Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008
Συλλαλητήριο στην είσοδο του Αγίου όρους
Συλλαλητήριο στην είσοδο του Αγίου όρους
Κεντρικός ομιλητής: Αλέκος Αλαβάνος
Συγκέντρωση Τοπικών Επιτροπών - Παρεμβάσεις Βουλευτών
Στις 05/10/2008 12:00
Στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής, την είσοδο του Αγίου Όρους
Για μετακίνηση από Θεσσαλονίκη τηλεφωνήστε στα:
2310-223147
2310-230816
2310-276414
ή στείλτε mail στο syrizathessaloniki@gmail.com
Τοπική Αυτοδιοίκηση & Περιβάλλον - ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΚΕ ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΙ ΤΗ ΝΔ
Τον φετινό Μάρτιο, κατά τη διάρκεια της πολυήμερης κινητοποίησης των εργαζόμενων στους ΟΤΑ, ο απεργοσπαστικός μηχανισμός του Δήμου Αθηναίων, χρησιμοποίησε τον Ελαιώνα ως χωματερή. Το παράδειγμα του κου Κακλαμάνη της ΝΔ, ακολούθησε τον Σεπτέμβρη ο κος Μπενετάτος του ΚΚΕ. Στο Δήμο της Νίκαιας, κατά τη διάρκεια κινητοποίησης εργαζομένων, χρησιμοποιήθηκε ως χωματερή ο χώρος του πρώην νεκροταφείου της Νεάπολης. Τόσο ο Ελαιώνας, όσο και το πρώην νεκροταφείο της Νεάπολης προορίζονται για χώροι πρασίνου. Όμως η διοίκηση του Δήμου Αθήνας, όπως και αυτή του Δήμου Νίκαιας, αντιμετωπίζουν διαφορετικά το ζήτημα. Στον Ελαιώνα χτίζεται το τερατούργημα της ΠΑΕ ΠΑΟ και στη Νεάπολη ο Δήμος επιθυμεί την ανέγερση σχολείου. Παράλληλα βέβαια με το «απαραίτητο» τσιμέντο, ενισχύουν την υποβάθμιση και με την απόθεση τόνων σκουπιδιών. Ταλαίπωρη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
ΑΠΟ 52 ΠΟΛΕΙΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ
Λονδίνο, Άγκυρα, Μόσχα, Μάντσεστερ, Μονπελιέ, Σούντσβαλ, Μπούρσα, Όσλο, Μέμφις, Άαχεν, Σύδνεϋ, Νέα Υόρκη, Μπραζίλια, Μάινζ, Μπρισμπέιν, Κάιρο, Τορόντο, Μανίλα, Κωνσταντινούπολη, Βανκούβερ, είναι μερικές από τις 52 πόλεις του κόσμου, από τις οποίες οι χρήστες του internet επισκέφθηκαν την ξενόγλωσση ιστοσελίδα μας. Οι ενδιαφερόμενοι για τον οικοσοσιαλισμό, ήταν από τις πιο κάτω χώρες: Βρετανία, Τουρκία, ΗΠΑ, Ρωσία, Ισπανία, Γαλλία, Σουηδία, Νορβηγία, Γερμανία, Αυστραλία, Δανία, Βραζιλία, Καναδάς, Μεξικό, Αίγυπτος, Ελβετία, Νέα Ζηλανδία, Χιλή, Φιλιππίνες, Πουέρτο Ρίκο, Ουκρανία, Πορτογαλία και φυσικά Ελλάδα. Τα σχόλια από τους ξένους συντρόφους ήταν κολακευτικά αλλά και με πολλές παραινέσεις και χρήσιμες συμβουλές, ενώ το μεγαλύτερο ενδιαφέρον τους επικεντρώθηκε στο ιστορικό της οργάνωσής μας. Επίσης, εκατοντάδες επισκέψεις δέχθηκε και το blog μας ενώ η ελληνική ιστοσελίδα μας, έχει ξεπεράσει ήδη τις 1500 επισκέψεις.
Από την πρώτη Οκτώβρη, οι φίλοι της Οργάνωσής μας, μπορούν να συνδεθούν με το ιστολόγιό μας και από το www.syriza.gr όπου στο πεδίο «ταυτότητα» και στο πεδίο «σύνδεσμοι» (links) υπάρχουν ως συνιστώσα οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας».
Η Εκτελεστική Επιτροπή, σας ευχαριστεί όλους για το ενδιαφέρον.
Διάσημοι για τα ζώα
Από τη συλλογή του Βασίλη Καφαταρίδη
Δεν είναι ο άνθρωπος εκπληκτικό ζώο;....Σκοτώνει άγρια ζώα - πουλιά, καγκουρό, ελάφια, ένα σωρό άγριες γάτες, ποντίκια, αλεπούδες και ντίνγκος - με τα εκατομμύρια για να προστατέψει τα κτηνοτροφικά ζώα και τις τροφές τους. Μετά σκοτώνει τα κτηνοτροφικά ζώα με τα εκατομμύρια και τα τρώει. Αυτό με τη σειρά του σκοτώνει τον άνθρωπο με τα εκατομμύρια, διότι τρώγοντας όλα αυτά τα ζώα οδηγείται σε εκφυλιστικές και θανατηφόρες αρρώστιες όπως τα καρδιακά νοσήματα, τα νοσήματα των νεφρών και τον καρκίνο. Οπότε τότε ο άνθρωπος βασανίζει και σκοτώνει εκατομμύρια ακόμα ζώα για να ψάξει να βρει γιατρειά για αυτές τις αρρώστιες. Αλλού, εκατομμύριο άλλοι άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα και υποσιτισμό γιατί το φαγητό που θα μπορούσαν να φάνε χρησιμοποιείται για να παχύνει τα κτηνοτροφικά ζώα. Εντωμεταξύ, κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν από θλιμμένο γέλιο για την παραλογία του ανθρώπου, που σκοτώνει τόσο εύκολα και τόσο βίαια, και μία φορά τον χρόνο, στέλνει κάρτες που προσεύχονται για "Ειρήνη πάνω στην γη".
Ντάβιντ Κόατες "Η βιομηχανική φάρμα του γερο Μακντόναλν"
Πλούταρχος: Πως μπορείτε να σκοτώνετε και να τρώτε ένα ήμερο, ανυπεράσπιστο ζώο, που πριν από λίγο έβλεπε, περπατούσε, ζούσε; Αφού είστε χορτάτοι, ποια μανία σας σπρώχνει να σκοτώνετε; Αν πιστεύετε ότι η φύση σας έπλασε να τρώτε τα άλλα ζώα, τότε σκοτώστε εσείς οι ίδιοι τα θυματά σας. Πνίξτε τα με τα δόντια σας! Όμως ανατριχιάζετε με όλα αυτά… Γι αυτό βάζετε άλλους να διαπράξουν τα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα…!
Το τέρας της δημιουργίας έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα ζώα για τη διασκέδασή του. Και πώς τα χρησιμοποιεί; Αποκεφαλίζοντας για στοίχημα πάπιες, χήνες και πετεινούς. Κυνηγώντας και πιάνοντας τα γελάδια με το λάσο για να τα "εξημερώσει", και σέρνοντάς τα ολόγυρα μέχρι να πεθάνουν. Φράζοντας τη μύτη με βαμβάκι και πασαλείβοντας με βαζελίνη τα μάτια των ταύρων πριν από τη θανάσιμη πάλη τους στην αρένα. Γκρεμίζοντας, στην Ισπανία, σε συγκεκριμένες γιορτές αγίων και με παρούσες τις εκκλησιαστικές αρχές ζωντανές κατσίκες και τα μικρά τους από το καμπαναριό.
Αλλά και στο μέλλον θα δικαιούται ο άνθρωπος να τυραννάει τα "υπόλοιπα πλάσματα της δημιουργίας" με αδιανόητα βάναυσες μεθόδους. Τα πειράματα σε ζώα είναι σύμφωνα με ορισμένους ειδήμονες άχρηστα για την ιατρική επιστήμη - και αυτό να μην ίσχυε, θα ήμουν σε κάθε περίπτωση αντίθετος. Αδιαμφισβήτητη, όμως, θεωρείται η αξία τους για την οικονομία. Για το Βατικανό, το οποίο σχετίζεται με εταιρείες φαρμάκων, το ειδεχθέστερο τούτο βασανιστήριο του κόσμου, αυτή η αδιάκοπη και μέχρι θανάτου αγριότητα, θεωρείται πράξη "ηθικά αποδεκτή".
Ακόμη και η αγιότης του ο Ιωάννης Παύλος Β' υποστήριξε στις 23 Οκτωβρίου 1982 πως τα ζώα "προφανώς μπορούν να είναι αντικείμενο (!) πειραμάτων", μια πρακτική που ο ινδουιστής Γκάντι είχε χαρακτηρίσει το "πιο σκοτεινό από όλα τα εγκλήματα". (Το έγκλημα αυτό μόνο το 1989 στη Γερμανία στοίχισε τη ζωή σε 2.640.000 ζώα, σύμφωνα με τους επίσημους και σαφώς μετριοπαθείς κυβερνητικούς υπολογισμούς).
Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι ελάχιστοι λειτουργοί του Κυρίου που στιγματίζουν την εκκλησία για "προδοσία των ζώων", αλλά ταυτόχρονα προσπαθούν να δικαιολογήσουν και να ξεπλύνουν τον χριστιανισμό ή τουλάχιστον - όπως ο αξιόλογος οξφορδιανός θεολόγος Αντριου Λίνζι- το "πνεύμα του Ευαγγελίου", κάτι απολύτως αβάσιμο. Σε κανένα σημείο δεν δίδαξε ο Ιησούς την προστασία των ζώων - αντιθέτως σκότωσε δύο χιλιάδες. Σήμερα πολλοί προσπαθούν να διασώσουν την Παλαιά Διαθήκη. Αγνοώντας τις δεκάδες οργισμένες εντολές εξόντωσης, υπογραμμίζουν την υποτιθέμενη έγνοια της "γραφής" για τη ζωή, την αρχέγονη δημιουργική της γνώση, την κοινή δημιουργία ανθρώπου και ζώου κ.ο.κ. - τίποτε άλλο από αοριστίες που γρήγορα εκφυλίζονται σε αντιφατικά ψελλίσματα ή σε λόγια σαφώς υποκριτικά. Γιατί από τη Βίβλο προκύπτει καθαρά το ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα.
Είναι όμως άτοπο να αγνοεί κανείς ότι οι ρίζες του κακού βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη και στον χριστιανισμό και να ρίχνει την ευθύνη στο αποχριστιανοποιημένο οικονομικό σύστημα της νεωτερικότητας. Γιατί, όπως η θανάτωση των Εβραίων από τον Χίτλερ υπήρξε η ολέθρια συνέπεια της σχεδόν δισχιλιετούς αιματηρής καταδίωξής τους από τις εκκλησίες, έτσι και η υπεράνω πάσης περιγραφής σύγχρονη καταδίκη του ζώου δεν είναι τίποτε άλλα από την τεχνικά εξελιγμένη και τελειοποιημένη εκδοχή μιας αδιάκοπης γενοκτονίας που χαρακτηρίζει όλες τις χριστιανικές περιόδους, το αποτέλεσμα σε τελική ανάλυση εκείνης της αρχικής εντολής "Υποτάξτε τα ζώα", η μαζικότερη καταδίκη σε ανδραποδισμό και θάνατο.
Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια η χριστιανοσύνη καυχιέται ότι κατήργησε τη θυσία του ζώου. Αυτό είναι σωστό. Θυσίασε, ωστόσο, περισσότερα ζώα από κάθε άλλη θρησκεία - όχι πια στο όνομα του Θεού, αλλά στο όνομα της κοιλιάς της.
Καρλχάιντς Ντέσνερ (από το άρθρο του στη ''Zeit '')
Ο κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Isaac Bashevis Singer έγραψε στη μεγάλης επιτυχίας νουβέλα του “Enemies, A Love Story”: “Όσο συχνά ο Χέρμαν ήταν μάρτυρας της σφαγής ζώων και ψαριών, πάντα είχε την ίδια σκέψη: Στη συμπεριφορά τους προς τα πλάσματα, όλοι οι άνθρωποι ήταν Ναζί. Η υπεροψία με την οποία ο άνθρωπος μπορούσε να συμπεριφέρεται στα άλλα είδη όπως τον ευχαριστεί, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα των πιο ακραίων ρατσιστικών θεωριών. Την αρχή του δικαίου του ισχυρού.”
Γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα
Μ. Λουντέμης
Πλούταρχος: Αναρωτιέστε γιατί ο Πυθαγόρας δεν έτρωγε κρέας; Εγώ προσωπικά αναρωτιέμαι για ποιο λόγο και με τι καρδιά, ο πρώτος άνθρωπος πλησίασε το στόμα του στο πηγμένο αίμα και τα χείλια του σε ένα νεκρό πλάσμα. Πως έβαλε στο τραπέζι του πτώματα ζώων και ονόμασε φαγητό και τροφή τα πλάσματα που λίγο πριν μούγκριζαν και βέλαζαν, κινούνταν γεμάτα ζωή. Πως δέχτηκε την θέα της σφαγής, τον κομμένο λαιμό, το γδαρμένο δέρμα, τις σπασμένες αρθρώσεις. Σκεφτείτε την άσχημη μυρωδιά... Πως έγινε να μην ανατριχιάσει όταν ήρθε σε επαφή με τα κομμάτια άλλων όντων και ρούφηξε το ζουμί και τον ορό από τις πληγές τους...! Ο άνθρωπος δεν τρέφεται με λιοντάρια και λύκους για να επιζήσει..., αντίθετα, σκοτώνει πλάσματα ακίνδυνα, εξημερωμένα, που δεν έχουν κεντριά και μυτερά δόντια. Για ένα κομμάτι κρέας, ο άνθρωπος τους αφαιρεί τον ήλιο, το φως, την διάρκεια της ζωής που δικαιούνται όταν γεννιούνται.
Αν πιστεύετε πως η φύση σας προορίζει για τέτοιου είδους διατροφή, γιατί δεν σκοτώνετε μόνοι σας αυτό που θέλετε να φάτε; Αλλά κάντε το με τις δικές σας δυνάμεις, χωρίς ρόπαλο, χωρίς σφυριά ή άλλα όπλα.
Ο άνθρωπος ακόμα διανύει την προϊστορία του
Κάρλ Μάρξ
Το Άουσβιτς ξεκινά κάθε φορά που κάποιος κοιτά ένα σφαγείο και σκέφτεται: είναι απλά ζώα
Θεοντόρ Αντόρνο
Φίλοι μου, αποφεύγετε να γεμίζετε το σώμα σας με βρώμικες τροφές. Υπάρχουν εκτάσεις σιταριού, τόσα πολλά μήλα που τσακίζουν τα κλαδιά των δέντρων, σταφύλια που γεμίζουν τους αμπελώνες, γευστικά χόρτα και λαχανικά για μαγείρεμα. Υπάρχει το γάλα και το μέλι με το άρωμα του θυμαριού. Η γη προσφέρει μια μεγάλη ποσότητα πλούτου, καθαρά στοιχεία που δεν προξενούν το χύσιμο του αίματος, ούτε τον θάνατο. Μόνο τα ζώα ικανοποιούν την πείνα τους με το κρέας, και όχι όλα: πράγματι τα άλογα, τα βόδια και τα πρόβατα βρίσκουν τροφή στη γη.
Πυθαγόρας
Βάλε ένα μωρό σε μια κούνια με ένα μήλο και ένα κουνέλι. Αν φάει το κουνέλι και παίξει με το μήλο, θα σου πάρω καινούργιο αυτοκίνητο
Harvey Diamond
Είναι ωραία να τρως ένα γεύμα και να μην πρέπει να ανησυχείς για το από τι μπορεί να πέθανε το φαγητό σου. Αυτό κάνει ένα γεύμα χαράς!
Δρ. Χάρβεϊ Κέλλογκ
Η εσκεμμένη ασπλαχνία εναντίον των ανυπεράσπιστων και όμορφων μικρών αδελφών μας αποτελεί σίγουρα ένα από τα πλέον κακεντρεχή και απεχθή εγκλήματα για τα οποία ο άνθρωπος είναι ένοχος
Ουίλιαμ Ραλφ Ίνγκε
Είμαστε όλοι πλάσματα του Θεού. Οποιοδήποτε σώμα κι αν έχουμε, οποιοδήποτε ένδυμα κι αν φοράμε. Ο Θεός είναι ο Υπέρτατος Πατέρας μας. Ο Πατέρας μπορεί να έχει πολλά παιδιά, αλλά όταν ένα από τα παιδιά του πει, "ο αδελφός μου δεν είναι πολύ έξυπνος, άσε με να τον σκοτώσω..."Νομίζετε πως ο πατέρας θα συμφωνήσει; Με τον ίδιο τρόπο, αφού ο Θεός είναι ο υπέρτατος Πατέρας μας, πως να μας επιτρέψει να σκοτώσουμε τα ζώα, που είναι επίσης παιδιά Του;
Σρίλα Πραμπουπάντα
Πνευματικός δάσκαλος κίνησης Κρίσνα
Ο σκοπός της φύσης δεν είναι η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους, αλλά η διασφάλιση της βιοποικιλότητας των ειδών
Θεόφραστος
Τα ζώα του κόσμου υπάρχουν για τους δικούς τους λόγους. Δεν φτιάχτηκαν για τους ανθρώπους, όπως οι μαύροι άνθρωποι δεν φτιάχτηκαν για τους λευκούς ή οι γυναίκες για τους άνδρες
Alice Walker
Όταν εμείς οι ίδιοι γινόμαστε οι ζωντανοί τάφοι δολοφονημένων ζώων, πως περιμένουμε ιδανικές συνθήκες στη γη;
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω
Όλα τα ζώα τρέμουν τη βία. Όλα φοβούνται το θάνατο, όλα αγαπούν τη ζωή. Δες τον εαυτό σου στους άλλους. Τότε ποιον μπορείς να βλάψεις; Τι κακό μπορείς να κάνεις;
Βούδας
Ξέρω στην ψυχή μου, το να τρως ένα πλάσμα που το έχουν αναθρέψει για να φαγωθεί, και που ποτέ δεν έχει την ευκαιρία να είναι ένα πραγματικό ων, είναι μη υγι8ειηνό. Είναι σαν… τρως μόνο μιζέρια. Τρως μια πικρή ζωή.
Άλις Ουόλκερ
Θα έρθει η εποχή που οι άνθρωποι, όπως και εγώ, θα κοιτάζουν τη δολοφονία των ζώων, όπως τώρα κοιτάνε τη δολοφονία των ανθρώπων.
Λεονάρντο Ντα Βίντσι
Σρίλα Πραμπουπάντα: Η Μάνου-Σαμχίιτα θεσπίζει την αρχή πως μια ζωή κοστίζει μια ζωή, πράγμα που παρατηρείται σε όλον τον κόσμο. Έτσι, υπάρχουν νόμοι που ορίζουν πως αμαρταίνει όποιος σκοτώνει έστω και ένα μυρμήγκι: επειδή εμείς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε, δεν έχουμε το δικαίωμα να αφαιρέσουμε τη ζωή μιας ζωντανής οντότητας. Οι ανθρώπινοι νόμοι κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στο σκότωμα των ανθρώπων και σε κείνο των ζώων, γι' αυτό δεν είναι σωστοί. Σύμφωνα με τον θεϊκό νόμο, όποιος σκοτώνει ένα ζώο διαπράττει τόσο σοβαρή αμαρτία όσο αυτός που σκοτώνει έναν άνθρωπο. Αλλά οι άνθρωποι ακολουθούν τους νόμους που τους διευκολύνουν. Μια από την Δέκα Εντολές είναι: "Ου φονεύσεις". Αυτός ο νόμος είναι τέλειος, αλλά ο άνθρωπος τoν ερμηνεύει με λανθασμένο τρόπο, όταν σκέφτεται, "δεν θα σκοτώσω άνθρωπο, αλλά θα σκοτώσω τα ζώα." Μ' αυτόν τον τρόπο περιπλανιέται ο κόσμος και προκαλεί πόνο στον εαυτό του και στους άλλους.
Έως ότου συνειδητοποιήσουμε τη βαθιά συγγένειά μας με τα υπόλοιπα θνητά όντα που μοιράζονται μαζί μας τον ήλιο και τη σκιά της ζωής πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, δεν υπάρχει ελπίδα για κανένα είδος, δεν υπάρχει ελπίδα για το περιβάλλον, δεν υπάρχει ελπίδα για μας
Jon Wynne Tyson
Όσο ο άνθρωπος θα συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας κατώτερων ζώντων όντων, δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία και ειρήνη. Γιατί όσο οι άνθρωποι θα κατασφάζουν ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπέρνει το σπόρο του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαρά και αγάπη.
Πυθαγόρας
Θα συμπληρώσω: Όσο ο άνθρωπος θα συνεχίζει να τρέφεται με κρέας, ψάρια, αυγά και γαλακτοκομικά δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία και ειρήνη, θα καταστρέφει φύση, περιβάλλον, ζώα.
