Ο καπιταλισμός είναι ένα καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης που βάζει τέλος στη ζωή

17 Δεκεμβρίου 2009
Ομιλία του Προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες για την αλλαγή του κλίματος στην Κοπεγχάγη.
Κοπεγχάγη, Βασίλειο της Δανίας, Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Πρόεδρος της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες:

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, Εξοχότατοι, φίλοι, υπόσχομαι ότι δεν θα
μιλήσω περισσότερο από ό, τι οι περισσότεροι έχουν μιλήσει σήμερα το απόγευμα.
Επιτρέψτε μου ένα πρώτο σχόλιο που θα μου άρεσε να είχα κάνει ως μέρος του προηγούμενου σημείου που εκφράστηκε από τις αντιπροσωπείες της Βραζιλίας, της Κίνας, της Ινδίας και της Βολιβίας. Ήμασταν εκεί ζητώντας να μιλήσουμε, αλλά δεν κατέστη δυνατό. Η εκπρόσωπος της Βολιβίας είπε – τον χαιρετισμό μου φυσικά στον Σύντροφο Πρόεδρο Έβο Μοράλες ο οποίος είναι εκεί,
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Είπε μεταξύ άλλων τα παρακάτω που σημείωσα: Είπε ότι το κείμενο που παρουσιάστηκε δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι χωρίς αποκλεισμούς.
Είχα μόλις αφιχθεί και είχα καθίσει όταν ακούσαμε τον πρόεδρο της προηγούμενης Συνόδου, τον υπουργό, να λέει ότι ένα έγγραφο εμφανίστηκε αλλά κανείς δεν γνώριζε γι’ αυτό το άκρως απόρρητο έγγραφο.
Βέβαια, όπως η Βολιβιανή συντρόφισσα είπε, το κείμενο που παρουσιάστηκε δεν είναι δημοκρατικό, δεν είναι χωρίς αποκλεισμούς. Μα κυρίες και κύριοι, αυτή δεν είναι απλά η πραγματικότητα του κόσμου; Ζούμε σε ένα δημοκρατικό κόσμο; Είναι το παγκόσμιο σύστημα χωρίς αποκλεισμούς; Μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι δημοκρατικό, χωρίς αποκλεισμούς από το σημερινό παγκόσμιο σύστημα;
Αυτό που ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη είναι μια ιμπεριαλιστική δικτατορία και από εδώ συνεχίζουμε καταγγέλοντάς την. Κάτω η ιμπεριαλιστική δικτατορία!
Ζήτω ο Λαός, η Δημοκρατία και η ισότητα σε αυτόν τον πλανήτη!
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι μια αντανάκλαση αυτής της δικτατορίας: Αποκλεισμός.
Υπάρχει μια ομάδα χωρών που θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο από εμάς στο Νότο, από εμάς στον Τρίτο Κόσμο, από εμάς τις υπανάπτυκτες χώρες ή όπως ένας σπουδαίος φίλος – ο Εντουάρντο Γκαλεάνο λέει – εμείς οι συντεθλιμμένες χώρες, σαν ένα τρένο να πέρασε από πάνω μας στην ιστορία.
