Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
Σάββατο 19 Μαρτίου 2011
Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011
Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
8 ΜΑΡΤΗ
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
«Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση.
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης για τον Σοσιαλισμό».
Η 8η Μάρτη, καθιερώθηκε ως «Διεθνής Ημέρα των Εργαζομένων Γυναικών» το 1910, με πρωτοβουλία της γερμανίδας επαναστάτριας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν, η οποία το πρότεινε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σοσιαλιστριών Γυναικών, που έγινε στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Η πρόταση έγινε σε μνήμη της γυναικείας διαδήλωσης της Ν.Υόρκης (8 Μαρτίου 1857) και της απεργίας των εργατριών στον ιματισμό στη Ν.Υόρκη το 1908.
Ακόμα και τη Ρώσικη Επανάσταση του 1917, την άρχισαν 20.000 εργάτριες στην Πετρούπολη κατά τον εορτασμό της 8ης Μάρτη, με συνθήματα: «Ψωμί, κάτω ο πόλεμος, βελτίωση της κατάστασης των εργατριών» και άλλα.
Το γυναικείο – φεμινιστικό κίνημα των γυναικών της αστικής τάξης, στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, εστίασε στους αγώνες για το δικαίωμα της ψήφου (σουφραζέτες), πιστεύοντας ότι το δικαίωμα στην ψήφο, θα τις εξίσωνε με τους άντρες. Όμως, παρά το ότι σε αρκετές χώρες, αυτό το δικαίωμα κατακτήθηκε κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, αποδείχθηκε ότι δεν έλυσε το πρόβλημα της ανισότητας. Παράλληλα, οι γυναίκες μπήκαν ακόμα πιο ενεργά στην παραγωγική διαδικασία, εργαζόμενες στη βιομηχανία, τη βιοτεχνία και τη γεωργία- κτηνοτροφία.
ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Οι εργαζόμενες γυναίκες, υφίστανται διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση. Η «ισότητα» στο δικαίωμα για εργασία, έφερε διπλή καταπίεση στις γυναίκες. Εκτός από την εκμετάλλευση που υφίσταται η γυναίκα στο χώρο της δουλειάς, γυρίζοντας στο σπίτι έχει και άλλα καθήκοντα και μάλιστα χωρίς ωράριο: Έχει να μαγειρέψει, να πλύνει, να σιδερώσει, να καθαρίσει το σπίτι, να φροντίσει τον σύζυγο, να φροντίσει και να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά, να περιποιηθεί τους γέροντες και πολλά άλλα.
Προκειμένου όμως να μη διαμαρτύρονται οι γυναίκες για την κατάσταση αυτή, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη ιδεολογία, που μιλά για την κατωτερότητα της γυναίκας – ο σεξισμός. Η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, η φύση της είναι να είναι ευχάριστη και όμορφη για να ικανοποιεί τον άντρα, να είναι καλή μητέρα για να μεγαλώνει τα παιδιά, να είναι καλή νύφη και κόρη για να φροντίζει τους γέροντες και να είναι ικανή να δουλεύει όταν χρειάζεται.
Οι Σοσιαλιστές, πρότειναν ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα τον τρόπο για να γλυτώσει η γυναίκα από τις διπλές υποχρεώσεις: δωρεάν παιδικούς σταθμούς σε 24ωρη βάση, δημόσια μαγειρεία, δημόσια πλυντήρια, δημόσια γηροκομεία. Παράλληλα, προτάθηκαν και μέτρα για την απενοχοποίηση των προσωπικών επιλογών, ζητώντας δωρεάν αντισύλληψη, κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού κλπ.
Η Ρώσικη Επανάσταση του 1917, έκανε πράξη αυτά τα αιτήματα, δίνοντας στις γυναίκες χρόνο για να ασχοληθούν με τον εαυτό τους, και με τα κοινά. Όλα αυτά βέβαια ανατράπηκαν την περίοδο που ακολούθησε την επικράτηση του Σταλινισμού.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ;
Σήμερα, πολλοί αμφισβητούν την καταπίεση των γυναικών, φέρνοντας παραδείγματα επιτυχημένων γυναικών από την πολιτική, τις επιχειρήσεις & τα ΜΜΕ. Εμφανίζουν μάλιστα τις υπόλοιπες γυναίκες σαν να φταίνε οι ίδιες για την αποτυχία τους. Τα παραδείγματα όμως που έχουν να αναφέρουν, αφορούν συνήθως πλούσιες γυναίκες της αστικής τάξης, όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, η Ντόρα Μπακογιάννη, η Βαρδινογιάννη και άλλες, που αποτελούν βέβαια πολύ μικρή μειοψηφία. Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται κύρια με σεξιστικά κριτήρια. Με κριτήρια καλλιστείων. Η εξωτερική εμφάνιση, αποτελεί «εφόδιο», τόσο για να καταφέρουν να βρουν δουλειά, όσο και για να πάρουν καλύτερο μισθό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα αποκαλύφθηκαν παλιότερα, σχετικά με τον «τιμοκατάλογο» εκτάκτου προσωπικού προώθησης πωλήσεων της κρατικής εταιρείας διοργάνωσης εκθέσεων Helexpro. Οι γυναίκες εισάγονται στην αγορά εργασίας ως προϊόντα δυο κατηγοριών. Ως «απλά εμφανίσιμες» και ως «ιδιαίτερα εμφανίσιμες» με διαφορετική αμοιβή φυσικά. Καταστρατηγώντας έτσι τη βασική αρχή του εργατικού δικαίου: ίση αμοιβή για ίση εργασία. Το επόμενο βήμα της πρόσληψης με κριτήρια εμφάνισης, είναι – σε επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα – η σεξουαλική παρενόχληση.
Η εκμετάλλευση των γυναικών, παίρνει ολοένα και πιο δραματικές διαστάσεις. Η χώρα μας είναι διεθνές κέντρο διακίνησης σεξουαλικά εκμεταλλευόμενων γυναικών (trafficking) προερχόμενων κύρια από τα Βαλκάνια, την πρώην ΕΣΣΔ και την Αφρική.
Επιπλέον, η UNICEF σε έκθεσή της, ανέφερε πως από τα 876 εκατομμύρια αναλφάβητων όλου του κόσμου, τα 2/3 είναι γυναίκες. Και αναλφάβητος σημαίνει φτωχός.
Η Γραμματεία Γυναικών της ΓΣΕΕ έδωσε πριν λίγα χρόνια, στοιχεία σύμφωνα με τα οποία στην Ελλάδα οι γυναίκες είναι το 60% των ανέργων και το 74% των μακροχρόνια ανέργων. Αμείβονται με το 70% της αμοιβής των ανδρών για ίση εργασία. Ακόμα, η μητρότητα αντιμετωπίζεται σαν αρνητικός παράγοντας για πρόσληψη.
Ειδικά τώρα που η οικονομική κρίση, έκανε ακόμα πιο δύσκολη της εξεύρεση εργασίας, οι γυναίκες είναι και πάλι τα πρώτα θύματα.
Σήμερα, στον 21ο αιώνα,
• Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «ίσων ευκαιριών», οι γυναίκες αμοίβονται 15% λιγότερο από τους άντρες, ενώ απουσιάζουν στοιχεία από τις νέες Ανατολικές χώρες της Ε.Ε., όπου η κατάσταση είναι χειρότερη
• Σύμφωνα με το «Συμβούλιο της Ευρώπης», η ενδοοικογενειακή βία σκοτώνει καθημερινά στην Ευρώπη, περισσότερες γυναίκες από οτι ο καρκίνος και τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.
• Στην Ινδία, κάθε χρόνο καίγονται στην πυρά περίπου 25.000 νύφες επειδή η προίκα τους δεν επαρκεί. Η οικογένεια του γαμπρού είναι αυτή που ανάβει την πυρά και μετά ισχυρίζονται ότι πρόκειται περί ατυχήματος ή αυτοκτονίας. Μετά, ο γαμπρός …. Ξαναπαντρεύεται
• Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, 85 με 115 εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο, έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή για να μην απολαμβάνουν το σεξ!
Είναι φανερό οτι ο καπιταλισμός δεν μπόρεσε να απελευθερώσει τις γυναίκες. Γι’ αυτό οι γυναίκες πρέπει να παλέψουν μαζί με τους άντρες συναδέλφους τους, στα συνδικάτα, στις σχολές και σε κάθε συλλογικό χώρο, για να σταματήσει ο σεξισμός και οι διακρίσεις στη δουλειά, για να γίνουν οι απλήρωτες δουλειές του σπιτιού υπόθεση της κοινωνίας, για να έχουν οι γυναίκες το δικαίωμα να διαθέτουν τον εαυτό τους όπως θέλουν, για να έχουν οι γυναίκες το χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά, για να μπορούν να παλέψουν για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει όλους μας.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
«Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση.
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης για τον Σοσιαλισμό».
Η 8η Μάρτη, καθιερώθηκε ως «Διεθνής Ημέρα των Εργαζομένων Γυναικών» το 1910, με πρωτοβουλία της γερμανίδας επαναστάτριας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν, η οποία το πρότεινε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σοσιαλιστριών Γυναικών, που έγινε στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Η πρόταση έγινε σε μνήμη της γυναικείας διαδήλωσης της Ν.Υόρκης (8 Μαρτίου 1857) και της απεργίας των εργατριών στον ιματισμό στη Ν.Υόρκη το 1908.
Ακόμα και τη Ρώσικη Επανάσταση του 1917, την άρχισαν 20.000 εργάτριες στην Πετρούπολη κατά τον εορτασμό της 8ης Μάρτη, με συνθήματα: «Ψωμί, κάτω ο πόλεμος, βελτίωση της κατάστασης των εργατριών» και άλλα.
Το γυναικείο – φεμινιστικό κίνημα των γυναικών της αστικής τάξης, στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, εστίασε στους αγώνες για το δικαίωμα της ψήφου (σουφραζέτες), πιστεύοντας ότι το δικαίωμα στην ψήφο, θα τις εξίσωνε με τους άντρες. Όμως, παρά το ότι σε αρκετές χώρες, αυτό το δικαίωμα κατακτήθηκε κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, αποδείχθηκε ότι δεν έλυσε το πρόβλημα της ανισότητας. Παράλληλα, οι γυναίκες μπήκαν ακόμα πιο ενεργά στην παραγωγική διαδικασία, εργαζόμενες στη βιομηχανία, τη βιοτεχνία και τη γεωργία- κτηνοτροφία.
ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Οι εργαζόμενες γυναίκες, υφίστανται διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση. Η «ισότητα» στο δικαίωμα για εργασία, έφερε διπλή καταπίεση στις γυναίκες. Εκτός από την εκμετάλλευση που υφίσταται η γυναίκα στο χώρο της δουλειάς, γυρίζοντας στο σπίτι έχει και άλλα καθήκοντα και μάλιστα χωρίς ωράριο: Έχει να μαγειρέψει, να πλύνει, να σιδερώσει, να καθαρίσει το σπίτι, να φροντίσει τον σύζυγο, να φροντίσει και να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά, να περιποιηθεί τους γέροντες και πολλά άλλα.
Προκειμένου όμως να μη διαμαρτύρονται οι γυναίκες για την κατάσταση αυτή, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη ιδεολογία, που μιλά για την κατωτερότητα της γυναίκας – ο σεξισμός. Η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, η φύση της είναι να είναι ευχάριστη και όμορφη για να ικανοποιεί τον άντρα, να είναι καλή μητέρα για να μεγαλώνει τα παιδιά, να είναι καλή νύφη και κόρη για να φροντίζει τους γέροντες και να είναι ικανή να δουλεύει όταν χρειάζεται.
Οι Σοσιαλιστές, πρότειναν ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα τον τρόπο για να γλυτώσει η γυναίκα από τις διπλές υποχρεώσεις: δωρεάν παιδικούς σταθμούς σε 24ωρη βάση, δημόσια μαγειρεία, δημόσια πλυντήρια, δημόσια γηροκομεία. Παράλληλα, προτάθηκαν και μέτρα για την απενοχοποίηση των προσωπικών επιλογών, ζητώντας δωρεάν αντισύλληψη, κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού κλπ.
Η Ρώσικη Επανάσταση του 1917, έκανε πράξη αυτά τα αιτήματα, δίνοντας στις γυναίκες χρόνο για να ασχοληθούν με τον εαυτό τους, και με τα κοινά. Όλα αυτά βέβαια ανατράπηκαν την περίοδο που ακολούθησε την επικράτηση του Σταλινισμού.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ;
Σήμερα, πολλοί αμφισβητούν την καταπίεση των γυναικών, φέρνοντας παραδείγματα επιτυχημένων γυναικών από την πολιτική, τις επιχειρήσεις & τα ΜΜΕ. Εμφανίζουν μάλιστα τις υπόλοιπες γυναίκες σαν να φταίνε οι ίδιες για την αποτυχία τους. Τα παραδείγματα όμως που έχουν να αναφέρουν, αφορούν συνήθως πλούσιες γυναίκες της αστικής τάξης, όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, η Ντόρα Μπακογιάννη, η Βαρδινογιάννη και άλλες, που αποτελούν βέβαια πολύ μικρή μειοψηφία. Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται κύρια με σεξιστικά κριτήρια. Με κριτήρια καλλιστείων. Η εξωτερική εμφάνιση, αποτελεί «εφόδιο», τόσο για να καταφέρουν να βρουν δουλειά, όσο και για να πάρουν καλύτερο μισθό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα αποκαλύφθηκαν παλιότερα, σχετικά με τον «τιμοκατάλογο» εκτάκτου προσωπικού προώθησης πωλήσεων της κρατικής εταιρείας διοργάνωσης εκθέσεων Helexpro. Οι γυναίκες εισάγονται στην αγορά εργασίας ως προϊόντα δυο κατηγοριών. Ως «απλά εμφανίσιμες» και ως «ιδιαίτερα εμφανίσιμες» με διαφορετική αμοιβή φυσικά. Καταστρατηγώντας έτσι τη βασική αρχή του εργατικού δικαίου: ίση αμοιβή για ίση εργασία. Το επόμενο βήμα της πρόσληψης με κριτήρια εμφάνισης, είναι – σε επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα – η σεξουαλική παρενόχληση.
Η εκμετάλλευση των γυναικών, παίρνει ολοένα και πιο δραματικές διαστάσεις. Η χώρα μας είναι διεθνές κέντρο διακίνησης σεξουαλικά εκμεταλλευόμενων γυναικών (trafficking) προερχόμενων κύρια από τα Βαλκάνια, την πρώην ΕΣΣΔ και την Αφρική.
Επιπλέον, η UNICEF σε έκθεσή της, ανέφερε πως από τα 876 εκατομμύρια αναλφάβητων όλου του κόσμου, τα 2/3 είναι γυναίκες. Και αναλφάβητος σημαίνει φτωχός.
Η Γραμματεία Γυναικών της ΓΣΕΕ έδωσε πριν λίγα χρόνια, στοιχεία σύμφωνα με τα οποία στην Ελλάδα οι γυναίκες είναι το 60% των ανέργων και το 74% των μακροχρόνια ανέργων. Αμείβονται με το 70% της αμοιβής των ανδρών για ίση εργασία. Ακόμα, η μητρότητα αντιμετωπίζεται σαν αρνητικός παράγοντας για πρόσληψη.
Ειδικά τώρα που η οικονομική κρίση, έκανε ακόμα πιο δύσκολη της εξεύρεση εργασίας, οι γυναίκες είναι και πάλι τα πρώτα θύματα.
Σήμερα, στον 21ο αιώνα,
• Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «ίσων ευκαιριών», οι γυναίκες αμοίβονται 15% λιγότερο από τους άντρες, ενώ απουσιάζουν στοιχεία από τις νέες Ανατολικές χώρες της Ε.Ε., όπου η κατάσταση είναι χειρότερη
• Σύμφωνα με το «Συμβούλιο της Ευρώπης», η ενδοοικογενειακή βία σκοτώνει καθημερινά στην Ευρώπη, περισσότερες γυναίκες από οτι ο καρκίνος και τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.
• Στην Ινδία, κάθε χρόνο καίγονται στην πυρά περίπου 25.000 νύφες επειδή η προίκα τους δεν επαρκεί. Η οικογένεια του γαμπρού είναι αυτή που ανάβει την πυρά και μετά ισχυρίζονται ότι πρόκειται περί ατυχήματος ή αυτοκτονίας. Μετά, ο γαμπρός …. Ξαναπαντρεύεται
• Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, 85 με 115 εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο, έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή για να μην απολαμβάνουν το σεξ!
Είναι φανερό οτι ο καπιταλισμός δεν μπόρεσε να απελευθερώσει τις γυναίκες. Γι’ αυτό οι γυναίκες πρέπει να παλέψουν μαζί με τους άντρες συναδέλφους τους, στα συνδικάτα, στις σχολές και σε κάθε συλλογικό χώρο, για να σταματήσει ο σεξισμός και οι διακρίσεις στη δουλειά, για να γίνουν οι απλήρωτες δουλειές του σπιτιού υπόθεση της κοινωνίας, για να έχουν οι γυναίκες το δικαίωμα να διαθέτουν τον εαυτό τους όπως θέλουν, για να έχουν οι γυναίκες το χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά, για να μπορούν να παλέψουν για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει όλους μας.
Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΛΗ ΚΑΤΟΧΗ – ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΑΜΕ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ & ΑΙΜΑ
«Ραντεβού στα γουναράδικα». Έτσι αποχαιρετούσε του συναγωνιστές ο Άρης Βελουχιώτης, προβλέποντας το τέλος του. Σήμερα, στην περίοδο της τριπλής κατοχής (Ecofin, Ε.Κ.Τ., Δ.Ν.Τ.), κάποιοι σίγουρα θα αντισταθούμε (δίνοντας ραντεβού στα γουναράδικα). Παράλληλα, θα εμφανιστούν οι αντίστοιχοι «δoσίλογοι» (συνδικαλιστές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.α.). Η ελπίδα μας είναι πως σε αυτή την Αντίσταση, δεν θα χάσουμε πάλι, ούτε οι «προσκυνημένοι» θα επικρατήσουν ξανά.
Χρωστάμε στους Ευρωπαίους μεγαλοκαπιταλιστές ή μας χρωστάνε; Tο 1998, ο Σημίτης υποτίμησε 12,3% τη δραχμή για την ένταξή της στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών του Ευρώ. Το 2000 συμφώνησε σε επιπλέον υποτίμηση 3,5% με αποτέλεσμα η τελική ισοτιμία με το ευρώ, να φτάσει τις 340,75 δραχμές, αντί για 331 του Γενάρη 2000 ή 325 το 1998.
Μας έκαναν χάρη που μας έβαλαν στην Ε.Ε.;
Το 1981 η ΕΟΚ ήταν σχεδόν ανεπιθύμητη. Ήδη κάποιες χώρες συζητούσαν ανοικτά την αναγκαιότητα ή όχι της ύπαρξής της. Μόνο η Ελλάδα & οι: Τουρκία, Ισπανία, Πορτογαλία ήθελαν την ένταξη. Η Τουρκία ήταν ήδη υπό δικτατορία, ενώ οι Ισπανία – Πορτογαλία, μόλις είχαν εκδημοκρατιστεί ενώ οι δημόσιες υποδομές βρίσκονταν σε άθλια κατάσταση. Η Ελλάδα τηρούσε τα προσχήματα σταθερού πολιτεύματος και είχε ξεφύγει από την εξαθλίωση. Η ένταξή μας, έδωσε πολιτική και οικονομική ώθηση στην ΕΟΚ. Χώρα με ισχυρή ναυτιλία, αγροτική οικονομία και τουρισμό, εμπορικός κόμβος, σφήνα στα κομμουνιστικά Βαλκάνια και φίλη με τους Άραβες, τους ήταν χρήσιμη. Ταυτόχρονα, οι δυτικοευρωπαίοι, αγόραζαν χωρίς δασμούς τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα και μας έκαναν πελάτες τους για τα βιομηχανικά προϊόντα. Τότε ήταν που η Ελλάδα γέμισε ευρωπαϊκά αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές, εγκαταλείποντας τα Αμερικάνικα που σχεδόν μονοπωλούσαν την ελληνική αγορά τις προηγούμενες δεκαετίες. Δεν χρωστάμε τίποτα λοιπόν. Δεν μας έκαναν χάρη. Μας χρειάζονταν. Αλλά και οι εγχώριοι κυβερνήτες, τι μοντέλο ανάπτυξης επέλεξαν; Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, δημιούργησαν κομματισμό και πελατειακές σχέσεις, διάβρωσαν το συνεταιριστικό και συνδικαλιστικό κίνημα, ενίσχυσαν την αδιαφάνεια και τη διαφθορά. Αποβιομηχάνισαν τη χώρα, εγκατέλειψαν την αγροτική παραγωγή, υποβάθμισαν τουρισμό, ναυτιλία και μεταφορές. Αυτά συνοδεύτηκαν με πολύ άδικη φορολογία. Ακόμα και ο άπορος πληρώνει ΦΠΑ στο ψωμί, παρά το οτι το Σύνταγμα τον απαλλάσσει. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρεοκόπησαν και ξεπούλησαν: Ολυμπιακή, ΟΣΕ, Ταμεία, λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους. Στήριξαν την εισφορο/φοροδιαφυγή των Π.Α.Ε.. Υπουργείο Πολιτισμού και ΟΠΑΠ, χρηματοδοτούσαν κομματικούς φίλους. Κρατικές προμήθειες και έργα επιβαρύνονταν με μίζες. Η Κομισιόν, λέει πως δεν κατατέθηκαν επαρκή στοιχεία για τον τρόπο λήψης των –κρυφών- δανείων (περίοδος Σημίτη) από την Goldman Sachs. Τα σκάνδαλα Χρηματιστηρίου και SIEMENS, ακόμα αναζητούν υπεύθυνους. Η εκκλησία, μας φόρτωσε τη μισθοδοσία και ασφάλιση του προσωπικού της, αλλά δεν φορολογείται για τα δισεκατομμύρια κερδών της και τα ακίνητα. Τα σκάνδαλα Βατοπεδίου, Τοπλού και «Αλληλεγγύης» ποτέ δεν «πήγαν ταμείο». 5.600.000 ευρώ για τροφή στο Ιράκ, 345.000 για τα θύματα του Λιβάνου και 308.000 για τα θύματα του τσουνάμι, έκαναν φτερά, χωρίς ποτέ να πραγματοποιηθεί έργο. Οι Δημοτικοί Υπάλληλοι, είδαν το Ταμείο τους (με περίπου 2.000.000 ετήσιο πλεόνασμα) να συγχωνεύεται με τον ελλειμματικό ΟΠΑΔ. Παρομοίως «εξαφανίστηκαν» και άλλα πλεονασματικά Ταμεία. Οι τράπεζες το 2009 έλαβαν μερικά δις ευρώ ενίσχυση. Οι εργαζόμενοι όμως πληρώνουν τα ακριβότερα επιτόκια στην Ευρώπη. Βέβαια τώρα που όλα κατέρρευσαν, όσοι θησαύρισαν από τις ιδιωτικοποιήσεις, προτείνουν «Κρατικό Καπιταλισμό», χαρακτηρίζουν αποτυχημένο τον νεοφιλελευθερισμό και ζητάνε συμπράξεις Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (στα κέρδη χώρια, στη ζημιά μαζί). Το μοντέλο αυτό βέβαια δοκιμάζεται και αλλού και είναι μέρος γενικότερου σχεδίου. Η Ρουμανική κυβέρνηση, ανακοίνωσε την απόλυση 3.000 δημοσίων υπαλλήλων. Εντός δύο ετών θα απολύσει 100.000. Ως αντάλλαγμα θα πάρουν από το ΔΝΤ δάνειο 2,3 δις ευρώ. Στην Ελλάδα οι διεθνείς επόπτες, ζήτησαν περικοπή μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο, αύξηση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και απολύσεις Δημοσίων Υπαλλήλων. Κάθε ομοιότητα με Ρουμανία, συμπτωματική. Τα ΜΜΕ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν γίνεται αλλιώς. Όταν ο Π.Λαφαζάνης τόλμησε σε τηλεοπτικό πάνελ, να μιλήσει για τα κλεμμένα, οι «δημοσιογράφοι» του επιτέθηκαν: «να μας πείτε τώρα τι κάνουμε. Αφήστε το χτες». Πολύ βολικό για όσους κατάκλεψαν το κράτος. Ο Γ.Α.Π., ομολόγησε ότι πρώτο θύμα της «σταθεροποίησης» είναι η εθνική κυριαρχία. Δεν είναι καινούριο αυτό, ούτε αποτελεί έκπληξη. Ήδη από τον Μάη του 1999, στη γαλλική εφημερίδα «Le Monde», ο Χάνς Όλαφ Χένκελ, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, δήλωνε: «….. κύρια ευεργετική συνέπεια του Ευρώ, είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη. Καμιά Εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα». Πράγματι. Το ευρώ δεν μας προστάτεψε από την ακρίβεια, την κερδοσκοπία, τις ελλείψεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνικές παροχές. Το αντίθετο μάλιστα. Η Ο.Ν.Ε. αποτέλεσε το άλλοθι της πολιτικής λιτότητας. Γι’αυτό πρέπει να αντισταθούμε στην πολιτική τους. Ότι έχουμε το κατακτήσαμε με αγώνες και ότι χάνουμε, το χάνουμε γιατί δεν το διεκδικήσαμε.
