ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
3η (ΕΚΤΑΚΤΗ) ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ – ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2011
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Ο τόπος μας, η κοινωνία, ο Λαός, ζούμε σε μια περίοδο πολύ δύσκολη μα και σε μια περίοδο που αποτελεί πρόκληση για κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια.
Το διεθνές και το εγχώριο κεφάλαιο, συστηματικά οδήγησαν τους Λαούς του κόσμου και ειδικότερα της χώρας μας, σε πραγματική εξαθλίωση. Οι κόποι και οι θυσίες που πλήρωσαν με αίμα οι μεταπολεμικές γενιές, η ξενιτιά, η στέρηση, ο ιδρώτας και το αίμα του απλού κόσμου, του Λαού, μοιάζουν να πήγαν χαμένα μιας και οι ήττες έρχονται η μία μετά την άλλη. Εργασιακά δικαιώματα, κοινωνική στήριξη, υγειονομική περίθαλψη, παιδεία, ερασιτεχνική πολιτιστική δημιουργία και αθλητισμός, όλα χτυπήθηκαν εξοντωτικά μέσα από ένα καταστροφικό σχέδιο της παγκόσμιας καπιταλιστικής άρχουσας τάξης. Μαζί με αυτά, συνεχίζεται η οικοκτονία μέσα από την υπερεκμετάλλευση και την εισπρακτική νοοτροπία που καταστρέφει περιβάλλον και ελεύθερους χώρους. Όλα γίνονται θυσία στο βωμό του μεγαλύτερου κέρδους για τους πολύ λίγους.
Από άκρη σε άκρη της γης όμως, οι Λαοί εξεγείρονται αγωνιζόμενοι για μια καλύτερη ζωή, για ένα δικαιότερο κόσμο. Στη βόρεια Αφρική, την Αμερική και την Ευρώπη, οι Λαοί ξεσηκώνονται ενάντια στους δυνάστες τους, ενάντια στον καπιταλισμό.
Η περίοδος αυτή απαιτεί ενότητα στη δράση, όλων: πολιτών, συλλογικοτήτων, οργανώσεων και κομμάτων της Αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας. Μόνο η ενιαία δράση μπορεί να σπάσει τα τείχη του πλούτου και των υπηρετών του. Σε αυτό το κάλεσμα δεν περισσεύει κανένας. ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Κ.Κ.Ε., ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εξωκοινοβουλευτικά κόμματα και οργανώσεις, τοπικά σχήματα, ανένταχτοι αγωνιστές της ζωής και της πολιτικής, όλοι αυτοί δηλαδή που παλεύουν ενάντια στους εκμεταλλευτές μας, αυτοί που πάλεψαν και παλεύουν ενάντια σε μνημόνια και συμβάσεις δουλείας, δεν πρέπει να λείψουν από αυτό το παλλαϊκό κάλεσμα.
Αυτός που καλεί, είναι ο Λαός και εμείς πρέπει να ανταποκριθούμε ΑΜΕΣΑ γιατί άμεση είναι και η ανάγκη.
