ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

8 ΜΑΡΤΗ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ


«Η πάλη για την απελευθέρωση των γυναικών, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης ενάντια σε κάθε είδους καταπίεση και εκμετάλλευση.
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πάλης για τον Σοσιαλισμό».

Η 8η Μάρτη, καθιερώθηκε ως «Διεθνής Ημέρα των Εργαζομένων Γυναικών» το 1910, με πρωτοβουλία της γερμανίδας επαναστάτριας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν, η οποία το πρότεινε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Σοσιαλιστριών Γυναικών, που έγινε στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Η πρόταση έγινε σε μνήμη της γυναικείας διαδήλωσης της Ν.Υόρκης (8 Μαρτίου 1857) και της απεργίας των εργατριών στον ιματισμό στη Ν.Υόρκη το 1908.
Ακόμα και τη Ρώσικη Επανάσταση του 1917, την άρχισαν 20.000 εργάτριες στην Πετρούπολη κατά τον εορτασμό της 8ης Μάρτη, με συνθήματα: «Ψωμί, κάτω ο πόλεμος, βελτίωση της κατάστασης των εργατριών» και άλλα.
Το γυναικείο – φεμινιστικό κίνημα των γυναικών της αστικής τάξης, στο τέλος του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, εστίασε στους αγώνες για το δικαίωμα της ψήφου (σουφραζέτες), πιστεύοντας ότι το δικαίωμα στην ψήφο, θα τις εξίσωνε με τους άντρες. Όμως, παρά το ότι σε αρκετές χώρες, αυτό το δικαίωμα κατακτήθηκε κατά τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, αποδείχθηκε ότι δεν έλυσε το πρόβλημα της ανισότητας. Παράλληλα, οι γυναίκες μπήκαν ακόμα πιο ενεργά στην παραγωγική διαδικασία, εργαζόμενες στη βιομηχανία, τη βιοτεχνία και τη γεωργία- κτηνοτροφία.
ΔΙΠΛΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
Οι εργαζόμενες γυναίκες, υφίστανται διπλή εκμετάλλευση και καταπίεση. Η «ισότητα» στο δικαίωμα για εργασία, έφερε διπλή καταπίεση στις γυναίκες. Εκτός από την εκμετάλλευση που υφίσταται η γυναίκα στο χώρο της δουλειάς, γυρίζοντας στο σπίτι έχει και άλλα καθήκοντα και μάλιστα χωρίς ωράριο: Έχει να μαγειρέψει, να πλύνει, να σιδερώσει, να καθαρίσει το σπίτι, να φροντίσει τον σύζυγο, να φροντίσει και να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά, να περιποιηθεί τους γέροντες και πολλά άλλα.
Προκειμένου όμως να μη διαμαρτύρονται οι γυναίκες για την κατάσταση αυτή, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη ιδεολογία, που μιλά για την κατωτερότητα της γυναίκας – ο σεξισμός. Η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, η φύση της είναι να είναι ευχάριστη και όμορφη για να ικανοποιεί τον άντρα, να είναι καλή μητέρα για να μεγαλώνει τα παιδιά, να είναι καλή νύφη και κόρη για να φροντίζει τους γέροντες και να είναι ικανή να δουλεύει όταν χρειάζεται.
Οι Σοσιαλιστές, πρότειναν ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα τον τρόπο για να γλυτώσει η γυναίκα από τις διπλές υποχρεώσεις: δωρεάν παιδικούς σταθμούς σε 24ωρη βάση, δημόσια μαγειρεία, δημόσια πλυντήρια, δημόσια γηροκομεία. Παράλληλα, προτάθηκαν και μέτρα για την απενοχοποίηση των προσωπικών επιλογών, ζητώντας δωρεάν αντισύλληψη, κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού κλπ.
Η Ρώσικη Επανάσταση του 1917, έκανε πράξη αυτά τα αιτήματα, δίνοντας στις γυναίκες χρόνο για να ασχοληθούν με τον εαυτό τους, και με τα κοινά. Όλα αυτά βέβαια ανατράπηκαν την περίοδο που ακολούθησε την επικράτηση του Σταλινισμού.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ;
Σήμερα, πολλοί αμφισβητούν την καταπίεση των γυναικών, φέρνοντας παραδείγματα επιτυχημένων γυναικών από την πολιτική, τις επιχειρήσεις & τα ΜΜΕ. Εμφανίζουν μάλιστα τις υπόλοιπες γυναίκες σαν να φταίνε οι ίδιες για την αποτυχία τους. Τα παραδείγματα όμως που έχουν να αναφέρουν, αφορούν συνήθως πλούσιες γυναίκες της αστικής τάξης, όπως η Γιάννα Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, η Ντόρα Μπακογιάννη, η Βαρδινογιάννη και άλλες, που αποτελούν βέβαια πολύ μικρή μειοψηφία. Στην πραγματικότητα, οι γυναίκες αντιμετωπίζονται κύρια με σεξιστικά κριτήρια. Με κριτήρια καλλιστείων. Η εξωτερική εμφάνιση, αποτελεί «εφόδιο», τόσο για να καταφέρουν να βρουν δουλειά, όσο και για να πάρουν καλύτερο μισθό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα αποκαλύφθηκαν παλιότερα, σχετικά με τον «τιμοκατάλογο» εκτάκτου προσωπικού προώθησης πωλήσεων της κρατικής εταιρείας διοργάνωσης εκθέσεων Helexpro. Οι γυναίκες εισάγονται στην αγορά εργασίας ως προϊόντα δυο κατηγοριών. Ως «απλά εμφανίσιμες» και ως «ιδιαίτερα εμφανίσιμες» με διαφορετική αμοιβή φυσικά. Καταστρατηγώντας έτσι τη βασική αρχή του εργατικού δικαίου: ίση αμοιβή για ίση εργασία. Το επόμενο βήμα της πρόσληψης με κριτήρια εμφάνισης, είναι – σε επιχειρήσεις σε όλη την Ελλάδα – η σεξουαλική παρενόχληση.
Η εκμετάλλευση των γυναικών, παίρνει ολοένα και πιο δραματικές διαστάσεις. Η χώρα μας είναι διεθνές κέντρο διακίνησης σεξουαλικά εκμεταλλευόμενων γυναικών (trafficking) προερχόμενων κύρια από τα Βαλκάνια, την πρώην ΕΣΣΔ και την Αφρική.
Επιπλέον, η UNICEF σε έκθεσή της, ανέφερε πως από τα 876 εκατομμύρια αναλφάβητων όλου του κόσμου, τα 2/3 είναι γυναίκες. Και αναλφάβητος σημαίνει φτωχός.
Η Γραμματεία Γυναικών της ΓΣΕΕ έδωσε πριν λίγα χρόνια, στοιχεία σύμφωνα με τα οποία στην Ελλάδα οι γυναίκες είναι το 60% των ανέργων και το 74% των μακροχρόνια ανέργων. Αμείβονται με το 70% της αμοιβής των ανδρών για ίση εργασία. Ακόμα, η μητρότητα αντιμετωπίζεται σαν αρνητικός παράγοντας για πρόσληψη.
Ειδικά τώρα που η οικονομική κρίση, έκανε ακόμα πιο δύσκολη της εξεύρεση εργασίας, οι γυναίκες είναι και πάλι τα πρώτα θύματα.


