Ιούνιος 2009
Οι «Οικοσοσιαλιστές Ελλάδας» μετά τις συνελεύσεις μελών και φίλων που πραγματοποίησαν οι τοπικές και θεματικές οργανώσεις και πυρήνες μας, καταλήγουν στα πιο κάτω συμπεράσματα:
Ήττα της αριστεράς και απολίτικες διέξοδοι
Αρχική μας διαπίστωση είναι πως η Αριστερά στο σύνολό της υπέστη μια ξεκάθαρη ήττα. Τόσο σε επίπεδο ποσοστών, όσο –κύρια- σε απόλυτο αριθμό ψήφων που συγκέντρωσε. Σε σχέση με τις εκλογές του 2007, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε «συσπείρωση» των ψηφοφόρων του μόνο κατά 66,71%, το ΚΚΕ 73,36% και μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σχεδόν 100% (97,79% από ΜΕΡΑ και ΕΝΑΝΤΙΑ, συν την Κομμουνιστική Ανανέωση που είχε στηρίξει το ΚΚΕ).
Αντίθετα η άκρα δεξιά, σημείωσε σημαντική άνοδο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. πήρε σχεδόν 100.000 περισσότερες ψήφους και το 7,15% που συγκέντρωσε, είναι το μεγαλύτερο ποσοστό της μεταδικτατορικής Άκρας Δεξιάς (ακόμα και η «Εθνική Παράταξη» του Στ. Στεφανόπουλου το 1977 πήρε 6,82%). Αν το αθροίσουμε μάλιστα με το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» και του Ντερτιλή, φτάνει το 7,67%. Όλοι όσοι στρατεύονται στην Αριστερά, θα πρέπει να ανησυχούν από αυτή την άνοδο.
Στον αντίποδα, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, έπεσε στο 0,8% αντίθετα με τις προσδοκίες (για παράδειγμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπολόγιζαν να φτάσουν το 1 με 1,5%).
Συνολικά, μαζί με ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά, έφτασε σχεδόν το 14%.
Καταφύγιο στην «Οικολογία».
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των εκλογών, ήταν η πρόθεση πάρα πολλών ψηφοφόρων να στηρίξουν «άχρωμα» οικολογικά σχήματα, ακόμα και αν αγνοούσαν τι ήταν πραγματικά αυτό που ψήφιζαν. Έτσι, τα τρία «οικολογικά» σχήματα συγκέντρωσαν 243.000 ψήφους που τους έδωσαν το 4,75%.
Πρωταγωνίστρια η αποχή
Εντυπωσιακότερη όλων όμως, ήταν η αποχή. Ακόμα και ο «νικητής» των εκλογών, το ΠΑΣΟΚ, συγκέντρωσε 850.000 λιγότερες ψήφους σε σχέση με το 2007. Η δε ΝΔ συγκέντρωσε 1.340.000 λιγότερες ψήφους. Η αποχή έφτασε σε ασύλληπτα νούμερα. Άγγιξε το 48%. Ακόμα και το 2,5% αυτών που τελικά προσήλθαν στις κάλπες, επέλεξε το λευκό και το άκυρο.
Το αποτέλεσμα, ήταν για τον ΣΥΡΙΖΑ, κατώτερο των προσδοκιών.
Το προηγούμενο διάστημα καταφέραμε μια σειρά από νίκες. Καταφέραμε να αναδειχθούμε στην κύρια αντιπολιτευτική δύναμη απέναντι στην κυβέρνηση της Δεξιάς. Στοχεύαμε λοιπόν σε άνοδο του ποσοστού μας σε σχέση με το 2007, εκλογή ενός ακόμα ευρωβουλευτή και την τρίτη θέση. Αποτύχαμε και στους τρεις στόχους μας. Για την αποτυχία αυτή υπάρχουν αιτίες που πρέπει να αναλύσουμε. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, δεν οφείλεται στο εκλογικό αποτέλεσμα. Απλά αυτό όξυνε τα προβλήματα που προϋπήρχαν.
