Φιντέλ Κάστρο: Η αλήθεια για το τι συνέβη στη σύνοδο της Κοπεγχάγης.

Φιντέλ Κάστρο: Η αλήθεια για το τι συνέβη στη σύνοδο της Κοπεγχάγης.

Μέχρι πολύ πρόσφατα, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το είδος της κοινωνίας που θα είχαμε. Σήμερα, η συζήτηση επικεντρώνεται στο αν η ανθρώπινη κοινωνία θα επιβιώσει.
Αυτά δεν είναι δραματικές φράσεις. Πρέπει να συνηθίσουμε την αλήθεια των γεγονότων. Η ελπίδα είναι το τελευταίο πράγμα από το οποίο τα ανθρώπινα όντα θα παραιτηθούν. Με αληθινά επιχειρήματα, άνδρες και γυναίκες όλων των ηλικιών, ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, έχουν εξαπολύσει μια υποδειγματική μάχη κατά της Συνόδου κορυφής και δίδαξαν τον κόσμο ένα μεγάλο μάθημα. Είναι σημαντικό τώρα που η Κούβα και ο κόσμος μαθαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερα από ό, τι συνέβη στη Κοπεγχάγη. Η αλήθεια μπορεί να είναι ισχυρότερη από τα επηρεασμένα και συχνά παραπληροφορημένα μυαλά αυτών που κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα του κόσμου. Αν κάτι σημαντικό επιτεύχθηκε στη Δανέζικη πρωτεύουσα, ήταν ότι η κάλυψη των μέσων ενημέρωσης επέτρεψε στο παγκόσμιο κοινό να παρακολουθήσει το πολιτικό χάος που δημιουργήθηκε εκεί και την ταπεινωτική μεταχείριση
της οποίας έτυχαν αρχηγοί κρατών ή κυβερνήσεων, υπουργοί και οι χιλιάδες των εκπροσώπων των κοινωνικών κινημάτων και οργανισμών οι οποίοι με ελπίδα
και προσδοκία ταξίδεψαν στο χώρο της συνόδου κορυφής, στην Κοπεγχάγη. Η βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλωτών από την αστυνομία ήταν μια υπενθύμιση της
συμπεριφοράς των ναζιστικών στρατευμάτων που κατέλαβαν τη Δανία τον Απρίλιο του 1940.
Αλλά κανείς δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ότι στις 18 Δεκέμβρη 2009, την τελευταία ημέρα της Συνόδου Κορυφής, αυτή θα αναστελλόταν από την κυβέρνηση της Δανίας˙ μια σύμμαχος του ΝΑΤΟ που συνδέεται με το μακελειό στο Αφγανιστάν, να προσφέρει την αίθουσα της ολομέλειας της διάσκεψης στον Πρόεδρο Ομπάμα για μια συνάντηση όπου μόνο ο ίδιος και μια επιλεγμένη ομάδα προσκεκλημένων, 16 στο σύνολο, θα είχαν το αποκλειστικό δικαίωμα να μιλούν. Οι δόλιες, δημαγωγικές και διφορούμενες παρατηρήσεις του Ομπάμα, απέφυγαν να συμπεριλάβουν δεσμεύσεις και αγνόησαν την σύμβαση-πλαίσιο του Κιότο. Στη συνέχεια, εγκατέλειψε την αίθουσα αφού άκουσε λίγους από τους άλλους ομιλητές. Μεταξύ αυτών που κλήθηκαν να λάβουν μέρος στη συνάντηση, ήταν οι πλέον βιομηχανικές χώρες, αρκετές αναπτυσσόμενες οικονομίες και ορισμένες από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου. Στους ηγέτες και τους εκπροσώπους περισσότερων από 170 χωρών, τους επετράπη μόνο να ακούνε. Στο τέλος των ομιλιών των 16 επιλεγμένων, ο Έβο Μοράλες, με την «εξουσία» της ιδιότητας του ιθαγενούς Αϋμάρα, αλλά και της πρόσφατης επανεκλογή τους με 65%, καθώς και της υποστήριξης των δύο τρίτων της Βουλής και της Γερουσίας της Βολιβίας, ζήτησε το βήμα. Η δανική προεδρία δεν είχε άλλη επιλογή από το να ενδώσει κάτω και από την επιμονή των άλλων αντιπροσωπειών. Όταν ο Έβο ολοκλήρωσε τις σοφές και ενδελεχείς παρατηρήσεις του, οι Δανοί έπρεπε να δώσουν το λόγο στον Ούγκο Τσάβες. Και οι δύο ομιλίες θα καταγραφούν στην ιστορία ως παραδείγματα σύντομων και έγκαιρων παρατηρήσεων. Στη συνέχεια, με την αποστολή τους να έχει δεόντως ολοκληρωθεί, έφυγαν και οι δυο για τις αξιοσέβαστες χώρες τους. Αλλά όταν ο Ομπάμα εξαφανίστηκε, είχε ακόμα να εκπληρώσει τον στόχο του στη χώρα που φιλοξενούσε τη διάσκεψη.
