Οι διάφορες εταιρείες και κυβερνήσεις (καμιά φορά δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τη διαφορά τους) προσπαθούν να μας παροτρύνουν να υιοθετήσουμε μια πιο οικολογική συμπεριφορά. Μας ζητάνε να κάνουμε οικονομία στη χρήση νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, να χρησιμοποιούμε τα μαζικά μέσα μεταφοράς, να καταναλώνουμε οικολογικά προϊόντα. Όλα αυτά καλά και άγια. Συμφωνούμε όλοι. Αυτό όμως που υποκρύπτεται πίσω από τις… συμβουλές τους, είναι πολύ διαφορετικό. Τα διόδια στο κέντρο της πόλης, οι φόροι στα καύσιμα, τα ακριβά βιολογικά προϊόντα, οι υψηλές τιμές στα είδη εξοικονόμησης ενέργειας, η υποχρεωτική απόσυρση αυτοκινήτων και όλα τα σχετικά μέτρα, επιβάλλονται προκειμένου να πληρώσουν τα σπασμένα οι καταναλωτές. Οι επιχειρήσεις, εξακολουθούν να ρυπαίνουν με τους ίδιους ή ταχύτερους ρυθμούς. Όσο για τα κράτη, η κατάσταση χειροτερεύει διαρκώς, καθώς επιστρατεύονται η πυρηνική ενέργεια και τα ορυκτά καύσιμα για παραγωγή ηλεκτρισμού, αποψιλώνονται δάση και τα ποτάμια και οι θάλασσες μολύνονται όλο και περισσότερο με την ανοχή των αρχών.
Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι την αποκλειστική ευθύνη, την έχει η οικονομία της αγοράς, ο καπιταλισμός. Στο όνομα του διαρκώς αυξανόμενου κέρδους, δεν υπολογίζεται τίποτα. Τα πάντα καταστρέφονται. Από το περιβάλλον, μέχρι τις ανθρώπινες ζωές. Ακόμα και στα κράτη του κρατικού καπιταλισμού της ανατολικής Ευρώπης, οι τεράστιες καταστροφές έγιναν κύρια στο όνομα του ανταγωνισμού με τη δύση (σε συνδυασμό βέβαια με τη λάθος ερμηνεία της σοσιαλιστικής ανάπτυξης που επέτρεψε κάτι τέτοιο).
«Πράσινος» καπιταλισμός δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρξει. Όσοι ισχυρίζονται πως μπορεί ο καπιταλισμός να αναμορφωθεί και να γίνει καλύτερος απέναντι στο περιβάλλον και στους λαούς του κόσμου, είτε δεν ξέρουν τι λένε, είτε μας παραπλανούν σκόπιμα. Το καπιταλιστικό σύστημα, δεν λειτουργεί με κανόνες. Όποτε αυτοί διατυπώθηκαν ή θεσπίστηκαν, αυτό έγινε απλά για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας που είναι το ότι τα πάντα θυσιάζονται στο βωμό του όλο και μεγαλύτερου κέρδους. Δεν υπάρχουν όρια στο κυνήγι του κέρδους, όπως δεν υπάρχουν όρια στην καταστροφή που αυτό το κυνήγι προκαλεί.
Συνεπώς, αφού πιστεύουμε πως το σκηνικό πρέπει να αλλάξει σύντομα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από την ανατροπή του καπιταλισμού και των εργαλείων του που είναι η παγκοσμιοποίηση και ο πόλεμος.
