ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Κατά την άποψή μας, οι οικολογικές κρίσεις και οι κρίσεις της κοινωνικής κατάρρευσης συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και θα έπρεπε να τις βλέπουμε σαν ξεχωριστές εκδηλώσεις των ίδιων δομικών δυνάμεων. Οι πρώτες, προέρχονται γενικά από την αχαλίνωτη εκβιομηχάνιση που καταστρέφει την ικανότητα της γης να αποσβένει και να συγκρατεί την οικολογική αποσταθεροποίηση. Οι δεύτερες, προέρχονται από τη μορφή του ιμπεριαλισμού, γνωστή ως παγκοσμιοποίηση και από τα εξαιρετικά καταστροφικά αποτελέσματά της στις κοινωνίες που βρίσκει στο δρόμο της.
Από την πλευρά της ανθρωπότητας, με τις απαιτήσεις της για αυτοδιάθεση, για συμβίωση ως «κοινότητα» και μια ύπαρξη με νόημα, το κεφάλαιο υποβαθμίζει την πλειονότητα του πληθυσμού της γης σε απλή δεξαμενή εργατικής δύναμης, ενώ απορρίπτει τους περισσότερους από τους υπόλοιπους σαν άχρηστο «βάρος». Εισέβαλε στις κοινότητες και υπονόμευσε την ακεραιότητά τους μέσα από την παγκόσμια κουλτούρα της μαζικής κατανάλωσης και απολιτικοποίησης. Αύξησε τις ανισότητες πλούτου και εξουσίας σε επίπεδα πρωτοφανή στην ανθρώπινη ιστορία. Πιστεύουμε ότι το παρόν καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ρυθμίσει, και ακόμα περισσότερο να ξεπεράσει, τις κρίσεις που το ίδιο έχει προκαλέσει. Δεν μπορεί να επιλύσει την οικολογική κρίση επειδή, για να το κάνει, θα έπρεπε να θέσει όρια στη συσσώρευση. Δεν μπορεί να επιλύσει την κρίση που προκαλεί η τρομοκρατία ή άλλες μορφές βίαιου ξεσηκωμού, επειδή θα έπρεπε να εγκαταλείψει τη λογική της αυτοκρατορίας και άρα να επιβάλει απαράδεκτα όρια στην οικονομική ανάπτυξη και τον όλο «τρόπο ζωής» που στηρίζεται από αυτή την αυτοκρατορία. Συνοψίζοντας, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ιστορικά χρεοκοπεί. Έχει γίνει μια αυτοκρατορία ανίκανη να προσαρμοστεί, ο γιγαντισμός της οποίας αποκαλύπτει την ελλοχεύουσα αδυναμία της. Είναι, με οικολογικούς όρους, βαθύτατα ασταθές και χωρίς στηρίγματα και πρέπει να αλλάξει εκ βάθρων, ή καλύτερα να αντικατασταθεί, αν θέλουμε ένα μέλλον που αξίζει να το ζήσουμε.
Με όποιον τρόπο και αν «ηττήθηκε» ή έμεινε απραγματοποίητη, η έννοια του σοσιαλισμού εξακολουθεί να εκφράζει την υπέρβαση του κεφαλαίου. Αν το ζητούμενο είναι να ηττηθεί το κεφάλαιο, ένας στόχος που τώρα εμφανίζεται ως κατεπείγων για την επιβίωση του ίδιου του πολιτισμού, το αποτέλεσμα θα είναι αναγκαστικά «σοσιαλιστικό», μια και αυτός είναι ο όρος που καταδεικνύει το πέρασμα σε μια μετα-καπιταλιστική κοινωνία. Αν λέμε ότι το κεφάλαιο είναι ριζικά μη βιώσιμο και τείνει προς τη βαρβαρότητα που σκιαγραφήσαμε παραπάνω, τότε λέμε επίσης ότι χρειάζεται να οικοδομήσουμε ένα «σοσιαλισμό» ικανό να υπερβεί τις κρίσεις που δημιούργησε το κεφάλαιο. Και αν οι «σοσιαλισμοί» του παρελθόντος απέτυχαν να το κάνουν, είναι δική μας υποχρέωση, αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε σε ένα βάρβαρο τέλος, να αγωνιστούμε για ένα σοσιαλισμό που θα πετύχει. Για όλους αυτούς τους λόγους, επιλέξαμε να ονομάσουμε τη δική μας ερμηνεία του σοσιαλισμού ως «οικοσοσιαλισμό» και να αφιερωθούμε στην πραγμάτωσή της. Μέσα στα πλαίσια της οικολογικής κρίσης, βλέπουμε τον οικοσοσιαλισμό όχι ως την άρνηση των σοσιαλισμών «της πρώτης εποχής» του εικοστού αιώνα, αλλά ως την πραγμάτωσή τους. Ο οικοσοσιαλισμός κρατάει τους στόχους της χειραφέτησης του σοσιαλισμού της πρώτης εποχής και απορρίπτει τους χαμηλούς ρεφορμιστικούς στόχους της σοσιαλδημοκρατίας και τις παραγωγίστικες δομές των γραφειοκρατικών παραλλαγών του σοσιαλισμού. Επιμένει ωστόσο, στον επανακαθορισμό τόσο της οδού όσο και του στόχου της σοσιαλιστικής παραγωγής μέσα σε ένα οικολογικό πλαίσιο. Αυτό το κάνει ειδικά από σεβασμό στα «αναπτυξιακά όρια» που είναι σημαντικά για τη βιωσιμότητα της κοινωνίας. Τα όρια αυτά δεν τίθενται με την έννοια της έλλειψης, της στέρησης και της καταστολής. Αντίθετα, στόχος είναι ο μετασχηματισμός των αναγκών και μια βαθιά μετατόπιση προς την ποιοτική διάσταση, μακριά από την ποσοτική. Από τη σκοπιά