ANTIO

ΕΦΥΓΕ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΝΙΑΣ

Από σήμερα, ο τόπος μας, η Αριστερά, οι προοδευτικοί αγωνιστές του Λαού μας, όλοι μας, είμαστε πολύ φτωχότεροι. Ο Γιάννης Μπανιάς, πρωτοπόρος αγωνιστής, συνειδητός και σταθερός εργάτης της κοινής δράσης της Αριστεράς, έφυγε. Μετά από μια ζωή γεμάτη αγώνες, δεν θα μπορούσε να έρθει αλλιώς και η στιγμή του θανάτου του. Ο σύντροφος Γιάννης Μπανιάς, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο χθες το βράδυ στον Ευαγγελισμό όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα. Το πρόσωπό του, η συγκρότησή του ως ανθρώπου και ως προσωπικότητας, δεν άφηνε κανέναν αδιάφορο. Προσηνής, καταδεκτικός, ανεκτικός
Γεννημένος το 1939 στους μελισσουργούς Άρτας, σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Μετσόβειο Πολυτεχνείο και στο Γκρατς της Αυστρίας όπου πρωτοσυνδικαλίστηκε και έγινε μέλος του ΚΚ Αυστρίας. Υπήρξε Γραμματέας στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Το 1968 εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού. Το 1969 εξορίστηκε για την αντιδικτατορική του δράση, στο Παρθένι της Λέρου. Μετά την πτώση της Χούντας, εντάσσεται στο συνδικαλιστικό κίνημα των Πολιτικών Μηχανικών. Το 1982 εκλέχθηκε Γραμματέας του ΚΚΕ εσωτερικού και το 1987 αναλαμβάνει την ηγεσία του ΚΚΕ εσωτερικού – Ανανεωτική Αριστερά. Ακολούθως παρέμεινε ηγετικό στέλεχος στην Α.Κ.Ο.Α. Διαχώρισε τη θέση του στην ίδρυση του ενιαίου «Συνασπισμού» (τον οποίο ίδρυσαν ΚΚΕ, ΕΑΡ και άλλοι) αλλά και στην κυβερνητική συνεργασία Συνασπισμού και Ν.Δ. και της «Οικουμενικής» ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Συνασπισμού. Υπήρξε πρωτεργάτης του «Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς» και της ίδρυσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Το 2007 εκλέχθηκε βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι και την ημέρα που εισήχθη στον Ευαγγελισμό, αγωνιζόταν για την ιδέα της συνεργασίας της ριζοσπαστικής Αριστεράς, μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΝΑΣΑ και την ΑΚΟΑ.
Το κενό που αφήνει είναι πραγματικά πολύ μεγάλο. Η αναφορά αυτή δεν είναι φιλοφρόνηση προς τον Μεγάλο απόντα. Είναι μια σκληρή πραγματικότητα. Η συνεπής του στάση εδώ και δεκαετίες, τον ανέδειξε σε εμβληματική προσωπικότητα σύνθεσης ιδεών και δράσεων. Αυτή η προσωπικότητα θα μας λείψει πολύ περισσότερο στις μέρες μας που πολλά κρίνονται για το μέλλον μας.

29 Μαρτίου 2012.
Η Εκτελεστική Επιτροπή των Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας.



Δήλωση του Γραμματέα της Ε.Ε. των Οικοσιαλιστών Ελλάδας για το θάνατο του συντρόφου Γιάννη Μπανιά.
Η είδηση του θανάτου του Γιάννη Μπανιά, είναι πραγματικά συγκλονιστική. Είμαστε όλοι μας φτωχότεροι. Αν και τον γνώριζα μόλις τα τελευταία έξι χρόνια, ήταν μια προσωπικότητα που με επηρέασε πολύ βαθιά. Καταπληκτικός άνθρωπος, συνεπής αγωνιστής, αταλάντευτος κομμουνιστής, μας λείπει πολύ περισσότερο στις μέρες μας που η ενότητα είναι το ζητούμενο. Αισθάνομαι πολύ υπερήφανος που καθόμουν στο ίδιο τραπέζι μαζί του, στον ΣΥΡΙΖΑ και στην ΑΝΑΣΑ. πολύ υπερήφανος που συνεργαστήκαμε. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη στήριξή του και τη συμπαράστασή του. Οι κουβέντες μας, οι παραινέσεις του και η εμπειρία που μας μετέφερε, μα πάνω απ’όλα το προσωπικό του παράδειγμα, θα μείνουν χαραγμένα για πάντα στο μυαλό και στην ψυχή μου. Ελπίζω τα δάκρυά μας να ακολουθηθούν από μια προσπάθεια να του μοιάσουμε έστω και λίγο, προσωπικά και πολιτικά.
Αντίο Γιάννη.
Τάσος Πανταζίδης.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ (με συμπαθεια).
Κάποιοι σύντροφοι επικαλούνται ποδοσφαιρικούς όρους για να περιγράψουν τα πολιτικά αντανακλαστικά που πρέπει να επιδείξουμε αυτή την περίοδο. Λένε πχ πως πρέπει να πάρουμε τη μπάλα και να σουτάρουμε στο αντίπαλο τέρμα για γκολ, να μην πετάμε τη μπάλα στην εξέδρα κλπ κλπ.
Η σημειολογία αγαπητοί σύντροφοι είναι εντελώς λανθασμένη. Η Αριστερά οφείλει να παίζει ομαδικό παιχνίδι. Δεν περιμένουμε κάποιον που νομίζει ότι είναι ο Μαραντόνα, για να σώσει την παρτίδα. Στην πολιτική δεν υπάρχει Μαραντόνα και αν υπήρχε θα τον εξοστρακίζαμε. Η ποδοσφαιρική λογική, όπου πρέπει να γίνει η ατομική ενέργεια και να την καρπωθεί το σύνολο ή ακόμα πιο παρακμιακά, να ξεγελάσουμε το διαιτητή ή να χτυπήσουμε τον αντίπαλο όταν δε βλέπει η κάμερα, δεν είναι Αριστερή λογική και σίγουρα οι σύντροφοι που την επικαλούνται, δεν το έχουν συνειδητοποιήσει.
Η λογική της Αριστεράς, πρέπει να είναι ομαδική όπως π.χ. του ράγκμπυ, όπου οι 7 ή 13 ή 15 παίκτες κινούνται συντονισμένα, σχηματίζουν μετωπική γραμμή άμυνας και καλοσχηματισμένη γραμμή αλληλοϋποστηριζόμενης επίθεσης, όπου η ατομική ενέργεια πάντα αποτυγχάνει και η πάσα στον συμπαίκτη που βρίσκεται δίπλα ή πιο πίσω, είναι το μόνο εργαλείο για να φτάσεις στην επίτευξη του στόχου, στη νίκη.
Μια παρόμοια λογική, προϋποθέτει διαρκή σύγκρουση με τον αντίπαλο και σκληρή προσπάθεια στήριξης του συμπαίκτη, με πόνο, ένταση, διάρκεια και επιμονή.
Μόνο μια τέτοια λογική μπορεί να σε οδηγήσει στην επιτυχία, όπου καταϊδρωμένος, λασπωμένος, ματωμένος, αγκαλιά με τους συντρόφους σου, θα απολαύσεις τη νίκη διπλά: Ομαδικά και Ατομικά.
Συντροφικά,
Τάσος Πανταζίδης.

ΛΑΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΑΣ.
ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ.

Η διάλυση της Εργατικής Εστίας και του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας και η εκποίηση της περιουσίας τους, δεν είναι απώλεια δημόσιας ή κρατικής περιουσίας. Είναι εκποίηση και κλοπή της περιουσίας της εργατικής τάξης. Οι Οργανισμοί αυτοί χτίστηκαν και λειτούργησαν αποκλειστικά από εισφορές των εργαζομένων. Με τον ιδρώτα και το αίμα τους.
ΛΑΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ,
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ.
ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΑΣ, Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΙ.

Η θέση των Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας για την ΑΟΖ

Σχετικά με τη διεκδίκηση ή όχι ΑΟΖ από την Ελλάδα, η Αριστερά και δη ο ΣΥΡΙΖΑ, συχνά καλείται να λάβει θέση, με πιεστικό τρόπο είναι αλήθεια.
Οι Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας, σε συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής τους, την 11η Μαρτίου 2012, επικύρωσαν την παρακάτω θέση:

Ιστορικά και Τεχνικά στοιχεία του θέματος:
Με βάση τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982), ως ΑΟΖ ορίζεται η πέραν και παρακείμενη της αιγιαλίτιδας ζώνης περιοχή σε πλάτος μεχρι 200 ναυτικών μιλίων από τις γραμμές βάσης από τις οποίες μετράται το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης. Παράλληλα, η Σύμβαση αναφέρει οτι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα ενός νησιού καθορίζονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζονται και για τις ηπειρωτικές περιοχές. Στην ουσία, η Σύμβαση έχει καταργήσει τη γεωλογική έννοια της υφαλοκρηπίδας.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση. Η Τουρκία και η Βενεζουέλα δεν υπέγραψαν ποτέ τη Σύμβαση λόγω της ΑΟΖ, επειδή και οι δυο έχουν κοντά στα παράλιά τους νησιά που δεν τους ανήκουν και έτσι θα έχουν περιορισμένη ΑΟΖ.
Η Κύπρος έχει συμφωνήσει με Αίγυπτο, Λίβανο και Ισραήλ για την ΑΟΖ με βάση την αρχή της μέσης γραμμής.
Η Τουρκία, αν και δεν αποδέχεται τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, συμφώνησε με τη Σοβιετική Ένωση, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία για την μεταξύ τους ΑΟΖ.
Η Ελλάδα δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ αν και έχει συμφωνήσει για υφαλοκρηπίδα με Ιταλία και Αλβανία (η συμφωνία με Αλβανία ακυρώθηκε από το Αλβανικό ανώτατο δικαστήριο).
Κλειδί στην οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ είναι το Καστελόριζο. Με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, το σύμπλεγμα νησιών της περιοχής, εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ. Οι δύο αυτές παρεμβάλλονται μεταξύ τουρκικής και αιγυπτιακής, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σύμφωνα με τα ισχύοντα, ένα κράτος αποκτάει ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακήρυξης. Στη συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη. Αν δεν καταστεί δυνατή συμφωνία, οι χώρες λύνουν τις διαφορές τους στο Διεθνές Δικαστήριο. Προς το παρόν, όμως, ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει, επειδή η Αθήνα δεν την έχει ανακηρύξει. Η Ελλάδα με την Τουρκία, διαφωνούν στο αν τα Δωδεκάνησα έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Το Διεθνές Δικαστήριο, σε παρόμοια περίπτωση, σε διαμάχη Ρουμανίας – Ουκρανίας, δεν έδωσε δικαιώματα ΑΟΖ σε Ουκρανικό νησί της Μαύρης θάλασσας. Παρ’ όλα αυτά, Ελλάδα και Τουρκία δεν συμφωνούν να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο.

Πολιτικά:
Η ΑΟΖ είναι χρήσιμη στα κράτη, προκειμένου να εκμεταλλεύονται αποκλειστικά όλους τους πόρους της περιοχής. Έτσι, στην περίπτωσή μας, μια μεγάλη ΑΟΖ θα κάνει τους Έλληνες ψαράδες αποκλειστικούς εκμεταλλευτές των κοπαδιών του Αιγαίου. Ακόμα περισσότερο όμως, τα κοιτάσματα πετρελαίου και αερίων στο Αιγαίο και μέρους της ανατολικής Μεσογείου, θα είναι προς αποκλειστική εκμετάλλευση από το ελληνικό Κεφάλαιο.
Η Τουρκία, παρά τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας το 2010 πως σε Έγγραφο Εθνικής Ασφάλειας, η Ελλάδα θεωρείται συνεργάτης και όχι εχθρός και πως η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια δεν θα θεωρηθεί αιτία πολέμου, εμπλέκει την κυριαρχία της στην ανατολική Μεσόγειο, με τις ΑΟΖ. Ο Ερντογάν δήλωσε πως: «Στα διεθνή ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου θα βλέπουν πιο συχνά τα πολεμικά μας πλοία. Κυρίως στις ΑΟΖ (Ισραήλ και Κύπρου)». Επιπλέον ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ντερβίς Ερογλου δήλωσε οτι «θα θεωρηθεί αιτία πολέμου ο σφετερισμός των υποθαλάσσιων φυσικών πηγών της Κύπρου από τους Ελληνοκύπριους». Στο χορό μπήκαν και οι Ισραηλινοί που φέρονται να διαμήνυσαν σε έλληνες αξιωματούχους: «Καθορίστε την ΑΟΖ σας με την Κύπρο, και οποιαδήποτε απειλή, αντίδραση και πρωτοβουλία της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας θα θεωρείται για εμάς Casus Belli».
Το ελληνικό κεφάλαιο άραγε θα συνέτεινε στη χρήση πολεμικών μέσων προκειμένου να καρπωθεί τα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου;
Το χρήμα από πετρέλαιο και αέριο φαίνεται ικανό να προκαλέσει στρατιωτική σύγκρουση στην περιοχή μας. Οφείλουμε λοιπόν όλοι μας, να μην υποδαυλίζουμε την ένταση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ειδικά τώρα που οι δυο Λαοί έχουν να αντιμετωπίσουν άλλα πιο σημαντικά ζητήματα. Η στάση της Κύπρου άλλωστε στο ζήτημα αυτό και η εκχώρηση της εκμετάλλευσης σε αμερικάνικες εταιρίες, δείχνει πως ακόμα και αν η περιβαλλοντική καταστροφή που προκαλείται από την εξόρυξη και χρήση του πετρελαίου ως μέσου παραγωγής ενέργειας ήταν αποδεκτή, τα κέρδη, δεν θα πήγαιναν στο Λαό, αλλά στους εκμεταλλευτές Του. Πόσω μάλλον που είναι απαράδεκτη η αποδοχή ενός μέσου που καταστρέφει το περιβάλλον για πλουτισμό, ο οποίος είναι έτσι κι αλλιώς ασήμαντος σε σχέση με τον βέβαιο θάνατο του πλανήτη μας.
Στην μελλοντική περίπτωση που ο Λαός μας θα ήταν κύριος του τόπου του και ο πλούτος θα γινόταν ισότιμα κτήμα όλων, η διεκδίκηση πλουτοπαραγωγικών πηγών (όχι όμως των ορυκτών καυσίμων) θα μας ενδιέφερε. Τότε όμως, θα έχουμε φτάσει στον Σοσιαλισμό, οπότε οι Λαοί Ελλάδας, Τουρκίας, Αιγύπτου, Συρίας, Λιβάνου, Ισραήλ κλπ, δεν θα έχουν τίποτα να μοιράσουν με όρους κυριαρχίας.
Μέχρι τότε λοιπόν, μέχρι δηλαδή να κερδίσουμε τη μάχη για το Σοσιαλισμό, δεν έχουμε κανένα λόγο να αγωνιούμε για το αν τον πλούτο του Αιγαίου και της Μεσογείου θα τον εκμεταλλεύονται οι πολυεθνικές σε συνεργασία με έλληνες πλουτοκράτες ή οι πολυεθνικές σε συνεργασία με τούρκους πλουτοκράτες. Πολύ περισσότερο, δεν είμαστε διατεθειμένοι να εμπλακούμε σε πόλεμο με την Τουρκία, για τα πετρέλαια.
Χρήσιμο είναι να θυμίζουμε διαρκώς στους πολίτες την υποκρισία των κυβερνώντων που υποτίθεται οτι διεκδικούν τα «εθνικά δίκαια» αλλά δεν διεκδικούν π.χ. την ΑΟΖ. Μέχρι εκεί όμως. Ο πλούτος δεν είναι «εθνικός», ούτε «πατριωτικός». Ο πλούτος είναι ταξικός και μόνο έτσι μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε.

Διαδήλωση ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας γης

Πέμπτη 22/3, 18:00 έξω από τη Βουλή, διαδήλωση ενάντια στο ξεπούλημα της δημόσιας γης/ ΕΛΛΗΝΙΚΟ - ΠΕΝΤΕΛΗ κοινός αγώνας ενάντια στη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος/ 60 Mall στο Ελληνικό - Θα τους αφήσουμε;

ΟΜΙΛΙΑ

ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ;

