Η Εισήγηση του Συντονιστή της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Αθανασίου.
Εισήγηση ΠΣΕ, 6 Νοεμβρίου 2011
1. Τα ραγδαία γεγονότα των τελευταίων ημερών στη χώρα μας είναι όντως σπάνια. Η κυβέρνηση έφτασε στα πρόθυρα της κατάρρευσης κάτω από την πίεση της λαϊκής οργής και μέσα στη χλεύη ολόκληρης της κοινωνίας, που παρακολούθησε και παρακολουθεί άναυδη τους κυβερνητικούς εκβιασμούς να μετατρέπονται σε φαρσοκωμωδία και αυτογελοιοποίηση του πρωθυπουργού, της κυβέρνησης και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ.
Η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα και με μεγάλο μέρος των ΜΜΕ και των διαπλεκόμενων συμφερόντων, έχουν συμπληρώσει ενάμιση χρόνο με εκβιασμούς και τρομοκράτηση του λαού, με πρωτοφανή (και πρωτοφανούς ταξικότητας) μέτρα λιτότητας, απολύσεων, περικοπών που συνιστούν ένα πραγματικό πογκρόμ κατά του κόσμου της εργασίας, έναν πραγματικό πόλεμο κατά της κοινωνίας. Επιπλέον, η κυβέρνηση αυτή αποδείχτηκε εξαιρετικά επικίνδυνη και για τη δημοκρατία, επαναφέροντας τη ρητορική των «αντεθνικώς δρώντων», ασκώντας κτηνώδη καταστολή και απαγορεύοντας de facto και προληπτικά συγκεντρώσεις, ευτελίζοντας θεσμούς και δημοκρατικές διαδικασίες.
Όλα αυτά κορυφώθηκαν με τη διαδικασία-οπερέτα για το δημοψήφισμα και τα υπόλοιπα γεγονότα των τελευταίων ημερών, που θα ήταν τραγελαφικά αν δεν ήταν τόσο τραγικά και επικίνδυνα για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που ζουν σε τούτον τον τόπο. Ωστόσο, φαίνεται πως το ποτήρι έχει ξεχειλίσει.
2. Η αποσύνθεση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι νίκη του λαϊκού κινήματος. Το «κίνημα των πλατειών», οι χιλιάδες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι που κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων στις πανεργατικές απεργίες και –για αποκορύφωμα– ο μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός κατά των εκπροσώπων της κυβέρνησης στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρίου, οδήγησαν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό στο χείλος της κατάρρευσης. Είναι προφανές ότι αυτό που φοβούνται οι κυβερνώντες είναι το να πάρει τον λόγο ο λαός, αλλά ο λαϊκός παράγοντας έχει ήδη βγει στο προσκήνιο, ο λαός έχει ήδη μιλήσει.
Αυτή η πλήρως απονομιμοποιημένη κυβέρνηση πασχίζει διαρκώς, χρησιμοποιώντας κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, να κερδίζει φέτες χρόνου στην εξουσία. Ωστόσο, το λαϊκό κίνημα πρέπει να συνεχίσει και να ολοκληρώσει αυτό που έχει σχεδόν καταφέρει ήδη δύο φορές: να ρίξει αυτή την κυβέρνηση, την πιο λαομίσητη και αντικοινωνική των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει και θα πέσει από το κίνημα στους δρόμους.
3. Ωστόσο, το πολιτικό σύστημα, οι δυνάμεις του κεφαλαίου αλλά και ολόκληρο το σύστημα της διαπλοκής προσπαθούν, μπροστά στο κύμα της λαϊκής αγανάκτησης, να συγκροτήσουν μια εναλλακτική λύση, ένα σχέδιο-Β, που να τα διασώζουν. Έτσι, διαγράφεται στον ορίζοντα η λύση της κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας», που θα διασώζει και θα επεκτείνει όλες τις μνημονιακές επιλογές του κεφαλαίου.
Κάθε τέτοια λύση αποτελεί εγκληματική εκτροπή, και όσοι τη δεχτούν θα φέρουν τεράστια ευθύνη. Είναι προφανές ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα συνεχίσει την ίδια αντικοινωνική πολιτική, την «πολιτική των θυσιών» στο όνομα του ευρώ, της «εθνικής σωτηρίας», της «μη χρεοκοπίας», παραβλέποντας πως τη χρεοκοπία και την καταστροφή τη ζουν ήδη χιλιάδες άνθρωποι, Έλληνες και μετανάστες, που ζουν στη χώρα.
4. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, η Αριστερά γενικά αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, έχουν τεράστιες ευθύνες για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι σε διαρκή και μαχητική ετοιμότητα, ενωτικός και ενωμένος, δημοκρατικός σε όλα τα επίπεδα, πολυφωνικός αλλά όχι κακόφωνος, σταθερός στις επιλογές του ακόμα κι όταν δέχεται πιέσεις από το σύστημα.