Ποιά ήταν τα αίτια της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ;
Οι αριθμοί από μόνοι τους δεν δίνουν συμπεράσματα. Πρέπει να τους συνδέσουμε με διεργασίες, προσδοκίες, πολιτικές και τελικά να τους χρησιμοποιήσουμε ως εργαλείο διόρθωσης της –εκ των πραγμάτων- λανθασμένης πορείας μας.
Μεγάλη κριτική έγινε –ορθά- για το «θολό τοπίο» των θέσεών μας. Άρα η «ορθοδοξία» θα ήταν εχέγγυο για τη διατήρηση τουλάχιστον των δυνάμεών μας. Αυτή τη συνταγή ακολούθησε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που με ξεκάθαρες και σαφείς θέσεις διατήρησε το 100% των δυνάμεών της. Αν όμως η «ορθοδοξία» εγγυάται το αποτέλεσμα, τότε γιατί το «ορθόδοξο» ΚΚΕ έχασε 155.000 ψήφους; Άρα το ζήτημα είναι πολύ πιο πολύπλοκο. Εμείς οι του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουμε ότι είχαμε ορθές θέσεις. Παρ’όλα αυτά 120.000 ψηφοφόροι μας, μας εγκατέλειψαν. Φταίνε αυτοί ή εμείς που δεν πείσαμε για το ότι φέρνουμε κάτι νέο, ρεαλιστικό και αποτελεσματικό;
Υπήρχαν πράγματα που δεν κάναμε;
Στη μάχη των εκλογών είχαμε πολλά βέλη στη φαρέτρα μας, τα οποία ποτέ δε χρησιμοποιήσαμε.
• Ο σύντροφος Μανώλης Γλέζος, ήταν το καταλληλότερο πρόσωπο για να συνδέσει την εικόνα των νέων ανθρώπων που στελεχώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη γενιά της Αντίστασης. Έκανε μια δημόσια πρόταση για ενότητα ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ ώστε να δημιουργηθεί ενωτικός πόλος της Αριστεράς. Η πρόταση αυτή, όχι μόνο δεν προβλήθηκε, αλλά αντιμετώπισε ειρωνικά σχόλια από συντρόφους και από το ΚΚΕ.
• Κύριο πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ποικιλία των συνιστωσών. Το διαφορετικό κοινό στο οποίο απευθύνονται, η διαφορετική οπτική γωνία και προτεραιότητες στην πολιτική τους δράση. Αντί λοιπόν να προβάλουμε αυτό μας το πλεονέκτημα, κυριολεκτικά το εξαφανίσαμε.
• Δεν προβάλαμε τόσο τα 15 σημεία, όσο και το πρόγραμμά μας. Ακόμα και τα μέλη μας δεν γνώριζαν βασικές πολιτικές μας θέσεις.
• «Εξαφανίσαμε» τους πρώτους υποψήφιους του ευρωψηφοδελτίου. Στις συγκεντρώσεις και τα ΜΜΕ, εμφανίζονταν διάφορα στελέχη, εκτός των υποψηφίων. Αν οι υποψήφιοί μας ήταν το «δυνατό χαρτί μας» γιατί δεν τους αξιοποιήσαμε; Αν πάλι οι υποψήφιοί μας ήταν «αδύναμοι κρίκοι», γιατί τους επιλέξαμε;
• Δεν αποβάλαμε τα στοιχεία που έκαναν δύσπιστους τους αριστερούς ψηφοφόρους σχετικά με τα σενάρια κεντροαριστεράς και κυβερνητισμού.
• Δεν πείσαμε τους πρώην ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ότι μπορούμε να καταθέσουμε ρεαλιστικές και αξιόπιστες προτάσεις για διέξοδο από την κρίση.
Κάναμε λάθη;
Η σωρεία λαθών μας, μας οδήγησε στα όρια της καταστροφής.
• Κυριότερο λάθος μας: η εσωστρέφεια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναλωθήκαμε σε αντιπαραθέσεις που αφορούσαν την ιεραρχία των συνιστωσών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ιεραρχήσουμε τις πολιτικές μας προτεραιότητες. Κάποια περίοδο, τα αστικά ΜΜΕ έδιναν την εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέβει λειψός στις ευρωεκλογές, καθώς στελέχη άφηναν να εννοηθεί αυτόνομη κάθοδος μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
• Ακόμα και οι ψηφοφόροι μας δεν γνώριζαν τις αληθινές μας προθέσεις για ζητήματα όπως π.χ. η σχέση που θέλουμε με το ΠΑΣΟΚ. Τα ΜΜΕ φιλοξενούσαν διαρκώς αλληλοσυγκρουόμενες θέσεις στελεχών μας.
• Επιτρέψαμε να χαθεί το αρχικό μας πλεονέκτημα για την έκρηξη του Δεκέμβρη, δωρίσαμε την εξέγερση στους αυτοαποκαλούμενους αναρχικούς και καταντήσαμε δημοσίως να υπερασπιζόμαστε το πλιάτσικο των καταστημάτων, αδυνατώντας να απαντήσουμε στην αγωνία του μέσου πολίτη, ανεχόμενοι επιπλέον ακόμα και το ΚΚΕ να μας επιτίθεται από τα δεξιά.
• Αφήσαμε να μας παρασύρει ο ΛΑ.Ο.Σ. σε μια άτοπη αντιπαράθεση για τους μετανάστες, χάνοντας τις θέσεις μας για ένταξή τους στον κοινωνικό, εργασιακό, συνδικαλιστικό ιστό.
• Επιπλέον φοβηθήκαμε να υπερασπιστούμε πολιτικά τις θέσεις μας για κουκούλες και δικαιώματα ομοφυλοφίλων, καταφεύγοντας σε συνθηματολογία, αδυνατώντας να εξηγήσουμε το τι πιστεύουμε.
• Δείξαμε πλήρη απροθυμία (ή τρόμο) στο να πάρουμε θέση για Κύπρο, Μακεδονία, Θράκη, επιτρέποντας στους λασπολόγους να μας επιτίθενται παίρνοντας αφορμές από μεμονωμένες εκφράσεις μας οι οποίες δεν ερμήνευαν ούτε καταδείκνυαν το εύρος των θέσεών μας.
• Στα περιβαλλοντικά ζητήματα, δωρίσαμε την ουσιαστική παρέμβασή μας σε ζητήματα όπως Ελαιώνας, Ασωπός, Αχελώος, λιθάνθρακας, ελεύθεροι χώροι κλπ, στους διάφορους «οικολόγους». Στο όνομα μιας απροσδιόριστης πολιτικής συγγένειας, φοβηθήκαμε να στηλιτεύσουμε την απουσία τους από αγώνες και την «ουδέτερη» ή αμφίβολη στάση τους, αντί να είμαστε κατηγορηματικοί.
• Σε πολλά σημεία του, το πρόγραμμα δεν ήταν τόσο τολμηρό και ριζοσπαστικό όσο τα «15 σημεία» (με την εξαίρεση των οικολογικών)
Αυτόματος πιλότος.
Κάποια πράγματα λειτουργούσαν σαν με αυτόματο πιλότο, χωρίς συλλογικές επεξεργασίες και επιλογές. Το ποιος επέλεγε τελικά για το είδος και –κυρίως- το κόστος της προεκλογικής εκστρατείας, για τα συνθήματα και τις προτεραιότητες, δεν είναι εύκολο να απαντηθεί με βεβαιότητα. Το Γραφείο Τύπου δεν είχε σύνδεση με τη Γραμματεία ή την Εκλογική Επιτροπή και σίγουρα δεν ήταν του ΣΥΡΙΖΑ αλλά μάλλον του ΣΥΝ. Όταν μάλιστα αναρτήσαμε στο ιστολόγιό μας τις προτάσεις για αφίσες ώστε τα μέλη και οι φίλοι μας να συμμετάσχουν με τη γνώμη τους, ξεπέσαμε (ως χώρος) στο σημείο να δεχόμαστε διαταγές να τερματίσουμε την ανάρτηση!!!!!
Την ίδια στιγμή, στελέχη που θέλουν να θεωρούνται ιστορικά και σημαντικά, αισθάνονταν ότι είχαν την πολυτέλεια να «αφορίζουν» συναγωνιστές, αισθανόμενοι ισχυροί και εδραιωμένοι καθοδηγητές και πρωτοπόροι. Άλλοι πάλι νόμισαν πως η οργάνωση «από τα πάνω» μπορεί να υποκαταστήσει την έλλειψη συμμετοχής «από τα κάτω». Για παράδειγμα κανείς άλλος εκτός από μας δεν στηλίτευσε το γεγονός πως τον Δεκέμβρη στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην κλιματική αλλαγή, ενώ το 2007 συμμετείχαν περίπου 1200 άτομα, το 2008 ήταν πολύ λιγότεροι από τους μισούς.
Τα μεσαία κυρίως «στελέχη» του ΣΥΡΙΖΑ στις αστικές περιοχές, θεώρησαν αυθαίρετα πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική και την ανικανότητα και τη συνενοχή του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα όμως καλούνται να απαντήσουν πως και γιατί σε περιοχές με μακροχρόνια παρουσία και δράση της Αριστεράς, όπως π.χ. η Νίκαια και το Πέραμα, με ανεργία, κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και οικιστικά προβλήματα, η αποχή ξεπέρασε το 58%.
Μας «χτύπησε» όλο το πολιτικό κατεστημένο.
Το ΚΚΕ χτύπησε αλύπητα τον ΣΥΡΙΖΑ με αντιδεοντολογικές επιλογές και «καταγγελίες» παρουσιάζοντας ψευδείς πληροφορίες και ανακρίβειες – μισές αλήθειες. Αντιλαμβανόμαστε το γιατί. Πριν από μερικούς μήνες, δημοσκοπήσεις έδειχναν πως οι 3 στους 4 ψηφοφόρους του ΚΚΕ ήθελαν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έπρεπε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδομηθεί στα μάτια των αριστερών ψηφοφόρων. Έτσι το ΚΚΕ ένωσε τις δυνάμεις του με την αντίδραση που ήθελε κι αυτή να αποτρέψει την πιθανότητα της ισχυρής ενωμένης Αριστεράς. Τον περασμένο Δεκέμβρη το ΚΚΕ συντάχθηκε με τον ΛΑΟΣ και τη ΝΔ, ενάντια στην υπεράσπιση της κοινωνικής και νεολαιϊστικης έκρηξης. Το ΠΑΣΟΚ βλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε την ουσιαστική αντιπολίτευση κατά τις μάχες για το ασφαλιστικό, την αναθεώρηση του συντάγματος και την κοινωνική και ευρωπαϊκή πολιτική, στόχευσε τον ΣΥΡΙΖΑ για να μην έχει διαρροές προς αυτόν. Όσο για τη ΝΔ, ανέχθηκε την άνοδο του ΛΑΟΣ και την κυριάρχηση της δικής του ατζέντας, προκειμένου να αποτρέψει την αγωνιστική αναθάρρηση του κόσμου και να ενισχύσει το αίσθημα ανασφάλειας και φόβου (μια συνταγή που έκανε τον Ντε Γκωλ παντοδύναμο). Με αφορμή τον Ελαιώνα, ακόμα και επιχειρηματίας ακινήτων και εμπορικών κέντρων μας επιτέθηκε, ενώ οι εργαζόμενοι γι’ αυτόν κολλούσαν αφίσες ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ. Παράλληλα, για το ίδιο θέμα, αθλητικά ΜΜΕ έστρεφαν εναντίον μας οπαδούς συγκεκριμένης ΠΑΕ.
Έπαιξαν ρόλο τα ΜΜΕ;
Τα ΜΜΕ (κυρίως η τηλεόραση) έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Αρχικά πρόβαλαν ασυνήθιστα την άνοδό μας, ειδικά μετά την εκλογή Τσίπρα. Όταν όμως συνειδητοποίησαν οτι αποτελούσαμε κίνδυνο για το σύστημα, μας τσάκισαν. Η αρχική ανοχή και ελαφρά προβολή του νέου στην ηλικία Τσίπρα, εξελίχθηκε σε λυσσαλέα επίθεση. Στις περισσότερες συνεντεύξεις του, οι «δημοσιογράφοι» δεν τον άφηναν σχεδόν να εξηγήσει θέσεις και απόψεις. Αντίθετα οι «διαφωνούντες» του ΣΥΝ, είχαν υπέρμετρη προβολή, τη στιγμή που οι ριζοσπάστες δεν εμφανίζονταν παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις. Πριμοδοτήθηκαν στην ουσία οι εσωτερικές μας διαφωνίες και από κύρια αντιπολιτευτική δύναμη, μας μετέτρεψαν σε αποδιοπομπαίους τράγους, αναδεικνύοντας τον ΛΑΟΣ σε κύριο συνομιλητή μας στα τηλεοπτικά παράθυρα. Χαρακτηριστικό του αποκλεισμού μας από τα ΜΜΕ είναι πως η City Press την επομένη της συγκέντρωσης της Αθήνας, δεν έκανε την παραμικρή αναφορά ή σχόλιο.
Δεχθήκαμε χτυπήματα και από το εσωτερικό μας.
Η προγραμματική μας δουλειά, κατέληξε αρχικά στα «15 σημεία». Αυτά εξέφρασαν πολιτικά χαρακτηριστικά που επεδίωκαν συγκλίσεις με πολίτες, συλλογικότητες, πολιτικά κόμματα και οργανώσεις που επεδίωκαν αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Έδιναν παράλληλα απαντήσεις στις επιθέσεις που δεχόμασταν από τα αριστερά, ξεκαθαρίζοντας τις προθέσεις μας. Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ, τα χαρακτήρισε «συνονθύλευμα» και αντιπρότεινε «συγκλίσεις πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του προοδευτικού εκσυγχρονισμού…..». Τα 15 σημεία απέρριπταν με σαφήνεια την πολιτική της κεντροαριστεράς, γι’ αυτό και πολεμήθηκαν.
Έχουν επιπλέον κατατεθεί στο δημόσιο διάλογο επώνυμες καταγγελίες για «συντρόφους» που προέτρεψαν σε ψήφο στο ΠΑΣΟΚ και τους Πράσινους. Αν οι ψηφοφόροι αυτοί (υποθετικά όσοι επιπλέον μας ψήφισαν το 2007) στήριζαν ξανά τον ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τους ψηφοφόρους που «κρύωσαν» γιατί προετοιμάστηκαν από τα ΜΜΕ και από στελέχη μας για δεύτερο ψηφοδέλτιο που θα προέκυπτε από τη μη συμφωνία για το ευρωψηφοδέλτιο, ακόμα και αν δεν κερδίζαμε κανένα νέο ψηφοφόρο, θα φτάναμε τα ποσοστά του ΛΑ.Ο.Σ., θα παραμέναμε πολύ κοντά στο ΚΚΕ και δεν θα αναπτυσσόταν η φιλολογία της ήττας, καταρρίπτοντας παράλληλα τη «δικαίωση» της Άκρας Δεξιάς και την ορθοδοξία του ΚΚΕ.
Ένα άλλο ισχυρό πλήγμα, ήταν η εφεύρεση της αντιπαράθεσης για το ποιος είναι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Η κόντρα αυτή κορυφώθηκε με την συμμετοχή του σ. Αλαβάνου στην τηλεοπτική παράθεση με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς και τροφοδοτήθηκε από αυτούς που ήθελαν να πλήξουν την ενότητα. Η αλήθεια είναι πως οι εκτός του ΣΥΝ, δυσκολευτήκαμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το εφεύρημα. Υπήρξαμε μάλιστα υπέρ του δέοντος υποχωρητικοί, με αποκορύφωμα το ότι το ψηφοδέλτιο υπέβαλε ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ο Α.Τσίπρας.