Στο μυαλό μου η ζωή ενός προβάτου δεν είναι λιγότερη πολύτιμη από αυτή ενός ανθρώπου
Μαχάτμα Γκάντι
Ο Πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο, με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα
Μαχάτμα Γκάντι
Ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως πολιτικό ζώο
Αριστοτέλης
Λίγοι είναι αυτοί που βλέπουν με τα μάτια τους και νιώθουν με τη δική τους καρδιά
Αλμπερτ Αϊνστάιν
Μην κάνεις ποτέ στους άλλους αυτό που δεν θα θέλεις να κάνουν οι άλλοι σε σένα
Σωκράτης, Κομφούκιος
Ζώα τα οποία έχουμε κάνει σκλάβους, δεν θέλουμε να τα βλέπουμε ως ίσιους
Κάρολος Δαρβίνος
Εάν από κάποιο θαύμα η γη επιβιώσει από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα και αρχίσουμε από την αρχή, μόνο η δικαιοσύνη προς κάθε ον θα σώσει την ανθρωπότητα
Alice Walker
Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως παρ' όλα αυτά, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα.
Mark Twain, What Is Man, 1906
Αν π.χ. τα σφαγεία είχαν τζάμια αντί τοίχους, όλοι θα ήταν χορτοφάγοι
Πόλ Μακ Κάρτνεϊ
Μόλις δείπνησες και όσο προσεκτικά και αν είναι κρυμμένο το σφαγείο στην χαριτωμένη απόσταση μιλίων, υπάρχει συνενοχή (είσαι συνένοχος)
Ραλφ Γουάλντο Έμερσον
Τώρα μπορώ να σας κοιτάζω ήρεμος’ δε σας τρώω πια.
Franz Kafka
Δεν έγινα χορτοφάγος για την υγεία μου, αλλά για την υγεία των κοτόπουλων.
Isaac Bashevis Singer
Είμαι υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, όπως και των δικαιωμάτων των ανθρώπων…αυτός είναι ο δρόμος του ολοκληρωμένου ανθρώπου
Αβραάμ Λίνκολν
Όποιος σκοτώσει μια αγελάδα, αμαρτάνει σα να έχει σκοτώσει έναν άνθρωπο
Ησαΐα (66.3)
Τίποτε δεν μας σοκάρει περισσότερο από τον κανιβαλισμό. Ωστόσο το ίδιο αίσθημα προκαλούμε εμείς στους Βουδιστές και στους χορτοφάγους, καθώς τρώμε μωρά… απλά όχι δικά μας.
Robert Louis Stevenson
Μέχρι να αγαπήσει ένα ζώο, ένα κομμάτι της ψυχής ενός ανθρώπου παραμένει κοιμισμένο.
Ανατόλ Φρανς
Η μη βία οδηγεί στην υψηλότερη ηθική που είναι ο σκοπός ολόκληρης της εξέλιξης. Μέχρι να σταματήσουμε να βλάπτουμε τα υπόλοιπα πλάσματα, είμαστε όλοι άγριοι.
Θωμάς Έντισον, 1847 - 1931
To να γίνεις χορτοφάγος είναι να εισέρχεσαι στο ποτάμι που οδηγεί στη νιρβάνα
Βούδας
Είμαι απόλυτα σίγουρος πως η ανθρώπινη φυλή, που αναπτύσσεται σταδιακά, θα σταματήσει σε κάποιο σημείο να τρέφεται με κρέας
Thoreau
Το μεγαλείο ενός έθνους και η πρόοδος στις ηθικές αξίες κρίνεται από τον τρόπο που φέρεται στα ζώα
Μαχάτμα Γκάντι
Συμπεριφερόμαστε όπως οι λύκοι, όπως οι τίγρεις... κι ακόμη χειρότερα, γιατί η φύση κανόνισε για τα ζώα να τρέφονται με αυτόν τον τρόπο, μα εμείς που με την χάρη Του, έχουμε την ικανότητα του λόγου και την αίσθηση της δικαιοσύνης, γίναμε χειρότεροι από άγρια θηρία
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Για να προσβάλλουμε κάποιον τον αποκαλούμε κτήνος. Για την εσκεμμένη ασπλαχνία και βίαιη φύση η μεγαλύτερη προσβολή είναι άνθρωπος
Ισαάκ Ασίμωφ
Η χορτοφαγία είναι πάρα πολύ καλή, αλλά έχει ένα πρόβλημα: δεν μπορείς να αρρωστήσεις και να πεθάνεις
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω
Τα ζώα είναι φίλοι μου…. και δεν τρώω τους φίλους μου
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω
Πως μπορεί κάποιος που τρώει τη σάρκα άλλων για να φουσκώσει τη δική του σάρκα να δείξει συμπόνια;
Τιρουβαλλουβάρ, Tirukkural : 251
Να μην φας κρέας με τη ζωή μέσα του, με το αίμα του... , γιατί θα ζητήσω το αίμα της δικής σου ζωής
Γένεση ( 9.4)
Το χειρότερο αμάρτημα απέναντι στα άλλα πλάσματα γύρο μας δεν είναι το μίσος, αλλά η αδιαφορία προς αυτά. Αυτή είναι η ουσία της απανθρωπιάς
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω
Τίποτε δεν θα ευεργετήσει την ανθρώπινη υγεία και θα αυξήσει τις ευκαιρίες επιβίωσης της ζωής στη Γη περισσότερο, όσο η εξέλιξη σε ένα χορτοφαγικό διαιτολόγιο
Αλμπερτ Αϊνστάιν
Η αγάπη για όλα τα πλάσματα είναι η πιο ευγενική πτυχή της ανθρώπινης ψυχής
Κάρολος Δαρβίνος
Αυτός που δεν σέβεται τη ζωή, δεν αξίζει να ζει
Λεονάρντο ντα Βίντσι
Λέει ο Κύριος: «Προσφέρατε σε θυσία τόσα πρόβατα και βοοειδή, μα δεν Μου δίνει ευχαρίστηση το αίμα των δαμαλιών, των προβάτων και των κατσικιών. Όταν εσείς σηκώνετε τα χέρια, Εγώ παίρνω τα μάτια από πάνω σας και όταν προσεύχεστε δεν σας ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα»
Ησαΐας (1.5)
Η κρεατοφαγία είναι απλά ανήθικη, επειδή συνεπάγεται μια πράξη, που αντιτίθεται στα συναισθήματα της ηθικής, την πράξη του σκοτώματος. Όταν ένας σκοτώνει, εξοντώνει μέσα του τις υψηλότερες πνευματικές ικανότητες - την αγάπη και την συμπάθεια για τις άλλες ζωντανές οντότητες και όταν καταπατά τα συναισθήματά του, γίνεται σκληρός
Λέων Τολστόι
Σκέψου τη μεγαλειώδη δύναμη που είναι συγκεντρωμένη σε ένα βελανίδι! Το θάβεις στη γη και αυτό μεγαλώνει ραγδαία, για να γίνει μια βελανιδιά! Θάψε ένα πρόβατο και δεν συμβαίνει τίποτα άλλο παρά σήψη
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω
Η ειρήνη δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω της βίας, μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την κατανόηση
Αλμπερτ Αϊνστάιν
Σημασία δεν έχει αν τα ζώα έχουν λογική ή αν μιλάνε, αλλά εάν υποφέρουν
Τζέρεμι Μπένθαμ
Τα ζώα μοιράζονται με εμάς το προνόμιο να έχουν ψυχή
Πυθαγόρας
Τα ζώα διαθέτουν το χάρισμα της επικοινωνίας και το χρησιμοποιούν…αλλά εμείς φαίνεται να το αγνοούμε
Αλις Ουόκερ
Τις Κυριακές προσευχόμαστε να μας φωτίσει ο Κύριος, να οδηγήσει τα βήματά μας στο σωστό μονοπάτι. Είμαστε κουρασμένοι από τους πολέμους, δεν θέλουμε να πολεμήσουμε, αλλά χορταίνουμε με θάνατο.
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω
Από όλα τα πλάσματα που δημιουργήθηκαν ποτέ, ο άνθρωπος είναι το πλέον απεχθές,. Είναι το μόνο πλάσμα που προξενεί πόνο για «σπορ», γνωρίζοντας πως είναι πόνος.
Μάρκ Τουείν
Μου φαίνεται πως οι άνθρωποι έχουν αποκηρύξει κάθε ευφυΐα, αν τολμούν να διατυπώσουν πως τα ζώα είναι απλά κινούμενες μηχανές. Μου φαίνεται πως τέτοιοι άνθρωποι ποτέ δεν παρατήρησαν με προσοχή τις προσωπικότητες των ζώων, ποτέ δεν ξεχώρισαν τις διαφορετικές φωνές της ανάγκης, της δεινοπάθειας, της χαράς, του πόνου, της αγάπης, του θυμού και της στοργής. Θα ήταν λοιπόν πρωτοφανές, αν τα ζώα μπορούν να εκφράσουν τόσο καλά κάτι που δεν μπορούν να νιώσουν.
Βολτέρος
Επειδή η καρδιά χτυπάει κάτω από το τρίχωμα, τη γούνα, τα πούπουλα ή τα φτερά, μπορούμε να την περιφρονoύμε;
Ζακ Πολ Ρίχτερ
Το ερώτημα δεν είναι «λογικεύουν;», ούτε «μιλούν;» αλλά «υποφέρουν;»
Τζέρεμι Μπένθαμ
Το καθήκον μας είναι να απελευθερωθούμε εξαπλώνοντας τον κύκλο της συμπόνιας για να αγκαλιάσουμε όλα τα ζωντανά πλάσματα και την ολική ομορφιά της φύσης
Αλμπερτ Αϊνστάιν
Η ψυχή είναι ή ίδια για όλα τα πλάσματα, παρόλο που το σώμα είναι διαφορετικό
Ιπποκράτης
Ο καλός άνθρωπος είναι φίλος όλων των ζωντανών πλασμάτων
Μαχάτμα Γκάντι
Ου φονεύσεις
Μια από τις Δέκα Εντολές
Έχουμε σκλαβώσει τα υπόλοιπα ζωντανά δημιουργήματα και συμπεριφερόμαστε στους μακρινούς μας συγγενής σε πούπουλα και φτερά τόσο άσχημα, που αναμφίβολα, αν μπορούσαν να δημιουργήσουν δική τους θρησκεία, θα έβαζαν τον άνθρωπο στο ρόλο του διαβόλου.
Ουίλιαμ Ραλφ Ίνγκε «Outspoken Essays» 1922
Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2008
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ
Οι διάφορες εταιρείες και κυβερνήσεις (καμιά φορά δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τη διαφορά τους) προσπαθούν να μας παροτρύνουν να υιοθετήσουμε μια πιο οικολογική συμπεριφορά. Μας ζητάνε να κάνουμε οικονομία στη χρήση νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, να χρησιμοποιούμε τα μαζικά μέσα μεταφοράς, να καταναλώνουμε οικολογικά προϊόντα. Όλα αυτά καλά και άγια. Συμφωνούμε όλοι. Αυτό όμως που υποκρύπτεται πίσω από τις… συμβουλές τους, είναι πολύ διαφορετικό. Τα διόδια στο κέντρο της πόλης, οι φόροι στα καύσιμα, τα ακριβά βιολογικά προϊόντα, οι υψηλές τιμές στα είδη εξοικονόμησης ενέργειας, η υποχρεωτική απόσυρση αυτοκινήτων και όλα τα σχετικά μέτρα, επιβάλλονται προκειμένου να πληρώσουν τα σπασμένα οι καταναλωτές. Οι επιχειρήσεις, εξακολουθούν να ρυπαίνουν με τους ίδιους ή ταχύτερους ρυθμούς. Όσο για τα κράτη, η κατάσταση χειροτερεύει διαρκώς, καθώς επιστρατεύονται η πυρηνική ενέργεια και τα ορυκτά καύσιμα για παραγωγή ηλεκτρισμού, αποψιλώνονται δάση και τα ποτάμια και οι θάλασσες μολύνονται όλο και περισσότερο με την ανοχή των αρχών.
Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι την αποκλειστική ευθύνη, την έχει η οικονομία της αγοράς, ο καπιταλισμός. Στο όνομα του διαρκώς αυξανόμενου κέρδους, δεν υπολογίζεται τίποτα. Τα πάντα καταστρέφονται. Από το περιβάλλον, μέχρι τις ανθρώπινες ζωές. Ακόμα και στα κράτη του κρατικού καπιταλισμού της ανατολικής Ευρώπης, οι τεράστιες καταστροφές έγιναν κύρια στο όνομα του ανταγωνισμού με τη δύση (σε συνδυασμό βέβαια με τη λάθος ερμηνεία της σοσιαλιστικής ανάπτυξης που επέτρεψε κάτι τέτοιο).
«Πράσινος» καπιταλισμός δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει. Όσοι ισχυρίζονται πως μπορεί ο καπιταλισμός να αναμορφωθεί και να γίνει καλύτερος απέναντι στο περιβάλλον και στους λαούς του κόσμου, είτε δεν ξέρουν τι λένε, είτε μας παραπλανούν σκόπιμα. Το καπιταλιστικό σύστημα, δεν λειτουργεί με κανόνες. Όποτε αυτοί διατυπώθηκαν ή θεσπίστηκαν, αυτό έγινε απλά για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας που είναι το ότι τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του όλο και μεγαλύτερου κέρδους. Δεν υπάρχουν όρια στο κυνήγι του κέρδους, όπως δεν υπάρχουν όρια στην καταστροφή που αυτό το κυνήγι προκαλεί.
Συνεπώς, αφού πιστεύουμε πως το σκηνικό πρέπει να αλλάξει σύντομα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ανατροπή του καπιταλισμού και των εργαλείων του που είναι η παγκοσμιοποίηση και ο πόλεμος.
Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008
Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2008
ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΔΕΚΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Το ξεπούλημα των επιχειρήσεων κοινωνικής ωφέλειας δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Το σπορ αυτό είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο και στις ευρωπαϊκές χώρες των ομοϊδεατών του κου Καραμανλή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το τεράστιο σιδηροδρομικό δίκτυο, έχει κατακερματιστεί σε διάφορες ιδιωτικές εταιρείες. Οι σιδηρόδρομοι είναι «φιλέτο» και στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου η ιδιωτικοποίηση δίνει και παίρνει. Η ύδρευση και η ηλεκτρική ενέργεια είναι επίσης δραστηριότητα των ιδιωτών. Είχαν απομείνει ελάχιστες αεροπορικές εταιρείες στα χέρια των κρατών της ΕΕ, αλλά τώρα ιδιωτικοποιούνται κι αυτές. Πρόσφατα στην Ιταλία, τα συνδικάτα προέβησαν σε μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στη διάλυση και το ξεπούλημα της Αλιτάλια. Ο Μπερλουσκόνι όμως επιμένει. Επιδιώκει συρρίκνωση (σχεδόν στο μισό) της επιχείρησης και πώληση σε ιδιώτες.
Τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων, είναι τρομακτικά. Στη Βρετανία, το θεωρούμενο ως ασφαλέστατο μέσο που λέγεται τραίνο, σήμερα κλονίζει την εμπιστοσύνη των επιβατών. Οι συγκρούσεις μεταξύ συρμών και τα κάθε είδους ατυχήματα είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Στις αερογραμμές, οι καθυστερήσεις, τα μικροατυχήματα και οι βλάβες, είναι πλέον ρουτίνα σε όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, εκατοντάδες εργαζόμενοι (τεχνικοί, συντηρητές, επιστήμονες, ιπτάμενο προσωπικό κλπ) βρέθηκαν στο δρόμο όταν ιδιωτικοποιήθηκαν, συγχωνεύθηκαν ή έκλεισαν στην κρίση της KLM, Swissair, Lufthansa, British Airways και άλλων εταιρειών. Τη θέση τους στην αγορά πήραν εταιρείες χαμηλού κόστους, μεγάλου όμως κινδύνου όπως η Κυπριακή «Ήλιος» (το ατύχημα σε ελληνικό έδαφος οφειλόταν και σε ελλιπή συντήρηση). Ο κατακερματισμός των εταιρειών ύδρευσης και τηλεφωνίας, έχει οδηγήσει σε χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες και κακής ποιότητας προϊόντα.
Ακόμα και υπηρεσίες ελέγχου, όπως π.χ. ο Νηογνώμων, έχουν περάσει σε ιδιώτες με αποτέλεσμα ελλιπή έλεγχο που επιτρέπει ναυτιλιακά ατυχήματα (όπως βλέπουμε συχνά στη Βαλτική, τη Μάγχη και τις Βόρειες θάλασσες). Μεγάλες εταιρείες όπως η Ιταλική αεροπορική βιομηχανία της Piaggio, ξεπουλήθηκαν χωρίς έλεγχο και με αρνητικά για τις τοπικές κοινωνίες αποτελέσματα. Αν μιλήσουμε δε και για τις Ρωσικές εταιρείες που διαδέχθηκαν την Αεροφλότ, λόγω της ανύπαρκτης συντήρησης του στόλου τους, συχνά απασχολούν τα πρωτοσέλιδα με θανατηφόρα ατυχήματα.
Στην Ελλάδα, θυμόμαστε όλοι πως αφού ο Μητσοτάκης ξεπούλησε τη ΝΑΥΣΙ, ο νέος της ιδιοκτήτης αρνήθηκε να εκτελέσει συμβόλαια με το Π.Ν. παρά τις συμφωνίες. Η Ολυμπιακή, χάρη στην πολιτική διάλυσης, χάνει αεροδρόμια στο εξωτερικό, έχει γίνει δυσλειτουργική και οι πελάτες της πάνε στις ιδιωτικές εταιρείες. Η ΔΕΗ πλέον απασχολεί μόνο εργολάβους και το επίπεδο αλλά και η ταχύτητα εξυπηρέτησης, χειροτερεύουν διαρκώς. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο οδηγείται σε συρρίκνωση και ξεπούλημα. Αντίστοιχο ξεπούλημα με της Ιονικής Τράπεζας και της Τράπεζας Εργασίας.
Οι ΔΕΚΟ στη χώρα μας, όντως ήταν σε κακό χάλι. Η λύση όμως δεν είναι η ιδιωτικοποίηση. Η κακώς εννοούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, οφείλεται στον κομματισμό και όχι στον κρατισμό. Η παρέμβαση των κομμάτων εξουσίας στη διαχείριση, την εσωτερική οργάνωση και τις «προτεραιότητες» των ΔΕΚΟ, ήταν οι αιτίες της διάλυσης και τίποτε άλλο. Είναι αυτονόητο ότι μόνο ο κρατικός έλεγχος και η απουσία του κινήτρου του κέρδους, μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες ασφαλείς, φτηνές και ποιοτικές υπηρεσίες.
Τα λιμάνια, η Τηλεφωνία, η Ενέργεια, η Ύδρευση και η Αποχέτευση, οι Μεταφορές (όλων των μέσων) έχουν την ανάγκη κρατικού ελέγχου και παρέμβασης από τα Συνδικάτα και τους φορείς των πολιτών. Η συζήτηση για επανακρατικοποίησή τους λοιπόν, πρέπει να μπει ξανά στην ημερήσια διάταξη.
Σεπτέμβριος 2008 Τ.Π.
Τα αποτελέσματα των ιδιωτικοποιήσεων, είναι τρομακτικά. Στη Βρετανία, το θεωρούμενο ως ασφαλέστατο μέσο που λέγεται τραίνο, σήμερα κλονίζει την εμπιστοσύνη των επιβατών. Οι συγκρούσεις μεταξύ συρμών και τα κάθε είδους ατυχήματα είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Στις αερογραμμές, οι καθυστερήσεις, τα μικροατυχήματα και οι βλάβες, είναι πλέον ρουτίνα σε όλη την Ευρώπη. Επιπλέον, εκατοντάδες εργαζόμενοι (τεχνικοί, συντηρητές, επιστήμονες, ιπτάμενο προσωπικό κλπ) βρέθηκαν στο δρόμο όταν ιδιωτικοποιήθηκαν, συγχωνεύθηκαν ή έκλεισαν στην κρίση της KLM, Swissair, Lufthansa, British Airways και άλλων εταιρειών. Τη θέση τους στην αγορά πήραν εταιρείες χαμηλού κόστους, μεγάλου όμως κινδύνου όπως η Κυπριακή «Ήλιος» (το ατύχημα σε ελληνικό έδαφος οφειλόταν και σε ελλιπή συντήρηση). Ο κατακερματισμός των εταιρειών ύδρευσης και τηλεφωνίας, έχει οδηγήσει σε χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες και κακής ποιότητας προϊόντα.