Παράλληλα, πρέπει να απομονωθούν όσοι ακόμα υπηρετούν τα κόμματα εξουσίας άμεσα ή έμμεσα με κάθε είδους πολιτικές διευκολύνσεις. Ακόμα και τα απλά μέλη των κομμάτων εξουσίας, έχουν πλέον μεγάλη ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Επιπλέον, ο κόσμος δεν πρέπει να εξαπατηθεί ούτε από όσους αντιπολιτεύονται στα λόγια αλλά στην πράξη δεν κάνουν τίποτα, ούτε και από τις διάφορες «διασπάσεις» που προσπαθούν να θολώσουν τα νερά. Πάντα σε περιόδους κρίσης του πολιτικού Συστήματος, αυτό δημιουργεί «σωσίβια» που κρατάνε μέρος των διαρροών για να τους φέρουν πίσω μετά. Αυτό έκανε π.χ. ο Αρσένης ιδρύοντας στα 1986 το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, για να επανέλθει το ’89 όταν το ΠΑΣΟΚ είχε ανάγκη. Το ίδιο έκανε και ο Σαμαράς το ’93 ιδρύοντας την Πολιτική Άνοιξη, για να επιστρέψει και να στηρίξει τη ΝΔ όταν αυτή το είχε ανάγκη το 2004. Έτσι και τώρα, το ΠΑΣΟΚ φυλλορροεί και κάποιοι προσπαθούν να ξεφύγουν από την οργή του κόσμου φτιάχνοντας «πρωτοβουλίες» και σχήματα που θα συγκρατήσουν τον κόσμο για να τον επιστρέψουν στο «μαντρί» όταν περάσει η «μπόρα». Το ίδιο κάνουν και οι μεγαλοσυνδικαλιστές τους. Προσποιούνται οτι αντιστέκονται, προκειμένου να συγκρατήσουν τους εργαζόμενους. Δεν μας ξεγελάνε όμως. Τους έχουμε ζήσει καλά εδώ και δεκαετίες.
Ειδικά τώρα, που οι μάσκες της εξουσίας έπεσαν και «σοσιαλιστές», φιλελεύθεροι και ακροδεξιοί, συνεργάστηκαν προκειμένου οι τραπεζίτες, χωρίς πρόγραμμα, πολιτική δέσμευση και έγκριση από το Λαό να «σώσουν τη χώρα». Από ποιους; Αν ξέρουν το πως θα ξεφύγουμε από την κρίση, γιατί μας οδήγησαν σε αυτήν με τις πολιτικές τους; Και με τι διλλήματα; Το δίλλημα δεν είναι ευρώ ή δραχμή! Το ερώτημα είναι αν θα κυβερνά ο Λαός ή οι τραπεζίτες! Στο ερώτημα αυτό, η δική μας απάντηση είναι: ο ΛΑΟΣ!
Ο Λαός, ο κόσμος που ξεσηκώνεται στις γειτονιές, στις πλατείες, στους εργασιακούς χώρους, χρειάζεται στήριξη από τα πολιτικά σχήματα που καλούνται να παίξουν καταλυτικό ρόλο. Για να αλλάξει όμως το σκηνικό, για να καλυτερέψουν οι ζωές μας, δεν αρκεί ο ξεσηκωμός, δε φτάνουν οι συγκεντρώσεις. Απαίτηση της εποχής είναι το προχώρημα σε διαδικασίες ανατροπής του συστήματος που ευθύνεται για την κατάρρευση: του καπιταλισμού. Δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν το βλέπουμε. Ο καπιταλισμός ευθύνεται για την εξαθλίωση και το μόνο σύστημα που μπορεί να τον αντικαταστήσει είναι ο Σοσιαλισμός !
Είναι ώρα να αγωνιστούμε για:
 Ανεξάρτητη οικονομική πολιτική με κοινωνικό έλεγχο.
 ΔΕΚΟ κοινωνική ιδιοκτησία, στην υπηρεσία των πολιτών. Καμία υπηρεσία που καλύπτει τις ανάγκες του Λαού, δεν αποτελεί «ζημία».
 Κατάργηση προνομίων, ασυλίας, ευνοϊκών ρυθμίσεων για μεγαλοοφειλέτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, ΠΑΕ, Εκκλησία, εφοπλιστές.
 Σκληρή φορολογία, όχι για τους πολίτες αλλά για το κεφάλαιο. Δεν φοβόμαστε καμία «αποχώρηση επενδυτών». Τα κενά στην αγορά θα καλυφθούν έτσι κι αλλιώς από άλλον καπιταλιστή.
 Αναδιάρθρωση, στελέχωση και ενίσχυση του Δημόσιου Τομέα. Στήριξη Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού.
 Αποκομματικοποίηση του Δημοσίου και εξυγίανση με όρους κοινωνίας και όχι εξουσίας.
 ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, σεβασμό στον ΑΝΘΡΩΠΟ και το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, συμμετοχή όλων των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων.