ισχύ του πρωτοκόλλου του Κιότο [...]
Το έγγραφό σας, κύριε Πρόεδρε, είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Πρωτοκόλλου του Κιότο και η αντιπροσωπεία μου δεν μπορεί να το δεχτεί.»
«Η κουβανική αντιπροσωπεία θα ήθελε να τονίσει την υπεροχή της αρχής της «κοινής υπό
διαφοροποιημένες ευθύνες», ως τον πυρήνα της μελλοντικής διαδικασίας των διαπραγματεύσεων. Το έγγραφό σας δεν περιλαμβάνει ούτε μια λέξη επ’ αυτού.»
«Αυτό το σχέδιο δήλωσης παραλείπει να αναφέρει συγκεκριμένες οικονομικές δεσμεύσεις και τη μεταφορά τεχνολογιών στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα οποία είναι μέρος των υποχρεώσεων των ανεπτυγμένων χωρών βάσει του πλαισίου της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή [...] Κύριε Πρόεδρε, με την επιβολή των συμφερόντων τους μέσα από το έγγραφό σας, τα ανεπτυγμένα έθνη αποφεύγουν κάθε συγκεκριμένη δέσμευση.»
«... Αυτό που εσείς κύριε Πρόεδρε ορίζετε ως «αντιπροσωπευτική ομάδα ηγετών» είναι για μένα μια απροκάλυπτη παραβίαση της αρχής της ισότιμης κυριαρχίας όπως καθορίζεται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ...». «Κύριε Πρόεδρε ζητώ επισήμως, αυτή η δήλωση να συμπεριληφθεί στην τελική έκθεση των εργασιών αυτής της θλιβερής και επαίσχυντης 15ης συνόδου».
Στους εκπροσώπους των χωρών δόθηκε μόνο μία ώρα για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Αυτό οδήγησε σε περίπλοκες, ντροπιαστικές και ενοχλητικές καταστάσεις.
Στη συνέχεια, ακολούθησε μια μακρά αντιπαράθεση όπου οι αντιπροσωπείες από τις ανεπτυγμένες χώρες άσκησαν μεγάλη πίεση στους υπόλοιπους ώστε να κάνουν τη διάσκεψη να εγκρίνει το εν λόγω έγγραφο ως το τελικό αποτέλεσμα των συζητήσεων. Ένας μικρός αριθμός χωρών σταθερά επέμεινε στις παραλείψεις και ασάφειες του εγγράφου που προωθήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα από την απουσία δέσμευσης των ανεπτυγμένων χωρών για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και σχετικά με τη χρηματοδότηση που θα επιτρέψει στις χώρες του Νότου να υιοθετήσουν μέτρα για ανακούφιση και την προσαρμογή. Μετά από μια μακρά και εξαιρετικά τεταμένη συζήτηση, η θέση των χωρών της ALBA (Μπολιβαριανή Συμμαχία για τους Λαούς της Αμερικής μας) και το Σουδάν, ως Πρόεδρος της ομάδας G-77, επικράτησε να είναι πως το κείμενο είναι απαράδεκτο από τη διάσκεψη και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να εγκριθεί. Ενόψει της απουσίας συναίνεσης, η Διάσκεψη θα μπορούσε μόνο "να λάβει γνώση" της
ύπαρξης του εγγράφου που αντιπροσωπεύει τη θέση μιας ομάδας περίπου 25 χωρών.
Αφού λήφθηκε αυτή η απόφαση - στις 10:30 το πρωί ώρα Δανίας – ο Bruno, μαζί με
τους άλλους εκπροσώπους της ALBA, είχε μια φιλική συζήτηση με το Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στον οποίο εξέφρασαν τη θέλησή τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται στο πλευρό των Ηνωμένων Εθνών για να εμποδιστούν οι τρομερές συνέπειες της κλιματικής
αλλαγή. Η αποστολή τους ολοκληρώθηκε και ο Υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της Κούβας Esteban Lazo αναχώρησε για να γυρίσει στην Κούβα και να παρακολουθήσει τη σύνοδο της Εθνοσυνέλευσης. Μερικά μέλη της αντιπροσωπείας και ο πρέσβης έμειναν στη
Κοπεγχάγη για να λάβουν μέρος στην τελική διαδικασία.
Σήμερα το απόγευμα, μου ανέφεραν τα ακόλουθα:
... «τόσο αυτοί οι οποίοι εμπλέκονται στη εκπόνηση του εγγράφου, αλλά και εκείνοι - όπως ο
Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που ανέμενε την έγκριση της απόφασης από τη διάσκεψη ... καθώς δεν μπορούσαν να αγνοήσουν την απόφαση απλώς να «λάβουν υπόψη» τους την υποτιθέμενη «συμφωνία της Κοπεγχάγης», προσπάθησαν να θεσπίσουν μια διαδικασία που να επιτρέπει στις άλλες χώρες της Συνόδου για την Κλιματική Αλλαγή (COP) (οι οποίες δεν ήταν μέρος της συμφωνίας) να προσχωρήσουν σε αυτήν και να τη δημοσιεύσουν, με πρόθεση να παρουσιάσουν τη συμφωνία ως νόμιμη, κάτι που θα μπορούσε να προκαθορίσει τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων οι οποίες έπρεπε να συνεχιστούν».
«Η τόσο καθυστερημένη προσπάθεια, βρήκε και πάλι κατηγορηματικά αντίθετη την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία. Αυτές οι χώρες προειδοποίησαν ότι ένα έγγραφο που δεν είχε υιοθετηθεί από τη Σύνοδο δεν μπορούσε να θεωρηθεί νόμιμο και ότι δεν ήταν ένα έγγραφο της Συνόδου. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαν να θεσπιστούν κανονισμοί για την υποτιθέμενη υιοθέτηση του ...»
«Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώθηκε η Σύνοδος της Κοπεγχάγης χωρίς την υιοθέτηση του εγγράφου που λάθρα απεργάστηκαν τις τελευταίες ημέρες, κάτω από τον σαφή ιδεολογική καθοδήγηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ»……
Φιντέλ Κάστρο Ρούζ
19 Δεκεμβρίου του 2009
(θα ακολουθήσει η τοποθέτηση του Ούγκο Τσάβες και συνέντευξη του Έβο Μοράλες).
ΜΤΦ: Τ.Π.
Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010
ΝΑ ΒΑΘΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ
.jpg)
Διανύουμε μια περίοδο δύσκολη για το κίνημα, για την κοινωνία, για τους λαούς όλου του κόσμου.
Όταν η θύελλα χτυπά, τα υγιή δέντρα, βαθαίνουν τις ρίζες τους μέσα στο χώμα, ώστε να αντέξουν τα χτυπήματα.
Έτσι κι εμείς, για να ξεπεράσουμε τη δύσκολη περίοδο, έχουμε ένα μόνο δρόμο να ακολουθήσουμε: Να ενισχύσουμε και να βαθύνουμε τις ρίζες μας στην κοινωνία, ώστε να αντλήσουμε δυνάμεις και μαζί με το Λαό μας να πετύχουμε νίκες στο στίβο των αγώνων για μια δικαιότερη κοινωνία, σε ένα καλύτερο περιβάλλον, σε ένα καλύτερο κόσμο.
Καλή χρονιά από τους Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