Αυτά τα μέτρα δεν είναι μονόδρομος. Να τους στερήσουμε τη δικαιολογία των «εντολών της Ε.Ε.». Να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας. Θέλουμε να ζούμε. Όχι να επιβιώνουμε. Ο αγώνας είναι ο μόνος μονόδρομος.
(Περίληψη του ανωτέρω κειμένου του Τάσου Πανταζίδη, δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» την Παρασκευή 2 Απριλίου 2010).
ΝΑ ΒΑΘΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ
Διανύουμε μια περίοδο δύσκολη για το κίνημα, για την κοινωνία, για τους λαούς όλου του κόσμου.
Όταν η θύελλα χτυπά, τα υγιή δέντρα, βαθαίνουν τις ρίζες τους μέσα στο χώμα, ώστε να αντέξουν τα χτυπήματα.
Έτσι κι εμείς, για να ξεπεράσουμε τη δύσκολη περίοδο, έχουμε ένα μόνο δρόμο να ακολουθήσουμε: Να ενισχύσουμε και να βαθύνουμε τις ρίζες μας στην κοινωνία, ώστε να αντλήσουμε δυνάμεις και μαζί με το Λαό μας να πετύχουμε νίκες στο στίβο των αγώνων για μια δικαιότερη κοινωνία, σε ένα καλύτερο περιβάλλον, σε ένα καλύτερο κόσμο.
Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Όταν η θύελλα χτυπά, τα υγιή δέντρα, βαθαίνουν τις ρίζες τους μέσα στο χώμα, ώστε να αντέξουν τα χτυπήματα.
Έτσι κι εμείς, για να ξεπεράσουμε τη δύσκολη περίοδο, έχουμε ένα μόνο δρόμο να ακολουθήσουμε: Να ενισχύσουμε και να βαθύνουμε τις ρίζες μας στην κοινωνία, ώστε να αντλήσουμε δυνάμεις και μαζί με το Λαό μας να πετύχουμε νίκες στο στίβο των αγώνων για μια δικαιότερη κοινωνία, σε ένα καλύτερο περιβάλλον, σε ένα καλύτερο κόσμο.
Η ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Κατά την άποψή μας, οι οικολογικές κρίσεις και οι κρίσεις της κοινωνικής κατάρρευσης συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και θα έπρεπε να τις βλέπουμε σαν ξεχωριστές εκδηλώσεις των ίδιων δομικών δυνάμεων. Οι πρώτες, προέρχονται γενικά από την αχαλίνωτη εκβιομηχάνιση που καταστρέφει την ικανότητα της γης να αποσβένει και να συγκρατεί την οικολογική αποσταθεροποίηση. Οι δεύτερες, προέρχονται από τη μορφή του ιμπεριαλισμού, γνωστή ως παγκοσμιοποίηση και από τα εξαιρετικά καταστροφικά αποτελέσματά της στις κοινωνίες που βρίσκει στο δρόμο της.
Από την πλευρά της ανθρωπότητας, με τις απαιτήσεις της για αυτοδιάθεση, για συμβίωση ως «κοινότητα» και μια ύπαρξη με νόημα, το κεφάλαιο υποβαθμίζει την πλειονότητα του πληθυσμού της γης σε απλή δεξαμενή εργατικής δύναμης, ενώ απορρίπτει τους περισσότερους από τους υπόλοιπους σαν άχρηστο «βάρος». Εισέβαλε στις κοινότητες και υπονόμευσε την ακεραιότητά τους μέσα από την παγκόσμια κουλτούρα της μαζικής κατανάλωσης και απολιτικοποίησης. Αύξησε τις ανισότητες πλούτου και εξουσίας σε επίπεδα πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία. Πιστεύουμε ότι το παρόν καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ρυθμίσει, και ακόμα περισσότερο να ξεπεράσει, τις κρίσεις που το ίδιο έχει προκαλέσει. Δεν μπορεί να επιλύσει την οικολογική κρίση επειδή, για να το κάνει, θα έπρεπε να θέσει όρια στη συσσώρευση. Δεν μπορεί να επιλύσει την κρίση που προκαλεί η τρομοκρατία ή άλλες μορφές βίαιου ξεσηκωμού, επειδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη λογική της αυτοκρατορίας και άρα να επιβάλει απαράδεκτα όρια στην οικονομική ανάπτυξη και τον όλο «τρόπο ζωής» που στηρίζεται από αυτή την αυτοκρατορία. Συνοψίζοντας, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ιστορικά χρεοκοπεί. Έχει γίνει μια αυτοκρατορία ανίκανη να προσαρμοστεί, ο γιγαντισμός της οποίας αποκαλύπτει την ελλοχεύουσα αδυναμία της. Είναι, με οικολογικούς όρους, βαθύτατα ασταθές και χωρίς στηρίγματα και πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων, ή καλύτερα να αντικατασταθεί, αν θέλουμε ένα μέλλον που αξίζει να το ζήσουμε.
Με όποιον τρόπο και αν «ηττήθηκε» ή έμεινε απραγματοποίητη, η έννοια του σοσιαλισμού εξακολουθεί να εκφράζει την υπέρβαση του κεφαλαίου. Αν το ζητούμενο είναι να ηττηθεί το κεφάλαιο, ένας στόχος που τώρα εμφανίζεται ως κατεπείγων για την επιβίωση του ίδιου του πολιτισμού, το αποτέλεσμα θα είναι αναγκαστικά «σοσιαλιστικό», μια και αυτός είναι ο όρος που καταδεικνύει το πέρασμα σε μια μετα-καπιταλιστική κοινωνία. Αν λέμε ότι το κεφάλαιο είναι ριζικά μη βιώσιμο και τείνει προς τη βαρβαρότητα που σκιαγραφήσαμε παραπάνω, τότε λέμε επίσης ότι χρειάζεται να οικοδομήσουμε ένα «σοσιαλισμό» ικανό να υπερβεί τις κρίσεις που δημιούργησε το κεφάλαιο. Και αν οι «σοσιαλισμοί» του παρελθόντος απέτυχαν να το κάνουν, είναι δική μας υποχρέωση, αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε σε ένα βάρβαρο τέλος, να αγωνιστούμε για ένα σοσιαλισμό που θα πετύχει. Για όλους αυτούς τους λόγους, επιλέξαμε να ονομάσουμε τη δική μας ερμηνεία του σοσιαλισμού ως «οικοσοσιαλισμό» και να αφιερωθούμε στην πραγμάτωσή της. Μέσα στα πλαίσια της οικολογικής κρίσης, βλέπουμε τον οικοσοσιαλισμό όχι ως την άρνηση των σοσιαλισμών «της πρώτης εποχής» του εικοστού αιώνα, αλλά ως την πραγμάτωσή τους. Ο οικοσοσιαλισμός κρατάει τους στόχους της χειραφέτησης του σοσιαλισμού της πρώτης εποχής και απορρίπτει τους χαμηλούς ρεφορμιστικούς στόχους της σοσιαλδημοκρατίας και τις παραγωγίστικες δομές των γραφειοκρατικών παραλλαγών του σοσιαλισμού. Επιμένει ωστόσο, στον επανακαθορισμό τόσο της οδού όσο και του στόχου της σοσιαλιστικής παραγωγής μέσα σε ένα οικολογικό πλαίσιο. Αυτό το κάνει ειδικά από σεβασμό στα «αναπτυξιακά όρια» που είναι σημαντικά για τη βιωσιμότητα της κοινωνίας. Τα όρια αυτά δεν τίθενται με την έννοια της έλλειψης, της στέρησης και της καταστολής. Αντίθετα, στόχος είναι ο μετασχηματισμός των αναγκών και μια βαθιά μετατόπιση προς την ποιοτική διάσταση, μακριά από την ποσοτική. Από τη σκοπιά της παραγωγής εμπορευμάτων, αυτό μεταφράζεται στην αξιολόγηση ως σημαντικότερης, της χρηστικής αξίας τους σε σχέση με την ανταλλακτική τους αξία – ένα πλάνο ύψιστης σημασίας που στηρίζεται στην άμεση οικονομική δραστηριότητα. Η γενίκευση της οικολογικής παραγωγής υπό σοσιαλιστικές συνθήκες, μπορεί να προσφέρει το έδαφος για να ξεπεράσουμε τις σημερινές κρίσεις. Μια κοινωνία ελεύθερα συνεταιριζόμενων παραγωγών δεν σταματάει στο δικό της εκδημοκρατισμό. Πρέπει αντίθετα, να επιμείνει στην απελευθέρωση όλων των ανθρώπων και αυτή η απελευθέρωση να αποτελέσει έδαφος στήριξής της και στόχο της. Με αυτό τον τρόπο ξεπερνάει τις ιμπεριαλιστικές ορμές, τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά. Υλοποιώντας έναν τέτοιο στόχο, αγωνίζεται για να ξεπεράσει κάθε μορφή κυριαρχίας, συμπεριλαμβάνοντας ειδικά αυτές του φύλου και της φυλής. Ακόμα, ξεπερνά τις συνθήκες που οδηγούν σε φονταμενταλιστικές στρεβλώσεις και τις τρομοκρατικές εκδηλώσεις τους. Συνοψίζοντας, μια παγκόσμια κοινωνία θεμελιώνεται σε ένα βαθμό, πάνω σε μια οικολογική αρμονία με τη φύση, αδιανόητη κάτω από τις παρούσες συνθήκες. Ένα πρακτικό αποτέλεσμα αυτών των τάσεων θα μπορούσε να εκφραστεί, για παράδειγμα, με τον μαρασμό της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα που συνδέονται απόλυτα με τον βιομηχανικό καπιταλισμό. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να παράσχει την υλική βάση για την απελευθέρωση των εδαφών που καταπιέζονται από τον ιμπεριαλισμό του πετρελαίου, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει τη συγκράτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς και των άλλων δεινών της οικολογικής κρίσης.
Ο ρόλος των οικοσοσιαλιστών στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο, είναι πολλαπλά δύσκολος και αναγκαίος. Οφείλουμε να συνδέσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα με τον αγώνα για προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος. Είναι δεδομένο ότι όχι μόνο οι εργατικές διεκδικήσεις, αλλά και η ζωή μας, συνδέονται άρρηκτα με τους αγώνες για το περιβάλλον. Η απάντηση για το ποιος ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση είναι και απάντηση για το ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό – κοινωνικό – οικονομικό μοντέλο που προτείνουμε και πρέπει να ακολουθήσουμε. Σκοπός ίδρυσης και λειτουργίας του πολιτικού φορέα των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας» είναι ο πολιτικός συντονισμός, οργάνωση, έκφραση και εκπροσώπηση πολιτών, χωρίς καμία διάκριση φυλής, φύλλου, εθνικότητας, θρησκείας και άλλων ομαδοποιήσεων ή προσωπικών και κοινωνικών επιλογών με μοναδικό προαπαιτούμενο, την αποδοχή των ιδεών και θέσεων του Οικοσοσιαλισμού. Τα πιο πάνω, υπηρετώντας τη Δημοκρατία και τα συμφέροντα της πλειονότητας του Λαού. Βασική προϋπόθεση είναι η αποδοχή της αντίληψης ότι: οι κλιματικές αλλαγές και η καταστροφή του περιβάλλοντος, οφείλονται στη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς, ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορούν να βρεθούν και να εφαρμοστούν ουσιαστικές λύσεις και η λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί να μη συνδεθεί με τους κοινωνικούς πολιτικούς αγώνες για σοσιαλιστικό, δημοκρατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, μακριά όμως από τα μοντέλα που εφάρμοσαν οι σοσιαλδημοκράτες στη Δύση και οι σοσιαλιστές στην Ανατολή, τα οποία απέτυχαν. Σταθερά προσηλωμένοι στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με Δημοκρατία και Ελευθερία, μακριά από τις αποτυχημένες πρακτικές και αγκυλώσεις του προηγούμενου αιώνα και με έμφαση στα οικολογικά ζητήματα, επιλέγουμε τον Οικοσοσιαλισμό ως ιδεολογικό μας όχημα, δημιουργώντας νέα προοπτική στην πολιτική οικολογία. Ιδρύουμε την πολιτική Οργάνωση «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας» και στρατευόμαστε στον αγώνα για να κάνουμε τον Σοσιαλισμό πιο Οικολογικό και την Οικολογία πιο Σοσιαλιστική.
( Η πιο πάνω διακήρυξη, είναι αυτή που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο το 2009, όταν η Πολιτική μας Οργάνωση αναγνωρίστηκε ως επίσημο Πολιτικό Κόμμα).
Από την πλευρά της ανθρωπότητας, με τις απαιτήσεις της για αυτοδιάθεση, για συμβίωση ως «κοινότητα» και μια ύπαρξη με νόημα, το κεφάλαιο υποβαθμίζει την πλειονότητα του πληθυσμού της γης σε απλή δεξαμενή εργατικής δύναμης, ενώ απορρίπτει τους περισσότερους από τους υπόλοιπους σαν άχρηστο «βάρος». Εισέβαλε στις κοινότητες και υπονόμευσε την ακεραιότητά τους μέσα από την παγκόσμια κουλτούρα της μαζικής κατανάλωσης και απολιτικοποίησης. Αύξησε τις ανισότητες πλούτου και εξουσίας σε επίπεδα πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία. Πιστεύουμε ότι το παρόν καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ρυθμίσει, και ακόμα περισσότερο να ξεπεράσει, τις κρίσεις που το ίδιο έχει προκαλέσει. Δεν μπορεί να επιλύσει την οικολογική κρίση επειδή, για να το κάνει, θα έπρεπε να θέσει όρια στη συσσώρευση. Δεν μπορεί να επιλύσει την κρίση που προκαλεί η τρομοκρατία ή άλλες μορφές βίαιου ξεσηκωμού, επειδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη λογική της αυτοκρατορίας και άρα να επιβάλει απαράδεκτα όρια στην οικονομική ανάπτυξη και τον όλο «τρόπο ζωής» που στηρίζεται από αυτή την αυτοκρατορία. Συνοψίζοντας, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ιστορικά χρεοκοπεί. Έχει γίνει μια αυτοκρατορία ανίκανη να προσαρμοστεί, ο γιγαντισμός της οποίας αποκαλύπτει την ελλοχεύουσα αδυναμία της. Είναι, με οικολογικούς όρους, βαθύτατα ασταθές και χωρίς στηρίγματα και πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων, ή καλύτερα να αντικατασταθεί, αν θέλουμε ένα μέλλον που αξίζει να το ζήσουμε.
Με όποιον τρόπο και αν «ηττήθηκε» ή έμεινε απραγματοποίητη, η έννοια του σοσιαλισμού εξακολουθεί να εκφράζει την υπέρβαση του κεφαλαίου. Αν το ζητούμενο είναι να ηττηθεί το κεφάλαιο, ένας στόχος που τώρα εμφανίζεται ως κατεπείγων για την επιβίωση του ίδιου του πολιτισμού, το αποτέλεσμα θα είναι αναγκαστικά «σοσιαλιστικό», μια και αυτός είναι ο όρος που καταδεικνύει το πέρασμα σε μια μετα-καπιταλιστική κοινωνία. Αν λέμε ότι το κεφάλαιο είναι ριζικά μη βιώσιμο και τείνει προς τη βαρβαρότητα που σκιαγραφήσαμε παραπάνω, τότε λέμε επίσης ότι χρειάζεται να οικοδομήσουμε ένα «σοσιαλισμό» ικανό να υπερβεί τις κρίσεις που δημιούργησε το κεφάλαιο. Και αν οι «σοσιαλισμοί» του παρελθόντος απέτυχαν να το κάνουν, είναι δική μας υποχρέωση, αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε σε ένα βάρβαρο τέλος, να αγωνιστούμε για ένα σοσιαλισμό που θα πετύχει. Για όλους αυτούς τους λόγους, επιλέξαμε να ονομάσουμε τη δική μας ερμηνεία του σοσιαλισμού ως «οικοσοσιαλισμό» και να αφιερωθούμε στην πραγμάτωσή της. Μέσα στα πλαίσια της οικολογικής κρίσης, βλέπουμε τον οικοσοσιαλισμό όχι ως την άρνηση των σοσιαλισμών «της πρώτης εποχής» του εικοστού αιώνα, αλλά ως την πραγμάτωσή τους. Ο οικοσοσιαλισμός κρατάει τους στόχους της χειραφέτησης του σοσιαλισμού της πρώτης εποχής και απορρίπτει τους χαμηλούς ρεφορμιστικούς στόχους της σοσιαλδημοκρατίας και τις παραγωγίστικες δομές των γραφειοκρατικών παραλλαγών του σοσιαλισμού. Επιμένει ωστόσο, στον επανακαθορισμό τόσο της οδού όσο και του στόχου της σοσιαλιστικής παραγωγής μέσα σε ένα οικολογικό πλαίσιο. Αυτό το κάνει ειδικά από σεβασμό στα «αναπτυξιακά όρια» που είναι σημαντικά για τη βιωσιμότητα της κοινωνίας. Τα όρια αυτά δεν τίθενται με την έννοια της έλλειψης, της στέρησης και της καταστολής. Αντίθετα, στόχος είναι ο μετασχηματισμός των αναγκών και μια βαθιά μετατόπιση προς την ποιοτική διάσταση, μακριά από την ποσοτική. Από τη σκοπιά της παραγωγής εμπορευμάτων, αυτό μεταφράζεται στην αξιολόγηση ως σημαντικότερης, της χρηστικής αξίας τους σε σχέση με την ανταλλακτική τους αξία – ένα πλάνο ύψιστης σημασίας που στηρίζεται στην άμεση οικονομική δραστηριότητα. Η γενίκευση της οικολογικής παραγωγής υπό σοσιαλιστικές συνθήκες, μπορεί να προσφέρει το έδαφος για να ξεπεράσουμε τις σημερινές κρίσεις. Μια κοινωνία ελεύθερα συνεταιριζόμενων παραγωγών δεν σταματάει στο δικό της εκδημοκρατισμό. Πρέπει αντίθετα, να επιμείνει στην απελευθέρωση όλων των ανθρώπων και αυτή η απελευθέρωση να αποτελέσει έδαφος στήριξής της και στόχο της. Με αυτό τον τρόπο ξεπερνάει τις ιμπεριαλιστικές ορμές, τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά. Υλοποιώντας έναν τέτοιο στόχο, αγωνίζεται για να ξεπεράσει κάθε μορφή κυριαρχίας, συμπεριλαμβάνοντας ειδικά αυτές του φύλου και της φυλής. Ακόμα, ξεπερνά τις συνθήκες που οδηγούν σε φονταμενταλιστικές στρεβλώσεις και τις τρομοκρατικές εκδηλώσεις τους. Συνοψίζοντας, μια παγκόσμια κοινωνία θεμελιώνεται σε ένα βαθμό, πάνω σε μια οικολογική αρμονία με τη φύση, αδιανόητη κάτω από τις παρούσες συνθήκες. Ένα πρακτικό αποτέλεσμα αυτών των τάσεων θα μπορούσε να εκφραστεί, για παράδειγμα, με τον μαρασμό της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα που συνδέονται απόλυτα με τον βιομηχανικό καπιταλισμό. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να παράσχει την υλική βάση για την απελευθέρωση των εδαφών που καταπιέζονται από τον ιμπεριαλισμό του πετρελαίου, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει τη συγκράτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς και των άλλων δεινών της οικολογικής κρίσης.
Ο ρόλος των οικοσοσιαλιστών στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο, είναι πολλαπλά δύσκολος και αναγκαίος. Οφείλουμε να συνδέσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα με τον αγώνα για προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος. Είναι δεδομένο ότι όχι μόνο οι εργατικές διεκδικήσεις, αλλά και η ζωή μας, συνδέονται άρρηκτα με τους αγώνες για το περιβάλλον. Η απάντηση για το ποιος ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση είναι και απάντηση για το ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό – κοινωνικό – οικονομικό μοντέλο που προτείνουμε και πρέπει να ακολουθήσουμε. Σκοπός ίδρυσης και λειτουργίας του πολιτικού φορέα των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας» είναι ο πολιτικός συντονισμός, οργάνωση, έκφραση και εκπροσώπηση πολιτών, χωρίς καμία διάκριση φυλής, φύλλου, εθνικότητας, θρησκείας και άλλων ομαδοποιήσεων ή προσωπικών και κοινωνικών επιλογών με μοναδικό προαπαιτούμενο, την αποδοχή των ιδεών και θέσεων του Οικοσοσιαλισμού. Τα πιο πάνω, υπηρετώντας τη Δημοκρατία και τα συμφέροντα της πλειονότητας του Λαού. Βασική προϋπόθεση είναι η αποδοχή της αντίληψης ότι: οι κλιματικές αλλαγές και η καταστροφή του περιβάλλοντος, οφείλονται στη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς, ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορούν να βρεθούν και να εφαρμοστούν ουσιαστικές λύσεις και η λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί να μη συνδεθεί με τους κοινωνικούς πολιτικούς αγώνες για σοσιαλιστικό, δημοκρατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, μακριά όμως από τα μοντέλα που εφάρμοσαν οι σοσιαλδημοκράτες στη Δύση και οι σοσιαλιστές στην Ανατολή, τα οποία απέτυχαν. Σταθερά προσηλωμένοι στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με Δημοκρατία και Ελευθερία, μακριά από τις αποτυχημένες πρακτικές και αγκυλώσεις του προηγούμενου αιώνα και με έμφαση στα οικολογικά ζητήματα, επιλέγουμε τον Οικοσοσιαλισμό ως ιδεολογικό μας όχημα, δημιουργώντας νέα προοπτική στην πολιτική οικολογία. Ιδρύουμε την πολιτική Οργάνωση «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας» και στρατευόμαστε στον αγώνα για να κάνουμε τον Σοσιαλισμό πιο Οικολογικό και την Οικολογία πιο Σοσιαλιστική.
( Η πιο πάνω διακήρυξη, είναι αυτή που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο το 2009, όταν η Πολιτική μας Οργάνωση αναγνωρίστηκε ως επίσημο Πολιτικό Κόμμα).
100 ΧΡΟΝΙΑ «ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ»
100 ΧΡΟΝΙΑ «ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ»
100 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Προσκοπισμός: Η νεολαία της παγκόσμιας αντίδρασης. Το ξεπερασμένο απομεινάρι μιας εποχής που έφυγε – ευτυχώς - ανεπιστρεπτί.
Το 2010 συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από την ίδρυση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων. Βέβαια ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτό, μιας και οι νέοι δεν ελκύονται πλέον από τον Προσκοπισμό και τα μέλη του ΣΕΠ, έχουν μειωθεί πάρα πολύ σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Τι είναι όμως αυτός ο «Προσκοπισμός»;
Ιδρυτής του υπήρξε ο Λόρδος Μπέιντεν Πάουελ. Ως αξιωματικός του αποικιακού Βρετανικού στρατού, υπηρέτησε σε χώρες της Αφρικής και στην Ινδία. Το 1899, κατά τον πόλεμο των Μπόερς στη Νότιο Αφρική πολιορκήθηκε στην πόλη του Μέιφκινγκ επί μήνες, όπου χρησιμοποίησε παιδιά της πόλης σε βοηθητικές στρατιωτικές υπηρεσίες. Από αυτή την εμπειρία, διδάχθηκε πως τα παιδιά δεν ήταν ανίκανα και πως μπορούσαν να αναλάβουν υπευθυνότητες. Σε συνδυασμό με τις γνώσεις που απέκτησε στην ιχνηλασία, την χρήση του ξύλου και τη διαβίωση στην ύπαιθρο, η εμπειρία αυτή τον οδήγησε στο να γράψει το βιβλίο «Προσκοπισμός για παιδιά». Μετά την κυκλοφορία του στη Βρετανία, κατακλύστηκε από γράμματα παιδιών που ζητούσαν οδηγίες για τη δημιουργία προσκοπικών ομάδων. Έτσι, το 1907 πραγματοποίησε την πρώτη Προσκοπική κατασκήνωση στο νησί Μπράουνση. Μέχρι εδώ όλα καλά. Στη συνέχεια όμως, εισήγαγε το κατ’ ενωμοτίες σύστημα, την ιεραρχία, τα σύμβολα, τους χαιρετισμούς, τα σήματα, τα διακριτικά, τη στολή και τις σημαίες. Προέτρεπε μάλιστα τους Προσκόπους να καταταχθούν στο Στρατό. Γι’αυτό και στο βιβλίο του, έχει οδηγίες για χρήση τυφεκίου. Το Βρετανικό Στέμμα, υιοθέτησε τον Προσκοπισμό ως εργαλείο ελέγχου της νεολαίας. Άρχισε μάλιστα τη διάδοσή του σε όλες τις αποικίες. Παράλληλα, η Οργάνωση επενδύθηκε θεωρητικά με το έργο του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα αλλά και νεώτερων όπως ο Κίπλινγκ.