Για πολλά χρόνια οι «εκσυγχρονιστές» και οι νεοφιλελεύθεροι, ζητούσαν «εξυγίανση» του δημόσιου τομέα, μέσα από μερική ή ολική ιδιωτικοποίηση. Μετατροπή των νοσοκομείων σε Α.Ε., πώληση των ΔΕΚΟ, αποχώρηση του κράτους από τη χρηματοδότηση της παροχής υπηρεσιών υγείας, φαρμάκων, νοσοκομειακής περίθαλψης. Σήμερα, με πρόσχημα την κρίση, διαλύονται τα πάντα.
Τι σημαίνει αυτό στην πράξη;
Το 2008, το 40% των γυναικών άνω των 40 ετών, δεν είχαν κάνει ποτέ μαστογραφία, ενώ σχεδόν οι μισές γυναίκες δεν είχαν ποτέ υποβληθεί σε test Pap (1) . Σήμερα που αυτά έχουν κόστος για τον πολίτη, τα ποσοστά των γυναικών που θα αδυνατούν να εξεταστούν, σε τι ποσοστά καρκίνων θα οδηγήσουν σε 5, 10, 15 χρόνια;
Το 2008 επίσης, το 2,17% των Ελληνικών νοικοκυριών, καταστρέφονταν οικονομικά, προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν κάποιο αιφνίδιο ή χρόνιο πρόβλημα υγείας (2). Σήμερα που πολλά φάρμακα –ακριβά- είναι εκτός συνταγολόγησης, που η συμμετοχή των ασθενών στο κόστος εξέτασης, νοσηλείας, αγοράς φαρμάκων, μεγαλώνει, πόσα περισσότερα νοικοκυριά θα καταστρέφονται;
Για πολλά χρόνια, τα νοσοκομεία στις εφημερίες τους, καλούνταν να νατιμετωπίσουν και μη επείγοντα περιστατικά, αφού η αδυναμία έγκαιρης εξυπηρέτησης των ασθενών από τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και το πλήθος των ανασφάλιστων, σε συνδυασμό με την πανάκριβη χρέωση των απογευματινών ιατρείων, έσπρωχνε τους ασθενείς στα νοσοκομεία προσποιούμενους το «επείγον». Τα φαινόμενα αυτά θα ενταθούν πολύ περισσότερο. Αυτή η πίεση σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε ιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, αναλώσιμα κλπ, θα οδηγήσει σε απόλυτο χάος.
Ήδη, μετά την κατάργηση των κλάδων υγείας του ΙΚΑ, του ΟΠΑΔ, του ΟΑΕΕ κλπ και η ένταξή τους στον ΕΟΠΥΥ, οδηγεί πολύ κόσμο σε αποχή από εξέταση λόγω αδυναμίας να πληρώνουν έστω και τη συμμετοχή της επίσκεψης. Ακόμα χειρότερα, μόλις τα νοσοκομεία αρχίσουν να χρεώνουν περισσότερο από τα 5 ευρώ που χρεώνουν σήμερα, οι χιλιάδες ανασφάλιστοι (άνεργοι, άποροι) δεν θα έχουν πλέον ΚΑΜΙΑ πρόσβαση σε παροχές υγείας.
Είναι λοιπόν ΞΕΚΑΘΑΡΟ:
Περικοπές στην Υγεία, σημαίνει ΘΑΝΑΤΟΙ. Πολλοί θάνατοι φτωχών και χαμηλόμισθων.
Η καταστροφή της Δημόσιας Υγείας, είναι δολοφονική ενέργεια των πλούσιων προς τους φτωχούς και σαν τέτοια οφείλουμε να την αντιμετωπίζουμε όλοι.

Η Εκτελεστική Επιτροπή των Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας.

(πηγές: 1. Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. 2. World Health Organization.)

Η ενότητα της Αριστεράς είναι μονόδρομος διεξόδου για το Λαό.

"Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, εφόσον υπάρχει κάτι που αγιάζει το σκοπό".
ΛΕΟΝ ΤΡΟΤΣΚΙ

Είναι καιρός οι πολίτες να αναλάβουν την ευθύνη τους!