της παραγωγής εμπορευμάτων, αυτό μεταφράζεται στην αξιολόγηση ως σημαντικότερης, της χρηστικής αξίας τους σε σχέση με την ανταλλακτική τους αξία – ένα πλάνο ύψιστης σημασίας που στηρίζεται στην άμεση οικονομική δραστηριότητα. Η γενίκευση της οικολογικής παραγωγής υπό σοσιαλιστικές συνθήκες, μπορεί να προσφέρει το έδαφος για να ξεπεράσουμε τις σημερινές κρίσεις. Μια κοινωνία ελεύθερα συνεταιριζόμενων παραγωγών δεν σταματάει στο δικό της εκδημοκρατισμό. Πρέπει αντίθετα, να επιμείνει στην απελευθέρωση όλων των ανθρώπων και αυτή η απελευθέρωση να αποτελέσει έδαφος στήριξής της και στόχο της. Με αυτό τον τρόπο ξεπερνάει τις ιμπεριαλιστικές ορμές, τόσο υποκειμενικά όσο και αντικειμενικά. Υλοποιώντας έναν τέτοιο στόχο, αγωνίζεται για να ξεπεράσει κάθε μορφή κυριαρχίας, συμπεριλαμβάνοντας ειδικά αυτές του φύλου και της φυλής. Ακόμα, ξεπερνά τις συνθήκες που οδηγούν σε φονταμενταλιστικές στρεβλώσεις και τις τρομοκρατικές εκδηλώσεις τους. Συνοψίζοντας, μια παγκόσμια κοινωνία θεμελιώνεται σε ένα βαθμό, πάνω σε μια οικολογική αρμονία με τη φύση, αδιανόητη κάτω από τις παρούσες συνθήκες. Ένα πρακτικό αποτέλεσμα αυτών των τάσεων θα μπορούσε να εκφραστεί, για παράδειγμα, με τον μαρασμό της εξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα που συνδέονται απόλυτα με τον βιομηχανικό καπιταλισμό. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να παράσχει την υλική βάση για την απελευθέρωση των εδαφών που καταπιέζονται από τον ιμπεριαλισμό του πετρελαίου, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει τη συγκράτηση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς και των άλλων δεινών της οικολογικής κρίσης.
Ο ρόλος των οικοσοσιαλιστών στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο, είναι πολλαπλά δύσκολος και αναγκαίος. Οφείλουμε να συνδέσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα με τον αγώνα για προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος. Είναι δεδομένο ότι όχι μόνο οι εργατικές διεκδικήσεις, αλλά και η ζωή μας, συνδέονται άρρηκτα με τους αγώνες για το περιβάλλον. Η απάντηση για το ποιος ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση είναι και απάντηση για το ποιο πρέπει να είναι το πολιτικό – κοινωνικό – οικονομικό μοντέλο που προτείνουμε και πρέπει να ακολουθήσουμε. Σκοπός ίδρυσης και λειτουργίας του πολιτικού φορέα των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας» είναι ο πολιτικός συντονισμός, οργάνωση, έκφραση και εκπροσώπηση πολιτών, χωρίς καμία διάκριση φυλής, φύλλου, εθνικότητας, θρησκείας και άλλων ομαδοποιήσεων ή προσωπικών και κοινωνικών επιλογών με μοναδικό προαπαιτούμενο, την αποδοχή των ιδεών και θέσεων του Οικοσοσιαλισμού. Τα πιο πάνω, υπηρετώντας τη Δημοκρατία και τα συμφέροντα της πλειονότητας του Λαού. Βασική προϋπόθεση είναι η αποδοχή της αντίληψης ότι: οι κλιματικές αλλαγές και η καταστροφή του περιβάλλοντος, οφείλονται στη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς, ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορούν να βρεθούν και να εφαρμοστούν ουσιαστικές λύσεις και η λύση στο πρόβλημα δεν μπορεί να μη συνδεθεί με τους κοινωνικούς πολιτικούς αγώνες για σοσιαλιστικό, δημοκρατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, μακριά όμως από τα μοντέλα που εφάρμοσαν οι σοσιαλδημοκράτες στη Δύση και οι σοσιαλιστές στην Ανατολή, τα οποία απέτυχαν. Σταθερά προσηλωμένοι στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με Δημοκρατία και Ελευθερία, μακριά από τις αποτυχημένες πρακτικές και αγκυλώσεις του προηγούμενου αιώνα και με έμφαση στα οικολογικά ζητήματα, επιλέγουμε τον Οικοσοσιαλισμό ως ιδεολογικό μας όχημα, δημιουργώντας νέα προοπτική στην πολιτική οικολογία. Ιδρύουμε την πολιτική Οργάνωση «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας» και στρατευόμαστε στον αγώνα για να κάνουμε τον Σοσιαλισμό πιο Οικολογικό και την Οικολογία πιο Σοσιαλιστική.
( Η πιο πάνω διακήρυξη, είναι αυτή που κατατέθηκε στον Άρειο Πάγο το 2009, όταν η Πολιτική μας Οργάνωση αναγνωρίστηκε ως επίσημο Πολιτικό Κόμμα).