Την αποτελεσματικότητα του Προσκοπισμού στη χειραγώγηση των νέων, ζήλεψαν και άλλα καθεστώτα που ήθελαν υπηκόους – πιόνια. Έτσι, δημιούργησαν δικές τους νεολαίες προσκοπικού τύπου. Στη Γερμανία η χιτλερική νεολαία, στην Ιταλία οι μικροί Φασίστες, στην ΕΣΣΔ οι «μικροί Οκτωβριανοί», στην Κίνα και την Κούβα επίσης, φορώντας ανάλογα, κόκκινα ή άλλα μαντήλια στο λαιμό. Στην Ελλάδα, ο Μεταξάς ίδρυσε την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ) και η Χούντα του ’67, την «Άλκιμο Νεολαία». Τα απολυταρχικά καθεστώτα, είχαν πάντα σε ιδιαίτερη εκτίμηση τον Προσκοπισμό. Στην Τουρκία χρησιμοποιήθηκαν για τη στρατιωτικοποίηση των νέων, όπως και στη Νότιο Κορέα. Στις ΗΠΑ ο Πρόσκοπος ήταν σύντροφος του στρατιώτη στις αφίσες και των δυο παγκοσμίων πολέμων. Το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, τη Ζιμπάμπουε και τις υπόλοιπες αποικίες στην Αφρική, χρησιμοποίησε τον προσκοπισμό για τη διαπαιδαγώγηση των «καθαρών» λευκών νέων. Οι μοναρχικοί της Ουγγαρίας, της Εσθονίας, της Ουκρανίας, χρησιμοποίησαν τους προσκόπους επίσης. Ο Τζών Ρήντ, περιγράφει μια σκηνή, όπου οι Ρώσοι Πρόσκοποι μοιράζουν φυλλάδια των «Λευκών» κατά τον εμφύλιο στην Πετρούπολη.
Στην Ελλάδα, τους Προσκόπους εισήγαγε ο γυμναστής Αθανάσιος Λευκαδίτης. Ο Λευκαδίτης ήταν παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1908 και του άρεσε η εικόνα τους ως καινοτόμα. Την εισήγαγε σε μαθητές του Κολεγίου Αθηνών όπου ήταν καθηγητής (εισήγαγε επίσης και το άθλημα του Βόλεϊ). Το κράτος αμέσως αντιλήφθηκε τη χρησιμότητα της νέας Οργάνωσης. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, οι Πρόσκοποι υπήρξαν προπαιδευτές των νεοσύλλεκτων στρατιωτών. Ο Βενιζέλος, ενθουσιασμένος από τις επιδόσεις τους, τους αφιερώνει τη φράση που έγινε δεύτερο σύνθημά τους (μετά το «Έσο Έτοιμος»): «Αιέν Αριστεύειν». Η Εθνική διαπαιδαγώγηση μέσα από τον Προσκοπισμό, ήταν αποτελεσματική. Τραγική απόδειξη είναι η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου της Μ.Ασίας οι οποίοι πυρπολήθηκαν από τους Τούρκους. Ο Μεταξάς, αρχικά δεν ενόχλησε τους Προσκόπους. Έγινε όμως υποχρεωτική η εγγραφή των παιδιών στο ΣΕΠ ή στην ΕΟΝ. Έτσι οι αριστεροί κατέφυγαν στο ΣΕΠ για λίγο (Λ.Κύρκος κ.α.). Σύντομα όμως με Βασιλικό Διάταγμα, το ΣΕΠ καταργήθηκε και απορροφήθηκε από την ΕΟΝ. Οι Βασιλόπαιδες ήταν Πρόσκοποι επίσης. Ειδικά στην περίοδο του εμφυλίου, αλλά και μετά από αυτήν, το να είναι κάποιος στους προσκόπους, αποτελούσε βεβαιωτικό εθνικοφροσύνης. Μετά τον πόλεμο, οι βασιλικοί αξιωματικοί που επέστρεψαν από την Αίγυπτο, εισήγαγαν δυο νέα «φρούτα» στον Ελληνικό Προσκοπισμό: Αρχικά, τη σχέση της Μασονίας με τους Προσκόπους. Ο Προσκοπισμός αποτέλεσε πεδίο αλίευσης στελεχών. Στη συνέχεια, τις «ειδικότητες». Οι απόστρατοι του Ναυτικού ανέλαβαν τους Ναυτοπροσκόπους και της Αεροπορίας τους Αεροπροσκόπους. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος, εκτός του ότι έγινε αξιωματικός του Στρατού, τοποθετήθηκε και Αρχηγός του ΣΕΠ καθώς το Στέμμα, ήθελε να ελέγχει τα στηρίγματά του. Η κορυφαία διάκριση, ονομάστηκε «Πρόσκοπος Βασιλέως» (σήμερα «Έθνους»). Σε περιόδους πείνας, το 1963 η Ελλάδα ανέλαβε τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Τζάμπορυ (διεθνής κατασκήνωση κάθε τέσσερα χρόνια) στον Μαραθώνα. Τεράστιο έξοδο για ένα κράτος που παρέπαιε. Οι Πρόσκοποι όμως ήταν χρήσιμοι. Βοηθούσαν στους κρατικούς εράνους, συμπλήρωναν τον κρατικό μηχανισμό στην αντιμετώπιση καταστροφών (σεισμοί, πυρκαγιές κλπ). Εθελοντικά μάλιστα. Μετά τη μεταπολίτευση, ο κόσμος της αριστεράς (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσ. κλπ) επιθυμούσε τη διάλυση του ΣΕΠ. Όταν όμως το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, προτίμησε να το ελέγξει αντί να το διαλύσει. Ειδικά μετά την επικράτηση της ομάδας «για τον προσκοπισμό του 2000» («δυοχιλιαδίτες», μετά τα μέσα της δεκαετίες του ’80) το ΠΑΣΟΚ έλεγξε απόλυτα το Σώμα με εξαίρεση μερικές περιόδους της ΝΔ. Η κατάσταση όμως ήταν πάντα πολιτικά ανεξέλεγκτη, τόσο που σε ομιλία του Έβερτ το 1993, παραβρέθηκαν Πρόσκοποι με στολή. Ο κομματισμός όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Η τυπολατρία στη λειτουργία, ο μιλιταρισμός στην όλη αντίληψη (στολές – αντίγραφα στρατιωτικών, ιεραρχία βαθμών, παράσημα και αντιστοιχία με αυτά των Ε.Δ., τελετουργικά σημαίας, οργάνωση με το σύστημα ενωμοτιών, επιθεωρήσεις, υπηρεσίες, παρελάσεις με κοντάρια αντί για όπλα, εκπαίδευση σε συνεργασία με Πολεμικό Ναυτικό και Πολεμική Αεροπορία), χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν τους Προσκόπους. Σήμερα κυριαρχεί ο κομματισμός και η γεροντοκρατία. Το κυρίαρχο πνεύμα είναι αυτό του: «αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Οι δημοκρατικοί θεσμοί, εξελίχθηκαν σε παρωδία και ακόμα και οι εκλογές για ανάδειξη Τοπικών Εφόρων ή Αρχηγών Συστημάτων, ακυρώνονται αν το αναμενόμενο αποτέλεσμα δεν εξυπηρετεί την ομάδα που έχει τον έλεγχο (π.χ. στο Αιγάλεω πρόσφατα). Ο κομματισμός οδήγησε (άθελά τους) στη διάλυση και την αποσύνθεση.
Από την ίδρυση του Προσκοπισμού, η κίνηση ενεπλάκη σε κοινωνικές διαμάχες, όπως για παράδειγμα: οι αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων στον αμερικανικό Νότο και το κίνημα ανεξαρτησίας της Ινδίας. Ο Προσκοπισμός εισήχθη στην Αφρική και την Ασία, από Βρετανούς αξιωματούχους, ως ένας τρόπος για να ενισχύσουν την κυριαρχία τους. Τελικά οδηγήθηκε στο να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, καθώς ο Νόμος των Προσκόπων («ο πρόσκοπος είναι αδελφός με όλους τους άλλους Προσκόπους») οδήγησε στη συνολική απαίτηση για την ιδιότητα του «πολίτη της αυτοκρατορίας» και την παύση των ρατσιστικών διαχωρισμών. Στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ολλανδία και τη Δανία, οι Πρόσκοποι διασπάστηκαν λόγω θρησκευτικών διαφορών. Στην Ολλανδία επανενώθηκαν όταν ο όρκος στον Θεό, έγινε προαιρετικός. Συνήθως, απολυταρχικά καθεστώτα (Ανατ. Ευρώπη, Ιράν, Αφγανιστάν, Ισπανία του Φράνκο, Ναζί, Φασίστες) καταργούσαν τον Προσκοπισμό. Στην Κούβα όμως αυτό δεν συνέβη, παρά την επικράτηση της επανάστασης το 1959. Αποτελούσαν όμως παραφωνία. Έτσι, το 1961, τους διέγραψαν από μέλη της Παγκόσμιας Οργάνωσης Προσκόπων !!! Το ίδιο έκαναν και με τους Προσκόπους του Ιράκ το 1999. Πιο πρόσφατα, το Προσκοπικό Κίνημα έχει στο επίκεντρο της κριτικής του, το οτι στις ΗΠΑ π.χ. δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή στους άθεους, αγνωστικιστές, και ομοφυλόφιλους (στις περισσότερες χώρες οι ομοφυλόφιλοι δεν γίνονται δεκτοί). Στο Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται κριτική για την εμμονή στη χρήση του θρησκευτικού όρκου, ενώ στον Καναδά αγωνίζονται για εκδημοκρατισμό. Επιπλέον υπάρχει διεθνής κριτική για τον διαχωρισμό σε πολλές χώρες, αγοριών – κοριτσιών. Ως αποτέλεσμα αυτών και άλλων σοβαρών διαφορών, σήμερα υπάρχουν επτά διεθνείς Προσκοπικού τύπου Οργανώσεις.
100 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Προσκοπισμός: Η νεολαία της παγκόσμιας αντίδρασης. Το ξεπερασμένο απομεινάρι μιας εποχής που έφυγε – ευτυχώς - ανεπιστρεπτί.
Το 2010 συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από την ίδρυση του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων. Βέβαια ελάχιστοι ασχολήθηκαν με αυτό, μιας και οι νέοι δεν ελκύονται πλέον από τον Προσκοπισμό και τα μέλη του ΣΕΠ, έχουν μειωθεί πάρα πολύ σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Τι είναι όμως αυτός ο «Προσκοπισμός»;
Ιδρυτής του υπήρξε ο Λόρδος Μπέιντεν Πάουελ. Ως αξιωματικός του αποικιακού Βρετανικού στρατού, υπηρέτησε σε χώρες της Αφρικής και στην Ινδία. Το 1899, κατά τον πόλεμο των Μπόερς στη Νότιο Αφρική πολιορκήθηκε στην πόλη του Μέιφκινγκ επί μήνες, όπου χρησιμοποίησε παιδιά της πόλης σε βοηθητικές στρατιωτικές υπηρεσίες. Από αυτή την εμπειρία, διδάχθηκε πως τα παιδιά δεν ήταν ανίκανα και πως μπορούσαν να αναλάβουν υπευθυνότητες. Σε συνδυασμό με τις γνώσεις που απέκτησε στην ιχνηλασία, την χρήση του ξύλου και τη διαβίωση στην ύπαιθρο, η εμπειρία αυτή τον οδήγησε στο να γράψει το βιβλίο «Προσκοπισμός για παιδιά». Μετά την κυκλοφορία του στη Βρετανία, κατακλύστηκε από γράμματα παιδιών που ζητούσαν οδηγίες για τη δημιουργία προσκοπικών ομάδων. Έτσι, το 1907 πραγματοποίησε την πρώτη Προσκοπική κατασκήνωση στο νησί Μπράουνση. Μέχρι εδώ όλα καλά. Στη συνέχεια όμως, εισήγαγε το κατ’ ενωμοτίες σύστημα, την ιεραρχία, τα σύμβολα, τους χαιρετισμούς, τα σήματα, τα διακριτικά, τη στολή και τις σημαίες. Προέτρεπε μάλιστα τους Προσκόπους να καταταχθούν στο Στρατό. Γι’αυτό και στο βιβλίο του, έχει οδηγίες για χρήση τυφεκίου. Το Βρετανικό Στέμμα, υιοθέτησε τον Προσκοπισμό ως εργαλείο ελέγχου της νεολαίας. Άρχισε μάλιστα τη διάδοσή του σε όλες τις αποικίες. Παράλληλα, η Οργάνωση επενδύθηκε θεωρητικά με το έργο του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα αλλά και νεώτερων όπως ο Κίπλινγκ.
Την αποτελεσματικότητα του Προσκοπισμού στη χειραγώγηση των νέων, ζήλεψαν και άλλα καθεστώτα που ήθελαν υπηκόους – πιόνια. Έτσι, δημιούργησαν δικές τους νεολαίες προσκοπικού τύπου. Στη Γερμανία η χιτλερική νεολαία, στην Ιταλία οι μικροί Φασίστες, στην ΕΣΣΔ οι «μικροί Οκτωβριανοί», στην Κίνα και την Κούβα επίσης, φορώντας ανάλογα, κόκκινα ή άλλα μαντήλια στο λαιμό. Στην Ελλάδα, ο Μεταξάς ίδρυσε την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ) και η Χούντα του ’67, την «Άλκιμο Νεολαία». Τα απολυταρχικά καθεστώτα, είχαν πάντα σε ιδιαίτερη εκτίμηση τον Προσκοπισμό. Στην Τουρκία χρησιμοποιήθηκαν για τη στρατιωτικοποίηση των νέων, όπως και στη Νότιο Κορέα. Στις ΗΠΑ ο Πρόσκοπος ήταν σύντροφος του στρατιώτη στις αφίσες και των δυο παγκοσμίων πολέμων. Το καθεστώς του απαρτχάιντ στη Νότιο Αφρική, τη Ζιμπάμπουε και τις υπόλοιπες αποικίες στην Αφρική, χρησιμοποίησε τον προσκοπισμό για τη διαπαιδαγώγηση των «καθαρών» λευκών νέων. Οι μοναρχικοί της Ουγγαρίας, της Εσθονίας, της Ουκρανίας, χρησιμοποίησαν τους προσκόπους επίσης. Ο Τζών Ρήντ, περιγράφει μια σκηνή, όπου οι Ρώσοι Πρόσκοποι μοιράζουν φυλλάδια των «Λευκών» κατά τον εμφύλιο στην Πετρούπολη.
Στην Ελλάδα, τους Προσκόπους εισήγαγε ο γυμναστής Αθανάσιος Λευκαδίτης. Ο Λευκαδίτης ήταν παρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1908 και του άρεσε η εικόνα τους ως καινοτόμα. Την εισήγαγε σε μαθητές του Κολεγίου Αθηνών όπου ήταν καθηγητής (εισήγαγε επίσης και το άθλημα του Βόλεϊ). Το κράτος αμέσως αντιλήφθηκε τη χρησιμότητα της νέας Οργάνωσης. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, οι Πρόσκοποι υπήρξαν προπαιδευτές των νεοσύλλεκτων στρατιωτών. Ο Βενιζέλος, ενθουσιασμένος από τις επιδόσεις τους, τους αφιερώνει τη φράση που έγινε δεύτερο σύνθημά τους (μετά το «Έσο Έτοιμος»): «Αιέν Αριστεύειν». Η Εθνική διαπαιδαγώγηση μέσα από τον Προσκοπισμό, ήταν αποτελεσματική. Τραγική απόδειξη είναι η θυσία των Προσκόπων του Αϊδινίου της Μ.Ασίας οι οποίοι πυρπολήθηκαν από τους Τούρκους. Ο Μεταξάς, αρχικά δεν ενόχλησε τους Προσκόπους. Έγινε όμως υποχρεωτική η εγγραφή των παιδιών στο ΣΕΠ ή στην ΕΟΝ. Έτσι οι αριστεροί κατέφυγαν στο ΣΕΠ για λίγο (Λ.Κύρκος κ.α.). Σύντομα όμως με Βασιλικό Διάταγμα, το ΣΕΠ καταργήθηκε και απορροφήθηκε από την ΕΟΝ. Οι Βασιλόπαιδες ήταν Πρόσκοποι επίσης. Ειδικά στην περίοδο του εμφυλίου, αλλά και μετά από αυτήν, το να είναι κάποιος στους προσκόπους, αποτελούσε βεβαιωτικό εθνικοφροσύνης. Μετά τον πόλεμο, οι βασιλικοί αξιωματικοί που επέστρεψαν από την Αίγυπτο, εισήγαγαν δυο νέα «φρούτα» στον Ελληνικό Προσκοπισμό: Αρχικά, τη σχέση της Μασονίας με τους Προσκόπους. Ο Προσκοπισμός αποτέλεσε πεδίο αλίευσης στελεχών. Στη συνέχεια, τις «ειδικότητες». Οι απόστρατοι του Ναυτικού ανέλαβαν τους Ναυτοπροσκόπους και της Αεροπορίας τους Αεροπροσκόπους. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος, εκτός του ότι έγινε αξιωματικός του Στρατού, τοποθετήθηκε και Αρχηγός του ΣΕΠ καθώς το Στέμμα, ήθελε να ελέγχει τα στηρίγματά του. Η κορυφαία διάκριση, ονομάστηκε «Πρόσκοπος Βασιλέως» (σήμερα «Έθνους»). Σε περιόδους πείνας, το 1963 η Ελλάδα ανέλαβε τη διοργάνωση του Παγκόσμιου Τζάμπορυ (διεθνής κατασκήνωση κάθε τέσσερα χρόνια) στον Μαραθώνα. Τεράστιο έξοδο για ένα κράτος που παρέπαιε. Οι Πρόσκοποι όμως ήταν χρήσιμοι. Βοηθούσαν στους κρατικούς εράνους, συμπλήρωναν τον κρατικό μηχανισμό στην αντιμετώπιση καταστροφών (σεισμοί, πυρκαγιές κλπ). Εθελοντικά μάλιστα. Μετά τη μεταπολίτευση, ο κόσμος της αριστεράς (ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕ εσ. κλπ) επιθυμούσε τη διάλυση του ΣΕΠ. Όταν όμως το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση, προτίμησε να το ελέγξει αντί να το διαλύσει. Ειδικά μετά την επικράτηση της ομάδας «για τον προσκοπισμό του 2000» («δυοχιλιαδίτες», μετά τα μέσα της δεκαετίες του ’80) το ΠΑΣΟΚ έλεγξε απόλυτα το Σώμα με εξαίρεση μερικές περιόδους της ΝΔ. Η κατάσταση όμως ήταν πάντα πολιτικά ανεξέλεγκτη, τόσο που σε ομιλία του Έβερτ το 1993, παραβρέθηκαν Πρόσκοποι με στολή. Ο κομματισμός όμως δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Η τυπολατρία στη λειτουργία, ο μιλιταρισμός στην όλη αντίληψη (στολές – αντίγραφα στρατιωτικών, ιεραρχία βαθμών, παράσημα και αντιστοιχία με αυτά των Ε.Δ., τελετουργικά σημαίας, οργάνωση με το σύστημα ενωμοτιών, επιθεωρήσεις, υπηρεσίες, παρελάσεις με κοντάρια αντί για όπλα, εκπαίδευση σε συνεργασία με Πολεμικό Ναυτικό και Πολεμική Αεροπορία), χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν τους Προσκόπους. Σήμερα κυριαρχεί ο κομματισμός και η γεροντοκρατία. Το κυρίαρχο πνεύμα είναι αυτό του: «αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Οι δημοκρατικοί θεσμοί, εξελίχθηκαν σε παρωδία και ακόμα και οι εκλογές για ανάδειξη Τοπικών Εφόρων ή Αρχηγών Συστημάτων, ακυρώνονται αν το αναμενόμενο αποτέλεσμα δεν εξυπηρετεί την ομάδα που έχει τον έλεγχο (π.χ. στο Αιγάλεω πρόσφατα). Ο κομματισμός οδήγησε (άθελά τους) στη διάλυση και την αποσύνθεση.
Από την ίδρυση του Προσκοπισμού, η κίνηση ενεπλάκη σε κοινωνικές διαμάχες, όπως για παράδειγμα: οι αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων στον αμερικανικό Νότο και το κίνημα ανεξαρτησίας της Ινδίας. Ο Προσκοπισμός εισήχθη στην Αφρική και την Ασία, από Βρετανούς αξιωματούχους, ως ένας τρόπος για να ενισχύσουν την κυριαρχία τους. Τελικά οδηγήθηκε στο να αμφισβητήσει τη νομιμότητα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, καθώς ο Νόμος των Προσκόπων («ο πρόσκοπος είναι αδελφός με όλους τους άλλους Προσκόπους») οδήγησε στη συνολική απαίτηση για την ιδιότητα του «πολίτη της αυτοκρατορίας» και την παύση των ρατσιστικών διαχωρισμών. Στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ολλανδία και τη Δανία, οι Πρόσκοποι διασπάστηκαν λόγω θρησκευτικών διαφορών. Στην Ολλανδία επανενώθηκαν όταν ο όρκος στον Θεό, έγινε προαιρετικός. Συνήθως, απολυταρχικά καθεστώτα (Ανατ. Ευρώπη, Ιράν, Αφγανιστάν, Ισπανία του Φράνκο, Ναζί, Φασίστες) καταργούσαν τον Προσκοπισμό. Στην Κούβα όμως αυτό δεν συνέβη, παρά την επικράτηση της επανάστασης το 1959. Αποτελούσαν όμως παραφωνία. Έτσι, το 1961, τους διέγραψαν από μέλη της Παγκόσμιας Οργάνωσης Προσκόπων !!! Το ίδιο έκαναν και με τους Προσκόπους του Ιράκ το 1999. Πιο πρόσφατα, το Προσκοπικό Κίνημα έχει στο επίκεντρο της κριτικής του, το οτι στις ΗΠΑ π.χ. δεν επιτρέπουν τη συμμετοχή στους άθεους, αγνωστικιστές, και ομοφυλόφιλους (στις περισσότερες χώρες οι ομοφυλόφιλοι δεν γίνονται δεκτοί). Στο Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται κριτική για την εμμονή στη χρήση του θρησκευτικού όρκου, ενώ στον Καναδά αγωνίζονται για εκδημοκρατισμό. Επιπλέον υπάρχει διεθνής κριτική για τον διαχωρισμό σε πολλές χώρες, αγοριών – κοριτσιών. Ως αποτέλεσμα αυτών και άλλων σοβαρών διαφορών, σήμερα υπάρχουν επτά διεθνείς Προσκοπικού τύπου Οργανώσεις.
ΦΙΝΤΕΛ ΚΑΣΤΡΟ: ΝΑΙ ΚΥΝΗΓΟΥΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ
Ο 84χρονος σήμερα Κουβανός ηγέτης Φιντέλ Κάστρο παραδέχτηκε σε συνέντευξή του σε μεξικανική εφημερίδα την ευθύνη του στις διακρίσεις κατά των ομοφυλόφιλων στην Κούβα κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ‘70. "Εάν είναι κάποιος που έχει ευθύνη για αυτό, είμαι εγώ''. Αλλά είναι σαφές ότι εκείνη την εποχή δεν μπορούσα να ασχοληθώ με το ζήτημα αυτό...Ήμουν απορροφημένος από την κρίση του Οκτωβρίου (1962), τον πόλεμο, τα πολιτικά ζητήματα", ανέφερε ο πρώην πρόεδρος της Κούβας απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου της εφημερίδας "La Jornada". "Το να ξεφύγεις από την CIA που αγόραζε τόσους και τόσους προδότες, δεν ήταν απλό πράγμα αλλά εάν πρέπει να αναλάβει κάποιος την ευθύνη, αναλαμβάνω τη δική μου, και δεν πρόκειται να ψάξω και για άλλους υπεύθυνους", ανέφερε ο Φιντέλ Κάστρο. Τη δεκαετία του ‘60 εκτός από τους ιερείς και τους φανατικούς χριστιανούς που θεωρούνταν ότι είχαν "ιδεολογικές αποκλίσεις" και οι ομοφυλόφιλοι στέλνονταν σε στρατόπεδα αναμόρφωσης, ενώ και στη δεκαετία του 70 οι διακρίσεις σε βάρος τους συνεχίστηκαν κυρίως κατά ομοφυλόφιλων καλλιτεχνών, οι οποίοι είτε περιθωριοποιούνταν είτε εξορίζονταν.
Από τότε βέβαια η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ χάρη στην ανιψιά του Φιντέλ και κόρη του αδελφού του, Ραούλ, την σεξολόγο Μαριέλ Κάστρο η οποία ήταν επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης και στη συνέχεια αγωνίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ.
Από τότε βέβαια η κατάσταση έχει βελτιωθεί πολύ χάρη στην ανιψιά του Φιντέλ και κόρη του αδελφού του, Ραούλ, την σεξολόγο Μαριέλ Κάστρο η οποία ήταν επικεφαλής του Εθνικού Κέντρου Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης και στη συνέχεια αγωνίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και των τρανσέξουαλ.
ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΙ ΡΟΜΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ;
Μετά από ερώτηση Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ο Υπουργός Εσωτερικών κος Ραγκούσης, είχε απαντήσει ότι: σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 3463/2006 (ΦΕΚ 114/Α7206) -Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων –οι τοπικές αρχές φέρουν το τεκμήριο της αρμοδιότητας για τη λήψη, μεταξύ άλλων, των αναγκαίων μέτρων για το σχεδιασμό και εφαρμογή προγραμμάτων ή τη συμμετοχή σε προγράμματα και δράσεις για την ένταξη των τσιγγάνων στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική ζωή της τοπικής κοινωνίας, καθώς και για την εξασφάλιση και διαρκή βελτίωση των τεχνικών και κοινωνικών υποδομών. Στο πλαίσιο αυτό, οι Δήμοι οφείλουν να μεριμνούν για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων, άρα και των τσιγγάνων στα όρια της περιοχής ευθύνης τους. Δεδομένου ότι έχουν περιέλθει στην υπηρεσία μας διαμαρτυρίες για τις συνθήκες διαβίωσης των τσιγγάνων στη Λευκάδα, με το υπ' αριθμ. 52985/7-9-2009 έγγραφο μας, ζητήθηκε από τους αρμόδιους για την επίλυση του θέματος φορείς (Δήμο Λευκάδας και Περιφέρεια Ιονίων Νήσων) ενημέρωση για όσα θίγονται στις καταγγελίες καθώς και για τις ενέργειες που ανέλαβαν ή προτίθενται να αναλάβουν για την αντιμετώπιση της υφιστάμενης κατάστασης. Ο Δήμος Λευκάδας απαντώντας με το υπ' αριθμ. 10858/28-9-2009 έγγραφο αναφέρει, συνοπτικά, ότι ο υφιστάμενος χώρος εγκατάστασης, ιδιοκτησίας του Δήμου επελέγη αρκετά χρόνια πριν από τους ίδιους τους τσιγγάνους. Η Δημοτική Αρχή παρέχει δωρεάν νερό από το υδρευτικό δίκτυο του Δήμου και έχει προβεί στην κατασκευή τουαλετών με απορροφητικούς βόθρους. Κατόπιν των ανωτέρω και δεδομένου ότι το θέμα δεν επιλύθηκε, με το υπ' αριθμ 60627/2-10-2009 έγγραφό μας, ζητήθηκαν από το Δήμο Λευκάδας πρόσθετα στοιχεία και διευκρινήσεις. Ειδικότερα κλήθηκε ο Δήμος να ενημερώσει την υπηρεσία μας για το χρονοδιάγραμμα της προσωρινής μετεγκατάστασης, την ακριβή τοποθεσία της νέας εγκατάστασης (θέση, χρήση, έκταση κλπ), τις ενέργειες στις οποίες θα προβεί για τη μόνιμη εγκατάσταση των οικογενειών των τσιγγάνων που ζουν στο Δήμο καθώς και να επισυνάψει σχετικά έγγραφα (πρακτικά ΔΣ, αποφάσεις κλπ) χαρτογραφικό υλικό και φωτογραφίες για το χώρο μετεγκατάστασης (προσωρινής ή/και μόνιμης). Με το υπ' αριθμ. 13827/2-12-2009 έγγραφο του ο Δήμος ενημέρωσε ότι ολοκληρώνονται οι εργασίες στον αναπαλαιωμένο πρώην ΧΑΔΑ. Επειδή έως σήμερα ο Δήμος Λευκάδας δεν έχει, επί της ουσίας, απαντήσει για τις ενέργειες που πρόκειται να αναλάβει για τη μετεγκατάσταση των τσιγγάνων και οι πληροφορίες που διαθέτουμε από άλλες πηγές πληροφόρησης, όπως ο Συνήγορος του Πολίτη, αντικρούονται και μας δημιουργούν ερωτήματα για την υφιστάμενη κατάσταση σας ενημερώνουμε ότι διερευνούμε το θέμα ώστε να κινηθούμε με τα κατάλληλα μέτρα για την επίλυση του ζητήματος. Περαιτέρω, σας γνωρίζουμε ότι έχουμε ενημερώσει το Δήμο Λευκάδας ότι το Υπουργείο υποβοηθά τους ΟΤΑ για την κατασκευή έργων υποδομής για τη μετεγκατάσταση ή την αναβάθμιση της οικιστικής κατάστασης στις περιοχές που αντιμετωπίζουν έντονα προβλήματα κατόπιν της υποβολής ολοκληρωμένων και τεχνικά ώριμων προτάσεων. Ωστόσο ουδέποτε κατατέθηκε αίτημα του Δήμου για τη συνδρομή του Υπουργείου.
Οι Ρομά της Λευκάδας και της υπόλοιπης Ελλάδας, έχουν δικαιώματα. Εκατομμύρια ευρώ έχουν διατεθεί από την Ε.Ε. για προγράμματα αποκατάστασης και κοινωνικής ένταξης, αλλά αυτά κατασπαταλήθηκαν και κανένα ουσιαστικό έργο δεν υπήρξε. Το κοινωνικά και ιστορικά δίκαιο, είναι η άμεση αποκατάσταση!
Οι Ρομά της Λευκάδας και της υπόλοιπης Ελλάδας, έχουν δικαιώματα. Εκατομμύρια ευρώ έχουν διατεθεί από την Ε.Ε. για προγράμματα αποκατάστασης και κοινωνικής ένταξης, αλλά αυτά κατασπαταλήθηκαν και κανένα ουσιαστικό έργο δεν υπήρξε. Το κοινωνικά και ιστορικά δίκαιο, είναι η άμεση αποκατάσταση!
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ
(πρώην Βουλευτής ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Βουλής)
ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2010
ΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Ο Π. Κρητικός, ανάμεσα σε άλλα, έγραψε τα πιο κάτω:
Άμεση και έμμεση παραβίαση του Συντάγματος γίνεται από εκείνα τα όργανα που είναι εντεταλμένα να το τηρούν. Πρέπει να τονιστεί επίσης, ότι το Σύνταγμα δεν καταλύεται μόνο με τη βία, καταλύεται και με την φαρμακεία (δηλητηρίαση) με την οποία σιγά και σταθερά απονευρώνονται (παραλύουν) οι διατάξεις του. Παραδείγματα:
α. Η κομματική πειθαρχία όταν εφαρμόζεται οδηγεί σε παραβίαση του άρθρου 60 του Συντάγματος γιατί αναιρεί την «κατά συνείδηση γνώμη και ψήφο του Βουλευτή». β. Αποτέλεσε συνταγματική παραβίαση η υπερψήφιση του Μνημονίου με την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής, όταν είναι σαφές ότι για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε διεθνείς οργανισμούς απαιτείται η αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του άρθρου 28 παρ. 2 του Συντάγματος. γ. Παραβιάζει το άρθρο 24, παρ. 6 του Συντάγματος η Κυβέρνηση όταν απεμπολεί το δικαίωμα της προστασίας εθνικών πραγμάτων, αξιών εκτός συναλλαγής (ακατάσχετες) και εκχωρεί στους διεθνείς δανειστές ή και σε τρίτους (κατόχους τίτλων) δικαίωμα εκπλειστηρίασης. Η παραβίαση αυτού του συνταγματικού κανόνα κάνει την υπογραφή του μνημονίου άκυρη, ανυπόστατη και ανίσχυρη και σε κάθε περίπτωση ανεκτέλεστη, γιατί προσκρούει στον πατριωτισμό των Ελλήνων στον οποίο το Σύνταγμα (άρθρο 120 παρ. 4) έχει εμπιστευθεί την τήρησή του. Ο λαός και δικαιούται και υποχρεούται στην τήρηση του Συντάγματος. δ. Η ψήφιση του άρθρου 93 του νόμου 3862./2010 (113Α) με το οποίο εκχωρείται στον υπουργό οικονομικών το απόλυτο και απεριόριστο δικαίωμα να δεσμεύει τη χώρα διεθνώς ερήμην της Βουλής, αποτελεί πολιτειακό και πολιτικό ανοσιούργημα. ε. Η έμμεση υπαγωγή των δικαστών στην κατηγορία γενικά των δημοσίων υπαλλήλων, παραβιάζει το άρθρο 87 παρ. 1 του Συντάγματος το οποίο κατοχυρώνει τη λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία του δικαστή. ζ. Κατά το άρθρο 102 παρ. 2, εδ. 1 του Συντάγματος «Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική αυτοτέλεια». Η ανάμειξη του κομματικού συστήματος με προειλημμένες επιλογές στα όργανα της διοίκησης (χρίσματα) αποτελεί έμμεση παραβίαση της συγκεκριμένης συνταγματικής διάταξης γιατί παρεμβαίνει στη γενεσιουργό διαδικασία για την ανάδειξη των οργάνων. Δεν χρειάζεται να γίνει λόγος στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, όπως αυτή ασκείται σήμερα, το οποίο εκτρέπεται εντελώς από τις διατάξεις του άρθρου 16 του Συντάγματος, οι οποίες με σαφήνεια ορίζουν τον εθνικό προορισμό της εκπαίδευσης. Για να μην αναφερθούμε στον ολοσχερή εκτροχιασμό των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης (τηλεόραση) από το πλαίσιο που ορίζει το άρθρο 15 του Συντάγματος.
Όλα αυτά επιβάλουν την ενεργοποίηση του άρθρου 120 παρ.4 του Συντάγματος, δηλαδή, ενεργοποίηση Του Πατριωτισμού των Ελλήνων.
(πρώην Βουλευτής ΠΑΣΟΚ και αντιπρόεδρος της Βουλής)
ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2010
ΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΕ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Ο Π. Κρητικός, ανάμεσα σε άλλα, έγραψε τα πιο κάτω:
Άμεση και έμμεση παραβίαση του Συντάγματος γίνεται από εκείνα τα όργανα που είναι εντεταλμένα να το τηρούν. Πρέπει να τονιστεί επίσης, ότι το Σύνταγμα δεν καταλύεται μόνο με τη βία, καταλύεται και με την φαρμακεία (δηλητηρίαση) με την οποία σιγά και σταθερά απονευρώνονται (παραλύουν) οι διατάξεις του. Παραδείγματα:
α. Η κομματική πειθαρχία όταν εφαρμόζεται οδηγεί σε παραβίαση του άρθρου 60 του Συντάγματος γιατί αναιρεί την «κατά συνείδηση γνώμη και ψήφο του Βουλευτή». β. Αποτέλεσε συνταγματική παραβίαση η υπερψήφιση του Μνημονίου με την απόλυτη πλειοψηφία της Βουλής, όταν είναι σαφές ότι για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε διεθνείς οργανισμούς απαιτείται η αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του άρθρου 28 παρ. 2 του Συντάγματος. γ. Παραβιάζει το άρθρο 24, παρ. 6 του Συντάγματος η Κυβέρνηση όταν απεμπολεί το δικαίωμα της προστασίας εθνικών πραγμάτων, αξιών εκτός συναλλαγής (ακατάσχετες) και εκχωρεί στους διεθνείς δανειστές ή και σε τρίτους (κατόχους τίτλων) δικαίωμα εκπλειστηρίασης. Η παραβίαση αυτού του συνταγματικού κανόνα κάνει την υπογραφή του μνημονίου άκυρη, ανυπόστατη και ανίσχυρη και σε κάθε περίπτωση ανεκτέλεστη, γιατί προσκρούει στον πατριωτισμό των Ελλήνων στον οποίο το Σύνταγμα (άρθρο 120 παρ. 4) έχει εμπιστευθεί την τήρησή του. Ο λαός και δικαιούται και υποχρεούται στην τήρηση του Συντάγματος. δ. Η ψήφιση του άρθρου 93 του νόμου 3862./2010 (113Α) με το οποίο εκχωρείται στον υπουργό οικονομικών το απόλυτο και απεριόριστο δικαίωμα να δεσμεύει τη χώρα διεθνώς ερήμην της Βουλής, αποτελεί πολιτειακό και πολιτικό ανοσιούργημα. ε. Η έμμεση υπαγωγή των δικαστών στην κατηγορία γενικά των δημοσίων υπαλλήλων, παραβιάζει το άρθρο 87 παρ. 1 του Συντάγματος το οποίο κατοχυρώνει τη λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία του δικαστή. ζ. Κατά το άρθρο 102 παρ. 2, εδ. 1 του Συντάγματος «Οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν διοικητική αυτοτέλεια». Η ανάμειξη του κομματικού συστήματος με προειλημμένες επιλογές στα όργανα της διοίκησης (χρίσματα) αποτελεί έμμεση παραβίαση της συγκεκριμένης συνταγματικής διάταξης γιατί παρεμβαίνει στη γενεσιουργό διαδικασία για την ανάδειξη των οργάνων. Δεν χρειάζεται να γίνει λόγος στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης, όπως αυτή ασκείται σήμερα, το οποίο εκτρέπεται εντελώς από τις διατάξεις του άρθρου 16 του Συντάγματος, οι οποίες με σαφήνεια ορίζουν τον εθνικό προορισμό της εκπαίδευσης. Για να μην αναφερθούμε στον ολοσχερή εκτροχιασμό των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης (τηλεόραση) από το πλαίσιο που ορίζει το άρθρο 15 του Συντάγματος.
Όλα αυτά επιβάλουν την ενεργοποίηση του άρθρου 120 παρ.4 του Συντάγματος, δηλαδή, ενεργοποίηση Του Πατριωτισμού των Ελλήνων.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η κοινοβουλευτική / αντιπροσωπευτική Δημοκρατία, έτσι κι αλλιώς υστερεί σε σύγκριση με την άμεση Δημοκρατία, όπως αυτή εφαρμόστηκε στην Ελληνική Αρχαιότητα ή όπως εφαρμόζεται στα Ελβετικά Καντόνια και τον Αγ. Μαρίνο. Η μερική εκπροσώπηση όμως έχει παραχαραχθεί στο μέγιστο βαθμό, καθώς σε ανατολή και δύση, ισχύουν πλαφόν εισόδου στα εθνικά κοινοβούλια, στερώντας έτσι από εκπροσώπηση τις μειοψηφούσες πολιτικές δυνάμεις. Σε υπανάπτυκτες πολιτικά χώρες όπως η Τουρκία, απαιτείται το 10% για είσοδο στη Βουλή. Ακόμα όμως και στις πιο προηγμένες όπως η Ελλάδα, ισχύει το 3 % και δεν ισχύει η απλή αναλογική, σύμφωνα με την οποία θα αρκούσε το 0,333 % για είσοδο στην Βουλή των 300 Βουλευτών. Επιπλέον, τα κράτη τα κυβερνούν μειοψηφούντα κόμματα του 40%, έχοντας μάλιστα απόλυτη πλειοψηφία εδρών. Η αυτοδυναμία, τους επιτρέπει να μην ενδιαφέρονται για εξασφάλιση της κοινωνικής συναίνεσης στα μέτρα που λαμβάνουν.
Όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις έχουν το δικαίωμα να εκπροσωπούνται αναλογικά, στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τόσο σε εθνικό, όσο και σε διακρατικό επίπεδο. Αλλά και ο απρόσωπος Λαός δικαιούται να αποφασίζει με δημοψηφίσματα για σημαντικά θέματα που Τον αφορούν και να μη μπορούν οι Κυβερνήσεις να αποφασίζουν ερήμην Του.
Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη. Η αναλογική εκπροσώπηση θα προκαλέσει Δημόσιο πολιτικό και κοινωνικό διάλογο, ο οποίος θα φέρει με τη σειρά του την κοινωνική και πολιτική ειρήνη. Έτσι οι εργαζόμενοι δε θα χρειάζεται να θυσιάζουν τον –ούτως ή άλλως πενιχρό- μισθό τους, απεργώντας, δεν θα θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές στο βωμό του επιχειρηματικού κέρδους και –το κυριότερο- θα μειωθούν και οι διεθνείς εντάσεις που σαν αποτέλεσμα έχουν τους πολέμους, την τρομοκρατία κλπ.
Άμεσα πρέπει να εφαρμοστεί η απλή αναλογική και να θεσμοθετηθεί η διεξαγωγή Δημοψηφισμάτων για τα σημαντικά θέματα που αφορούν τους πολίτες σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Όλες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις έχουν το δικαίωμα να εκπροσωπούνται αναλογικά, στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τόσο σε εθνικό, όσο και σε διακρατικό επίπεδο. Αλλά και ο απρόσωπος Λαός δικαιούται να αποφασίζει με δημοψηφίσματα για σημαντικά θέματα που Τον αφορούν και να μη μπορούν οι Κυβερνήσεις να αποφασίζουν ερήμην Του.
Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη. Η αναλογική εκπροσώπηση θα προκαλέσει Δημόσιο πολιτικό και κοινωνικό διάλογο, ο οποίος θα φέρει με τη σειρά του την κοινωνική και πολιτική ειρήνη. Έτσι οι εργαζόμενοι δε θα χρειάζεται να θυσιάζουν τον –ούτως ή άλλως πενιχρό- μισθό τους, απεργώντας, δεν θα θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές στο βωμό του επιχειρηματικού κέρδους και –το κυριότερο- θα μειωθούν και οι διεθνείς εντάσεις που σαν αποτέλεσμα έχουν τους πολέμους, την τρομοκρατία κλπ.
Άμεσα πρέπει να εφαρμοστεί η απλή αναλογική και να θεσμοθετηθεί η διεξαγωγή Δημοψηφισμάτων για τα σημαντικά θέματα που αφορούν τους πολίτες σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Τι δήλωσαν πέρυσι οι φορολογούμενοι:
Μισθωτές υπηρεσίες και συντάξεις: 4.334.266 φορολογούμενοι, με ατομικό δηλωθέν εισόδημα κατά μέσο όρο 16.123 ευρώ ετησίως. Βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις: 686.073 φορολογούμενοι, κατά μ.ο. 13.236 ευρώ. Ελεύθεροι επαγγελματίες: 395.462 φορολογούμενοι, 10.493 ευρώ. Εισοδήματα αλλοδαπής προέλευσης, 30.842 φορολογούμενοι, 10.070 ευρώ. Εισοδήματα από Οικοδομές: 1.620.847 φορολογούμενοι, 5.061 ευρώ. Εισοδήματα από κινητές αξίες: 1.503 φορολογούμενοι, 4.935 ευρώ. Εισόδημα από γεωργικές επιχειρήσεις: 1.041.678 φορολογούμενοι, 1.627 ευρώ.
Αντίθεση; 45 εκατομμύρια ευρώ εισέπραξε το ελληνικό κράτος από τους μετανάστες για άδειες παραμονής, και 16 εκατομμύρια ευρώ από τη φορολόγηση των εφοπλιστών.
Αντίθεση; 45 εκατομμύρια ευρώ εισέπραξε το ελληνικό κράτος από τους μετανάστες για άδειες παραμονής, και 16 εκατομμύρια ευρώ από τη φορολόγηση των εφοπλιστών.
Οικοσοσιαλιστικές επαφές Πολιτιστικά Λευκάδας
Ο εκπρόσωπος τον Οικοσοσιαλιστών του Νομού Λευκάδας Κώστας Μεσσήνης επισκεύθηκε τη Φιλαρμονική Ένωση “ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ” και ενημερώθηκε για τις δραστηρίοτητές του από τους εκπαιδευτικούς μουσικής αγωγής Άγγελο Ροντογιάννη και Βασίλη Κούρτη. Στο ιδρυτικό κείμενο της ‘Ενωσης, αναφέρουν ως όραμα την ανιδιοτελή προσφορά στον τόπο τους και το ζωτικότερο και δυναμικότερο τμήμα του, της νεολαίας. «Δεν ερχόμαστε για να αντιπαρατεθούμε ή να ανταγωνισθούμε με τα υπάρχοντα Πολιτιστικά Σωματεία του νησιού μας, αντιθέτως επιθυμούμε να συνεργασθούμε και να αποτελέσουμε και εμείς έναν από τους συνδετικούς κρίκους της αλύσου που ακούει στο όνομα Λευκαδίτικος Πολιτισμός. Η Κοινωνία μας αποτελείται από ‘ Ζωτικά Κύτταρα ’ που όλα μαζί φροντίζουν ούτως ώστε να είναι δημιουργική και λειτουργική. Κάθε κύτταρο έχει να φέρει εις πέρας ένα συγκεκριμένο έργο. Όλα μαζί την ορθή λειτουργία του οργανισμού που λέγεται Λευκάδα». Στους στόχους περιλαμβάνονται η προώθηση και ανάπτυξη της Μουσικής Τέχνης, Παράδοσης και Παιδείας σε όλα τα Κοινωνικά στρώματα, η διοργάνωση εκδηλώσεων υπέρ του Εθνικού ποιητή, στοχαστή τέκνου της Λευκάδας Άγγελου Σικελιανού η δημιουργία Μουσικής Αμφικτιονίας στην οποία θα συμμετέχουν Μουσικά Σώματα από την Ελλάδα και το Εξωτερικό όπου θα γίνεται παρουσίαση, επίδειξη των ιδιαίτερων μουσικών, καλλιτεχνικών γνωρισμάτων και χαρακτηριστικών του κάθε σώματος που θα συμμετέχει. Σκοπός του θεσμού αυτού θα είναι να προβληθεί ο τόπος μας αλλά και η παγκόσμια και πανανθρώπινη γλώσσα συνεννόησης και ειρήνης που δεν είναι άλλη από τη μουσική.
http://felsikelianos.wordpress.com, felsikelianos@gmail.com
Ο Κ. Μεσσήνης επισκέφθηκε και τον Α.Σ. ΤΑΕ KWON DO Λευκάδας και ενημερώθηκε για την πορεία του. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 1990 με σκοπό την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος προς το άθλημα του ΤΑΕKWONDO και τη διάδοσή του, ενώ έχει λάβει μέρος σε πλήθος αθλητικών διοργανώσεων. Μερικές από τις διακρίσεις αθλητών του: Ο Γεράσιμος Ρεκατσίνας,α)το 1992 στο 2ο Διασυλλογικό πρωτάθλημα Παίδων, κατέκτησε την 1η θέση, β) το 1994 στο Διασυλλογικό Εγχρωμων Ζωνών, τη 2η, γ) το 1995 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα τη 2η, δ) το 1996 στο Πανελλήνιο Εφήβων τη 2η, δ) το 1997 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα εφήβων την 1η και ε) το 1997 στους Πανευρωπαϊκούς Εφήβων την 8η. Ο Κοντογεώργης Χαράλαμπος το 2010 στο Πανελλήνιο Εφήβων την πρώτη θέση και στο 18ο Διεθνές Ανοιχτό πρωτάθλημα Φίλιππος – Αλέξανδρος την 1η επίσης. Ακόμα, η Καββαδά Νεφέλη, κατέκτησε την 3η θέση στο 18ο Διεθνές Ανοιχτό πρωτάθλημα Φίλιππος – Αλέξανδρος. Σε διάφορα τουρνουά έχουν εκπροσωπήσει το Σύλλογο και οι αθλητές: Κρητικού Δήμητρα, Μεσσήνης Κώστας, Κτενάς Νικόλαος, Κοψιδάς Νίκος, Ασπρογέρακας Απόστολος, Σάντας Νίκος, Γεώργιο Παρούσης Γεράσιμος Μεσσήνης, Καρέλος Γεώργιος, Φρουσαλιάς Κωνσταντίνος, Κοντογεώργης Χαράλαμπος, Βενέτης Σπύρος, Σπανουδάκης Κωνσταντίνος, Σολδάτος Φίλιππος, Σολδάτου Ευτυχία, Γεμενετζής Κωνσταντίνος, Βενέτης Δημήτριος και Καββαδάς Αντώνιος. Ο Α.Σ.Λευκάδας διοργάνωσε στο νησί, τους Διασυλλογικούς Αγώνες, Φιλικούς αγώνες Δυτικής Ελλάδας και το Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Δυτικής Ελλάδος ΤΑΕΚWONDO ITF.
http://felsikelianos.wordpress.com, felsikelianos@gmail.com
Ο Κ. Μεσσήνης επισκέφθηκε και τον Α.Σ. ΤΑΕ KWON DO Λευκάδας και ενημερώθηκε για την πορεία του. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το 1990 με σκοπό την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος προς το άθλημα του ΤΑΕKWONDO και τη διάδοσή του, ενώ έχει λάβει μέρος σε πλήθος αθλητικών διοργανώσεων. Μερικές από τις διακρίσεις αθλητών του: Ο Γεράσιμος Ρεκατσίνας,α)το 1992 στο 2ο Διασυλλογικό πρωτάθλημα Παίδων, κατέκτησε την 1η θέση, β) το 1994 στο Διασυλλογικό Εγχρωμων Ζωνών, τη 2η, γ) το 1995 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα τη 2η, δ) το 1996 στο Πανελλήνιο Εφήβων τη 2η, δ) το 1997 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα εφήβων την 1η και ε) το 1997 στους Πανευρωπαϊκούς Εφήβων την 8η. Ο Κοντογεώργης Χαράλαμπος το 2010 στο Πανελλήνιο Εφήβων την πρώτη θέση και στο 18ο Διεθνές Ανοιχτό πρωτάθλημα Φίλιππος – Αλέξανδρος την 1η επίσης. Ακόμα, η Καββαδά Νεφέλη, κατέκτησε την 3η θέση στο 18ο Διεθνές Ανοιχτό πρωτάθλημα Φίλιππος – Αλέξανδρος. Σε διάφορα τουρνουά έχουν εκπροσωπήσει το Σύλλογο και οι αθλητές: Κρητικού Δήμητρα, Μεσσήνης Κώστας, Κτενάς Νικόλαος, Κοψιδάς Νίκος, Ασπρογέρακας Απόστολος, Σάντας Νίκος, Γεώργιο Παρούσης Γεράσιμος Μεσσήνης, Καρέλος Γεώργιος, Φρουσαλιάς Κωνσταντίνος, Κοντογεώργης Χαράλαμπος, Βενέτης Σπύρος, Σπανουδάκης Κωνσταντίνος, Σολδάτος Φίλιππος, Σολδάτου Ευτυχία, Γεμενετζής Κωνσταντίνος, Βενέτης Δημήτριος και Καββαδάς Αντώνιος. Ο Α.Σ.Λευκάδας διοργάνωσε στο νησί, τους Διασυλλογικούς Αγώνες, Φιλικούς αγώνες Δυτικής Ελλάδας και το Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Δυτικής Ελλάδος ΤΑΕΚWONDO ITF.