Από το απόγευμα της 17ης και τις πρώτες πρωινές ώρες της 18ης, ο πρωθυπουργός της
Δανία και ανώτεροι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν συνάντηση με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τους ηγέτες των 27 εθνών, ώστε να τους παρουσιάσουν –εκ μέρους του Ομπάμα- ένα σχέδιο συμφωνίας στο οποίο δεν είχε συμπεριληφθεί η επεξεργασία κανενός από τους ηγέτες του υπόλοιπου κόσμου που έλαβαν μέρος στη διάσκεψη. Ήταν μια αντιδημοκρατική και –στην ουσία- λάθρα πρωτοβουλία που αγνόησε τους χιλιάδες των εκπροσώπων των κοινωνικών κινημάτων, επιστημονικών και θρησκευτικών ιδρυμάτων και άλλων συμμετεχόντων στη σύνοδο κορυφής. Κατά τη νύχτα της 18ης και μέχρι την 3:00 π.μ. της 19ης, όταν πολλοί αρχηγοί κρατών είχαν ήδη αναχωρήσει, οι εκπρόσωποι των χωρών περίμεναν την επανέναρξη των εργασιών και τη λήξη της συνόδου. Καθ 'όλη τη 18η, ο Ομπάμα πραγματοποίησε συναντήσεις και συνεντεύξεις Τύπου και το ίδιο έκαναν και οι ευρωπαίοι ηγέτες. Στη συνέχεια, έφυγαν. Κάτι αναπάντεχο συνέβη τότε: στις τρεις το πρωί της 19ης, ο πρωθυπουργός της Δανίας συγκάλεσε συνεδρίαση για τη σύνοψη της Συνόδου κορυφής. Εκείνη την ώρα οι χώρες εκπροσωπούνταν από υπουργούς, υπαλλήλους, πρέσβεις και τεχνικό προσωπικό (όχι από τους ηγέτες). Ωστόσο, μια καταπληκτική μάχη διεξήχθη εκείνο το πρωί από μια ομάδα εκπροσώπων των χωρών του Τρίτου Κόσμου, αμφισβητώντας την προσπάθεια του Ομπάμα και των πλουσιότερων του πλανήτη να εισαγάγουν ένα τελικό κείμενο – απόφαση, επιβεβλημένο από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως κείμενο που συμφωνήθηκε με συναίνεση στη Σύνοδο Κορυφής. Η εκπρόσωπος της Βενεζουέλας, Claudia Salerno, έδειξε με εντυπωσιακή ενέργεια (δυναμισμό), το δεξί της χέρι που αιμορραγούσε από τα έντονα χτυπήματά της στο έδρανο, διεκδικώντας το δικαίωμά της να ανέβει στο βήμα. Ο τόνος της φωνής της και η αξιοπρέπεια των επιχειρημάτων της, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί. Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κούβας έκανε μια αυστηρή ομιλία περίπου χιλίων λέξεων από την οποία έχω επιλέξει μερικές παραγράφους για να τις συμπεριλάβω σε αυτόν μου τον προβληματισμό:
"Το έγγραφο που εσείς κύριε Πρόεδρε, επανειλημμένα ισχυριστήκατε ότι δεν υπήρχε, τώρα εμφανίζεται. [...] έχουμε δει προσχέδια που κυκλοφορούν κρυφίως και συζητούνται σε μυστικές συναντήσεις ... "
«... Αποδοκιμάζω έντονα τον τρόπο που διευθύνατε αυτή τη Διάσκεψη.»