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν αποτελεί έκπληξη το οτι δεν υπάρχει δημοκρατία στον κόσμο και εδώ είμαστε πάλι αντιμέτωποι με ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής δικτατορίας. Στη συνέχεια, δύο νεαροί έφεραν εδώ κάποια ώθηση - ευτυχώς οι «επίσημοι» των «δυνατών» ήταν αξιοπρεπείς - και συνεργάστηκαν. Σωστά;
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι έξω, το ξέρετε; Φυσικά, δεν χωράνε σε αυτή την αίθουσα, είναι πάρα πολλοί. Διάβασα στις ειδήσεις οτι έγιναν κάποιες συλλήψεις, κάποιες έντονες διαδηλώσεις εκεί στους δρόμους της Κοπεγχάγης και χαιρετίζω όλους αυτούς τους ανθρώπους εκεί έξω, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι νεολαίοι.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Φυσικά οι νέοι ενδιαφέρονται – πιστεύω ορθά πολύ περισσότερο από μας - για το μέλλον του κόσμου. Έχουμε - οι περισσότεροι από εμάς εδώ - τον ήλιο στην πλάτη μας ενώ εκείνοι πρέπει να κοιτάξουν τον ήλιο κατά πρόσωπο και είναι πολύ ανήσυχοι. Θα μπορούσε κανείς να πει, κύριε Πρόεδρε, ότι ένα φάντασμα κατατρέχει την Κοπεγχάγη και για να παραφράσω τον Καρλ Μαρξ, τον σπουδαίο Καρλ Μαρξ, ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τους δρόμους της Κοπεγχάγης και νομίζω ότι το φάντασμα περπατά αθόρυβα μέσα σε αυτή την αίθουσα, περπατά γύρω και ανάμεσά μας, ανάμεσα στους χώρους, το φάντασμα ορθώνεται, το φάντασμα είναι ένα τρομερό φάντασμα που σχεδόν κανείς δεν θέλει να το αναφέρω: ο Καπιταλισμός είναι το φάντασμα, σχεδόν κανείς δεν θέλει να το αναφέρω.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Είναι ο καπιταλισμός, βοά ο Λαός εκεί έξω, ακούστε τους. Έχω διαβάσει μερικά από τα συνθήματα που είναι ζωγραφισμένα στους δρόμους από τη νεολαία. Ανάμεσα στα άλλα, μπορείτε να ακούσετε δυο δυνατά συνθήματα. Πρώτο: Μην αλλάζετε το κλίμα. Αλλάξτε το σύστημα.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Και το επικαλούμαι και για μας εδώ. Ας μην αλλάξουμε το κλίμα, ας αλλάξουμε το σύστημα! Και κατά συνέπεια, θα αρχίσουμε να σώζουμε τον πλανήτη. Ο καπιταλισμός είναι ένα καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης που βάζει τέλος στη ζωή. Απειλεί να θέσει οριστικό τέλος στο ανθρώπινο είδος.
Και ένα άλλο σύνθημα καλεί σε προβληματισμό. Ταιριάζει και είναι επίκαιρο με την τραπεζική κρίση που σάρωσε τον κόσμο και εξακολουθεί να τον επηρεάζει, αλλά και με το πώς οι πλούσιες χώρες του Βορρά πρόσφεραν βοήθεια στους τραπεζίτες και τις μεγάλες τράπεζες. Οι ΗΠΑ μόνο, έδωσαν, έχασα το ποσό, αλλά είναι αστρονομικό, για να σώσουν τις τράπεζες. Λένε στους δρόμους το εξής: Εάν το κλίμα ήταν τράπεζα θα είχε ήδη σωθεί.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Και νομίζω ότι είναι αλήθεια. Εάν το κλίμα ήταν μία από τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές τράπεζες, οι πλούσιες κυβερνήσεις θα το είχαν σώσει. Νομίζω ότι ο Ομπάμα δεν έχει έρθει ακόμα. Έλαβε το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης σχεδόν την ίδια μέρα που έστειλε τριάντα χιλιάδες στρατιώτες για να σκοτώσουν περισσότερους αθώους στο Αφγανιστάν και τώρα έρχεται να σταθεί εδώ με το Νόμπελ Ειρήνης, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά οι ΗΠΑ έχουν τον μηχανισμό να βγάζουν λεφτά, να βγάζουν δολάρια και σώσανε, έστω πιστεύουν ότι σώσανε τις τράπεζες και το καπιταλιστικό σύστημα.
Να κάνω ένα σχόλιο υποστήριξης που ήθελα να κάνω νωρίτερα. Υψώνουμε το χέρι μας για να συνοδέψουμε τη Βραζιλία, την Ινδία, τη Βολιβία, την Κίνα στην ενδιαφέρουσα στάση τους, αυτή που η Βενεζουέλα και η χώρες της Μπολιβαριανής Συμμαχίας σταθερά μοιράζονται. Αλλά ωπ! δεν μας άφησαν να μιλήσουμε, οπότε μη μετράτε αυτά τα λεπτά κύριε Πρόεδρε.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Κοιτάξτε να δείτε, είχα τη χαρά να γνωρίσω τον Γάλλο συγγραφέα Hervé Kempf. Συνιστώ αυτό το βιβλίο, το συστήνω, είναι διαθέσιμο στα ισπανικά, στα γαλλικά και σίγουρα στα αγγλικά: « Πώς οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη». Ο Χριστός είπε: θα ήταν πιο εύκολο για μια καμήλα να περάσει από το μάτι μιας βελόνας παρά για έναν πλούσιο άνθρωπο να εισέλθει στη βασιλεία των ουρανών. Αυτό είπε ο κύριός μας ο Χριστός.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Οι πλούσιοι καταστρέφουν τον πλανήτη. Πιστεύουν μήπως πως μπορούν να πάνε σε κάποιον άλλο όταν καταστρέψουν αυτόν εδώ; Σχεδιάζουν να πάνε σε κάποιον άλλο πλανήτη; Μέχρι τώρα δεν υπάρχει κανένας στον ορίζοντα του Γαλαξία.
Το βιβλίο αυτό μου το έδωσαν μόλις προ ολίγου. Μου το έδωσε ο Ιγνάθιο Ραμονέ. Τελειώνοντας την πρόλογο ή το προοίμιο αυτή η φράση είναι πολύ σημαντική. Ο Κέμπφ λέει τα εξής: «Δεν μπορούμε να μειώσουμε την παγκόσμια κατανάλωση υλικών, αν δεν κάνουμε τους ισχυρούς να χαμηλώσουν κατά πολλά επίπεδα και αν δεν πολεμήσουμε την ανισότητα. Είναι απαραίτητο στην οικολογική αρχή η οποία είναι τόσο χρήσιμη όταν γίνεται συνειδητή «σκέψου παγκόσμια και δράσε τοπικά», να προσθέσουμε την αρχή που η κατάσταση επιβάλλει: «κατανάλωσε λιγότερο και μοιράσου καλύτερα».» Νομίζω ότι είναι καλή συμβουλή που ο Γάλλος συγγραφέας Hervé Kempf, μας δίνει.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Ε λοιπόν, κ. Πρόεδρε, η κλιματική αλλαγή είναι αναμφίβολα το πιο καταστροφικό περιβαλλοντικό πρόβλημα του αιώνα μας. Πλημμύρες, ξηρασίες, ισχυρές καταιγίδες, τυφώνες, λιώσιμο πάγων, αύξηση μέσης στάθμης της θάλασσας, αύξηση της οξύτητας των ωκεανών και θερμά κύματα, όλα αυτά οξύνουν τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης που μας χτυπά. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής υπερβαίνει το όριο της αειφορίας, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή στον πλανήτη, αλλά ακόμα και σε αυτό είμαστε βαθύτατα άνισοι. Θέλω να υπενθυμίσω: τα 500 εκατομμύρια πλουσιότεροι άνθρωποι, είναι το επτά τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού. Αυτό το επτά τοις εκατό είναι υπεύθυνο, αυτά τα 500 εκατομμύρια πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη είναι υπεύθυνοι για το 50 τοις εκατό των εκπομπών, ενώ το υπόλοιπο 50% των εκπομπών (σ.μ.: αερίων θερμοκηπίου) αντιστοιχεί στον υπόλοιπο κόσμο (σ.μ.: το 93%). Γι 'αυτό μου φαίνεται λίγο περίεργο να βάζουμε τις ΗΠΑ και την Κίνα στην ίδια ζυγαριά. Οι ΗΠΑ σύντομα θα φτάσουν τα 300 εκατομμύρια κατοίκους. Η Κίνα έχει σχεδόν πέντε φορές τον πληθυσμό των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ καταναλώνουν πάνω από 20 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου ημερησίως, ενώ η Κίνα φτάνει μόνο τα 5-6 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα. Δεν μπορείτε να ζητάτε τα ίδια (μέτρα) από τις ΗΠΑ και από την Κίνα.
Υπάρχουν θέματα προς συζήτηση, ευελπιστούμε οτι οι αρχηγοί κρατών και οι κυβερνήσεις μπορούν να καθίσουν και να συζητήσουν την αλήθεια για αυτά τα θέματα.