Λευκάδα στον καιρό της κρίσης !
Ανταπόκριση του Τοπικού Πυρήνα Οικοσοσιαλιστών Λευκάδας.
Εκπρόσωπος: Κώστας Μεσσήνης
www.kostasmessinis.com
Συνθέτοντας το ήδη θλιβερό πολιτικό και οικονομικό τοπίο της χώρας μας, η Λευκάδα δεν πάει πίσω !
Αγαπητοί αναγνώστες του εντύπου αυτού, από που να ξεκινήσω για να δώσω την πραγματική εικόνα που βιώνουμε στο όμορφο ακόμα Νησί μας; Θα έπρεπε να μιλήσω για το συνεχιζόμενο μπάζωμα του χώρου των απορριμμάτων στην είσοδο του νησιού και τη ρίψη των προϊόντων του βιολογικού καθαρισμού στη Λιμνοθάλασσα (η οποία έχει χαρακτηριστεί natura 2000), εκεί μέσα όπου διαμένουν και οι τσιγγάνοι χωρίς υγειονομική περίθαλψη και χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση, όπως έχουν δικαίωμα όλοι οι Έλληνες Πολίτες. Για τις ανεξέλεγκτες χωματερές. Για την αδυναμία χρήσης του ποδηλάτου σχεδόν όλο τον χρόνο, λόγω μη διαγράμμισης στο σύνολο του οδικού δικτύου μέσα στην πόλη. Για την εφιαλτική κατάσταση στάθμευσης των ΙΧ ακόμα και εκτός τουριστικής περιόδου. Για τις εσφαλμένες πολιτικές στον τουρισμό. Για την ερήμωση της αγροτικής γης. Αγωνιζόμαστε και ζητούμε συμπαραστάτες: Για την δημιουργία του Φορέα διαχείρισης προστασίας των τριών περιοχών natura 2000 για την οποία υπάρχει απόφαση του Δήμου Λευκάδας. Την Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009 κατατέθηκε εισήγηση της παράταξης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ (επαναβεβαιώνουμε την αριθ. 161/9-7-2008 απόφαση του Δ.Σ., που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνει τη σύσταση Φορέα Διαχείρισης). Την καθιέρωση του οικοτουρισμού ως εναλλακτικού τρόπου διαχείρισης και ανάδειξης των τριών περιοχών natura 2000 , του Δάσους των Σκάρων, της Λίμνης Μαραντοχωρίου και της βιώσιμης ανάπτυξης στο σύνολο του νησιού. Να σταματήσει η καταστροφή της λιμνοθάλασσας. Στηρίζουμε κάθε αυτόνομη προσπάθεια του τομέα πρωτογενούς παραγωγής με εναλλακτικούς τρόπους (οικολογική γεωργία, κτηνοτροφία, αγροτουρισμός). Επικροτούμε κάθε ενέργεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Μετά τη συγχώνευση των πέντε Δήμων σε έναν, καλούμε τον νέο δήμαρχο Λευκάδας να διατήρηση τα κατά τόπους πρώην δημαρχιακά Μέγαρα ως πολιτιστικά κέντρα και κέντρα νεότητας.
Ζητούμε των απολογισμό του τρόπου που λειτούργησε ο θεσμός της ανακύκλωσης και τη δημιουργία εγκατάστασης εκμετάλλευσης οργανικών υλικών για παραγωγή ενέργειας. Ζητούμε διανομή κάδων κομποστοποίησης στους κατοίκους και τοποθέτηση κάδων ανακύκλωσης σε ίσο αριθμό με τους κλασικούς κάδους αποριμμάτων. Ζητούμε δραστηριοποίηση του Δ.Σ. νέων, με αποσαφηνισμένες αρμοδιότητες για την κοινωνική ένταξη των νέων στους πολιτικούς θεσμούς. Ζητούμε διαγράμμιση ποδηλατοδρόμων σε όλο το νησί. Ερωτούμε τι θα κάνει ο νέος Δήμαρχος για τους Ρομά της πόλης μας (απάντηση στην υπ' αριθμ. 1123/16-11-2009 ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τον κοινωνικό αποκλεισμό των Ρομά Λευκάδας ).
Ο Αγώνας τώρα ξεκινά. Ας είμαστε προσηλωμένοι
Εκπρόσωπος: Κώστας Μεσσήνης
www.kostasmessinis.com
Συνθέτοντας το ήδη θλιβερό πολιτικό και οικονομικό τοπίο της χώρας μας, η Λευκάδα δεν πάει πίσω !
Αγαπητοί αναγνώστες του εντύπου αυτού, από που να ξεκινήσω για να δώσω την πραγματική εικόνα που βιώνουμε στο όμορφο ακόμα Νησί μας; Θα έπρεπε να μιλήσω για το συνεχιζόμενο μπάζωμα του χώρου των απορριμμάτων στην είσοδο του νησιού και τη ρίψη των προϊόντων του βιολογικού καθαρισμού στη Λιμνοθάλασσα (η οποία έχει χαρακτηριστεί natura 2000), εκεί μέσα όπου διαμένουν και οι τσιγγάνοι χωρίς υγειονομική περίθαλψη και χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση, όπως έχουν δικαίωμα όλοι οι Έλληνες Πολίτες. Για τις ανεξέλεγκτες χωματερές. Για την αδυναμία χρήσης του ποδηλάτου σχεδόν όλο τον χρόνο, λόγω μη διαγράμμισης στο σύνολο του οδικού δικτύου μέσα στην πόλη. Για την εφιαλτική κατάσταση στάθμευσης των ΙΧ ακόμα και εκτός τουριστικής περιόδου. Για τις εσφαλμένες πολιτικές στον τουρισμό. Για την ερήμωση της αγροτικής γης. Αγωνιζόμαστε και ζητούμε συμπαραστάτες: Για την δημιουργία του Φορέα διαχείρισης προστασίας των τριών περιοχών natura 2000 για την οποία υπάρχει απόφαση του Δήμου Λευκάδας. Την Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009 κατατέθηκε εισήγηση της παράταξης ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ (επαναβεβαιώνουμε την αριθ. 161/9-7-2008 απόφαση του Δ.Σ., που ανάμεσα στα άλλα περιλαμβάνει τη σύσταση Φορέα Διαχείρισης). Την καθιέρωση του οικοτουρισμού ως εναλλακτικού τρόπου διαχείρισης και ανάδειξης των τριών περιοχών natura 2000 , του Δάσους των Σκάρων, της Λίμνης Μαραντοχωρίου και της βιώσιμης ανάπτυξης στο σύνολο του νησιού. Να σταματήσει η καταστροφή της λιμνοθάλασσας. Στηρίζουμε κάθε αυτόνομη προσπάθεια του τομέα πρωτογενούς παραγωγής με εναλλακτικούς τρόπους (οικολογική γεωργία, κτηνοτροφία, αγροτουρισμός). Επικροτούμε κάθε ενέργεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Μετά τη συγχώνευση των πέντε Δήμων σε έναν, καλούμε τον νέο δήμαρχο Λευκάδας να διατήρηση τα κατά τόπους πρώην δημαρχιακά Μέγαρα ως πολιτιστικά κέντρα και κέντρα νεότητας.
Ζητούμε των απολογισμό του τρόπου που λειτούργησε ο θεσμός της ανακύκλωσης και τη δημιουργία εγκατάστασης εκμετάλλευσης οργανικών υλικών για παραγωγή ενέργειας. Ζητούμε διανομή κάδων κομποστοποίησης στους κατοίκους και τοποθέτηση κάδων ανακύκλωσης σε ίσο αριθμό με τους κλασικούς κάδους αποριμμάτων. Ζητούμε δραστηριοποίηση του Δ.Σ. νέων, με αποσαφηνισμένες αρμοδιότητες για την κοινωνική ένταξη των νέων στους πολιτικούς θεσμούς. Ζητούμε διαγράμμιση ποδηλατοδρόμων σε όλο το νησί. Ερωτούμε τι θα κάνει ο νέος Δήμαρχος για τους Ρομά της πόλης μας (απάντηση στην υπ' αριθμ. 1123/16-11-2009 ερώτηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με τον κοινωνικό αποκλεισμό των Ρομά Λευκάδας ).
Ο Αγώνας τώρα ξεκινά. Ας είμαστε προσηλωμένοι
ΛΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ Η ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ & ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ
Όλοι οι οικονομικοί παράγοντες της χώρας δεν σταματούν να διαμαρτύρονται για έλλειψη ρευστού. Μιλούν για στραγγαλισμό της αγοράς. Παράλληλα, οι οικονομικές υπηρεσίες χάνουν φόρους λόγω της μείωσης του τζίρου των επιχειρήσεων. Είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν όλοι πως αν δεν «πέσει» χρήμα στην αγορά, θα γκρεμιστούν τα πάντα; Η λύση των δις ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες, αποδείχθηκε πως δεν βοήθησε στη ρευστότητα. Απλά οι τράπεζες χρησιμοποίησαν τα λεφτά για να τα επενδύσουν. Μόνη λύση είναι να πάρουν περισσότερα χρήματα στα χέρια τους οι μισθωτοί και συνταξιούχοι. Οι αυξημένοι μισθοί θα κινήσουν την αγορά, όλοι θα περάσουν καλύτερα, οι επιχειρήσεις θα ανασάνουν και το κράτος θα εισπράξει ΦΠΑ και άλλους φόρους. Όσο για το αν υπάρχουν τα χρήματα, είναι βέβαιο ότι υπάρχουν. Οι ελληνικές επιχειρήσεις κάθε χρόνο σημειώνουν ρεκόρ κερδοφορίας. Ακόμα, όλοι ξέρουμε πόσα χρήματα κατατίθενται κάθε χρόνο στις τράπεζες της Ελβετίας. Όσο για τους μικρεμπόρους και επιτηδευματίες, η αύξηση του τζίρου τους θα τους επιτρέψει όχι μόνο να δώσουν μεγαλύτερους μισθούς, αλλά και να αυξήσουν τα κέρδη τους. Ιστορικό παράδειγμα είναι η πρώτη τετραετία του Ανδρέα Παπανδρέου οπότε και αυξήθηκαν οι μισθοί πάνω από 30%. Όσο για τον αντίλογο, δεν έφταιξαν οι μεγαλύτεροι μισθοί για την κατάρρευση, αλλά η κακοδιαχείριση του δημόσιου χρήματος. Σκεφτείτε τα !!!!!!
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ
Συνάντηση με οικολογικούς κύκλους είχαν στα γραφεία τους στην Αθήνα (Γ’ Σεπτεμβρίου 18) οι Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας. Στη συνάντηση συμμετείχαν εκπρόσωποι της Κεντρικής Γραμματείας των Οικοσοσιαλιστών, ο Πρόεδρος του «Κρίκου» και μέλη μικρών οικολογικών κομμάτων και φορέων με σκοπό τη διεύρυνση της συνεργασίας και την ένταξή τους στην Οργάνωσή μας. Όπως λέμε και στο σύνθημά μας, για: «να κάνουμε τους οικολόγους πιο σοσιαλιστές και τους σοσιαλιστές πιο οικολόγους».
Το επόμενο διάστημα θα ανακοινώσουμε αποτελέσματα και δράσεις. Η Εκτελεστική Επιτροπή
Το επόμενο διάστημα θα ανακοινώσουμε αποτελέσματα και δράσεις. Η Εκτελεστική Επιτροπή
ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΣΠΟΡ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΙΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ MONO
TO ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΣΠΟΡ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΙΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
Αν θέλετε να δείτε την αφετηρία της εικόνας των αθλημάτων, ειδικά των ομαδικών, πρέπει να δείτε τα τμήματα υποδομών τους. Μιλώντας ειδικότερα για το κυρίαρχο σπορ στην Ελλάδα, το ποδόσφαιρο, η εικόνα των ακαδημιών είναι αποκαλυπτική. Αντεγκλήσεις, τραμπουκισμοί, εξαπάτηση, αντιπαιδαγωγικοί προπονητές και κλίμα μίμησης των αρνητικών του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Δυστυχώς κάποιοι δε μπορούν να αντιληφθούν πως τα τουρνουά υποδομών, δε πραγματοποιούνται για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών και στόχων (αν και υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι θεμιτό) ή για την ανάδειξη της προσωπικής ματαιοδοξίας και του «εγώ» του καθενός, αλλά για την ανάπτυξη του αθλητικού πνεύματος, του πνεύματος συνεργασίας αλλά και της ποδοσφαιρικής δεξιότητας των παιδιών. Είναι θλιβερό ότι ακόμα και σε ποδοσφαιρικά τμήματα αυτών των ηλικιών, συναντάμε παθολογία και νοοτροπίες αλλοτριωμένων ενηλίκων. Ως πότε μια ομάδα θα γνωρίζει τη συντριβή και θα ψάχνει εξωγενή αίτια; Ως πότε οι «κριτές των πάντων» θα αρκούνται σε πέντε λεπτά αγώνα για να κρίνουν με εξωγηπεδική νοοτροπία το διαιτητή και θα προλαβαίνουν σε τόσο μικρό διάστημα να «εκνευριστούν»; Ως πότε το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» και το «τι θα μου κάνεις» θα χαρακτηρίζει τη δράση μας; Ως πότε θα διαπαιδαγωγούμε τους νέους με καχυποψία και συνομωσιολογική αντίληψη; Με ποιο δικαίωμα κάθε ανασφαλής ενήλικος στερεί από τα παιδιά τη δυνατότητα να απολαύσουν έναν ανεπηρέαστο ποδοσφαιρικό αγώνα; Με ποιο δικαίωμα ο «ανήσυχος χαρακτήρας» κάποιων, εμποδίζει τον όποιο διαιτητή να ασκήσει ανεπηρέαστος το έργο του;
Όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό ανηλίκων, θα πρέπει να αναλογιστούν εκ νέου όλα αυτά και να αποφασίσουν τι είδους αθλητικούς χαρακτήρες θέλουν να διαμορφώσουν. Εν τέλει, να αποφασίσουμε ακόμα και απομόνωση κάποιων σπορ και προώθηση ή ενίσχυση άλλων.
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
TO ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΣΠΟΡ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΙΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ.
Αν θέλετε να δείτε την αφετηρία της εικόνας των αθλημάτων, ειδικά των ομαδικών, πρέπει να δείτε τα τμήματα υποδομών τους. Μιλώντας ειδικότερα για το κυρίαρχο σπορ στην Ελλάδα, το ποδόσφαιρο, η εικόνα των ακαδημιών είναι αποκαλυπτική. Αντεγκλήσεις, τραμπουκισμοί, εξαπάτηση, αντιπαιδαγωγικοί προπονητές και κλίμα μίμησης των αρνητικών του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Δυστυχώς κάποιοι δε μπορούν να αντιληφθούν πως τα τουρνουά υποδομών, δε πραγματοποιούνται για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών και στόχων (αν και υπό προϋποθέσεις μπορεί να είναι θεμιτό) ή για την ανάδειξη της προσωπικής ματαιοδοξίας και του «εγώ» του καθενός, αλλά για την ανάπτυξη του αθλητικού πνεύματος, του πνεύματος συνεργασίας αλλά και της ποδοσφαιρικής δεξιότητας των παιδιών. Είναι θλιβερό ότι ακόμα και σε ποδοσφαιρικά τμήματα αυτών των ηλικιών, συναντάμε παθολογία και νοοτροπίες αλλοτριωμένων ενηλίκων. Ως πότε μια ομάδα θα γνωρίζει τη συντριβή και θα ψάχνει εξωγενή αίτια; Ως πότε οι «κριτές των πάντων» θα αρκούνται σε πέντε λεπτά αγώνα για να κρίνουν με εξωγηπεδική νοοτροπία το διαιτητή και θα προλαβαίνουν σε τόσο μικρό διάστημα να «εκνευριστούν»; Ως πότε το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» και το «τι θα μου κάνεις» θα χαρακτηρίζει τη δράση μας; Ως πότε θα διαπαιδαγωγούμε τους νέους με καχυποψία και συνομωσιολογική αντίληψη; Με ποιο δικαίωμα κάθε ανασφαλής ενήλικος στερεί από τα παιδιά τη δυνατότητα να απολαύσουν έναν ανεπηρέαστο ποδοσφαιρικό αγώνα; Με ποιο δικαίωμα ο «ανήσυχος χαρακτήρας» κάποιων, εμποδίζει τον όποιο διαιτητή να ασκήσει ανεπηρέαστος το έργο του;
Όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό ανηλίκων, θα πρέπει να αναλογιστούν εκ νέου όλα αυτά και να αποφασίσουν τι είδους αθλητικούς χαρακτήρες θέλουν να διαμορφώσουν. Εν τέλει, να αποφασίσουμε ακόμα και απομόνωση κάποιων σπορ και προώθηση ή ενίσχυση άλλων.
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ ΔΕΣΠΟΤΕΣ ΔΕΣΠΟΖΟΥΝ
Του Δημήτρη Γεωργά (Φυσιολατρικό & Κοινωνικό Κίνημα Κρίκος του Λαού ) http://fysiokrikos.blogspot.com/
Ενώ τα χρέη του Κράτους είναι αβάσταχτα, και οι Ευρωπαίοι μας αντιμετωπίζουν ως το «μαύρο πρόβατο» της οικονομίας και της Ο.Ν.Ε., οι «δεσποτάδες» μας, δηλαδή η «εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσσούσα» Εκκλησία, θέλει να φορολογούνται μόνο τα καθαρά κέρδη τους από τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και η τεράστια περιουσία τους να μένει αφορολόγητη. Στην πραγματικότητα είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι. Ποιος Δημόσιος Υπάλληλος όμως δικαιολογείται όταν παίρνει «φακελάκι»; Οι Ιερείς το κάνουν στις συναλλαγές τους με τους πιστούς όταν τελούν Μυστήρια. «Αμαρτιών μου τα πλήθη». Πολλοί Ιερείς, ενώ λειτουργούν σε εκκλησίες, παράλληλα είναι και καθηγητές σε Γυμνάσια και Λύκεια. Έτσι κόβουν τον διορισμό ενός Φιλόλογου ή Θεολόγου που σπούδασε με έξοδα των γονιών του. Όσο για τη μισθοδοσία και την ασφάλισή τους, να μην ξεχνάμε πως δεν πληρώνονται οι Ιερείς όλων των Δογμάτων (Παλαιοημερολογίτες κλπ). Και το κερασάκι: Η Εκκλησία της Ελλάδος, ενώ στα υπόλοιπα θέλει να είναι «Δημόσιο», δεν θέλει να εφαρμόσει τον περιορισμό προσλήψεων ιερέων, δηλαδή Δημοσίων Υπαλλήλων !!!
Ενώ τα χρέη του Κράτους είναι αβάσταχτα, και οι Ευρωπαίοι μας αντιμετωπίζουν ως το «μαύρο πρόβατο» της οικονομίας και της Ο.Ν.Ε., οι «δεσποτάδες» μας, δηλαδή η «εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσσούσα» Εκκλησία, θέλει να φορολογούνται μόνο τα καθαρά κέρδη τους από τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και η τεράστια περιουσία τους να μένει αφορολόγητη. Στην πραγματικότητα είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι. Ποιος Δημόσιος Υπάλληλος όμως δικαιολογείται όταν παίρνει «φακελάκι»; Οι Ιερείς το κάνουν στις συναλλαγές τους με τους πιστούς όταν τελούν Μυστήρια. «Αμαρτιών μου τα πλήθη». Πολλοί Ιερείς, ενώ λειτουργούν σε εκκλησίες, παράλληλα είναι και καθηγητές σε Γυμνάσια και Λύκεια. Έτσι κόβουν τον διορισμό ενός Φιλόλογου ή Θεολόγου που σπούδασε με έξοδα των γονιών του. Όσο για τη μισθοδοσία και την ασφάλισή τους, να μην ξεχνάμε πως δεν πληρώνονται οι Ιερείς όλων των Δογμάτων (Παλαιοημερολογίτες κλπ). Και το κερασάκι: Η Εκκλησία της Ελλάδος, ενώ στα υπόλοιπα θέλει να είναι «Δημόσιο», δεν θέλει να εφαρμόσει τον περιορισμό προσλήψεων ιερέων, δηλαδή Δημοσίων Υπαλλήλων !!!
2η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
2η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Το θερινό φύλλο εκδόθηκε με πληθώρα ύλης επικαιρότητας και έτσι δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε στοιχεία για την συνδιάσκεψή μας. Πραγματοποιήθηκε λοιπόν στις 10 Μαρτίου στην Αθήνα, η 2η Συνδιάσκεψη των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας». Η Συνδιάσκεψή μας είναι κατά βάση δικτυακή. Επί δυο μήνες, τα μέλη και οι φίλοι μας σε όλη την Ελλάδα, αντάλλαξαν κείμενα (μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), απόψεις και προτάσεις, τα οποία διαμόρφωσε στην τελική τους μορφή η Επιτροπή Συνδιάσκεψης. Τα κείμενα αυτά διανεμήθηκαν εκ νέου και αφού έγιναν οι τελικές παρατηρήσεις, κατέληξαν σε τελικά τα οποία υποβλήθηκαν στην Συνδιάσκεψη. Οι συμμετέχοντες στη Συνδιάσκεψη, ενέκριναν αυτά τα κείμενα ομόφωνα.
ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ. Η Συνδιάσκεψη εξέλεξε νέα Κεντρική Γραμματεία μετά από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν. Η νέα Κεντρική Γραμματεία, αποτελείται από τους: Γεωργά Κωνσταντίνα – μέλος του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου, Μοχάμεντ Αμτζάντ – Αντιπρόεδρος της Ένωσης Μεταναστών Πειραιά, Σαλίμ Τσουντρί – Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αλληλεγγύης Ελλήνων & Μεταναστών «η Ένωση», Γεωργάς Δημήτρης – Πρόεδρος του Φυσιολατρικού & Κοινωνικού Κινήματος Κρίκος του Λαού, Μουστάκ Μοχάμεντ – Εργάτης, Πανταζίδης Τάσος – Μέλος του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου, Διαμαντίδης Σπύρος – Οικονομολόγος. Στις 8 Απριλίου, η Κεντρική μας Γραμματεία συγκλήθηκε σε σώμα και εξέλεξε την Εκτελεστική Επιτροπή η οποία αποτελείται από τους: Πανταζίδης Τάσος – Γραμματέας, Κωνσταντίνα Γεωργά – Υπεύθυνη Οικονομικού, Σαλίμ Τσουντρί – Γραμματέας Μεταναστών. Επίτιμο μέλος της Ε.Ε. ονομάστηκε ομόφωνα ο Δημήτρης Γεωργάς. Στον ΣΥΡΙΖΑ θα μας εκπροσωπούν: ως μέλος της Γραμματείας ο Τάσος Πανταζίδης και αναπληρωματικό μέλος της Γραμματείας η Κωνσταντίνα Γεωργά.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ & ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Το θερινό φύλλο εκδόθηκε με πληθώρα ύλης επικαιρότητας και έτσι δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε στοιχεία για την συνδιάσκεψή μας. Πραγματοποιήθηκε λοιπόν στις 10 Μαρτίου στην Αθήνα, η 2η Συνδιάσκεψη των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας». Η Συνδιάσκεψή μας είναι κατά βάση δικτυακή. Επί δυο μήνες, τα μέλη και οι φίλοι μας σε όλη την Ελλάδα, αντάλλαξαν κείμενα (μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), απόψεις και προτάσεις, τα οποία διαμόρφωσε στην τελική τους μορφή η Επιτροπή Συνδιάσκεψης. Τα κείμενα αυτά διανεμήθηκαν εκ νέου και αφού έγιναν οι τελικές παρατηρήσεις, κατέληξαν σε τελικά τα οποία υποβλήθηκαν στην Συνδιάσκεψη. Οι συμμετέχοντες στη Συνδιάσκεψη, ενέκριναν αυτά τα κείμενα ομόφωνα.
ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΝΕΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ. Η Συνδιάσκεψη εξέλεξε νέα Κεντρική Γραμματεία μετά από τις προτάσεις που υποβλήθηκαν. Η νέα Κεντρική Γραμματεία, αποτελείται από τους: Γεωργά Κωνσταντίνα – μέλος του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου, Μοχάμεντ Αμτζάντ – Αντιπρόεδρος της Ένωσης Μεταναστών Πειραιά, Σαλίμ Τσουντρί – Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αλληλεγγύης Ελλήνων & Μεταναστών «η Ένωση», Γεωργάς Δημήτρης – Πρόεδρος του Φυσιολατρικού & Κοινωνικού Κινήματος Κρίκος του Λαού, Μουστάκ Μοχάμεντ – Εργάτης, Πανταζίδης Τάσος – Μέλος του Διεθνούς Οικοσοσιαλιστικού Δικτύου, Διαμαντίδης Σπύρος – Οικονομολόγος. Στις 8 Απριλίου, η Κεντρική μας Γραμματεία συγκλήθηκε σε σώμα και εξέλεξε την Εκτελεστική Επιτροπή η οποία αποτελείται από τους: Πανταζίδης Τάσος – Γραμματέας, Κωνσταντίνα Γεωργά – Υπεύθυνη Οικονομικού, Σαλίμ Τσουντρί – Γραμματέας Μεταναστών. Επίτιμο μέλος της Ε.Ε. ονομάστηκε ομόφωνα ο Δημήτρης Γεωργάς. Στον ΣΥΡΙΖΑ θα μας εκπροσωπούν: ως μέλος της Γραμματείας ο Τάσος Πανταζίδης και αναπληρωματικό μέλος της Γραμματείας η Κωνσταντίνα Γεωργά.
ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΕ «ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ»
Η Πολιτική Οργάνωση των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας», ασχολείται ενεργά με το μεταναστευτικό ζήτημα, από την ίδρυσή της. Είναι σημαντικό να θυμίσουμε πως δύο από τα επτά μέλη της Κεντρικής μας Γραμματείας, είναι μετανάστες. Μετανάστες επίσης είναι μέλη επιτροπών μας. Οι μετανάστες αποτελούν συνολικά, μεγάλο μέρος των μελών μας. Άλλωστε, στα γραφεία μας στη Νίκαια φιλοξενούμε και τον Σύλλογο Αλληλεγγύης Ελλήνων και Μεταναστών «Η Ένωση».
Υπάρχει μεταναστευτικό «πρόβλημα»;
Αν αρνηθούμε να δούμε κατάματα το ζήτημα, απλά παίζουμε το παιχνίδι του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Προφανώς υπάρχουν –κυρίως κοινωνικά- προβλήματα. Όχι βέβαια από την ύπαρξη των μεταναστών, αλλά από την επιτηδευμένη ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής.
Η εικόνα των εξαθλιωμένων ανθρώπων από την Αφρική και την Ασία που στοιβάζονται σε εγκαταλελειμμένα κτήρια και πρόχειρους καταυλισμούς, είναι προσβολή για τον πολιτισμό μας αλλά κύρια για την ίδια την ανθρώπινη οντότητα των ίδιων των μεταναστών. Επίσης η ανοχή του καθεστώτος «μαύρης» κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης εργασίας, αποτελεί σύγχρονη μορφή σκλαβιάς. Η κάλυψη των κυκλωμάτων πορνείας και διακίνησης ναρκωτικών είναι ακόμα ένα σοβαρότατο ζήτημα.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα τεράστιο πρόβλημα.
Ποιοι πλήττονται από τα προβλήματα αυτά;
Αυτοί που πλήττονται από τα σωρευμένα προβλήματα που αφορούν τη μετανάστευση, είναι κατ’ αρχή οι ίδιοι οι μετανάστες. Δεν μπορούν να έχουν αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνικότητα, στερούνται βασικών δικαιωμάτων και προστασίας και χάνουν χρήματα για τα οποία δουλεύουν σκληρά. Πλήττονται όμως και οι κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών που φιλοξενούν τους μετανάστες καθώς τα προβλήματα δεκαετιών, τώρα εντείνονται. Πλήττεται επίσης η ταξική ενότητα των εργαζομένων που χωρίζονται σε νόμιμους και παράνομους, αποτρέποντας κοινές διεκδικήσεις για τα κοινά προβλήματα, μπαίνοντας άθελά τους σε έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό για το χαμηλό μεροκάματο. Πλήττονται επιπλέον και τα ασφαλιστικά ταμεία που χάνουν πολύτιμους πόρους, ειδικά μετά την καταλήστευσή τους από τους κατά καιρούς κυβερνώντες.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που κερδίζουν.
Αυτοί που κερδίζουν από την ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, είναι περισσότεροι από όσους νομίζουμε.
Πρώτοι απ’ όλους κερδίζουν οι εργοδότες. Πολλοί απ’ αυτούς, απασχολούν μετανάστες εργαζόμενους τους οποίους αμοίβουν χαμηλότερα απ’ ότι θα αμοίβονταν οι ντόπιοι, πάρα πολλές φορές ανασφάλιστους, τους απασχολούν περισσότερες ώρες με τα ίδια χρήματα, τους εξαναγκάζουν σε εργασίες επικίνδυνες χωρίς το κόστος των μέτρων ασφαλείας, των επιδομάτων κλπ.
Κερδίζουν τα νόμιμα ή παράνομα κυκλώματα που τους «ενοικιάζουν» σε περιστασιακούς εργοδότες. Κερδίζουν τα κυκλώματα μαστροπών και εμπόρων ναρκωτικών. Κερδίζουν τα κυκλώματα προστασίας, νομικής διευκόλυνσης, «εξυπηρέτησης» κλπ. Κερδίζουν οι επίορκοι κρατικοί υπάλληλοι (διαφόρων ειδικοτήτων και.. στολής). Ακόμα και πολλοί από τους «αγανακτισμένους πολίτες» σε γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και των προσφυγικών στη Β’ Πειραιά, έχουν «Θησαυρίσει» χρεώνοντας «με το κεφάλι» υπέρογκα ενοίκια για τρώγλες που δεν πληρούν καν τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής σε κτίσματα που κοντεύουν ηλικίες ακόμα και ενός αιώνα.
Κερδίζουν όμως κύρια οι πολιτικές δυνάμεις εκείνες που έχουν κάθε συμφέρον να αποπροσανατολίσουν την τάξη των «μη προνομιούχων» από τα πραγματικά της προβλήματα και από την αναζήτηση των πραγματικών υπαιτίων των λογής - λογής κρίσεων.
Γιατί γίνεται αυτή η συζήτηση;
Συζητώντας με Έλληνες εργαζόμενους που συμφωνούν πως «οι μετανάστες είναι πρόβλημα», κάνουμε συγκεκριμένες διαπιστώσεις. Προσπαθούμε να αναζητήσουμε τι κάνει κάποιον εργαζόμενο να θεωρεί τον μετανάστη «πρόβλημα». Πολλοί πιστεύουν πως ευθύνονται για την ανεργία. Ευθύνονται οι μετανάστες γιατί έκλεισαν δεκάδες εργοστάσια σε όλη τη χώρα αφήνοντας χιλιάδες κόσμο στο δρόμο; Ευθύνονται οι μετανάστες για το ότι χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι δεν πρόκειται ποτέ να ασκήσουν το επάγγελμα για το οποίο σπούδασαν; Ευθύνονται οι μετανάστες γιατί ακόμα και για να δουλέψεις σε super market χρειάζεται μέσον; Όχι βέβαια. Όταν συζητήσεις σοβαρά με τον κόσμο, το αποδέχονται.
Άλλο ζήτημα για το οποίο κατηγορούνται οι μετανάστες, είναι η εγκληματικότητα. Η συζήτηση σε αυτό το ζήτημα είναι σύνθετη. Η συνήθης ενημέρωση από τα ΜΜΕ, ακόμα και όταν δεν υπάρχουν πληροφορίες, είναι πως ο δράστης είναι «μάλλον αλλοδαπός». Βέβαια οι αλλοδαποί, έχουν αναλογικό μερίδιο στην εγκληματικότητα. Το οργανωμένο έγκλημα όμως είναι υπό την κυριαρχία των ελληνικών συμμοριών. Όπως δείχνουν και οι εκθέσεις της ΕΛ.ΑΣ., οι περισσότεροι σωματέμποροι είναι γηγενείς ενώ οι ντόπιες συμμορίες φαίνεται πως ειδικεύονται σε δραστηριότητες όπως εκβιασμοί καταστηματαρχών, απαγωγές, προστασία, φυλάκιση εκμεταλλευόμενων γυναικών, εμπρησμοί, δολοφονίες, αρχαιοκαπηλία κλπ. Επίσης αξιοσημείωτο είναι πως πολλές από τις συμμορίες αλλοδαπών εγκληματιών, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες εκθέσεις, δεν είναι «μεταναστών» αλλά «πολιτισμένων» ευρωπαίων πολιτών. Κοινωνικές υπηρεσίες βεβαιώνουν επίσης πως πολλά από τα αδικήματα που διαπράττουν μετανάστες, οφείλονται σε καθαρά κοινωνικά αίτια και αποκλεισμούς. Φυσικά καταδικάζουμε κάθε εγκληματία, οφείλουμε όμως να καταρρίψουμε μύθους και να αναζητήσουμε αίτια.
Τελικά όμως, ας αναρωτηθούμε, όταν η ΕΛΑΣ προβαίνει σε «σκούπες», γιατί διαλέγει τους οικοδόμους και τους μικροπωλητές και δεν «καθαρίζει» τους κλεπταποδόχους, τους μαστροπούς και τους εμπόρους ναρκωτικών; Μήπως γιατί υπάρχουν επίορκοι «υπηρέτες του Νόμου» που συνεργάζονται με αυτά τα κυκλώματα;
Άλλη κατηγορία είναι πως οι μετανάστες ευθύνονται για την υποβάθμιση της ζωής στις πόλεις και τα χωριά. Αλήθεια όμως, πριν τη δεκαετία του ’90 οπότε και άρχισε το ισχυρό κύμα μετανάστευσης προς τη χώρα μας, ζούσαμε σε κάποιον πολιτιστικό οργασμό και δεν το είχαμε καταλάβει; Η εγκατάλειψη των παραδοσιακών οικισμών και αρχαιολογικών χώρων, η ανυπαρξία χώρων πολιτιστικής δημιουργίας, η αποψίλωση αλσών και δασών, η ανυπαρξία πάρκων, πλατειών, πρασίνου στις πόλεις, η μη στήριξη (κοινωνική και οικονομική) των οικογενειών με παιδιά, η υποβαθμισμένη παιδεία με σχολεία και σχολές υπό κατάρρευση και χωρίς εκπαιδευτικό περιεχόμενο, η ανυπαρξία νοσοκομείων και προληπτικής ιατρικής, το «φακελάκι» και το φροντιστήριο, οι ελάχιστοι παιδικοί σταθμοί, οι ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες, τα πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν και οι λακκούβες στους δρόμους, το άθλιο οδικό δίκτυο που οδηγεί στο θάνατο χιλιάδες κόσμο, η ατμοσφαιρική ρύπανση, οι κάθε λογής αυθαιρεσίες κράτους και ιδιωτών αλλά και τα χιλιάδες άλλα κοινωνικά, οικιστικά, οικονομικά, πολιτιστικά προβλήματα, οφείλονται άραγε στους μετανάστες; Φταίει γι’ αυτά ο μουσουλμάνος ή ινδουιστής γείτονάς μας ή μήπως δεν έχουμε μάθει να ανεχόμαστε έστω το διαφορετικό;
Οι λύσεις, πρέπει να δομηθούν σε τρία επίπεδα.
Το ζήτημα είναι γενικότερο και δεν μπορούν να δοθούν αποσπασματικές λύσεις. Οι λύσεις πρέπει να δομηθούν σε τρία επίπεδα:
Α) Διεθνές. Οι μετανάστες, ειδικά αυτοί που βρίσκονται στη χώρα μας «χωρίς χαρτιά», έρχονται από χώρες που βρίσκονται είτε σε πόλεμο είτε υπό καθεστώς απόλυτης φτώχειας. Η Διεθνής Κοινότητα λοιπόν και η χώρα μας στο βαθμό που συμμετέχει και επηρεάζει τα διάφορα διεθνή fora, οφείλει αφενός να χαρίσει όλα τα χρέη του τρίτου κόσμου και αφετέρου να διακόψει κάθε εμπλοκή σε πολέμους και εμφύλιους και να εμποδίσει όσους δεν εμπλέκεται (αν και δεν υπάρχουν τέτοιοι). Τα κράτη που έτσι κι αλλιώς ευθύνονται για την υπερεκμετάλλευση του πλούτου των φτωχών σήμερα χωρών, θα πρέπει να αναλάβουν και την ευθύνη της ανασυγκρότησης και στήριξής τους. Κανείς μετανάστης δεν ήθελε να φύγει από τον τόπο του. Οι συνθήκες που τον ανάγκασαν, μπορούν και πρέπει να αλλάξουν. Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι μελλοντικοί μετανάστες θα είναι αυτοί της κλιματικής αλλαγής καθώς οι περιοχές του πλανήτη που ερημοποιούνται, αυξάνονται ραγδαία. Η υιοθέτηση όρων αυστηρότερων από του Κιότο και του Μπαλί, είναι λοιπόν επίσης επιτακτική ανάγκη. Β) Περιφερειακό. Οι χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου, θα πρέπει να συνεργαστούν για να πάψουν τουλάχιστον να ενθαρρύνουν το εμπόριο ανθρώπων, με αυστηρότατες οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις για όσους δεν συμμορφώνονται. Ειδικότερα οι Τούρκικες Αρχές οι οποίες όπως έχει αποδειχθεί, ανέχονται ή και στηρίζουν το εμπόριο ανθρώπων (με το αζημίωτο φυσικά) θα πρέπει να πιεστούν να διακόψουν το εμπόριο αυτό. Οι εξαθλιωμένοι μετανάστες που συχνά καταλήγουν νεκροί είτε από πνιγμό, είτε από νάρκες, φεύγοντας από τη χώρα τους γνωρίζουν ότι με κάποιες χιλιάδες ευρώ, θα εξασφαλίσουν με τη συνεργασία κρατικών λειτουργών κάποιων χωρών, την «ασφαλή» είσοδο στο ευρωπαϊκό –το ελληνικό πιο συγκεκριμένα- έδαφος. Όσο θα υπάρχει αυτή η βεβαιότητα, τόσο το κύμα μετανάστευσης θα αυξάνεται. ‘Ενας άλλος τρόπος παρέμβασης είναι η κατανομή σε πολλές χώρες υποδοχής των μεταναστών. Η Ευρώπη δηλώνει μέσω των οργάνων της πως χρειάζεται ανειδίκευτους εργάτες. Αντί λοιπόν να οικοδομεί τείχη στα σύνορά της, οφείλει να καταγράψει τις ανάγκες της και να κατευθύνει σε ασφαλή εργασία και κατοικία τους μετανάστες. Γ) Τοπικό – Εθνικό. Η Ελλάδα, ακόμα και παρά τις ελλείψεις του πρώτου Νόμου που αντιμετώπισε σοβαρά τη μετανάστευση, του 2910/2001, αμέλησε να τον εφαρμόσει πλήρως. Δεν έχει καταρτίσει πίνακες με τις ειδικότητες εργαζομένων που χρειάζεται, τη γεωγραφική τους κατανομή και τον αριθμό τους. Αποτέλεσμα είναι οι αγρότες στη Β.Ελλάδα για παράδειγμα να αναζητούν απελπισμένοι, εργάτες να μαζέψουν τη σοδειά, όταν στην Αθήνα οι μετανάστες κατά δεκάδες, αναζητούν εργοδότη στις πλατείες για λίγα ευρώ ή καταλήγουν στην επαιτεία. Δεν αξιοποιείται έτσι το εργατικό δυναμικό και παράλληλα ωθείται στην περιθωριοποίηση. Επιπλέον το κράτος έχει την υποχρέωση να είναι εξοντωτικά σκληρό προς τους εργοδότες που απασχολούν ανασφάλιστους τους εργάτες τους. Αντίθετα, στη χώρα μας ο εργαζόμενος την πληρώνει ακριβά, ενώ ο εργοδότης μάλλον «φτηνά», έχοντας την ευκαιρία να το ξανακάνει. Ο «παράνομος» , δε μπορεί να ζητήσει απόδειξη από τον γιατρό, δικηγόρο, ιδιοκτήτη σπιτιού, εργοδότη, καθώς φοβάται την αστυνομία και δεν πρόκειται να καταγγείλει ποτέ τίποτα. Το καθεστώς λοιπόν αυτό, ευνοεί τους φοροδιαφεύγοντες και δεν εξυπηρετεί κανένα γενικό συμφέρον. Οι προς ενοικίαση κατοικίες πρέπει να ελέγχονται από αρμόδια υπηρεσία για την καταλληλότητά τους ώστε να μη μπορούν οι ιδιοκτήτες τους να εκμεταλλεύονται τους μετανάστες. Οι πολίτες στην πράξη, σταδιακά διαπιστώνουν πως γειτονιές που είχαν μαραζώσει εμπορικά και κοινωνικά, τώρα, όταν προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες και φιλικό περιβάλλον, μπορούν να «χρησιμοποιήσουν» τους μετανάστες για την ανάπτυξη των περιοχών τους (ένα μοντέλο που έχει φανεί αποτελεσματικό σε γειτονιές του Πειραιά και της Δυτικής Αθήνας). Επίσης πρέπει να ενθαρρυνθεί η συμμετοχή των μεταναστών σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, να τακτοποιηθούν δημοτολογικά οι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Ελλάδα και εν τέλει να αποκτήσουν οι επί έτη διαμένοντες στη χώρα, δικαίωμα ψήφου στις Δημοτικές εκλογές, ώστε να γίνουν πιο ενεργοί πολίτες των τοπικών κοινωνιών.
Παράλληλα με τα πιο πάνω, οι χώρες υποδοχής έχουν την υποχρέωση να περιθάλπουν και να αντιμετωπίζουν με σεβασμό τους μετανάστες, χωρίς να τους χωρίζουν σε νόμιμους και μη.
Αγωνιζόμαστε για τη στήριξη και αλληλεγγύη στους μετανάστες. Υποχρεούμαστε όμως να μην αντιμετωπίζουμε φιλανθρωπικά τον κόσμο αυτό, αλλά να παρεμβαίνουμε θεσμικά. Ανεύθυνες στάσεις όπως η αποδοχή ακόμα και εκατομμυρίων μεταναστών στη χώρα, απλά ενισχύουν την απαξίωσή μας από το σύνολο της κοινωνίας.
Τα πιο πάνω είναι ελάχιστα από αυτά που μπορούν να γίνουν ώστε να γίνει σε όλους συνείδηση πως οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, έχουν προβλήματα. Οι υποχρεώσεις μας δεν απορρέουν από τη φιλανθρωπία, αλλά από τη δικαιοσύνη. Αν τα πιο πάνω μέτρα εφαρμοστούν, θα γίνει πλέον φανερό πως κανένας περιορισμός δεν θα χρειάζεται στην ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων όλου του κόσμου.
Υπάρχει μεταναστευτικό «πρόβλημα»;
Αν αρνηθούμε να δούμε κατάματα το ζήτημα, απλά παίζουμε το παιχνίδι του ρατσισμού και της ακροδεξιάς. Προφανώς υπάρχουν –κυρίως κοινωνικά- προβλήματα. Όχι βέβαια από την ύπαρξη των μεταναστών, αλλά από την επιτηδευμένη ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής.
Η εικόνα των εξαθλιωμένων ανθρώπων από την Αφρική και την Ασία που στοιβάζονται σε εγκαταλελειμμένα κτήρια και πρόχειρους καταυλισμούς, είναι προσβολή για τον πολιτισμό μας αλλά κύρια για την ίδια την ανθρώπινη οντότητα των ίδιων των μεταναστών. Επίσης η ανοχή του καθεστώτος «μαύρης» κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης εργασίας, αποτελεί σύγχρονη μορφή σκλαβιάς. Η κάλυψη των κυκλωμάτων πορνείας και διακίνησης ναρκωτικών είναι ακόμα ένα σοβαρότατο ζήτημα.
Όλα αυτά συνθέτουν ένα τεράστιο πρόβλημα.
Ποιοι πλήττονται από τα προβλήματα αυτά;
Αυτοί που πλήττονται από τα σωρευμένα προβλήματα που αφορούν τη μετανάστευση, είναι κατ’ αρχή οι ίδιοι οι μετανάστες. Δεν μπορούν να έχουν αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνικότητα, στερούνται βασικών δικαιωμάτων και προστασίας και χάνουν χρήματα για τα οποία δουλεύουν σκληρά. Πλήττονται όμως και οι κάτοικοι των υποβαθμισμένων περιοχών που φιλοξενούν τους μετανάστες καθώς τα προβλήματα δεκαετιών, τώρα εντείνονται. Πλήττεται επίσης η ταξική ενότητα των εργαζομένων που χωρίζονται σε νόμιμους και παράνομους, αποτρέποντας κοινές διεκδικήσεις για τα κοινά προβλήματα, μπαίνοντας άθελά τους σε έναν ιδιότυπο ανταγωνισμό για το χαμηλό μεροκάματο. Πλήττονται επιπλέον και τα ασφαλιστικά ταμεία που χάνουν πολύτιμους πόρους, ειδικά μετά την καταλήστευσή τους από τους κατά καιρούς κυβερνώντες.
Υπάρχουν όμως κάποιοι που κερδίζουν.
Αυτοί που κερδίζουν από την ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής, είναι περισσότεροι από όσους νομίζουμε.
Πρώτοι απ’ όλους κερδίζουν οι εργοδότες. Πολλοί απ’ αυτούς, απασχολούν μετανάστες εργαζόμενους τους οποίους αμοίβουν χαμηλότερα απ’ ότι θα αμοίβονταν οι ντόπιοι, πάρα πολλές φορές ανασφάλιστους, τους απασχολούν περισσότερες ώρες με τα ίδια χρήματα, τους εξαναγκάζουν σε εργασίες επικίνδυνες χωρίς το κόστος των μέτρων ασφαλείας, των επιδομάτων κλπ.
Κερδίζουν τα νόμιμα ή παράνομα κυκλώματα που τους «ενοικιάζουν» σε περιστασιακούς εργοδότες. Κερδίζουν τα κυκλώματα μαστροπών και εμπόρων ναρκωτικών. Κερδίζουν τα κυκλώματα προστασίας, νομικής διευκόλυνσης, «εξυπηρέτησης» κλπ. Κερδίζουν οι επίορκοι κρατικοί υπάλληλοι (διαφόρων ειδικοτήτων και.. στολής). Ακόμα και πολλοί από τους «αγανακτισμένους πολίτες» σε γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και των προσφυγικών στη Β’ Πειραιά, έχουν «Θησαυρίσει» χρεώνοντας «με το κεφάλι» υπέρογκα ενοίκια για τρώγλες που δεν πληρούν καν τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής σε κτίσματα που κοντεύουν ηλικίες ακόμα και ενός αιώνα.
Κερδίζουν όμως κύρια οι πολιτικές δυνάμεις εκείνες που έχουν κάθε συμφέρον να αποπροσανατολίσουν την τάξη των «μη προνομιούχων» από τα πραγματικά της προβλήματα και από την αναζήτηση των πραγματικών υπαιτίων των λογής - λογής κρίσεων.
Γιατί γίνεται αυτή η συζήτηση;
Συζητώντας με Έλληνες εργαζόμενους που συμφωνούν πως «οι μετανάστες είναι πρόβλημα», κάνουμε συγκεκριμένες διαπιστώσεις. Προσπαθούμε να αναζητήσουμε τι κάνει κάποιον εργαζόμενο να θεωρεί τον μετανάστη «πρόβλημα». Πολλοί πιστεύουν πως ευθύνονται για την ανεργία. Ευθύνονται οι μετανάστες γιατί έκλεισαν δεκάδες εργοστάσια σε όλη τη χώρα αφήνοντας χιλιάδες κόσμο στο δρόμο; Ευθύνονται οι μετανάστες για το ότι χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι δεν πρόκειται ποτέ να ασκήσουν το επάγγελμα για το οποίο σπούδασαν; Ευθύνονται οι μετανάστες γιατί ακόμα και για να δουλέψεις σε super market χρειάζεται μέσον; Όχι βέβαια. Όταν συζητήσεις σοβαρά με τον κόσμο, το αποδέχονται.
Άλλο ζήτημα για το οποίο κατηγορούνται οι μετανάστες, είναι η εγκληματικότητα. Η συζήτηση σε αυτό το ζήτημα είναι σύνθετη. Η συνήθης ενημέρωση από τα ΜΜΕ, ακόμα και όταν δεν υπάρχουν πληροφορίες, είναι πως ο δράστης είναι «μάλλον αλλοδαπός». Βέβαια οι αλλοδαποί, έχουν αναλογικό μερίδιο στην εγκληματικότητα. Το οργανωμένο έγκλημα όμως είναι υπό την κυριαρχία των ελληνικών συμμοριών. Όπως δείχνουν και οι εκθέσεις της ΕΛ.ΑΣ., οι περισσότεροι σωματέμποροι είναι γηγενείς ενώ οι ντόπιες συμμορίες φαίνεται πως ειδικεύονται σε δραστηριότητες όπως εκβιασμοί καταστηματαρχών, απαγωγές, προστασία, φυλάκιση εκμεταλλευόμενων γυναικών, εμπρησμοί, δολοφονίες, αρχαιοκαπηλία κλπ. Επίσης αξιοσημείωτο είναι πως πολλές από τις συμμορίες αλλοδαπών εγκληματιών, σύμφωνα πάντα με τις ίδιες εκθέσεις, δεν είναι «μεταναστών» αλλά «πολιτισμένων» ευρωπαίων πολιτών. Κοινωνικές υπηρεσίες βεβαιώνουν επίσης πως πολλά από τα αδικήματα που διαπράττουν μετανάστες, οφείλονται σε καθαρά κοινωνικά αίτια και αποκλεισμούς. Φυσικά καταδικάζουμε κάθε εγκληματία, οφείλουμε όμως να καταρρίψουμε μύθους και να αναζητήσουμε αίτια.