«... Η Κούβα θεωρεί ότι το κείμενο αυτού του απόκρυφου προσχεδίου είναι εξαιρετικά ανεπαρκές και απαράδεκτο. Ο στόχος των 2 βαθμών Κελσίου είναι απαράδεκτος και
θα μπορούσε να έχει ανυπολόγιστες καταστροφικές συνέπειες ...»
«Το έγγραφο που δυστυχώς παρουσιάζετε δεν δεσμεύει με κανένα τρόπο σε μείωση των εκπομπών αερίων του φαινόμενου του θερμοκηπίου.»
«Είμαι ενήμερος για τα προηγούμενα σχέδια, τα οποία επίσης μέσω αμφισβητήσιμων και παράτυπων διαδικασιών, αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης από μικρές ομάδες ανθρώπων ...» «Το έγγραφο που παρουσιάζετε τώρα, αποτυγχάνει να συμπεριλάβει έστω και τις ήδη πενιχρές και λειψές φράσεις – κλειδιά που υπήρχαν στο προσχέδιο....»
«... Όσον αφορά την Κούβα, είναι ασυμβίβαστο με τις διεθνώς αναγνωρισμένες επιστημονικές απόψεις οι οποίες υποστηρίζουν σθεναρά πως είναι επείγον και δεν μπορούμε να το αποφύγουμε, να εξασφαλίσουμε τη μείωση τουλάχιστον κατά 45% του
εκπομπών αερίων ως το έτος 2020 και όχι λιγότερο από 80% ή 90% έως το 2050.»
«Κάθε επιχείρημα για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων ώστε να καταλήξουμε σε συμφωνία στο μέλλον για να μειώσουμε τις εκπομπές, πρέπει αναπόφευκτα να περιλαμβάνει την ισχύ του πρωτοκόλλου του Κιότο [...]
Το έγγραφό σας, κύριε Πρόεδρε, είναι η ληξιαρχική πράξη θανάτου του Πρωτοκόλλου του Κιότο και η αντιπροσωπεία μου δεν μπορεί να το δεχτεί.»
«Η κουβανική αντιπροσωπεία θα ήθελε να τονίσει την υπεροχή της αρχής της «κοινής υπό
διαφοροποιημένες ευθύνες», ως τον πυρήνα της μελλοντικής διαδικασίας των διαπραγματεύσεων. Το έγγραφό σας δεν περιλαμβάνει ούτε μια λέξη επ’ αυτού.»
«Αυτό το σχέδιο δήλωσης παραλείπει να αναφέρει συγκεκριμένες οικονομικές δεσμεύσεις και τη μεταφορά τεχνολογιών στις αναπτυσσόμενες χώρες, τα οποία είναι μέρος των υποχρεώσεων των ανεπτυγμένων χωρών βάσει του πλαισίου της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την Κλιματική Αλλαγή [...] Κύριε Πρόεδρε, με την επιβολή των συμφερόντων τους μέσα από το έγγραφό σας, τα ανεπτυγμένα έθνη αποφεύγουν κάθε συγκεκριμένη δέσμευση.»
«... Αυτό που εσείς κύριε Πρόεδρε ορίζετε ως «αντιπροσωπευτική ομάδα ηγετών» είναι για μένα μια απροκάλυπτη παραβίαση της αρχής της ισότιμης κυριαρχίας όπως καθορίζεται από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ...». «Κύριε Πρόεδρε ζητώ επισήμως, αυτή η δήλωση να συμπεριληφθεί στην τελική έκθεση των εργασιών αυτής της θλιβερής και επαίσχυντης 15ης συνόδου».
Στους εκπροσώπους των χωρών δόθηκε μόνο μία ώρα για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Αυτό οδήγησε σε περίπλοκες, ντροπιαστικές και ενοχλητικές καταστάσεις.
