ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΒΙΑΙΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ’30 ΣΤΟ ‘50

Την προηγούμενη περίοδο των αγώνων, διεκδικήσεων και συγκρούσεων, πολλοί φίλοι από την Αριστερά, τη χαρακτήριζαν παρόμοια με εκείνη του ’30.
Η εργατική τάξη σε όλο τον κόσμο, αγωνιζόταν να κερδίσει το μερίδιο του πλούτου που δικαιούνταν, ειδικά μετά το ντόμινο που προκάλεσε η διεθνής κρίση του ’29 – ’30. Στην Ευρώπη, το εργατικό κίνημα μέσα από μαζικές απεργίες αλλά ακόμα και μέσα από την ένοπλη πάλη, διεκδίκησε καλύτερη ζωή και πιο δίκαιη κοινωνία. Χρειάστηκε να γίνει ένας παγκόσμιος πόλεμος και μερικοί εμφύλιοι, για να μπορέσει το διεθνές κεφάλαιο να καθυποτάξει τους Λαούς του κόσμου. Μετά την ήττα, ήρθε η δεκαετία του ’50, όπου η ανάπτυξη στηρίχθηκε στην υπερεκμετάλλευση της ηττημένης εργατικής τάξης. Εδώ συνίστανται και οι ομοιότητες της δεκαετίας του ’50 με την κατάσταση που ζούμε σήμερα. Η εργατική τάξη αγωνίζεται και διεκδικεί. Όμως η ήττα στα σημεία ή με πτώση, έστω και προσωρινή, είναι σαφής.
Στην Ελλάδα, οι ομοιότητες είναι πιο ξεκάθαρες: Επανέρχονται τα συσσίτια στα σχολεία. Οι Οργανισμοί τίθενται σε εποπτεία. Η παροχή υπηρεσιών είναι έργο των ιδιωτών. Το κράτος δεν «οικοδομεί» - απλά εισπράττει. Τα Σώματα Ασφαλείας και οι Ένοπλες Δυνάμεις απολαμβάνουν «ασυλία» μέτρων, ενώ οι υπόλοιποι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι πλήρως απαξιωμένοι και χαμηλόμισθοι. Νοσοκομεία, Σχολεία και παιδικοί σταθμοί, αποστελεχώνονται και μετατρέπονται σε εταιρείες εισπρακτικού χαρακτήρα. Επανήλθε η χρέωση για έκδοση πιστοποιητικών, όπως τότε τα χαρτόσημα. Τα παραδείγματα και οι ομοιότητες, πληθαίνουν διαρκώς.
Η βίαιη και ταχεία αυτή μετάβαση, οργανώνεται από την ιθαγενή και διεθνή τάξη των εκμεταλλευτών μας και ως μόνη αντιμετώπιση, πρέπει να έχει από μέρους μας μια ίδια ταχεία μετάβαση: από το ’50 στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Ανατροπή δηλαδή αυτών που απέτυχαν να δώσουν στο Λαό αυτά που δικαιούται, δηλαδή τα οφέλη της ανάπτυξης και το μερίδιο του πλούτου. Ανατροπή με κάθε μέσο για τον κοινό και δίκαιο σκοπό.
Τάσος Πανταζίδης. Γραμματέας Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας.
Φλεβάρης 2012.