Τελικά όμως, ας αναρωτηθούμε, όταν η ΕΛΑΣ προβαίνει σε «σκούπες», γιατί διαλέγει τους οικοδόμους και τους μικροπωλητές και δεν «καθαρίζει» τους κλεπταποδόχους, τους μαστροπούς και τους εμπόρους ναρκωτικών; Μήπως γιατί υπάρχουν επίορκοι «υπηρέτες του Νόμου» που συνεργάζονται με αυτά τα κυκλώματα;
Άλλη κατηγορία είναι πως οι μετανάστες ευθύνονται για την υποβάθμιση της ζωής στις πόλεις και τα χωριά. Αλήθεια όμως, πριν τη δεκαετία του ’90 οπότε και άρχισε το ισχυρό κύμα μετανάστευσης προς τη χώρα μας, ζούσαμε σε κάποιον πολιτιστικό οργασμό και δεν το είχαμε καταλάβει; Η εγκατάλειψη των παραδοσιακών οικισμών και αρχαιολογικών χώρων, η ανυπαρξία χώρων πολιτιστικής δημιουργίας, η αποψίλωση αλσών και δασών, η ανυπαρξία πάρκων, πλατειών, πρασίνου στις πόλεις, η μη στήριξη (κοινωνική και οικονομική) των οικογενειών με παιδιά, η υποβαθμισμένη παιδεία με σχολεία και σχολές υπό κατάρρευση και χωρίς εκπαιδευτικό περιεχόμενο, η ανυπαρξία νοσοκομείων και προληπτικής ιατρικής, το «φακελάκι» και το φροντιστήριο, οι ελάχιστοι παιδικοί σταθμοί, οι ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες, τα πεζοδρόμια που δεν υπάρχουν και οι λακκούβες στους δρόμους, το άθλιο οδικό δίκτυο που οδηγεί στο θάνατο χιλιάδες κόσμο, η ατμοσφαιρική ρύπανση, οι κάθε λογής αυθαιρεσίες κράτους και ιδιωτών αλλά και τα χιλιάδες άλλα κοινωνικά, οικιστικά, οικονομικά, πολιτιστικά προβλήματα, οφείλονται άραγε στους μετανάστες; Φταίει γι’ αυτά ο μουσουλμάνος ή ινδουιστής γείτονάς μας ή μήπως δεν έχουμε μάθει να ανεχόμαστε έστω το διαφορετικό;
Οι λύσεις, πρέπει να δομηθούν σε τρία επίπεδα.
Το ζήτημα είναι γενικότερο και δεν μπορούν να δοθούν αποσπασματικές λύσεις. Οι λύσεις πρέπει να δομηθούν σε τρία επίπεδα:
Α) Διεθνές. Οι μετανάστες, ειδικά αυτοί που βρίσκονται στη χώρα μας «χωρίς χαρτιά», έρχονται από χώρες που βρίσκονται είτε σε πόλεμο είτε υπό καθεστώς απόλυτης φτώχειας. Η Διεθνής Κοινότητα λοιπόν και η χώρα μας στο βαθμό που συμμετέχει και επηρεάζει τα διάφορα διεθνή fora, οφείλει αφενός να χαρίσει όλα τα χρέη του τρίτου κόσμου και αφετέρου να διακόψει κάθε εμπλοκή σε πολέμους και εμφύλιους και να εμποδίσει όσους δεν εμπλέκεται (αν και δεν υπάρχουν τέτοιοι). Τα κράτη που έτσι κι αλλιώς ευθύνονται για την υπερεκμετάλλευση του πλούτου των φτωχών σήμερα χωρών, θα πρέπει να αναλάβουν και την ευθύνη της ανασυγκρότησης και στήριξής τους. Κανείς μετανάστης δεν ήθελε να φύγει από τον τόπο του. Οι συνθήκες που τον ανάγκασαν, μπορούν και πρέπει να αλλάξουν. Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι μελλοντικοί μετανάστες θα είναι αυτοί της κλιματικής αλλαγής καθώς οι περιοχές του πλανήτη που ερημοποιούνται, αυξάνονται ραγδαία. Η υιοθέτηση όρων αυστηρότερων από του Κιότο και του Μπαλί, είναι λοιπόν επίσης επιτακτική ανάγκη. Β) Περιφερειακό. Οι χώρες της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου, θα πρέπει να συνεργαστούν για να πάψουν τουλάχιστον να ενθαρρύνουν το εμπόριο ανθρώπων, με αυστηρότατες οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις για όσους δεν συμμορφώνονται. Ειδικότερα οι Τούρκικες Αρχές οι οποίες όπως έχει αποδειχθεί, ανέχονται ή και στηρίζουν το εμπόριο ανθρώπων (με το αζημίωτο φυσικά) θα πρέπει να πιεστούν να διακόψουν το εμπόριο αυτό. Οι εξαθλιωμένοι μετανάστες που συχνά καταλήγουν νεκροί είτε από πνιγμό, είτε από νάρκες, φεύγοντας από τη χώρα τους γνωρίζουν ότι με κάποιες χιλιάδες ευρώ, θα εξασφαλίσουν με τη συνεργασία κρατικών λειτουργών κάποιων χωρών, την «ασφαλή» είσοδο στο ευρωπαϊκό –το ελληνικό πιο συγκεκριμένα- έδαφος. Όσο θα υπάρχει αυτή η βεβαιότητα, τόσο το κύμα μετανάστευσης θα αυξάνεται. ‘Ενας άλλος τρόπος παρέμβασης είναι η κατανομή σε πολλές χώρες υποδοχής των μεταναστών. Η Ευρώπη δηλώνει μέσω των οργάνων της πως χρειάζεται ανειδίκευτους εργάτες. Αντί λοιπόν να οικοδομεί τείχη στα σύνορά της, οφείλει να καταγράψει τις ανάγκες της και να κατευθύνει σε ασφαλή εργασία και κατοικία τους μετανάστες. Γ) Τοπικό – Εθνικό. Η Ελλάδα, ακόμα και παρά τις ελλείψεις του πρώτου Νόμου που αντιμετώπισε σοβαρά τη μετανάστευση, του 2910/2001, αμέλησε να τον εφαρμόσει πλήρως. Δεν έχει καταρτίσει πίνακες με τις ειδικότητες εργαζομένων που χρειάζεται, τη γεωγραφική τους κατανομή και τον αριθμό τους. Αποτέλεσμα είναι οι αγρότες στη Β.Ελλάδα για παράδειγμα να αναζητούν απελπισμένοι, εργάτες να μαζέψουν τη σοδειά, όταν στην Αθήνα οι μετανάστες κατά δεκάδες, αναζητούν εργοδότη στις πλατείες για λίγα ευρώ ή καταλήγουν στην επαιτεία. Δεν αξιοποιείται έτσι το εργατικό δυναμικό και παράλληλα ωθείται στην περιθωριοποίηση. Επιπλέον το κράτος έχει την υποχρέωση να είναι εξοντωτικά σκληρό προς τους εργοδότες που απασχολούν ανασφάλιστους τους εργάτες τους. Αντίθετα, στη χώρα μας ο εργαζόμενος την πληρώνει ακριβά, ενώ ο εργοδότης μάλλον «φτηνά», έχοντας την ευκαιρία να το ξανακάνει. Ο «παράνομος» , δε μπορεί να ζητήσει απόδειξη από τον γιατρό, δικηγόρο, ιδιοκτήτη σπιτιού, εργοδότη, καθώς φοβάται την αστυνομία και δεν πρόκειται να καταγγείλει ποτέ τίποτα. Το καθεστώς λοιπόν αυτό, ευνοεί τους φοροδιαφεύγοντες και δεν εξυπηρετεί κανένα γενικό συμφέρον. Οι προς ενοικίαση κατοικίες πρέπει να ελέγχονται από αρμόδια υπηρεσία για την καταλληλότητά τους ώστε να μη μπορούν οι ιδιοκτήτες τους να εκμεταλλεύονται τους μετανάστες. Οι πολίτες στην πράξη, σταδιακά διαπιστώνουν πως γειτονιές που είχαν μαραζώσει εμπορικά και κοινωνικά, τώρα, όταν προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες και φιλικό περιβάλλον, μπορούν να «χρησιμοποιήσουν» τους μετανάστες για την ανάπτυξη των περιοχών τους (ένα μοντέλο που έχει φανεί αποτελεσματικό σε γειτονιές του Πειραιά και της Δυτικής Αθήνας). Επίσης πρέπει να ενθαρρυνθεί η συμμετοχή των μεταναστών σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, να τακτοποιηθούν δημοτολογικά οι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Ελλάδα και εν τέλει να αποκτήσουν οι επί έτη διαμένοντες στη χώρα, δικαίωμα ψήφου στις Δημοτικές εκλογές, ώστε να γίνουν πιο ενεργοί πολίτες των τοπικών κοινωνιών.
Παράλληλα με τα πιο πάνω, οι χώρες υποδοχής έχουν την υποχρέωση να περιθάλπουν και να αντιμετωπίζουν με σεβασμό τους μετανάστες, χωρίς να τους χωρίζουν σε νόμιμους και μη.
Αγωνιζόμαστε για τη στήριξη και αλληλεγγύη στους μετανάστες. Υποχρεούμαστε όμως να μην αντιμετωπίζουμε φιλανθρωπικά τον κόσμο αυτό, αλλά να παρεμβαίνουμε θεσμικά. Ανεύθυνες στάσεις όπως η αποδοχή ακόμα και εκατομμυρίων μεταναστών στη χώρα, απλά ενισχύουν την απαξίωσή μας από το σύνολο της κοινωνίας.
Τα πιο πάνω είναι ελάχιστα από αυτά που μπορούν να γίνουν ώστε να γίνει σε όλους συνείδηση πως οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα, έχουν προβλήματα. Οι υποχρεώσεις μας δεν απορρέουν από τη φιλανθρωπία, αλλά από τη δικαιοσύνη. Αν τα πιο πάνω μέτρα εφαρμοστούν, θα γίνει πλέον φανερό πως κανένας περιορισμός δεν θα χρειάζεται στην ελεύθερη διακίνηση των ανθρώπων όλου του κόσμου.
Να τι σημαίνουν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Την έντονη αντίδρασή του για το κλείσιμο των γραφείων της ΔΕΗ στη Νέα Ζίχνη, τη Νιγρίτα και την Ηράκλεια Σερρών, εξέφρασε με εξώδικη δήλωσή του που έστειλε προς την Υπουργό Περιβάλλοντος και τον πρόεδρο της ΔΕΗ, ο Δήμαρχος Ανδρέας Δαϊρετζής. Στο εξώδικό του, ανέφερε πως αν δεν επαναλειτουργήσουν τα γραφεία της ΔΕΗ στην περιοχή του, θα προχωρήσει σε δυναμικές ενέργειες.
Στη Νίκαια έκλεισαν τα γραφεία της ΔΕΗ και "ούτε γάτα ούτε ζημιά". Δεν τρέχει τίποτα. Οι μόνοι που τρέχουν είναι αυτοί που θέλουν να πληρώσουν και πάνε στο Κερατσίνι και στα Καμίνια ... Βέβαια η ταλαιπωρία συνεχίζεται στα κάθε λογής ταχυδρομικά πρακτορεία (άλλη μορφή ιδιωτικοποίησης). Περιμένοντας στο πεζοδρόμιο όμως, κανείς πελάτης δεν διαμαρτύρεται. Στη ΔΕΗ όλοι έβριζαν τους «δημόσιους υπαλλήλους». Τώρα κάθονται αμίλητοι και υπομονετικά περιμένοντας τη σειρά τους. Αυτά που συμβαίνουν είναι πολύ καλό επιχείρημα ενάντια σε όσους αφελείς, όλα αυτά τα χρόνια στήριζαν τις ιδιωτικοποιήσεις. Μετατροπή σε Α.Ε. σημαίνει περικοπή εξόδων και μεγιστοποίηση κέρδους, εις βάρος μας.
Εμείς ζητάμε υπηρεσίες σε ένα άλλο Δημόσιο. Το Δημόσιο της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών ποιότητας για όλους. Όχι το Δημόσιο του ρουσφετιού και της ρεμούλας.
Παρένθεση: ας αναλογιστούμε κι εμείς -ως Αριστερά- τις ευθύνες μας για την απαξίωση του Δημόσιου Τομέα.
Στη Νίκαια έκλεισαν τα γραφεία της ΔΕΗ και "ούτε γάτα ούτε ζημιά". Δεν τρέχει τίποτα. Οι μόνοι που τρέχουν είναι αυτοί που θέλουν να πληρώσουν και πάνε στο Κερατσίνι και στα Καμίνια ... Βέβαια η ταλαιπωρία συνεχίζεται στα κάθε λογής ταχυδρομικά πρακτορεία (άλλη μορφή ιδιωτικοποίησης). Περιμένοντας στο πεζοδρόμιο όμως, κανείς πελάτης δεν διαμαρτύρεται. Στη ΔΕΗ όλοι έβριζαν τους «δημόσιους υπαλλήλους». Τώρα κάθονται αμίλητοι και υπομονετικά περιμένοντας τη σειρά τους. Αυτά που συμβαίνουν είναι πολύ καλό επιχείρημα ενάντια σε όσους αφελείς, όλα αυτά τα χρόνια στήριζαν τις ιδιωτικοποιήσεις. Μετατροπή σε Α.Ε. σημαίνει περικοπή εξόδων και μεγιστοποίηση κέρδους, εις βάρος μας.
Εμείς ζητάμε υπηρεσίες σε ένα άλλο Δημόσιο. Το Δημόσιο της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών ποιότητας για όλους. Όχι το Δημόσιο του ρουσφετιού και της ρεμούλας.
Παρένθεση: ας αναλογιστούμε κι εμείς -ως Αριστερά- τις ευθύνες μας για την απαξίωση του Δημόσιου Τομέα.
ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΔΕΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Σκηνή: Τζάνειο Νοσοκομείο.
Σενάριο: Ημέρα γενικής εφημερίας.
Μια περιοχή 1.000.000 κατοίκων, από το Περιστέρι ως τον Πειραιά και από την Ελευσίνα ως τη Δυτική Αθήνα, καλύπτεται από ένα μόνο νοσοκομείο. Δεκάδες ασθενείς, συνωστίζονται στον χώρο αναμονής. Τα ασθενοφόρα φέρνουν αδιάκοπα ασθενείς από ατυχήματα. Το παθολογικό και το χειρουργικό, έχουν την περισσότερη δουλειά. Στην Βραχεία νοσηλεία συνωστισμός επίσης. Η κατάσταση είναι ασφυκτική. Το προσωπικό, ιατροί και νοσηλευτές, φτάνουν στα όριά τους. Ο κόσμος αντιδρά και διαμαρτύρεται. Το αντίδοτο στις διαμαρτυρίες είναι η παρουσία ΕΞΙ (6) υπαλλήλων, εταιρείας ασφάλειας και φύλαξης (security). Είναι προφανές πως αν υπήρχαν έξι περισσότεροι ιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη και η εξυπηρέτηση αμεσότερη. Οι επιλογές όμως είναι διαφορετικές. Σεκιουριτάδες αντί για νοσηλευτικό προσωπικό. Η κατάσταση στις εφημερίες επιβαρύνεται από το γεγονός οτι δεκάδες πολίτες που δεν μπορούν να περιμένουν έναν με δυο μήνες τα ραντεβού των τακτικών ιατρείων στα νοσοκομεία ή το ΙΚΑ, επιλέγουν τις εφημερίες για να εξεταστούν ως «επείγοντα».
Η Υγεία «νοσεί» και το ξέρουν όλοι, αλλά οι κυβερνώντες έχουν άλλες προτεραιότητες.
Σενάριο: Ημέρα γενικής εφημερίας.
Μια περιοχή 1.000.000 κατοίκων, από το Περιστέρι ως τον Πειραιά και από την Ελευσίνα ως τη Δυτική Αθήνα, καλύπτεται από ένα μόνο νοσοκομείο. Δεκάδες ασθενείς, συνωστίζονται στον χώρο αναμονής. Τα ασθενοφόρα φέρνουν αδιάκοπα ασθενείς από ατυχήματα. Το παθολογικό και το χειρουργικό, έχουν την περισσότερη δουλειά. Στην Βραχεία νοσηλεία συνωστισμός επίσης. Η κατάσταση είναι ασφυκτική. Το προσωπικό, ιατροί και νοσηλευτές, φτάνουν στα όριά τους. Ο κόσμος αντιδρά και διαμαρτύρεται. Το αντίδοτο στις διαμαρτυρίες είναι η παρουσία ΕΞΙ (6) υπαλλήλων, εταιρείας ασφάλειας και φύλαξης (security). Είναι προφανές πως αν υπήρχαν έξι περισσότεροι ιατροί, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη και η εξυπηρέτηση αμεσότερη. Οι επιλογές όμως είναι διαφορετικές. Σεκιουριτάδες αντί για νοσηλευτικό προσωπικό. Η κατάσταση στις εφημερίες επιβαρύνεται από το γεγονός οτι δεκάδες πολίτες που δεν μπορούν να περιμένουν έναν με δυο μήνες τα ραντεβού των τακτικών ιατρείων στα νοσοκομεία ή το ΙΚΑ, επιλέγουν τις εφημερίες για να εξεταστούν ως «επείγοντα».
Η Υγεία «νοσεί» και το ξέρουν όλοι, αλλά οι κυβερνώντες έχουν άλλες προτεραιότητες.
ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ - ΟΧΙ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, έφτασε στο ζενίθ του επί χούντας. (Στη φωτογραφία ο δικτάτορας Γ.Παπαδόπουλος στα εγκαίνια των Ναυπηγείων Ελευσίνας παρουσία του προέδρου του Δ.Σ. των Ναυπηγείων, Ανδρεάδη και του τότε Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου). Ξεπουλήθηκαν ιστορικοί και δασικοί χώροι, εργοστάσια στήθηκαν σε ευαίσθητες περιβαλλοντικά περιοχές, η χώρα καταχρεώθηκε και –κυρίως- έδωσε το άλλοθι στους επόμενους –νόμιμους- που κυβέρνησαν, να συνεχίσουν την καταστροφή. Οι περίοδοι Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, σημαδεύτηκαν από σειρά ιδιωτικοποιήσεων που ουσιαστικά οδήγησαν σε οικονομική κατάρρευση.
Σήμερα; Ο Παπανδρέου junior / Γ.Α.Π., υποσχέθηκε αποκατάσταση. Παρά τις υποσχέσεις όμως, από τις πρώτες μέρες «πούλησε» τους ψηφοφόρους του στο θέμα του ΟΛΠ και του ξεπουλήματος του λιμανιού του Πειραιά στους Κινέζους. Συνεχίζει με πάγωμα μισθών- άρα πάγωμα και της αγοράς. Μειώνει τις αποδοχές των Δημοσίων Υπαλλήλων και εξαγγέλλει νέες ιδιωτικοποιήσεις. Οι πολίτες σύντομα θα συνειδητοποιήσουν το τι σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις. Το βλέπουν ήδη οι συναλλασσόμενοι με τη ΔΕΗ, με τον ΟΤΕ και θα το δουν σύντομα και οι επιβάτες του τραστ «Ολυμπιακή» - «Aegean». Όλες οι νόμιμες και παράνομες κυβερνήσεις χάριζαν τις κερδοφόρες επιχειρήσεις ή τομείς τους σε ιδιώτες και κρατούσαν τη ζημία και το κόστος για το κράτος. Ο Μητσοτάκης χάρισε τη ΝΑΥΣΙ, ο Σημίτης γέφυρες, δρόμους κλπ, ο Καραμανλής την «Ολυμπιακή» και πάει λέγοντας. Οι εργαζόμενοι όμως αντιδρούν και βροντοφωνάζουν: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ !!!!!! Οι ΔΕΚΟ είναι περιουσία του Ελληνικού Λαού. Οι υποδομές του ΟΤΕ, του ΟΣΕ, της ΔΕη και η περιουσία τους, τα Αεροδρόμια, τα Λιμάνια, τα γήπεδα, οι Δρόμοι, δημιουργήθηκαν με κόστος από το Κράτος, προς εξυπηρέτηση των πολιτών που παραχωρούσαν το κοινό ή κοινόχρηστο για καλό.
Όχι για τους κερδοσκόπους.
Σήμερα; Ο Παπανδρέου junior / Γ.Α.Π., υποσχέθηκε αποκατάσταση. Παρά τις υποσχέσεις όμως, από τις πρώτες μέρες «πούλησε» τους ψηφοφόρους του στο θέμα του ΟΛΠ και του ξεπουλήματος του λιμανιού του Πειραιά στους Κινέζους. Συνεχίζει με πάγωμα μισθών- άρα πάγωμα και της αγοράς. Μειώνει τις αποδοχές των Δημοσίων Υπαλλήλων και εξαγγέλλει νέες ιδιωτικοποιήσεις. Οι πολίτες σύντομα θα συνειδητοποιήσουν το τι σημαίνει ιδιωτικοποιήσεις. Το βλέπουν ήδη οι συναλλασσόμενοι με τη ΔΕΗ, με τον ΟΤΕ και θα το δουν σύντομα και οι επιβάτες του τραστ «Ολυμπιακή» - «Aegean». Όλες οι νόμιμες και παράνομες κυβερνήσεις χάριζαν τις κερδοφόρες επιχειρήσεις ή τομείς τους σε ιδιώτες και κρατούσαν τη ζημία και το κόστος για το κράτος. Ο Μητσοτάκης χάρισε τη ΝΑΥΣΙ, ο Σημίτης γέφυρες, δρόμους κλπ, ο Καραμανλής την «Ολυμπιακή» και πάει λέγοντας. Οι εργαζόμενοι όμως αντιδρούν και βροντοφωνάζουν: ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ !!!!!! Οι ΔΕΚΟ είναι περιουσία του Ελληνικού Λαού. Οι υποδομές του ΟΤΕ, του ΟΣΕ, της ΔΕη και η περιουσία τους, τα Αεροδρόμια, τα Λιμάνια, τα γήπεδα, οι Δρόμοι, δημιουργήθηκαν με κόστος από το Κράτος, προς εξυπηρέτηση των πολιτών που παραχωρούσαν το κοινό ή κοινόχρηστο για καλό.
Όχι για τους κερδοσκόπους.
Άλλοι τρώνε - άλλοι πληρώνουν
Επαναδιαπραγμάτευση των όρων συμμετοχής μας στην ΟΝΕ.
Στο χώρο της Αριστεράς, γίνεται λόγος για έξοδο από την Ε.Ε.. Είναι βέβαια μια ένωση καπιταλιστών η οποία δεν τηρεί ούτε τις βασικές της αρχές, όπως της ελεύθερης μετακίνησης. Δεν ξεχνάμε πως ακόμα και Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου και άλλα πολιτικά πρόσωπα, εμποδίστηκαν να αποβιβαστούν στην Ιταλία, πηγαίνοντας στη διεθνή διαδήλωση της Γένοβα. Σε άλλες περιπτώσεις όμως, όπως στην περίπτωση που ο ευρωβουλευτής τότε, Α. Αλαβάνος προκάλεσε την οδηγία για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, η συμμετοχή στην Ε.Ε. φάνηκε να βοηθά. Θέλει λοιπόν πολλή συζήτηση.
Το κυριότερο αυτή τη στιγμή είναι η σχέση μας με την ΟΝΕ.
Το 1999, ο Χανς Όλαφ Χένκελ, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, σε συνέντευξη στη Λε Μόντ, είπε πως «κύρια ευεργετική συνέπεια του Ευρώ, είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη. Καμιά Εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα». Η πιο πάνω δήλωση, δείχνει τον αληθινό λόγο δημιουργίας της ΟΝΕ. Στη χώρα μας με την ασταθή οικονομία η είσοδος στην Ο.Ν.Ε. παρουσιάστηκε ως σωτήρια, μπορούμε όμως τώρα να δούμε τα «ευεργετικά αποτελέσματα». Οι εξαγωγές της χώρας δεν αυξήθηκαν, ούτε βελτιώθηκε το εμπορικό ισοζύγιο. Οι μισθοί και οι συντάξεις καθηλώθηκαν τύποις – μειώθηκαν κατ’ουσία. Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παίρνει διαρκώς την κατιούσα. Ο πληθωρισμός, δεν έδειξε να φοβάται το νέο νόμισμα. Η κερδοσκοπία έγινε ο κανόνας στις εμπορικές συναλλαγές και στην παροχή υπηρεσιών (το μεγάλο πανηγύρι βέβαια το ζήσαμε όλοι την εποχή της μετάβασης στο ευρώ). Όσο για τους οικονομικούς δείκτες, τείνουν μα μας ξεπεράσουν και οι νέες χώρες της Ένωσης, αυτές δηλαδή της Ανατολικής Ευρώπης.
Η συνθήκη επιβάλει έλεγχο των οικονομικών της χώρας από την ΕΚΤ και της στερεί βασικά οικονομικά εργαλεία. Εργαλεία βέβαια που θα χρησιμοποιήσει μια άλλη –της Αριστεράς- κυβέρνηση, με λαϊκή στήριξη και συμμετοχή.