Ακόμα και υπηρεσίες ελέγχου, όπως π.χ. ο Νηογνώμων, έχουν περάσει σε ιδιώτες με αποτέλεσμα ελλιπή έλεγχο που επιτρέπει ναυτιλιακά ατυχήματα (όπως βλέπουμε συχνά στη Βαλτική, τη Μάγχη και τις Βόρειες θάλασσες). Μεγάλες εταιρείες όπως η Ιταλική αεροπορική βιομηχανία της Piaggio, ξεπουλήθηκαν χωρίς έλεγχο και με αρνητικά για τις τοπικές κοινωνίες αποτελέσματα. Αν μιλήσουμε δε και για τις Ρωσικές εταιρείες που διαδέχθηκαν την Αεροφλότ, λόγω της ανύπαρκτης συντήρησης του στόλου τους, συχνά απασχολούν τα πρωτοσέλιδα με θανατηφόρα ατυχήματα.
Στην Ελλάδα, θυμόμαστε όλοι πως αφού ο Μητσοτάκης ξεπούλησε τη ΝΑΥΣΙ, ο νέος της ιδιοκτήτης αρνήθηκε να εκτελέσει συμβόλαια με το Π.Ν. παρά τις συμφωνίες. Η Ολυμπιακή, χάρη στην πολιτική διάλυσης, χάνει αεροδρόμια στο εξωτερικό, έχει γίνει δυσλειτουργική και οι πελάτες της πάνε στις ιδιωτικές εταιρείες. Η ΔΕΗ πλέον απασχολεί μόνο εργολάβους και το επίπεδο αλλά και η ταχύτητα εξυπηρέτησης, χειροτερεύουν διαρκώς. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο οδηγείται σε συρρίκνωση και ξεπούλημα. Αντίστοιχο ξεπούλημα με της Ιονικής Τράπεζας και της Τράπεζας Εργασίας.
Οι ΔΕΚΟ στη χώρα μας, όντως ήταν σε κακό χάλι. Η λύση όμως δεν είναι η ιδιωτικοποίηση. Η κακώς εννοούμενη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, οφείλεται στον κομματισμό και όχι στον κρατισμό. Η παρέμβαση των κομμάτων εξουσίας στη διαχείριση, την εσωτερική οργάνωση και τις «προτεραιότητες» των ΔΕΚΟ, ήταν οι αιτίες της διάλυσης και τίποτε άλλο. Είναι αυτονόητο ότι μόνο ο κρατικός έλεγχος και η απουσία του κινήτρου του κέρδους, μπορούν να προσφέρουν στους πολίτες ασφαλείς, φτηνές και ποιοτικές υπηρεσίες.
Τα λιμάνια, η Τηλεφωνία, η Ενέργεια, η Ύδρευση και η Αποχέτευση, οι Μεταφορές (όλων των μέσων) έχουν την ανάγκη κρατικού ελέγχου και παρέμβασης από τα Συνδικάτα και τους φορείς των πολιτών. Η συζήτηση για επανακρατικοποίησή τους λοιπόν, πρέπει να μπει ξανά στην ημερήσια διάταξη.
Σεπτέμβριος 2008 Τ.Π.
Το τέλος του μοντέλου: Κόμμα – «Στρατός»
Το τέλος του μοντέλου: Κόμμα – «Στρατός»
Άρθρο του Τάσου Πανταζίδη από τον Σεπτέμβριο του 2006
Όσοι δραστηριοποιήθηκαν πολιτικά κατά τις δεκαετίες ’70 και ’80, βίωσαν κομματικές λειτουργίες που διέφεραν πάρα πολύ από τις σημερινές. Τα κόμματα λειτουργούσαν με πειθαρχία στρατιωτικού τύπου. Τα μέλη ήταν στρατιώτες που υπάκουαν τυφλά στα όργανα αλλά και στον Αρχηγό. Ειδικά στο χώρο της Αριστεράς, είδαμε να αποτρέπονται τα μέλη από το να εκφράζουν οποιαδήποτε άποψη διάφορη από την επικρατούσα στο κόμμα. Έτσι –ειδικά στο ΚΚΕ- οι διαγραφές έπεφταν βροχή. Το προοδευτικό κίνημα στερήθηκε με αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα εξέλιξης και παρακολούθησης των νεωτερισμών, περιχαρακώνοντας την πολιτική του σε στείρα πορεία προς το άγνωστο.
Τόσο στο πρώιμο ΠΑΣΟΚ (Ν.Κωνσταντόπουλος, «Ξεκίνημα»,Τρίτσης), στο ΚΚΕ (Γράψας, Ανδρουλάκης, Κωστόπουλος, Κοψίδης και εκατοντάδες λιγότερο γνωστοί) αλλά και στη Ν.Δ. (Μπούτας), οι κομματικοί μηχανισμοί αντιμετώπιζαν τις διαφωνίες και τη διαφορετική άποψη, ως πρόβλημα και όχι ως παραγωγή πολιτικής. Η περιχαράκωση μάλιστα απλωνόταν και στο φοιτητικό και μαθητικό κίνημα όπου οι ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, Πανσπουδαστική, Ρήγας κλπ, έδιναν αιματηρές –στην κυριολεξία- μάχες στις φοιτητικές εκλογές, ενώ στους μαθητές η δεξιά Μ.Α.ΚΙ. και η κόκκινη ΚΝΕ, αφιέρωναν τις νίκες τους «στον ηγέτη Γ.Αβέρωφ» ή στη «σοσιαλιστική μας πατρίδα».
Η δεκαετία του ’90, απομυθοποίησε τα πολιτικά πρόσωπα και χαλάρωσε τους δεσμούς κομμάτων – μελών. Οι ηγεσίες δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες των μελών – στρατιωτών. Έτσι τα μέλη άρχισαν να σκέφτονται εναλλακτικές λύσεις δράσης. Αυτό βέβαια στην περίπτωση που δεν πήγαιναν μια και καλή στο σπίτι τους, απογοητευμένοι.
Η νέα χιλιετία όμως, γέννησε ένα νέο κίνημα. Με αφετηρία τις ιδέες που εκφράστηκαν στις διεθνείς διαδηλώσεις του Σιάτλ και της Γένοβα, αντιμετωπίζοντας την αποτυχία, τόσο των παλιών ιδεαλιστών με τις ψεύτικες πινακίδες («σοσιαλισμός», «οικολογία», «δημοκρατία», «κομμουνισμός», «φιλελευθερισμός» κλπ) όσο και των τεχνοκρατών «εκσυγχρονιστών», οι πολίτες αναζήτησαν διέξοδο σε ευρύτερους σχηματισμούς, αναζητώντας: την ελάχιστη ιδεολογική ταύτιση και συμφωνία, μα τη μέγιστη κοινή δραστηριοποίηση για συλλογικά προβλήματα.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της τάσης των ενεργών πολιτών, είναι η συγκρότηση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ (Ε.Κ.Φ.), όπου όχι μόνο συνυπάρχουν, αλλά δρουν κοινά, φαινόμενες ετερόκλητες δυνάμεις: Μαρξιστές, ευρωπαϊστές, τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα – ομοσπονδίες, αριστερά κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, οικολόγοι, φυσιολάτρες, κινήματα πόλης, πρωτοβουλίες γειτονιάς, φοιτητές, Δημοτικές κινήσεις, ζωόφιλοι κλπ. Ήταν τόσο ηχηρή η καμπάνα του νέου διεθνούς κινήματος των πολιτών, που έκανε τους πρωταγωνιστές της κεντρικής πολιτικής σκηνής να αναθεωρήσουν τα περί κομματικής λειτουργίας.
Έτσι ο Κ.Καραμανλής jr, παρουσιάζεται από τη σύζυγό του ως «αριστερός πολιτικός» ενώ αυτοπροσδιορίζεται ως «ηγέτης του μεσαίου χώρου». Ακόμα, αναγκάστηκε να προτείνει και να υπερψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Κάρολο Παπούλια – τον πρώτο αριστερό Π.τ.Δ. . Το ΠΑΣΟΚ έγινε «ανοικτό κόμμα» και ο Πρόεδρός του εκλέχθηκε από ενάμισι εκατομμύριο πολίτες, Έλληνες και αλλοδαπούς, όχι απαραίτητα μέλη του κόμματος. Ο Συνασπισμός, ενέταξε τις δυνάμεις του στον ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α., στη λογική της ισότιμης συνεργασίας με μικρότερα κόμματα και σχήματα, κάτι που ήταν ταμπού για την Αριστερά ως τότε. Το ΚΚΕ, χωρίς στην ουσία να συνεργάζεται και να εμπιστεύεται κανέναν, παρουσιάζει προς τα έξω πως δήθεν συνεργάζεται με το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και άλλες μικρότερες οργανώσεις. Ακόμα και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ – Εργατική Αλληλεγγύη), ένα τροτσκιστικής απόκλισης κόμμα με σκληρή πειθαρχία, μετά τη διάσπασή του (απ’όπου γεννήθηκε η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά – Δ.Ε.Α.) αναγκάστηκε να δημιουργήσει τη «Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο», δεχόμενο να συνεργαστεί με φορείς και πρόσωπα τα οποία παλιότερα απομόνωνε ως «σέχτες» ή «ρεφορμιστές».
Το μήνυμα το πήραν όλοι. Όλα τα κόμματα αναπροσάρμοσαν τη λειτουργία τους για να μη χάσουν την επαφή με τον κόσμο τους. Λόγω όμως του ότι η αλλαγή έγινε όχι από τα κάτω, όχι με τη συμμετοχή των μελών, είχε και πολλές παρενέργειες. Σημαντικότερη από αυτές ήταν η διάλυση θεσμών και οργάνων (κάτι που βολεύει βέβαια τους ηγεμονίσκους και τους μηχανισμούς τους). Για παράδειγμα, τα τελευταία συνέδρια του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, εξέλεξαν τους προέδρους των δυο αυτών κομμάτων με απ' ευθείας ψήφο από τους συνέδρους. Ο ψεύτικος μανδύας της «λαϊκής επιλογής», της «αποδοχής της θέλησης των πολλών» είναι η καταστροφή της πολιτικής λειτουργίας. Τα όργανα όπως π.χ. η Κεντρική Επιτροπή, γίνονται πλέον ανίσχυρα. Ο «αρχηγός» δεν ελέγχεται πλέον από κανέναν. Κανένα όργανο δε μπορεί να του «τραβήξει το αυτί» αν χρειαστεί. Οι επιλογές του κόμματος, γίνονται όλο και περισσότερο επιλογές του «σοφού», λαοπρόβλητου ηγέτη και όχι των συλλογικών πολιτικών οργάνων. Ο προσυνεδριακός και ενδοσυνεδριακός διάλογος, επικεντρώνεται στη στήριξη δελφίνων και στη μάχη μεταξύ των «τάσεων» για επικράτηση.