Σήμερα, στον 21ο αιώνα,
• Στην Ευρωπαϊκή Ένωση των «ίσων ευκαιριών», οι γυναίκες αμοίβονται 15% λιγότερο από τους άντρες, ενώ απουσιάζουν στοιχεία από τις νέες Ανατολικές χώρες της Ε.Ε., όπου η κατάσταση είναι χειρότερη
• Σύμφωνα με το «Συμβούλιο της Ευρώπης», η ενδοοικογενειακή βία σκοτώνει καθημερινά στην Ευρώπη, περισσότερες γυναίκες από οτι ο καρκίνος και τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα.
• Στην Ινδία, κάθε χρόνο καίγονται στην πυρά περίπου 25.000 νύφες επειδή η προίκα τους δεν επαρκεί. Η οικογένεια του γαμπρού είναι αυτή που ανάβει την πυρά και μετά ισχυρίζονται ότι πρόκειται περί ατυχήματος ή αυτοκτονίας. Μετά, ο γαμπρός …. Ξαναπαντρεύεται
• Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, 85 με 115 εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο, έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή για να μην απολαμβάνουν το σεξ!
Είναι φανερό οτι ο καπιταλισμός δεν μπόρεσε να απελευθερώσει τις γυναίκες. Γι’ αυτό οι γυναίκες πρέπει να παλέψουν μαζί με τους άντρες συναδέλφους τους, στα συνδικάτα, στις σχολές και σε κάθε συλλογικό χώρο, για να σταματήσει ο σεξισμός και οι διακρίσεις στη δουλειά, για να γίνουν οι απλήρωτες δουλειές του σπιτιού υπόθεση της κοινωνίας, για να έχουν οι γυναίκες το δικαίωμα να διαθέτουν τον εαυτό τους όπως θέλουν, για να έχουν οι γυναίκες το χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά, για να μπορούν να παλέψουν για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που εκμεταλλεύεται και καταπιέζει όλους μας.