Κύριε Πρόεδρε, το 60 τοις εκατό των οικοσυστημάτων του πλανήτη καταστρέφονται, 20 τοις εκατό της επιφάνειας της γης είναι υποβαθμισμένη, γινόμαστε απαθείς μάρτυρες της αποψίλωσης των δασών, της μετατροπής της γης, της ερημοποίησης, της υποβάθμισης του γλυκού νερού, της υπερεκμετάλλευσης των θαλάσσιων πόρων, της ρύπανσης και της απώλειας της βιοποικιλότητας. Η υπερβολική χρήση της γης υπερβαίνει κατά 30 τοις εκατό της ικανότητά της να αναγεννηθεί. Ο πλανήτης έχει χάσει αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν ικανότητα αυτορύθμισης. Κάθε μέρα απελευθερώνονται περισσότερα απόβλητα από αυτά που μπορούν να επεξεργαστούν. Η επιβίωση των ειδών μας, σφυροκοπείται από τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Παρά το επείγον, χρειάστηκαν δύο χρόνια διαπραγματεύσεων για μια δεύτερη περίοδο δέσμευσης βάσει του Πρωτοκόλλου του Κιότο και παρακολουθούμε αυτή τη Σύνοδο χωρίς να υπάρχει καμία πραγματική και ουσιαστική συμφωνία.
Και πράγματι, το κείμενο που έρχεται από έξω, η Βενεζουέλα και η Μπολιβαριανή Συμμαχία λένε ότι δεν θα το δεχθούν όπως και οποιοδήποτε άλλο που δεν θα προέρχεται από ομάδες εργασίας στο πλαίσιο του Πρωτοκόλλου του Κιότο και της Συνόδου. Αυτά είναι τα νόμιμα κείμενα που συζητάμε τόσο έντονα όλα αυτά τα χρόνια.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Δεν έχετε κοιμηθεί, δεν έχετε φάει, αλλά δε μου φαίνεται λογικό να βγει τώρα στις τελευταίες ώρες, ένα έγγραφο στο πόδι, όπως λένε. Ο επιστημονικά τεκμηριωμένος στόχος της μείωσης των εκπομπών ρυπογόνων αερίων και η επίτευξη συμφωνίας για μια μακροπρόθεσμη συνεργασία σαφώς, σήμερα, αυτή τη στιγμή, έχει προφανώς αποτύχει, για τώρα. Ποιος είναι ο λόγος; Δεν έχουμε καμία αμφιβολία. Ο λόγος είναι η ανεύθυνη στάση και η έλλειψη της πολιτικής βούλησης από τα πιο ισχυρά έθνη στον πλανήτη. Κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται προσβεβλημένος. Υπενθυμίζω τον σπουδαίο Χοσέ Γκερβάζιο Αρτίγκας όταν είπε: «Με την αλήθεια, εγώ δεν προσβάλλομαι ούτε φοβάμαι». Μα είναι πράγματι μία ανεύθυνη στάση θέσεων, υπαναχωρήσεων, αποκλεισμών, ελιτίστικης διαχείρισης του προβλήματος που ανήκει σε όλους και το οποίο μπορούμε να λύσουμε μόνο από κοινού. Ο πολιτικός συντηρητισμός ο εγωισμός των μεγαλύτερων καταναλωτών από τις πλουσιότερες χώρες, δείχνει μεγάλη αναισθησία και έλλειψη αλληλεγγύης προς τους φτωχούς, τους πεινασμένους και τους πιο ευάλωτους στις ασθένειες και τις φυσικές καταστροφές. Κύριε Πρόεδρε, μια νέα και ενιαία - μοναδική συμφωνία είναι απαραίτητη, που να έχει εφαρμογή σε απολύτως άνισα μέρη, σύμφωνα με το μέγεθος της συμμετοχής τους στο πρόβλημα και τις οικονομικές και τεχνολογικές δυνατότητες και που να βασίζεται στον άνευ όρων σεβασμό των αρχών που περιλαμβάνονται στη συνθήκη. Οι ανεπτυγμένες χώρες θα πρέπει να καθορίσουν υποχρεωτικές, σαφείς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την ουσιαστική μείωση των εκπομπών τους και να αναλάβουν την υποχρέωση για οικονομική και τεχνολογική βοήθεια προς τις φτωχές χώρες ώστε να αντιμετωπίσουν τους καταστροφικούς κινδύνους της κλιματικής αλλαγής.
Σεβόμενοι τα πιο πάνω, η μοναδικότητα των νησιωτικών κρατών και των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών, θα πρέπει να αναγνωρισθεί πλήρως. Κύριε Πρόεδρε, η αλλαγή του κλίματος δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα. Άλλες πληγές και αδικίες μας βασανίζουν. Το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών εξακολουθεί να αυξάνεται, παρά τους στόχους της χιλιετίας, της Οικονομικής Συνόδου του Μοντερέι, παρ’ όλες αυτές τις Συνόδους Κορυφής όπως ο Πρόεδρος της Σενεγάλης είπε εδώ, αποκαλύπτοντας μια μεγάλη αλήθεια, υπάρχουν υποσχέσεις και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και ο κόσμος συνεχίζει την καταστροφική πορεία του.
Το συνολικό εισόδημα των 500 πλουσιότερων ατόμων στον κόσμο είναι μεγαλύτερο από το εισόδημα των 416 εκατομμυρίων φτωχότερων ανθρώπων. Τα 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας με λιγότερο από 2 δολάρια την ημέρα, αντιπροσωπεύουν το 40 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού και λαμβάνουν μόνο το 5 τοις εκατό του παγκόσμιου εισοδήματος. Κάθε χρόνο περίπου 9,2 εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν πριν φθάσουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους και 99,9 τοις εκατό των θανάτων αυτών συμβαίνουν στις φτωχότερες χώρες. Η βρεφική θνησιμότητα είναι 47 θάνατοι ανά χίλια παιδιά που γεννιούνται ζωντανά, αλλά είναι μόνο 5 τοις χιλίοις στις πλούσιες χώρες. Το προσδόκιμο ζωής στον πλανήτη είναι 67 χρόνια, στις πλούσιες χώρες είναι 79, ενώ σε ορισμένες φτωχές χώρες είναι μόνο 40 χρόνια. Επιπλέον, υπάρχουν 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, 2,6 δισεκατομμύρια χωρίς αποχέτευση, 800 εκατομμύρια αγράμματοι και 1,02 δισεκατομμύρια πεινασμένοι άνθρωποι. Αυτό είναι το παγκόσμιο σενάριο.
Τώρα η αιτία, ποια είναι η αιτία;
Ας μιλήσουμε για την αιτία, ας μην αποφύγουμε τις ευθύνες και ας μην αποφύγουμε το βάθος του προβλήματος. Η αιτία, αναμφίβολα, επιστρέφω στο θέμα όλου αυτού του καταστροφικού πανοράματος, είναι το καταστρεπτικό μεταβολικό σύστημα του κεφαλαίου και το ενσωματωμένο μοντέλο του: ο καπιταλισμός.
Εδώ είναι ένα απόσπασμα που θέλω να διαβάσω εν συντομία, του σπουδαίου απελευθερωτή θεολόγου Λεονάρντο Μπόφφ, Βραζιλιάνου. Ο Μπόφφ λέει για το θέμα αυτό ως εξής: «Ποια είναι η αιτία; Αχ, η αιτία είναι το όνειρο της αναζήτησης της ευτυχίας μέσα από τη συσσώρευση υλικών και την ατελείωτη πρόοδο, χρησιμοποιώντας γι 'αυτό την επιστήμη και την τεχνολογία με τα οποία μπορούν να εκμεταλλεύονται χωρίς όρια όλους τους πόρους της γης». Και εφαρμόζεται εδώ ο Κάρολος Δαρβίνος και η «φυσική του επιλογή», η επιβίωση του προσαρμοσμένου, αυτού που ταιριάζει και ανταποκρίνεται στην περίοδο, αλλά γνωρίζουμε ότι ο ισχυρότερος επιβιώνει πάνω στις στάχτες του ασθενέστερου.
Ο Ζαν Ζακ Ρουσώ πρέπει πάντα να θυμόμαστε, είπε ότι μεταξύ των ισχυρών και των αδυνάτων, η ελευθερία καταπιέζεται. Αυτός είναι ο λόγος που η Αυτοκρατορία μιλάει για την ελευθερία. Είναι η ελευθερία να καταπιέζει, να εισβάλει, να σκοτώνει, να εξολοθρεύει, και να εκμεταλλεύεται. Αυτή είναι η ελευθερία τους και ο Ρουσώ προσθέτει αυτή τη σωτήρια φράση: «Μόνο ο Νόμος (σ.μ.: το δίκαιο) απελευθερώνει».
Υπάρχουν χώρες που ελπίζουν ότι δεν θα βγει κανένα κείμενο από δω, ακριβώς επειδή δεν θέλουνε ένα νόμο, δεν θέλουμε ένα πρότυπο, επειδή η απουσία των εν λόγω κανόνων τους επιτρέπει να παίζουν με την ελευθερία της εκμετάλλευσης, με την ελευθερία της καταστροφής. Πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια και να ασκήσουμε πίεση εδώ και στους δρόμους, έτσι ώστε μια δέσμευση να βγει από εδώ, ένα έγγραφο που να δεσμεύει τις πιο ισχυρές χώρες του πλανήτη.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)
Λοιπόν, κύριε Πρόεδρε, ο Λεονάρντο Μπόφφ θέτει το ερώτημα: Μπορεί μια πεπερασμένη Γη να υποστηρίξει ένα άπειρο - ατέλειωτο έργο; Η Θέση του καπιταλισμού για άπειρη – διαρκή ανάπτυξη, είναι ένα καταστροφικό σχέδιο, ας το παραδεχτούμε. Στη συνέχεια ο Μπόφφ μας ερωτά, τι μπορεί να αναμένουμε από την Κοπεγχάγη; Τουλάχιστον αυτή την απλή ομολογία:
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι. Και μια απλή πρόταση: Ας αλάξουμε τον σκοπό. Ας το κάνουμε, χωρίς κυνισμό όμως, χωρίς ψέματα, χωρίς διπλές ατζέντες, χωρίς εκτός πραγματικότητας έγγραφα, με την αλήθεια ορατή από όλους.
Πόσο καιρό, ζητάμε από τη Βενεζουέλα, κ. Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, πόσο καιρό θα επιτρέπουμε τέτοιες αδικίες και ανισότητες; Πόσο καιρό θα ανεχόμαστε την τρέχουσα διεθνή οικονομική τάξη και τους επικρατούντες μηχανισμούς της αγοράς; Πόσο καιρό θα επιτρέπουμε τεράστιες επιδημίες όπως το HIV / AIDS να καταστρέφουν ολόκληρους πληθυσμούς; Πόσο καιρό θα αφήνουμε τους πεινασμένους χωρίς φαγητό ή ανήμπορους να ταΐσουν τα παιδιά τους; πόσο καιρό θα αφήνουμε εκατομμύρια παιδιά να πεθαίνουν από ιάσιμες ασθένειες; Πώς καιρό θα επιτρέπουμε σε ένοπλες συγκρούσεις να οδηγούν στη σφαγή εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων, προκειμένου οι ισχυροί να απομυζούν τους πόρους των άλλων λαών;
Να σταματήσει η επιθετικότητα και οι πόλεμοι! Εμείς οι λαοί του κόσμου, ζητάμε από τις αυτοκρατορίες, από εκείνους οι οποίοι προσπαθούν να συνεχίσουν να κυριαρχούν στον κόσμο και να μας εκμεταλλεύονται: Όχι άλλες στρατιωτικές βάσεις ή στρατιωτικά πραξικοπήματα! Ας οικοδομήσουμε μια πιο δίκαιη και ισότιμη οικονομική και κοινωνική τάξη, ας εξαλείψουμε τη φτώχεια, ας σταματήσουμε αμέσως τις υψηλές ποσότητες εκπομπών αερίων, ας σταματήσουμε την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και ας αποφύγουμε τη μεγάλη καταστροφή της κλιματικής αλλαγής, ας εντάξουμε τους εαυτούς μας στον ευγενή στόχο του να είναι ο καθένας περισσότερο ελεύθερος και ενωμένος.
Κύριε Πρόεδρε, σχεδόν δύο αιώνες πριν, ένας διεθνής Βενεζουελάνος, ένας απελευθερωτής λαών και πρόδρομος των αριστερών συνειδήσεων, άφησε για την υστεροφημία του ένα απόλυτης βούλησης απόφθεγμα: «Αν η φύση αντιτίθεται σε μας, ας αγωνιστούμε εναντίον της και να την κάνουμε να μας υπακούει».