Είναι βέβαιο πως δεν έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε τα κόμματα που θα θέλαμε. Τουλάχιστον όμως, συντασσόμενοι στα ήδη υπάρχοντα, πρέπει να στηρίζουμε επιλογές που θα προωθούν τη συλλογικότητα και τον «εκδημοκρατισμό» στη λήψη των αποφάσεων. Οφείλουμε να στηρίζουμε προσπάθειες και πρωτοβουλίες που θα αναδεικνύουν τα κόμματα σε φορείς παραγωγής πολιτικής, όπου πολιτική θα σημαίνει δράση για την «πόλη», για το σύνολο, για τους πολίτες.
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Η πολιτική δράση στο επίπεδο των Δήμων, είναι μια μικρογραφία της κεντρικής πολιτικής δράσης. Ηγεμονίσκοι, ομαδούλες, παράγοντες, κομματάρχες, αναμετρώνται πολλές φορές για τη νομή της τοπικής εξουσίας. Αυτό όμως είναι μερικό και όχι γενικό φαινόμενο. Ανέκαθεν, στις Δημοτικές εκλογές αναδεικνύονταν κύρια προοδευτικοί πολιτικοί που επιδιώκοντας τη συναίνεση, ενεργούσαν συλλογικά (ίσως και χάρη στο όριο του 50%). Ακόμα και σ’αυτές τις περιπτώσεις όμως, δεν ελέγχονταν πάντα από συλλογικά όργανα. Οι Δήμαρχοι δεν ελέγχονταν καν από τον κομματικό τους φορέα.
Το έδαφος όμως ήταν και είναι πρόσφορο για συλλογική πολιτική δουλειά. Υπάρχει άλλωστε και ιστορικό προηγούμενο: Τόσο οι συνδυασμοί που στηρίζονταν από την ΕΔΑ, όσο και οι παρατάξεις της «αλλαγής» και της «συνεργασίας», έδειξαν το δρόμο. Υπάρχουν και σήμερα πολλοί τέτοιοι φορείς, όπου γίνεται τόσο συλλογική, όσο και καθαρά πολιτική δουλειά, εκφράζοντας τις ανησυχίες και τις επιθυμίες των πολιτών.
Στηρίζουμε λοιπόν τις συλλογικές, πολυσυλλεκτικές, προοδευτικές προσπάθειες, δεν απαξιώνουμε την πολιτική δράση, αναδεικνύουμε Δημάρχους και τους στηρίζουμε κριτικά, οικοδομώντας παράλληλα μηχανισμούς ελέγχου, προγραμματισμού και επιλογής προτεραιοτήτων. Μαχόμαστε και δρούμε συλλογικά, ώστε η έννοια «πολιτική» να αποκτήσει ξανά την πραγματική της σημασία.
Δράση από τους πολλούς, για τους πολλούς. Έτσι απλά.
Άρθρο του Τάσου Πανταζίδη από τον Σεπτέμβριο του 2006
Όσοι δραστηριοποιήθηκαν πολιτικά κατά τις δεκαετίες ’70 και ’80, βίωσαν κομματικές λειτουργίες που διέφεραν πάρα πολύ από τις σημερινές. Τα κόμματα λειτουργούσαν με πειθαρχία στρατιωτικού τύπου. Τα μέλη ήταν στρατιώτες που υπάκουαν τυφλά στα όργανα αλλά και στον Αρχηγό. Ειδικά στο χώρο της Αριστεράς, είδαμε να αποτρέπονται τα μέλη από το να εκφράζουν οποιαδήποτε άποψη διάφορη από την επικρατούσα στο κόμμα. Έτσι –ειδικά στο ΚΚΕ- οι διαγραφές έπεφταν βροχή. Το προοδευτικό κίνημα στερήθηκε με αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα εξέλιξης και παρακολούθησης των νεωτερισμών, περιχαρακώνοντας την πολιτική του σε στείρα πορεία προς το άγνωστο.
Τόσο στο πρώιμο ΠΑΣΟΚ (Ν.Κωνσταντόπουλος, «Ξεκίνημα»,Τρίτσης), στο ΚΚΕ (Γράψας, Ανδρουλάκης, Κωστόπουλος, Κοψίδης και εκατοντάδες λιγότερο γνωστοί) αλλά και στη Ν.Δ. (Μπούτας), οι κομματικοί μηχανισμοί αντιμετώπιζαν τις διαφωνίες και τη διαφορετική άποψη, ως πρόβλημα και όχι ως παραγωγή πολιτικής. Η περιχαράκωση μάλιστα απλωνόταν και στο φοιτητικό και μαθητικό κίνημα όπου οι ΔΑΠ, ΠΑΣΠ, Πανσπουδαστική, Ρήγας κλπ, έδιναν αιματηρές –στην κυριολεξία- μάχες στις φοιτητικές εκλογές, ενώ στους μαθητές η δεξιά Μ.Α.ΚΙ. και η κόκκινη ΚΝΕ, αφιέρωναν τις νίκες τους «στον ηγέτη Γ.Αβέρωφ» ή στη «σοσιαλιστική μας πατρίδα».
Η δεκαετία του ’90, απομυθοποίησε τα πολιτικά πρόσωπα και χαλάρωσε τους δεσμούς κομμάτων – μελών. Οι ηγεσίες δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες των μελών – στρατιωτών. Έτσι τα μέλη άρχισαν να σκέφτονται εναλλακτικές λύσεις δράσης. Αυτό βέβαια στην περίπτωση που δεν πήγαιναν μια και καλή στο σπίτι τους, απογοητευμένοι.
Η νέα χιλιετία όμως, γέννησε ένα νέο κίνημα. Με αφετηρία τις ιδέες που εκφράστηκαν στις διεθνείς διαδηλώσεις του Σιάτλ και της Γένοβα, αντιμετωπίζοντας την αποτυχία, τόσο των παλιών ιδεαλιστών με τις ψεύτικες πινακίδες («σοσιαλισμός», «οικολογία», «δημοκρατία», «κομμουνισμός», «φιλελευθερισμός» κλπ) όσο και των τεχνοκρατών «εκσυγχρονιστών», οι πολίτες αναζήτησαν διέξοδο σε ευρύτερους σχηματισμούς, αναζητώντας: την ελάχιστη ιδεολογική ταύτιση και συμφωνία, μα τη μέγιστη κοινή δραστηριοποίηση για συλλογικά προβλήματα.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της τάσης των ενεργών πολιτών, είναι η συγκρότηση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ (Ε.Κ.Φ.), όπου όχι μόνο συνυπάρχουν, αλλά δρουν κοινά, φαινόμενες ετερόκλητες δυνάμεις: Μαρξιστές, ευρωπαϊστές, τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα – ομοσπονδίες, αριστερά κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, οικολόγοι, φυσιολάτρες, κινήματα πόλης, πρωτοβουλίες γειτονιάς, φοιτητές, Δημοτικές κινήσεις, ζωόφιλοι κλπ. Ήταν τόσο ηχηρή η καμπάνα του νέου διεθνούς κινήματος των πολιτών, που έκανε τους πρωταγωνιστές της κεντρικής πολιτικής σκηνής να αναθεωρήσουν τα περί κομματικής λειτουργίας.
Έτσι ο Κ.Καραμανλής jr, παρουσιάζεται από τη σύζυγό του ως «αριστερός πολιτικός» ενώ αυτοπροσδιορίζεται ως «ηγέτης του μεσαίου χώρου». Ακόμα, αναγκάστηκε να προτείνει και να υπερψηφίσει για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Κάρολο Παπούλια – τον πρώτο αριστερό Π.τ.Δ. . Το ΠΑΣΟΚ έγινε «ανοικτό κόμμα» και ο Πρόεδρός του εκλέχθηκε από ενάμισι εκατομμύριο πολίτες, Έλληνες και αλλοδαπούς, όχι απαραίτητα μέλη του κόμματος. Ο Συνασπισμός, ενέταξε τις δυνάμεις του στον ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α., στη λογική της ισότιμης συνεργασίας με μικρότερα κόμματα και σχήματα, κάτι που ήταν ταμπού για την Αριστερά ως τότε. Το ΚΚΕ, χωρίς στην ουσία να συνεργάζεται και να εμπιστεύεται κανέναν, παρουσιάζει προς τα έξω πως δήθεν συνεργάζεται με το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και άλλες μικρότερες οργανώσεις. Ακόμα και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ – Εργατική Αλληλεγγύη), ένα τροτσκιστικής απόκλισης κόμμα με σκληρή πειθαρχία, μετά τη διάσπασή του (απ’όπου γεννήθηκε η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά – Δ.Ε.Α.) αναγκάστηκε να δημιουργήσει τη «Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο», δεχόμενο να συνεργαστεί με φορείς και πρόσωπα τα οποία παλιότερα απομόνωνε ως «σέχτες» ή «ρεφορμιστές».
Το μήνυμα το πήραν όλοι. Όλα τα κόμματα αναπροσάρμοσαν τη λειτουργία τους για να μη χάσουν την επαφή με τον κόσμο τους. Λόγω όμως του ότι η αλλαγή έγινε όχι από τα κάτω, όχι με τη συμμετοχή των μελών, είχε και πολλές παρενέργειες. Σημαντικότερη από αυτές ήταν η διάλυση θεσμών και οργάνων (κάτι που βολεύει βέβαια τους ηγεμονίσκους και τους μηχανισμούς τους). Για παράδειγμα, τα τελευταία συνέδρια του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, εξέλεξαν τους προέδρους των δυο αυτών κομμάτων με απ' ευθείας ψήφο από τους συνέδρους. Ο ψεύτικος μανδύας της «λαϊκής επιλογής», της «αποδοχής της θέλησης των πολλών» είναι η καταστροφή της πολιτικής λειτουργίας. Τα όργανα όπως π.χ. η Κεντρική Επιτροπή, γίνονται πλέον ανίσχυρα. Ο «αρχηγός» δεν ελέγχεται πλέον από κανέναν. Κανένα όργανο δε μπορεί να του «τραβήξει το αυτί» αν χρειαστεί. Οι επιλογές του κόμματος, γίνονται όλο και περισσότερο επιλογές του «σοφού», λαοπρόβλητου ηγέτη και όχι των συλλογικών πολιτικών οργάνων. Ο προσυνεδριακός και ενδοσυνεδριακός διάλογος, επικεντρώνεται στη στήριξη δελφίνων και στη μάχη μεταξύ των «τάσεων» για επικράτηση.
Είναι βέβαιο πως δεν έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε τα κόμματα που θα θέλαμε. Τουλάχιστον όμως, συντασσόμενοι στα ήδη υπάρχοντα, πρέπει να στηρίζουμε επιλογές που θα προωθούν τη συλλογικότητα και τον «εκδημοκρατισμό» στη λήψη των αποφάσεων. Οφείλουμε να στηρίζουμε προσπάθειες και πρωτοβουλίες που θα αναδεικνύουν τα κόμματα σε φορείς παραγωγής πολιτικής, όπου πολιτική θα σημαίνει δράση για την «πόλη», για το σύνολο, για τους πολίτες.
ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Η πολιτική δράση στο επίπεδο των Δήμων, είναι μια μικρογραφία της κεντρικής πολιτικής δράσης. Ηγεμονίσκοι, ομαδούλες, παράγοντες, κομματάρχες, αναμετρώνται πολλές φορές για τη νομή της τοπικής εξουσίας. Αυτό όμως είναι μερικό και όχι γενικό φαινόμενο. Ανέκαθεν, στις Δημοτικές εκλογές αναδεικνύονταν κύρια προοδευτικοί πολιτικοί που επιδιώκοντας τη συναίνεση, ενεργούσαν συλλογικά (ίσως και χάρη στο όριο του 50%). Ακόμα και σ’αυτές τις περιπτώσεις όμως, δεν ελέγχονταν πάντα από συλλογικά όργανα. Οι Δήμαρχοι δεν ελέγχονταν καν από τον κομματικό τους φορέα.
Το έδαφος όμως ήταν και είναι πρόσφορο για συλλογική πολιτική δουλειά. Υπάρχει άλλωστε και ιστορικό προηγούμενο: Τόσο οι συνδυασμοί που στηρίζονταν από την ΕΔΑ, όσο και οι παρατάξεις της «αλλαγής» και της «συνεργασίας», έδειξαν το δρόμο. Υπάρχουν και σήμερα πολλοί τέτοιοι φορείς, όπου γίνεται τόσο συλλογική, όσο και καθαρά πολιτική δουλειά, εκφράζοντας τις ανησυχίες και τις επιθυμίες των πολιτών.
Στηρίζουμε λοιπόν τις συλλογικές, πολυσυλλεκτικές, προοδευτικές προσπάθειες, δεν απαξιώνουμε την πολιτική δράση, αναδεικνύουμε Δημάρχους και τους στηρίζουμε κριτικά, οικοδομώντας παράλληλα μηχανισμούς ελέγχου, προγραμματισμού και επιλογής προτεραιοτήτων. Μαχόμαστε και δρούμε συλλογικά, ώστε η έννοια «πολιτική» να αποκτήσει ξανά την πραγματική της σημασία.
Δράση από τους πολλούς, για τους πολλούς. Έτσι απλά.
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
16/3/2007
Κάποιοι αναρωτιούνται πως συνδέονται οι συνδικαλιστικοί μας αγώνες με το αντιπολεμικό κίνημα. Οι απαντήσεις είναι πολύ απλές.
Ο πόλεμος «στοιχίζει» τις ζωές χιλιάδων νεκρών. Η διαρκής προετοιμασία για πόλεμο όμως στοιχίζει καθημερινά στις ζωές εκατομμυρίων ζωντανών εργαζόμενων, συνταξιούχων, σπουδαστών, ανέργων.
Το 2005 οι ΗΠΑ ξόδεψαν για στρατιωτικούς σκοπούς το 3,8% του ΑΕΠ τους, η Τουρκία το 3,2%, η Ελλάδα το 3,1% και η Γαλλία το 2,5%. Πέρα από το ότι μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα και μια φτωχή χώρα όπως η Τουρκία, δαπανούν περίπου το ίδιο ποσοστό του ΑΕΠ τους με την πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα του κόσμου, ακόμα και σε πραγματικά ποσά αν το δούμε, θα εντυπωσιαστούμε. Η Ελλάδα ξόδεψε πάνω από 6,6 δις € ενώ η Τουρκία 9,6 από τον προϋπολογισμό και 2-3 δις από ειδικούς φόρους. Σύνολο πάνω από 12-13 δις €. Ενώ όμως οι ΗΠΑ από το 1993 ως το 2002 μείωσαν κατά 15,5% τις δαπάνες τους, η Ελλάδα τις αύξησε κατά 45% και η Τουρκία τις αύξησε κατά 6%,
Προχθές την Τετάρτη, οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ έκαναν προειδοποιητική στάση εργασίας, ζητώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους για καταβολή επιδόματος ΒΑΕ σε όσες ειδικότητες το δικαιούνται. Η κυβέρνηση απαντά ότι τα χρήματα που απαιτούνται δεν υπάρχουν και πρέπει να κάνουμε υπομονή. Ξέρετε όμως πόσα ξοδεύουν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν; Το συνολικό κόστος της συμμετοχής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην ISAF για το έτος 2006, ανήλθε στο ποσό των 23,8 εκατ. Ευρώ δηλαδή περίπου 10 δις δρχ. Αυτό είναι άλλη μια απόδειξη για το ότι τα χρήματα υπάρχουν αλλά δεν τα διαθέτουν για τους εργαζόμενους. Όσο για το παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να συμμετέχει, πρέπει να πούμε πως παρά το ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είναι διεθνώς «νόμιμος», σε αντίθεση με το Ιράκ, αρκετές χώρες του ΝΑΤΟ δεν συμμετέχουν.
Η κυβέρνηση, υλοποιεί ένα προϋπολογισμό λιτότητας για εργαζόμενους και συνταξιούχους ενώ ζητά από τα συνδικαλιστικά μας όργανα να κάνουν υποχωρήσεις για το ασφαλιστικό. Ο προϋπολογισμός του 2007 όμως για το ΥΠ.ΕΘ.Α. είναι 5.658.700.000 ευρώ, 400.000.000 πάνω από το 2006 και 700.000.000 πάνω από το 2005. Δηλαδή 15.501.000 ευρώ ή 5.282.000.000 δρχ την ημέρα. Αυτά μόνο για συντήρηση. Χώρια οι αγορές και ο εκσυγχρονισμός του οπλισμού.
Η Ελλάδα και η Τουρκία, είναι χώρες με πολλά προβλήματα. Ανεργία, φτώχεια, υποβαθμισμένη παιδεία και υγεία, ακρίβεια κλπ. Από τη μεταξύ τους διαρκή ένταση κερδίζουν οι πολυεθνικές των όπλων και χάνουν οι δυο λαοί. Δεν είμαστε ενάντια στον πόλεμο γιατί είμαστε φιλάνθρωποι. Το κόστος του πολέμου και της συντήρησης των Ε.Δ. στερεί από πόρους τις κοινωνικές παροχές. Γι’αυτό το αντιπολεμικό κίνημα δεν είναι ξεκομμένο από τους καθημερινούς μας αγώνες για βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, για καλύτερη δημόσια παιδεία και υγεία, για προστασία του περιβάλλοντος, για στήριξη της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η κατάκτηση όλων αυτών προϋποθέτει την απουσία του πολέμου και του κόστους του. Δεν περισσεύουν ούτε χρήματα για ξόδεμα, ούτε ζωές ανθρώπων για χάσιμο.
Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο μας στερούν ένα καλύτερο μέλλον και για αντάλλαγμα μας δίνουν ακρίβεια, ανεργία και ημιαπασχόληση, μολυσμένο περιβάλλον, μεταλλαγμένες τροφές, έλλειψη παιδείας, ισοπεδωμένο πολιτισμό και μια ζωή χωρίς μέλλον.
Όλοι εμείς λοιπόν, λέμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Οι λαοί όλου του κόσμου, συνειδητοποιούν τη δύναμή τους και ξεσηκώνονται. Ζητούν πίσω αυτά που τους κλέβουν καθημερινά εδώ και δεκάδες χρόνια.
• Θέλουμε να σταματήσει η αντίστροφη μέτρηση για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
• Θέλουμε δωρεάν και ποιοτική παιδεία για όλους.
• Θέλουμε καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
• Ζητάμε δουλειές και ανθρώπινα ωράρια
• Ελεύθερο χρόνο για να ζήσουμε, να χαρούμε τα παιδιά μας και να μη τα βλέπουμε για λίγο μόνο τα Σαββατοκύριακα
• Να μη χρειάζεται να κάνουμε δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα και να εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα
• Να μη χρειάζεται να πληρώνουμε για φροντιστήρια, ιδιώτες γιατρούς και φάρμακα
• Να μη χρειάζεται να πάμε στα 70 για να πάρουμε μια πενιχρή σύνταξη, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι κατάκλεψαν τα ταμεία μας και δημιούργησαν το πλασματικό «ασφαλιστικό» πρόβλημα
Πόλεμος – φτώχεια – ανεργία – μόλυνση – αμορφωσιά – πολιτιστικός μαρασμός ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΑΜΕΣΑ
Ο πόλεμος είναι το σημαντικότερο εργαλείο και φόβητρο των εκμεταλλευτών μας και γι’αυτό σήμερα εδώ και αύριο στην Αθήνα και σε πολλές μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο, συζητάμε και διαδηλώνουμε ενάντια στον πόλεμο. Γιατί τώρα πια ξέρουμε το πώς. Ενωμένοι, πέρα από κόμματα και εθνικότητες, όλοι μαζί, διαδηλώνουμε και φωνάζουμε: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Τάσος Πανταζίδης
Κάποιοι αναρωτιούνται πως συνδέονται οι συνδικαλιστικοί μας αγώνες με το αντιπολεμικό κίνημα. Οι απαντήσεις είναι πολύ απλές.
Ο πόλεμος «στοιχίζει» τις ζωές χιλιάδων νεκρών. Η διαρκής προετοιμασία για πόλεμο όμως στοιχίζει καθημερινά στις ζωές εκατομμυρίων ζωντανών εργαζόμενων, συνταξιούχων, σπουδαστών, ανέργων.
Το 2005 οι ΗΠΑ ξόδεψαν για στρατιωτικούς σκοπούς το 3,8% του ΑΕΠ τους, η Τουρκία το 3,2%, η Ελλάδα το 3,1% και η Γαλλία το 2,5%. Πέρα από το ότι μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα και μια φτωχή χώρα όπως η Τουρκία, δαπανούν περίπου το ίδιο ποσοστό του ΑΕΠ τους με την πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα του κόσμου, ακόμα και σε πραγματικά ποσά αν το δούμε, θα εντυπωσιαστούμε. Η Ελλάδα ξόδεψε πάνω από 6,6 δις € ενώ η Τουρκία 9,6 από τον προϋπολογισμό και 2-3 δις από ειδικούς φόρους. Σύνολο πάνω από 12-13 δις €. Ενώ όμως οι ΗΠΑ από το 1993 ως το 2002 μείωσαν κατά 15,5% τις δαπάνες τους, η Ελλάδα τις αύξησε κατά 45% και η Τουρκία τις αύξησε κατά 6%,
Προχθές την Τετάρτη, οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ έκαναν προειδοποιητική στάση εργασίας, ζητώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους για καταβολή επιδόματος ΒΑΕ σε όσες ειδικότητες το δικαιούνται. Η κυβέρνηση απαντά ότι τα χρήματα που απαιτούνται δεν υπάρχουν και πρέπει να κάνουμε υπομονή. Ξέρετε όμως πόσα ξοδεύουν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στη δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν; Το συνολικό κόστος της συμμετοχής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στην ISAF για το έτος 2006, ανήλθε στο ποσό των 23,8 εκατ. Ευρώ δηλαδή περίπου 10 δις δρχ. Αυτό είναι άλλη μια απόδειξη για το ότι τα χρήματα υπάρχουν αλλά δεν τα διαθέτουν για τους εργαζόμενους. Όσο για το παραμύθι ότι η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να συμμετέχει, πρέπει να πούμε πως παρά το ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είναι διεθνώς «νόμιμος», σε αντίθεση με το Ιράκ, αρκετές χώρες του ΝΑΤΟ δεν συμμετέχουν.
Η κυβέρνηση, υλοποιεί ένα προϋπολογισμό λιτότητας για εργαζόμενους και συνταξιούχους ενώ ζητά από τα συνδικαλιστικά μας όργανα να κάνουν υποχωρήσεις για το ασφαλιστικό. Ο προϋπολογισμός του 2007 όμως για το ΥΠ.ΕΘ.Α. είναι 5.658.700.000 ευρώ, 400.000.000 πάνω από το 2006 και 700.000.000 πάνω από το 2005. Δηλαδή 15.501.000 ευρώ ή 5.282.000.000 δρχ την ημέρα. Αυτά μόνο για συντήρηση. Χώρια οι αγορές και ο εκσυγχρονισμός του οπλισμού.
Η Ελλάδα και η Τουρκία, είναι χώρες με πολλά προβλήματα. Ανεργία, φτώχεια, υποβαθμισμένη παιδεία και υγεία, ακρίβεια κλπ. Από τη μεταξύ τους διαρκή ένταση κερδίζουν οι πολυεθνικές των όπλων και χάνουν οι δυο λαοί. Δεν είμαστε ενάντια στον πόλεμο γιατί είμαστε φιλάνθρωποι. Το κόστος του πολέμου και της συντήρησης των Ε.Δ. στερεί από πόρους τις κοινωνικές παροχές. Γι’αυτό το αντιπολεμικό κίνημα δεν είναι ξεκομμένο από τους καθημερινούς μας αγώνες για βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, για καλύτερη δημόσια παιδεία και υγεία, για προστασία του περιβάλλοντος, για στήριξη της πνευματικής και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η κατάκτηση όλων αυτών προϋποθέτει την απουσία του πολέμου και του κόστους του. Δεν περισσεύουν ούτε χρήματα για ξόδεμα, ούτε ζωές ανθρώπων για χάσιμο.
Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο μας στερούν ένα καλύτερο μέλλον και για αντάλλαγμα μας δίνουν ακρίβεια, ανεργία και ημιαπασχόληση, μολυσμένο περιβάλλον, μεταλλαγμένες τροφές, έλλειψη παιδείας, ισοπεδωμένο πολιτισμό και μια ζωή χωρίς μέλλον.
Όλοι εμείς λοιπόν, λέμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Οι λαοί όλου του κόσμου, συνειδητοποιούν τη δύναμή τους και ξεσηκώνονται. Ζητούν πίσω αυτά που τους κλέβουν καθημερινά εδώ και δεκάδες χρόνια.
• Θέλουμε να σταματήσει η αντίστροφη μέτρηση για την καταστροφή του περιβάλλοντος.
• Θέλουμε δωρεάν και ποιοτική παιδεία για όλους.
• Θέλουμε καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη
• Ζητάμε δουλειές και ανθρώπινα ωράρια
• Ελεύθερο χρόνο για να ζήσουμε, να χαρούμε τα παιδιά μας και να μη τα βλέπουμε για λίγο μόνο τα Σαββατοκύριακα
• Να μη χρειάζεται να κάνουμε δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουμε πέρα και να εξασφαλίσουμε τα αυτονόητα
• Να μη χρειάζεται να πληρώνουμε για φροντιστήρια, ιδιώτες γιατρούς και φάρμακα
• Να μη χρειάζεται να πάμε στα 70 για να πάρουμε μια πενιχρή σύνταξη, μόνο και μόνο επειδή κάποιοι κατάκλεψαν τα ταμεία μας και δημιούργησαν το πλασματικό «ασφαλιστικό» πρόβλημα
Πόλεμος – φτώχεια – ανεργία – μόλυνση – αμορφωσιά – πολιτιστικός μαρασμός ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΑΜΕΣΑ
Ο πόλεμος είναι το σημαντικότερο εργαλείο και φόβητρο των εκμεταλλευτών μας και γι’αυτό σήμερα εδώ και αύριο στην Αθήνα και σε πολλές μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο, συζητάμε και διαδηλώνουμε ενάντια στον πόλεμο. Γιατί τώρα πια ξέρουμε το πώς. Ενωμένοι, πέρα από κόμματα και εθνικότητες, όλοι μαζί, διαδηλώνουμε και φωνάζουμε: ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Τάσος Πανταζίδης
Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2008
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ Ο.Ν.Ε. ΤΩΡΑ
Τον Μάιο του 1999, ο Χανς Όλαφ Χένκελ, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, έδωσε συνέντευξη στη γαλλική Λε Μόντ. Ανάμεσα σε άλλα, είπε πως «κύρια ευεργετική συνέπεια του Ευρώ, είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη. Καμιά Εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα». Η πιο πάνω δήλωση, είναι δείγμα μόνο της αντίληψης που μας επέβαλε το ευρώ. Μπορεί στη χώρα μας με την ασταθή οικονομία και τις συνεχείς υποτιμήσεις, η είσοδος στην Ο.Ν.Ε. να παρουσιάστηκε ως σωτήρια, μπορούμε όμως τώρα που πέρασαν τα χρόνια να δούμε τα «ευεργετικά αποτελέσματα». Οι εξαγωγές της χώρας δεν αυξήθηκαν, ούτε βελτιώθηκε το εμπορικό ισοζύγιο. Οι μισθοί και οι συντάξεις καθηλώθηκαν τύποις – μειώθηκαν κατ’ουσία. Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παίρνει διαρκώς την κατιούσα. Ο πληθωρισμός, δεν έδειξε να φοβάται το νέο νόμισμα. Η κερδοσκοπία έγινε ο κανόνας στις εμπορικές συναλλαγές και στην παροχή υπηρεσιών (το μεγάλο πανηγύρι βέβαια το ζήσαμε όλοι την εποχή της μετάβασης στο νέο νόμισμα). Όσο για τους οικονομικούς δείκτες, τείνουν μα μας ξεπεράσουν και οι νέες χώρες της Ένωσης, αυτές δηλαδή της Ανατολικής Ευρώπης.
Όταν λέμε έξω από την ΟΝΕ, σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε πως η κεντρική οικονομική πολιτική της ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει θετικά για τον μέσο πολίτη της Ελλάδας αλλά και των άλλων χωρών. Όχι οτι εμπιστευόμαστε μια «εθνική» οικονομική πολιτική στα χέρια ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Το ότι όμως θα τους στερήσουμε την κάλυψη από το ότι τα οικονομικά μέτρα «τα επιβάλει η ΕΕ», θα μας επιτρέψει να δώσουμε τη μάχη μας για άλλης μορφής οικονομία, κάτω από άλλες πολιτικές συνθήκες.
Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς ευρώ. Ειδικά μάλιστα όταν το ενιαίο νόμισμα συνδέεται με κεντρικές πολιτικές και οικονομικές επιλογές.
Σίγουρα όμως δεν μπορούμε να ζήσουμε με πενιχρούς μισθούς, ακρίβεια, διαρκή λιτότητα και άδικους φόρους.
ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ «ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ» ΣΤΟΝ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας» είναι και τυπικά πλέον συνιστώσα πολιτική οργάνωση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Η απόφαση αυτή της Γραμματείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που συνεδρίασε τη Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου 2008, ήρθε να επισφραγίσει τη διαρκή συμπαράταξη των δύο φορέων, στους περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας», μετά τη διάσπαση και διάλυση της «Οικολογικής Παρέμβασης», συμμετείχαν ενεργά στις διεργασίες και την πολιτική δράση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Συμμετείχαν στην Πανελλαδική Σύσκεψη του Μαρτίου αλλά και στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του Ιουλίου. Επίσης έλαβαν μέρος και σε όσες συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις διοργάνωσε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το προηγούμενο διάστημα.
Η Κεντρική Γραμματεία των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας» επικύρωσε την συμφωνία ένταξης, υλοποιώντας την απόφαση της Συνδιάσκεψης του Ιανουαρίου. Παράλληλα εκφράζει την πεποίθησή της πως τα ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μεμονωμένα και αποσπασματικά, ξεκομμένα από την κοινωνική πολιτική πάλη. Στην κατεύθυνση αυτή λοιπόν, οι δυνάμεις που απαρτίζουν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μπορούν με τη δράση τους να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην ενδυνάμωση του Οικολογικού Πολιτικού κινήματος, στην κατάρτιση προτάσεων και στην αποτροπή παραπέρα καταστροφής των οικοσυστημάτων της γειτονιάς μας και του πλανήτη.
Η Κεντρική Γραμματεία των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας» επικύρωσε την συμφωνία ένταξης, υλοποιώντας την απόφαση της Συνδιάσκεψης του Ιανουαρίου. Παράλληλα εκφράζει την πεποίθησή της πως τα ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν μεμονωμένα και αποσπασματικά, ξεκομμένα από την κοινωνική πολιτική πάλη. Στην κατεύθυνση αυτή λοιπόν, οι δυνάμεις που απαρτίζουν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μπορούν με τη δράση τους να παίξουν αποφασιστικό ρόλο στην ενδυνάμωση του Οικολογικού Πολιτικού κινήματος, στην κατάρτιση προτάσεων και στην αποτροπή παραπέρα καταστροφής των οικοσυστημάτων της γειτονιάς μας και του πλανήτη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)