Στο χώρο της Αριστεράς, γίνεται λόγος για έξοδο από την Ε.Ε.. Είναι βέβαια μια ένωση καπιταλιστών η οποία δεν τηρεί ούτε τις βασικές της αρχές, όπως της ελεύθερης μετακίνησης. Δεν ξεχνάμε πως ακόμα και Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου και άλλα πολιτικά πρόσωπα, εμποδίστηκαν να αποβιβαστούν στην Ιταλία, πηγαίνοντας στη διεθνή διαδήλωση της Γένοβα. Σε άλλες περιπτώσεις όμως, όπως στην περίπτωση που ο ευρωβουλευτής τότε, Α. Αλαβάνος προκάλεσε την οδηγία για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, η συμμετοχή στην Ε.Ε. φάνηκε να βοηθά. Θέλει λοιπόν πολλή συζήτηση.
Το κυριότερο αυτή τη στιγμή είναι η σχέση μας με την ΟΝΕ.
Το 1999, ο Χανς Όλαφ Χένκελ, πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, σε συνέντευξη στη Λε Μόντ, είπε πως «κύρια ευεργετική συνέπεια του Ευρώ, είναι ότι εγκαθιστά επ’ άπειρον λιτότητα εισοδημάτων των εργαζομένων στην Ευρώπη. Καμιά Εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα». Η πιο πάνω δήλωση, δείχνει τον αληθινό λόγο δημιουργίας της ΟΝΕ. Στη χώρα μας με την ασταθή οικονομία η είσοδος στην Ο.Ν.Ε. παρουσιάστηκε ως σωτήρια, μπορούμε όμως τώρα να δούμε τα «ευεργετικά αποτελέσματα». Οι εξαγωγές της χώρας δεν αυξήθηκαν, ούτε βελτιώθηκε το εμπορικό ισοζύγιο. Οι μισθοί και οι συντάξεις καθηλώθηκαν τύποις – μειώθηκαν κατ’ουσία. Η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων παίρνει διαρκώς την κατιούσα. Ο πληθωρισμός, δεν έδειξε να φοβάται το νέο νόμισμα. Η κερδοσκοπία έγινε ο κανόνας στις εμπορικές συναλλαγές και στην παροχή υπηρεσιών (το μεγάλο πανηγύρι βέβαια το ζήσαμε όλοι την εποχή της μετάβασης στο ευρώ). Όσο για τους οικονομικούς δείκτες, τείνουν μα μας ξεπεράσουν και οι νέες χώρες της Ένωσης, αυτές δηλαδή της Ανατολικής Ευρώπης.
Η συνθήκη επιβάλει έλεγχο των οικονομικών της χώρας από την ΕΚΤ και της στερεί βασικά οικονομικά εργαλεία. Εργαλεία βέβαια που θα χρησιμοποιήσει μια άλλη –της Αριστεράς- κυβέρνηση, με λαϊκή στήριξη και συμμετοχή.
Δεύτερη σελίδα έκτου Φύλλου "Οικοσοσιαλιστή" (11/2009)
ΠΡΟΣ ΤΗ 2η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ των ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ.
Η Κεντρική Γραμματεία των Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας, ανακοινώνει την έναρξη του προσυνεδριακού διαλόγου προς τη δεύτερη συνδιάσκεψη της Οργάνωσής μας.
Τα θέματα που θα μας απασχολήσουν ως τη συνδιάσκεψη του Ιανουαρίου 2010, θα έχουν δυο ενότητες:
1) Οργανωτικά
2) Πολιτικά
Αναλυτικότερα στο 1: α) απολογισμός δράσης 2008 -2010 (αναμένουμε εκτιμήσεις) β) Ανάδειξη νέας Κεντρικής Γραμματείας (αναμένουμε προτάσεις) και γ) Εκτίμηση περί της περεταίρω συνέχισης της συνεργασίας μας με Διεθνές Οικοσοσιαλιστικό Δίκτυο, ΣΥΡΙΖΑ, Λαϊκή Αλληλεγγύη / Πρωτοβουλία Σοσιαλιστών, λοιπά οικολογικά σχήματα (αναμένουμε εκτιμήσεις και προτάσεις).
Στο 2: α) αποτίμηση της διεθνούς οικοσοσιαλιστικής δραστηριότητας, β) εκτίμηση εκλογικών αποτελεσμάτων 2009, γ) εκτίμηση δράσης άλλων οικολογικών σχημάτων, δ) εκτίμηση περιβαλλοντικού – οικολογικού σκηνικού, ε) εκτίμηση τρέχουσας πολιτικής κατάστασης, στ) προγραμματισμός δράσεων.
Αναμένουμε τις παρεμβάσεις σας σε ηλεκτρονική μορφή στο ecosocialists@yahoo.gr, μέχρι το τέλος του έτους, ώστε η Γραμματεία να προβεί σε τελικά κείμενα συμπεριλαμβάνοντας όλες τις τοποθετήσεις και να υποβληθούν προς έγκριση ή τροποποίηση στη συνδιάσκεψη.
-----------------------------------------------
Δηλώσεις συντρόφων μας:
«Τι γίνεται με τα εργασιακά;»
Η κατάσταση με τα εργασιακά, έχει παραγίνει. Ακόμα και οι οικονομολόγοι του συστήματος, ομολογούν οτι όσες αναπροσαρμογές και αν γίνουν στα όρια ηλικίας, όσες μειώσεις και αν γίνουν στις παροχές, το σύστημα δε μπορεί να ανταποκριθεί. Πρέπει άμεσα να καταπολεμηθεί η εισφοροδιαφυγή αλλά απ’ οτι φαίνεται κανείς δεν θέλει να το κάνει. Τα ταμεία συνενώνονται για να πολλαπλασιάσουν την κρίση. Πληρώσαμε όμως πολλά χρόνια. Τώρα να πληρώσουν αυτοί που πλούτισαν εις βάρος μας.
«Οι αδέσποτοι Δεσπότες δεσπόζουν»
Εδώ ο κόσμος χάνεται, τα ταμεία είναι άδεια, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, σφίγγουν διαρκώς το ζωνάρι και η εκκλησία αγωνίζεται να μην της φορολογήσουν την περιουσία της. Τα ποσά που κατέχουν σε τράπεζες, οι χιλιάδες μετοχές ισχυρών εταιρειών, τα εκατομμύρια στρέμματα ακινήτων ,είναι δυνατόν να μην φορολογούνται; Χρειάζεται άμεση φορολόγηση της Εκκλησίας. Να σταματήσει η προκλητική αποχή τους από τη λύση της κρίσης.
«Οι μετανάστες πληρώνουν την κρίση». Ενώ οι μετανάστες συμβάλλουν στην ελληνική οικονομία καλύπτοντας τομείς της παραγωγής που είχαν μείνει χωρίς εργατικά χέρια, τώρα τους εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο, πληρώνοντάς τους με πιο χαμηλά μεροκάματα, ανασφάλιστους και για περισσότερες ώρες. Το κόμμα μας πρέπει να κάνει τα πάντα για να ακουστεί αυτή η αλήθεια.
«Οι μικρομεσαίοι αργοπεθαίνουν». Πολλά συνοικιακά μαγαζιά, παραμένουν ανοιχτά μόνο και μόνο για να συμπληρώσουν τα συντάξιμα χρόνια οι ιδιοκτήτες τους. Μας κυνηγάνε από παντού: ΙΚΑ, ΤΕΒΕ, Εφορία, ΔΕΗ, Δήμος, μπράβοι, ανέχεια καταναλωτών. Δεν πάει άλλο. Σπρώχνουν τα μαγαζιά μας στο λουκέτο για να στείλουν τον κόσμο στα πολυκαταστήματα. Αίσχος. Πρέπει άμεσα να αντιδράσει ο χώρος μας, δυναμικά και με προτάσεις.
«Το σύστημα στέλνει κάθε μέρα ανθρώπους στο περιθώριο»
Η φτώχεια και ο κάθε είδους ρατσισμός (φυλετικός ή κοινωνικός) περιθωριοποιεί καθημερινά όλο και περισσότερους ανθρώπους. Έχετε δει πως αυξάνονται οι μικροκλοπές; Έχετε παρατηρήσει πόσοι συνταξιούχοι περιμένουν να κλείσει η Λαϊκή αγορά για να μαζέψουν τα φρούτα και τα λαχανικά που πετάνε οι έμποροι; Έχετε δει πόσες γυναίκες γεμίζουν καθημερινά και όλη τη μέρα, τα πεζοδρόμια του κέντρου της Αθήνας, αναζητώντας πελάτη; Έχετε δει πόσο λιγότερος κόσμος βγαίνει τις καθημερινές για βόλτα ή φαγητό; Ως που θα φτάσει αυτό; Μέχρι πότε θα υποβαθμίζουμε τη ζωή μας; Στερούμαστε τα πάντα. Δουλεύουν και οι δυο σύζυγοι και δεν περισσεύει τίποτα. Οι γονείς μας στερούνταν πολλές καθημερινές απολαύσεις αλλά κατάφεραν με ένα μισθό και πήραν σπίτι, αγόρασαν ένα οικοπεδάκι, έφτιαξαν ένα δωμάτιο στο εξοχικό. Η γενιά μας τίποτα! Δε ζητάμε πολυτέλειες, απαιτούμε όμως αφού δουλεύουμε όλη μέρα, να μη λείπει τίποτα σε μας και τα παιδιά μας.
«Μόλυνση, ξηρασία, αλλαγή κλίματος. Ένα εφιαλτικό σκηνικό».
Στην Κρήτη, την Πελοπόννησο, την Εύβοια, η ξηρασία είναι μόνιμο φαινόμενο. Την ίδια στιγμή σε όλη την Ελλάδα, πλημμύρες καταστρέφουν σοδειές, πόλεις, ζωές. Ποτάμια, λίμνες, θάλασσα, είναι πιο μολυσμένα από ποτέ. Ζωικά είδη εξαφανίζονται, οι φυσικοί πόροι λιγοστεύουν, η ζωή μας εξαντλείται. Αν δεν βάλουμε χέρι στην οικονομία της αγοράς και το ανεξέλεγκτο κυνήγι του κέρδους, θα χάσουμε το τραίνο της επιβίωσης οριστικά. Να πιέσουμε άμεσα για δραστικές λύσεις. Οι Οικοσοσιαλιστές έχουν προτάσεις και πρέπει να τις αναδείξουν.
«Ως πότε θα σπαταλάμε ενέργεια;»
Οι φυσικοί πόροι εξαντλούνται και η πυρηνική ενέργεια είναι εφιαλτική πρόταση. Στη χώρα μας, ενώ είναι υποχρεωτική η εγκατάσταση για φυσικό αέριο στα κτήρια, δεν είναι υποχρεωτική η αντίστοιχη για ηλιακό θερμοσίφωνα. Τέτοια υποκρισία. Το ίδιο και με την απόσυρση αυτοκινήτων για χάρη των εμπόρων. Ευτυχώς που σταμάτησε. Η βιοκλιματική αρχιτεκτονική, είναι το συντομότερο ανέκδοτο επιστημονικής φαντασίας. Βέβαια δεν γίνεται και κανένας λόγος για οικονομία στην κατανάλωση νερού, για ανακύκλωση όλων των μη οργανικών υλικών και γενικότερα συμπεριφερόμαστε (οι πολίτες αλλά κυρίως και το κράτος) σαν να διαθέτουμε άλλους 2-3 πλανήτες για να τους «ξοδέψουμε». Γίνεται; Τα ζητήματα αυτά, τουλάχιστον εμείς οι Οικοσοσιαλιστές, οφείλουμε να τα αναδείξουμε ως ζητήματα άμεσης και κύριας πολιτικής προτεραιότητας.
«Ως πότε τα σχολεία θα βγάζουν αμόρφωτους ανθρώπους;»
Τα σχολεία έχουν μετατραπεί σε προθάλαμους φροντιστηρίων. Η γνώση που παρέχεται είναι στείρα κα αδιάφορη. Το καταστροφικό αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, είναι το οτι τα παιδιά έχουν μισήσει το σχολείο, αδιαφορούν γι’ αυτό και δεν έχουν όνειρα για το μέλλον τους. Αυτή η κατάσταση αγγίζει όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Δεν θέλουμε ιδιωτική παιδεία. Θέλουμε καλή δημόσια παιδεία, για όλους.
«Μήπως πρέπει να καταργηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία;» Τα ταμεία φτιάχτηκαν για να ληστέψουν τους ασφαλισμένους. Κύριοι, τα κάνατε μαντάρα. Αποτύχατε να εξυγιάνετε την κατάσταση, οπότε διαλύστε τα. Να γίνει όπως σε χώρες του εξωτερικού, όπου δεν υπάρχουν Ασφαλιστικά Ταμεία. Η φορολόγηση θα είναι πιο δίκαιη και αυστηρή προς όλους. Από τον προϋπολογισμό του κράτους λοιπόν, όλοι όσοι γίνονται 65 ετών, θα συνταξιοδοτούνται με βάση ένα συμφωνημένο επίπεδο αναγκών ικανοποιητικής διαβίωσης. Όλοι: εργαζόμενοι, άνεργοι νοικοκυρές, εργάτες και διευθυντές, επιστήμονες και χειρώνακτες. Αν κάποιοι θέλουν περισσότερα χρήματα, να μπορούν να ασφαλίζονται σε κρατικό επικουρικό ταμείο όπου θα καταβάλουν εισφορά. Έτσι γίνεται π.χ. στην Αυστραλία.
«Τι γίνεται με τον πολιτισμό;».
Τα πολιτιστικά ζητήματα τα έχουν αναλάβει οι επιχειρηματίες και μας «τρέφουν» με σκουπίδια. Το κράτος απουσιάζει. Τι κάνει το Υπ.Πο.; Πέρα από τα χαριστικά κονδύλια, απουσιάζει κάθε σοβαρή χρηματοδότηση σε ουσιαστικό έργο.
«Ο αθλητισμός είναι επιχείρηση». Όλα τα χρήματα των επιχορηγήσεων, πηγαίνουν στις Ανώνυμες Εταιρείες των σπόρ. Τα αθλήματα φυτοζωούν και χρειάζονται πολλές θυσίες από τους αθλούμενους, μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Όσο για τους αθλητικούς χώρους, καταλαμβάνονται από τις Α.Ε. και δεν περισσεύει τίποτα για τους ερασιτέχνες. Απαιτούμε πόρους και χώρους για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.
«Εγκαταλείψαμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση».
Οι Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές γίνονται πεδίο δράσης παραγοντίσκων. Εμείς πως θα αντιδράσουμε στις επόμενες; Τι μοντέλο αυτοδιοίκησης θα στηρίξουμε;
«Η ανεργία σκοτώνει». Τι γίνεται με το ΑΣΕΠ; Ποιος ελέγχει τη λειτουργία του; Πάσχουμε από αξιοκρατία και προσλήψεις από «το παράθυρο». Απαιτούμε τέλος στις διακρίσεις
Πρωτοσέλιδο έκτου Φύλλου "Οικοσοσιαλιστή" (11/2009)
ΓΙΑΤΙ ΔΙΣΕΛΙΔΟ;
Θα αναρωτηθείτε ίσως, γιατί από οκτασέλιδος και έγχρωμος (στα 2 τελευταία φύλλα) ο «Οικοσοσιαλιστής» παρουσιάζεται στο 6ο φύλλο του, δισέλιδος και ασπρόμαυρος. Η αιτία είναι ο λάθος –ως τώρα- προσανατολισμός μας. Οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας», το προηγούμενο διάστημα υποχρεώθηκαν σε κάποια έξοδα εκτός προϋπολογισμού, κυρίως εξ’ αιτίας της συμμετοχής μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο οι πρόσφατες Βουλευτικές εκλογές, όσο και οι Ευρωεκλογές που προηγήθηκαν, μας οδήγησαν σε πολύ μεγάλη υπέρβαση εξόδων. Προεκλογικά έντυπα, φυλλάδια, μετακινήσεις στελεχών μας στην επαρχία, κόστισαν περίπου 7.000 ευρώ. Επίσης η συνεισφορά μας στη λειτουργία του «Συλλόγου Αλληλεγγύης Ελλήνων & Μεταναστών», μας κόστισε πάνω από 5.000 . Αυτά τα έξοδα μαζί με τα τακτικά μας (εφημερίδα, αλληλογραφία, διατήρηση γραφείων, λειτουργικά) μας….. έβγαλαν από το παράθυρο. Βέβαια, αν δεν υπήρχε η συμμετοχή μας στον ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδρομές των μελών και οι έκτακτες ενισχύσεις από δράσεις, έντυπα και εκδηλώσεις, θα μας επέτρεπαν να μη βρισκόμαστε «στο κόκκινο». Τα πιο πάνω τα εκθέσαμε και στους συντρόφους μας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως μόνο το «Ξεκίνημα» μας στήριξε. Αρκετοί ακόμα αναγνώρισαν το αίτημά μας για ενίσχυση ως δίκαιο, αλλά μόνο στη θεωρία.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι ουσιαστικά βρεθήκαμε εκτός χρηματοδότησης και τον Μάρτιο του 2010, αν όλα πάνε καλά, ο ΣΥΝ (ο οποίος ήταν ο μόνος ανένδοτος ενάντια στην ένταξή μας στην με ποσοστό χρηματοδότηση) θα μας δώσει από το μερίδιό του το ποσό των 10.000 ευρώ. Το «λάθος μας» ήταν ότι από την αρχή ξεκαθαρίσαμε ότι εμείς δεν βρισκόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ για τα λεφτά και ότι δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ η σχέση μας με τις άλλες Συνιστώσες και τον ΣΥΡΙΖΑ για το οικονομικό. Άλλωστε και ως «Οικολογική Παρέμβαση» το 2007, είχαμε συμφωνήσει να μη λάβουμε καμία χρηματοδότηση.
Τελικά, όταν δεν «φωνάζεις» δεν σε υπολογίζουν.
Για την ιστορία, οι υπόλοιπες συνιστώσες, τον Μάρτιο του 2010 θα λάβουν:
ΣΥΝΟΛΟ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 100,00% 3.500.000 €
ΣΥΝ 72,00% 2.520.000
ΚΟΕ 5,00% 175.000
ΑΚΟΑ 5,00% 175.000
ΔΗΚKΙ 5,00% 175.000
ΔΕΑ 3,50% 122.500
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ 2,50% 87.500
ΚΕΔΑ 2,50% 87.500
ΚΟΚΚΙΝΟ 1,50% 52.500
ΡΟΖΑ 1,50% 52.500
ΞΕΚΙΝΗΜΑ 1,50% 52.500
ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ------ 10.000
Θα αναρωτηθείτε ίσως, γιατί από οκτασέλιδος και έγχρωμος (στα 2 τελευταία φύλλα) ο «Οικοσοσιαλιστής» παρουσιάζεται στο 6ο φύλλο του, δισέλιδος και ασπρόμαυρος. Η αιτία είναι ο λάθος –ως τώρα- προσανατολισμός μας. Οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας», το προηγούμενο διάστημα υποχρεώθηκαν σε κάποια έξοδα εκτός προϋπολογισμού, κυρίως εξ’ αιτίας της συμμετοχής μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο οι πρόσφατες Βουλευτικές εκλογές, όσο και οι Ευρωεκλογές που προηγήθηκαν, μας οδήγησαν σε πολύ μεγάλη υπέρβαση εξόδων. Προεκλογικά έντυπα, φυλλάδια, μετακινήσεις στελεχών μας στην επαρχία, κόστισαν περίπου 7.000 ευρώ. Επίσης η συνεισφορά μας στη λειτουργία του «Συλλόγου Αλληλεγγύης Ελλήνων & Μεταναστών», μας κόστισε πάνω από 5.000 . Αυτά τα έξοδα μαζί με τα τακτικά μας (εφημερίδα, αλληλογραφία, διατήρηση γραφείων, λειτουργικά) μας….. έβγαλαν από το παράθυρο. Βέβαια, αν δεν υπήρχε η συμμετοχή μας στον ΣΥΡΙΖΑ, οι συνδρομές των μελών και οι έκτακτες ενισχύσεις από δράσεις, έντυπα και εκδηλώσεις, θα μας επέτρεπαν να μη βρισκόμαστε «στο κόκκινο». Τα πιο πάνω τα εκθέσαμε και στους συντρόφους μας του ΣΥΡΙΖΑ, όμως μόνο το «Ξεκίνημα» μας στήριξε. Αρκετοί ακόμα αναγνώρισαν το αίτημά μας για ενίσχυση ως δίκαιο, αλλά μόνο στη θεωρία.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι ουσιαστικά βρεθήκαμε εκτός χρηματοδότησης και τον Μάρτιο του 2010, αν όλα πάνε καλά, ο ΣΥΝ (ο οποίος ήταν ο μόνος ανένδοτος ενάντια στην ένταξή μας στην με ποσοστό χρηματοδότηση) θα μας δώσει από το μερίδιό του το ποσό των 10.000 ευρώ. Το «λάθος μας» ήταν ότι από την αρχή ξεκαθαρίσαμε ότι εμείς δεν βρισκόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ για τα λεφτά και ότι δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ η σχέση μας με τις άλλες Συνιστώσες και τον ΣΥΡΙΖΑ για το οικονομικό. Άλλωστε και ως «Οικολογική Παρέμβαση» το 2007, είχαμε συμφωνήσει να μη λάβουμε καμία χρηματοδότηση.
Τελικά, όταν δεν «φωνάζεις» δεν σε υπολογίζουν.
Για την ιστορία, οι υπόλοιπες συνιστώσες, τον Μάρτιο του 2010 θα λάβουν:
ΣΥΝΟΛΟ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. 100,00% 3.500.000 €
ΣΥΝ 72,00% 2.520.000
ΚΟΕ 5,00% 175.000
ΑΚΟΑ 5,00% 175.000
ΔΗΚKΙ 5,00% 175.000
ΔΕΑ 3,50% 122.500
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ 2,50% 87.500
ΚΕΔΑ 2,50% 87.500
ΚΟΚΚΙΝΟ 1,50% 52.500
ΡΟΖΑ 1,50% 52.500
ΞΕΚΙΝΗΜΑ 1,50% 52.500
ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΕΣ ------ 10.000
Πρωτοσέλιδο έκτου Φύλλου "Οικοσοσιαλιστή" (11/2009)
Ανασυγκρότηση και αντεπίθεση για το περιβάλλον, την εργασία, την παιδεία, την υγεία, τον πολιτισμό.
Το τοπίο γύρω μας, γίνεται διαρκώς πιο δραματικό. Τα προοδευτικά κόμματα όμως, έχουν εγκλωβιστεί στην υπεράσπιση κύρια των εργασιακών δικαιωμάτων και αντιμετωπίζουν όλα τα άλλα σαν συμπληρωματικά. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ. Ποιος μπορεί να θέτει τα ζητήματα Περιβάλλοντος ως συμπληρωματικά; Δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει πως τα προβλήματα αυτά, είναι πρωτίστως ταξικά; Τα οικολογικά ζητήματα είναι άμεσα κοινωνικά και οικονομικά, ενώ παράλληλα επηρεάζουν όλους τους τομείς δραστηριοτήτων, όπως ο πολιτισμός, η παιδεία, η υγεία κλπ. Η χώρα μας έχει ήδη αρχίσει να πλήττεται από την αλλαγή του κλίματος. Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουμε άμεσα, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές και μόνιμες. Η αγροτική παραγωγή και η αλιεία, εξαρτώνται άμεσα από το κλίμα. Ο τουρισμός πολύ περισσότερο. Αν λοιπόν παρακολουθούμε αδιάφοροι το πρόβλημα, απλά δεν καταλαβαίνουμε το μέγεθός του. Σαφώς τα ζητήματα που αφορούν αυξήσεις μισθών, συντάξεις, κόστος ζωής, είναι πάρα πολύ σημαντικά. Τι να τα κάνουμε όμως όλα αυτά, αν ζούμε μέσα στα σκουπίδια, αν τρώμε μεταλλαγμένες θανατηφόρες τροφές, αν πεθαίνουμε από το άγχος, αν καταλήγουμε σε νοσοκομεία – σανατόρια που δεν προσφέρουν πραγματική υγεία, αν ξοδεύουμε το χρόνο μας μέσα στην κίνηση, αν έχουμε χάσει την επαφή με τους γονείς, τους συζύγους και τα παιδιά μας λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής, αν καταπατούμε όλους τους νόμους και καταστρέφουμε τη φύση προκειμένου να απολαμβάνουμε τις διακοπές στο εξοχικό μας; Το οικολογικό είναι και κοινωνικό και επί το πολιτικότερο: το οικολογικό πρέπει να είναι και Σοσιαλιστικό. Άλλωστε αυτό ήταν και το βασικό μας σύνθημα στην πρώτη μας Συνδιάσκεψη τον Ιανουάριο του 2008: «Να κάνουμε την Οικολογία πιο Σοσιαλιστική και τον Σοσιαλισμό πιο Οικολογικό», ή όπως γράφουμε από την αρχή: «δεν γίνεται Οικολογία χωρίς Σοσιαλισμό και Σοσιαλισμός χωρίς Οικολογία». Μιλάμε βέβαια για έναν Σοσιαλισμό ανθρώπινο και Δημοκρατικό, με έμφαση στα θέματα Περιβάλλοντος, χωρίς το αρνητικό προηγούμενο που ζήσαμε σε Δύση και Ανατολή τις προηγούμενες δεκαετίες. Σας καλούμε όλους σε συστράτευση για τη διάδοση των Οικοσοσιαλιστικών ιδεών, τόσο μέσα στην κοινωνία και στα κινήματα, όσο και στα κόμματα της ευρύτερης Αριστεράς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