Αυτός ήταν ο Σιμόν Μπολίβαρ, ο απελευθερωτής. Από τη Μπολιβαριανή Βενεζουέλα, που πριν δέκα χρόνια γνωρίσαμε τη μεγαλύτερη κλιματική τραγωδία στην ιστορία μας (η τραγωδία Βάργκας λέγεται), από αυτή τη Βενεζουέλα της οποίας η επανάσταση προσπαθεί να κερδίσει δικαιοσύνη για όλους τους ανθρώπους, λέμε ότι αυτό είναι δυνατό μόνο μέσα από το μονοπάτι του σοσιαλισμού!
Ο Σοσιαλισμός, το άλλο φάντασμα για το οποίο μίλησε ο Καρλ Μαρξ, περπατά εδώ επίσης. Σοσιαλισμός, αυτή είναι η κατεύθυνση, αυτός είναι ο δρόμος για να σώσουμε τον πλανήτη, εγώ δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία. Ο καπιταλισμός είναι ο δρόμος για την κόλαση, για την καταστροφή του κόσμου. Το λέμε αυτό εμείς από τη Βενεζουέλα, η οποία λόγω του σοσιαλισμού αντιμετωπίζει απειλές από την Αυτοκρατορία των ΗΠΑ.
Από τις χώρες που αποτελούν τη Μπολιβαριανή Συμμαχία, ζητούμε, με σεβασμό αλλά από την ψυχή μου και στο όνομα πολλών σε αυτόν τον πλανήτη, λέμε στις κυβερνήσεις και τους λαούς της Γης, για να παραφράσω τον Σιμόν Μπολιβάρ του Ελευθερωτή: Εάν η καταστροφική φύση του καπιταλισμού μας αντιτίθεται, ας αγωνιστούμε εναντίον του και να τον κάνουμε να μας υπακούσει. Ας μην περιμένουμε αδρανείς τον θάνατο της ανθρωπότητας. Η ιστορία μας καλεί να ενωθούμε και να αγωνιστούμε.
Εάν ο καπιταλισμός αντιστέκεται, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε μια μάχη ενάντια στον καπιταλισμό και να ανοίξουμε το δρόμο για τη σωτηρία του ανθρώπινου είδους. Είναι στο χέρι μας, υψώνοντας τα πανώ του Χριστού, του Μωάμεθ, ισότητα, αγάπη, δικαιοσύνη, ανθρωπιά, ο πραγματικός και πιο βαθύς ανθρωπισμός. Αν δεν το κάνουμε, η πιο υπέροχη δημιουργία του σύμπαντος, το ανθρώπινο ον, θα εξαφανιστεί, θα εξαφανιστεί. Αυτός ο πλανήτης είναι δισεκατομμυρίων ετών και ο πλανήτης υπάρχει εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια χωρίς εμάς, το ανθρώπινο είδος. Δηλαδή δεν μας χρειάζεται για να υπάρχει.
Χωρίς τη Γη εμείς δεν θα υπάρχουμε και εμείς καταστρέφουμε την Πατσαμάμα όπως λέει ο Έβο, όπως λένε οι αυτόχθονες αδελφοί μας από τη Νότια Αμερική. Τέλος, κύριε Πρόεδρε, ας ακούσουμε τον Φιντέλ Κάστρο που είπε: «Ένα είδος είναι σε κίνδυνο εξαφάνισης: η Ανθρωπότητα». Ας ακούσουμε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ που είπε: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Ας ακούσουμε τον Ιησού Σωτήρα όταν είπε: «Μακάριοι οι φτωχοί γιατί δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών». Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, μπορούμε να μην κάνουμε τη Γη τάφο της ανθρωπότητας. Ας κάνουμε αυτή τη γη έναν παράδεισο, έναν παράδεισο της ζωής, της ειρήνης, της ειρήνης και της αδελφοσύνης για όλη την ανθρωπότητα, για το ανθρώπινο είδος.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, σας ευχαριστώ πολύ και απολαύστε το γεύμα σας.
(χειροκροτήματα από το ακροατήριο)

ΜΤΦ: Τ.Π.