Στη συνέχεια, ακολούθησε μια μακρά αντιπαράθεση όπου οι αντιπροσωπείες από τις ανεπτυγμένες χώρες άσκησαν μεγάλη πίεση στους υπόλοιπους ώστε να κάνουν τη διάσκεψη να εγκρίνει το εν λόγω έγγραφο ως το τελικό αποτέλεσμα των συζητήσεων. Ένας μικρός αριθμός χωρών σταθερά επέμεινε στις παραλείψεις και ασάφειες του εγγράφου που προωθήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα από την απουσία δέσμευσης των ανεπτυγμένων χωρών για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και σχετικά με τη χρηματοδότηση που θα επιτρέψει στις χώρες του Νότου να υιοθετήσουν μέτρα για ανακούφιση και την προσαρμογή. Μετά από μια μακρά και εξαιρετικά τεταμένη συζήτηση, η θέση των χωρών της ALBA (Μπολιβαριανή Συμμαχία για τους Λαούς της Αμερικής μας) και το Σουδάν, ως Πρόεδρος της ομάδας G-77, επικράτησε να είναι πως το κείμενο είναι απαράδεκτο από τη διάσκεψη και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να εγκριθεί. Ενόψει της απουσίας συναίνεσης, η Διάσκεψη θα μπορούσε μόνο "να λάβει γνώση" της
ύπαρξης του εγγράφου που αντιπροσωπεύει τη θέση μιας ομάδας περίπου 25 χωρών.



Αφού λήφθηκε αυτή η απόφαση - στις 10:30 το πρωί ώρα Δανίας – ο Bruno, μαζί με
τους άλλους εκπροσώπους της ALBA, είχε μια φιλική συζήτηση με το Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών στον οποίο εξέφρασαν τη θέλησή τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται στο πλευρό των Ηνωμένων Εθνών για να εμποδιστούν οι τρομερές συνέπειες της κλιματικής
αλλαγή. Η αποστολή τους ολοκληρώθηκε και ο Υπουργός Εξωτερικών και αντιπρόεδρος της Κούβας Esteban Lazo αναχώρησε για να γυρίσει στην Κούβα και να παρακολουθήσει τη σύνοδο της Εθνοσυνέλευσης. Μερικά μέλη της αντιπροσωπείας και ο πρέσβης έμειναν στη
Κοπεγχάγη για να λάβουν μέρος στην τελική διαδικασία.
Σήμερα το απόγευμα, μου ανέφεραν τα ακόλουθα:
... «τόσο αυτοί οι οποίοι εμπλέκονται στη εκπόνηση του εγγράφου, αλλά και εκείνοι - όπως ο
Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών που ανέμενε την έγκριση της απόφασης από τη διάσκεψη ... καθώς δεν μπορούσαν να αγνοήσουν την απόφαση απλώς να «λάβουν υπόψη» τους την υποτιθέμενη «συμφωνία της Κοπεγχάγης», προσπάθησαν να θεσπίσουν μια διαδικασία που να επιτρέπει στις άλλες χώρες της Συνόδου για την Κλιματική Αλλαγή (COP) (οι οποίες δεν ήταν μέρος της συμφωνίας) να προσχωρήσουν σε αυτήν και να τη δημοσιεύσουν, με πρόθεση να παρουσιάσουν τη συμφωνία ως νόμιμη, κάτι που θα μπορούσε να προκαθορίσει τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων οι οποίες έπρεπε να συνεχιστούν».
«Η τόσο καθυστερημένη προσπάθεια, βρήκε και πάλι κατηγορηματικά αντίθετη την Κούβα, τη Βενεζουέλα και τη Βολιβία. Αυτές οι χώρες προειδοποίησαν ότι ένα έγγραφο που δεν είχε υιοθετηθεί από τη Σύνοδο δεν μπορούσε να θεωρηθεί νόμιμο και ότι δεν ήταν ένα έγγραφο της Συνόδου. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσαν να θεσπιστούν κανονισμοί για την υποτιθέμενη υιοθέτηση του ...»
«Με αυτό τον τρόπο ολοκληρώθηκε η Σύνοδος της Κοπεγχάγης χωρίς την υιοθέτηση του εγγράφου που λάθρα απεργάστηκαν τις τελευταίες ημέρες, κάτω από τον σαφή ιδεολογική καθοδήγηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ»……

Φιντέλ Κάστρο Ρούζ
19 Δεκεμβρίου του 2009

(θα ακολουθήσει η τοποθέτηση του Ούγκο Τσάβες και συνέντευξη του Έβο Μοράλες).

ΜΤΦ: Τ.Π.