α) Πρέπει να είναι διαρκώς μέσα στο κίνημα της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της ανατροπής αυτής της πολιτικής η οποία μπορεί να συνεχιστεί και μετά από αυτή την κυβέρνηση. Ο αγώνας θα συνεχιστεί, πρέπει να συνεχιστεί, αμείωτος, και με τις επόμενες κυβερνητικές λύσεις που θα εφαρμόσουν την ίδια πολιτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προβάλει διαρκώς την πολιτική του πρόταση (αναδιανομή του πλούτου, να πληρώσουν οι πλούσιοι, αύξηση μισθών και συντάξεων, μέτρα για την ανεργία, όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και εθνικοποίηση των τραπεζών με κοινωνικό έλεγχο, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους με αξιοποίηση όλων των μέσων μέχρι και με αθέτηση πληρωμών), ενώ βεβαίως οφείλει να συζητήσει και τα ζητήματα που απορρέουν από τη βαθιά κρίση της ευρωζώνης και της Ε.Ε. συνολικά.
β) Πρέπει να συνεχίσει την πορεία της ανασυγκρότησής του.
ΣΥΡΙΖΑ παντού, με ανοιχτό κάλεσμα, Τ.Ε. με κανονική λειτουργία και ζωή. Δεν είμαστε μόνο όσοι νομίζουμε.
γ) Ετοιμότητα, σαν να είναι να γίνουν τώρα εκλογές.
Θα γίνουν τον Μάρτιο; Θα γίνουν νωρίτερα; Αργότερα; Ουδείς γνωρίζει.
Οι εκλογές για την Αριστερά, για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελούν μόνο θέμα αύξησης κάποιων ποσοστών. Ο στόχος είναι η αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών. Ειδικά σε αυτή τη συγκυρία, η τόσο μεγάλη κοινωνική πόλωση μπορεί να μετασχηματιστεί και σε πολιτικές αλλαγές. Νέες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες θα φτιαχτούν. Για την Αριστερά, είναι ιστορική ευκαιρία αλλά και βαρύ, δύσκολο καθήκον.
– Ανοιχτές εκδηλώσεις παντού. Περιοδείες, συγκεντρώσεις. Πρόεδρος Κ.Ο., βουλευτές και ευρωβουλευτής, όλα τα στελέχη. Πολιτική εξόρμηση
– Να συγκροτηθούν επιτροπές προγράμματος, τεχνική, εκλογικής επιτροπής υποστήριξης. Να οργανωθεί η προετοιμασία των ψηφοδελτίων, από τις Τ.Ε., την ΠΣΕ και τη Γραμματεία, με μια ειδική ευθύνη της Γραμματείας για τις μεγάλες πόλεις (Α, Β Αθήνας, Πειραιά, Θεσ/νίκη) και το Επικρατείας.
δ) Ενημέρωση για επαφές: ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Ο.Π., Σ. Σακοράφα, Κοινωνική Αριστερά, Νέος Αγωνιστής, ΜΑΑ. Προτάθηκαν όλα τα επίπεδα συνεργασίας, προεκλογικά, εκλογικά και μετεκλογικά. Θα αποτιμηθούν τις επόμενες μέρες.
Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το νέο μπλοκ κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, την εναλλακτική πρόταση εξουσίας, το εναλλακτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση:
* δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται στατικά, αλλά σε μια δυναμική, στη βάση μιας κοινωνίας σε αναβρασμό που εκείνη θα πιέσει ακόμα και τις πιο «αμετακίνητες» δυνάμεις στην κατεύθυνση ενωτικών πρωτοβουλιών της Αριστεράς.
* στη βάση: i) της απόρριψης των Μνημονίων, των σχετικών νόμων κ.λπ.
ii) της συμφωνίας σε ένα βασικό πρόγραμμα εναλλακτικής πολιτικής
iii) της εποικοδομητικής/συντροφικής κριτικής
iv) της διαμόρφωσης μιας ισχυρής ριζοσπαστικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θα θυσιαστεί στο όνομα των συμμαχιών αλλά, αντίθετα, θα σηματοδοτεί με τον ριζοσπαστισμό της αυτό το νέο μπλοκ.
ε) Συντονισμός της Αριστεράς και του κινήματος σε ευρωπαϊκή κλίμακα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταγραφεί ως η πολιτική δύναμη που προσπαθεί συστηματικά και οργανωμένα να γκρεμίσει τόσο τις μνημονιακές κυβερνήσεις όσο και κάθε μνημονιακή πολιτική. Η κρίση δεν είναι μόνο κρίση μιας κυβέρνησης, μιας πολιτικής, είναι κρίση ενός συστήματος, που προσπαθεί να βαφτίσει τη δική του διάσωση «εθνική σωτηρία».
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, λύση υπάρχει, και είναι Αριστερά.