"Μπορούμε να συγχωρέσουμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι. Όμως, αληθινή τραγωδία της ζωής είναι οι μεγάλοι που φοβούνται το φως"
ΠΛΑΤΩΝ

"Πολλοί άνθρωποι συγχέουν τη φτωχή μνήμη με την καθαρή συνείδηση".
DOUG LARSON

ΤΙΜΗ ΣΤΗ ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ

Η Εκτελεστική Επιτροπή των Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας, στην είδηση του θανάτου της Δόμνας Σαμίου, αισθάνεται την υποχρέωση να τιμήσει τη μνήμη της σπουδαίας δημιουργού και θεματοφύλακα της λαϊκής μας παράδοσης. Υπηρέτησε ένα πολιτιστικό «χώρο» που δυστυχώς δεν στηρίχθηκε από όλους μας και που δωρίστηκε στις δυνάμεις της συντήρησης ως «οπισθοδρομικός». Στην πραγματικότητα, η λαίκή, δημοτική μας παράδοση, είναι ο ιστορικός συνεχιστής του πολιτισμού μας και η σύνδεσή μας με την καλλιτεχνική έκφραση του Λαού, διαχρονικά. Στη Δόμνα Σαμίου οφείλουμε πολύ μεγάλο μέρος της διατήρησης, έρευνας, εξέλιξης του πολιτισμού μας.

10 Μαρτίου 2012.
Δελτίο Τύπου των Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας

8 Μάρτη – ημέρα της γυναίκας

Δεν γιορτάζουμε, ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

Οι αγώνες σε κάθε γωνιά της γης, μας δείχνουν το δρόμο.

Μας φωνάζουν ότι αν δεν παλέψουμε εμείς για τα δικαιώματα μας, δε θα το κάνει κανείς. Εμείς μαζί με όλες και όλους τους εργαζόμενους.

Ινές (Τυνησία) : «…σε κάθε χώρα αγωνίζονται για διαφορετικά πράγματα, γιατί είναι διαφορετικές οι συνθήκες. Όμως οι γυναίκες πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους άντρες, παντού. Δεν είμαστε κατώτερες, δεν είμαστε λιγότερες».

Ελχάμ (Μαρόκο) : «…εμείς οι μετανάστριες πρέπει να έχουμε χαρτιά. Να δουλεύουμε νόμιμα και αν δεν έχει δουλειά θα φύγουμε. Όπως αλλάζουν τόπο όλοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν στην πατρίδα τους».

Ανθούλα (Ελλάδα) : «…σ’ ένα κόσμο που θέλει να ελπίζει, δε χωράνε διακρίσεις. Παλεύουμε για το δικαίωμα τόσο στη ζωή, όσο και στ’ όνειρο».

Ναίμα (Μαρόκο) : «…να μπορούν οι γυναίκες να δουλεύουν σε κάθε δουλειά, γιατί και μπορούμε και θέλουμε».



Μίρα (Αλβανία) : «…οι γυναίκες ταλαιπωρούνται και κακοποιούνται πολύ, αλλά αυτά δε βγαίνουν προς τα έξω. Εγώ τα βλέπω, τα ζω κάθε μέρα. Έχουν μάθει όμως στην καταπίεση και για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να πετάξουν από πάνω τους το φόβο, για να ζήσουν καλύτερα».

Μαργαρίτα (Βουλγαρία) : «…εργοδότες, γονείς, σύζυγοι, αναγκάζουν τις γυναίκες να είναι εξαρτημένες από αυτούς για να μην μπορούν να αντιδράσουν».

Ρούσσα (Ελλάδα) : «…τίποτα δεν είναι δεδομένο πια. Κανένα δικαίωμα. Αν δε νοιαστούμε, αν δεν πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, θα γυρίσουμε τρέχοντας στην εποχή που διεκδικούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα».

Φαχίμα (Μαρόκο) : «…οι γυναίκες περνάνε δύσκολα. Πολλές πρέπει να πάρουν άδεια από τον πατέρα τους για να πάνε σχολείο. Φοράνε ρούχα που δε θέλουν, κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν, γιατί φοβούνται και για να κάνουν κάτι, πρέπει να το επιτρέψει ο μπαμπάς ή ο σύζυγος. Θέλουμε ελευθερία».

Έλενα (Αλβανία) : «…η ζωή μας αξίζει το ίδιο με όλων των άλλων. Να αγωνιστούμε ενάντια στην απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και πιο πολύ της γυναικείας».

Γυναίκες του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης από Μαρόκο, Ελλάδα, Τυνησία, Αλβανία, Βουλγαρία, στέλνουμε το μήνυμα μας. Να τιμήσουμε τους αγώνες του γυναικείου κινήματος με τη συνέχιση των αγώνων.