Υπήρχαν «σημάδια» που προειδοποιούσαν
Από καιρό είχαν αρχίσει να γίνονται επισημάνσεις για την κακή μας πορεία. Αρχικά όσοι προερχόμαστε κυρίως από τον Τροτσκιστικό χώρο αλλά και άλλοι σύντροφοι, είχαμε διαπιστώσει ομοιότητες με τη δεκαετία του ’30, επισημαίνοντας τάσεις συντηρητικοποίησης σε τμήματα της κοινωνίας, ως απάντηση στην οικονομική και αξιακή κρίση. Δεν αξιολογήσαμε με σοβαρότητα όμως τα δείγματα ανοχής στον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Υποτιμήσαμε τη διείσδυση της άκρας δεξιάς στα λεγόμενα «λαϊκά στρώματα». Αρνηθήκαμε να δούμε κατάματα το πρόβλημα. Φτάσαμε να δούμε την εξίσωση από τα ΜΜΕ και τη Δεξιά, της δολοφονίας Γρηγορόπουλου με τη δολοφονία αστυνομικού από αγνώστους μερικές εβδομάδες μετά.
Το ότι το πρώτο κύμα ενθουσιασμού είχε υποχωρήσει ανεπιστρεπτί, είχε επισημανθεί έγκαιρα από τους συντρόφους που εμπνεύστηκαν την ανάγκη για ένα «δεύτερο κύμα», μιας κίνησης που αντιμετωπίστηκε τουλάχιστον με επιφύλαξη από μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Την ίδια στιγμή όμως που αρκετοί συνομολογούσαμε την οριστική πτώση της επιρροής μας στο λαό, τη στιγμή που ακόμα και ο σύντροφος Αλαβάνος στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμαινε πως η «μόδα» της πτώσης μας μπορεί να μας φέρει στα ποσοστά των εκλογών του 2007 ή ακόμα και κάτω από αυτά, τη στιγμή που στις δημοσκοπήσεις χάναμε περίπου 1% το μήνα, τη στιγμή που εμείς λέγαμε πως θα χρειαστεί προσπάθεια για να κερδίσουμε τον 2ο ευρωβουλευτή, κάποιοι άλλοι μας ειρωνεύονταν (ακόμα και μέσα στη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ) και μιλούσαν για 4ο ευρωβουλευτή. Κανείς μας δεν ήθελε ένα ποσοστό κάτω του 6,5% όμως πολύ φοβόμασταν το πολύ μικρότερο.
Είχε έγκαιρα επισημανθεί επίσης πως η Γραμματεία ήταν ένα στρατηγείο χωρίς στρατό. Υπήρξαμε πολύ αδύναμοι σε σχέση με την οργάνωση που απαιτούσε η περίοδος. Δεν είχαμε τη δυνατότητα να κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις μας για δράσεις και καμπάνιες.
Τι πρέπει να γίνει:
Είναι σαφές ότι πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα.
• Να στραφούμε άμεσα σε επιθετικές πρωτοβουλίες σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο, ενισχύοντας την εξωστρέφεια.
• Να εντατικοποιήσουμε την επίθεσή μας στη ΝΔ, αναλαμβάνοντας με σοβαρότητα και πάλι το ρόλο που κατακτήσαμε και χάσαμε σύντομα: αυτόν της ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
• Να συναποφασίσουμε τη στρατηγική που θα ακολουθήσουμε μέχρι τις εθνικές εκλογές.
• Να προχωρήσουμε άμεσα σε οργανωτική αναδιάρθρωση, με βάση το σκεπτικό που διατυπώνεται από το «δεύτερο κύμα».
• Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και τα Πανελλαδικά όργανα να αποτελέσουν εργαλεία πολιτικών επεξεργασιών και δουλειάς σε συνεργασία με τους Τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ.
• Το Γραφείο Τύπου να ΣΥΡΙΖοποιηθεί. Η εκπροσώπησή μας στα ΜΜΕ να γίνει πλουραλιστική και να εξειδικευτεί, όχι μόνο με γνώμονα την αναλογία του εσωτερικού μας μα και με βάση το ποιος είναι κατάλληλος να πει τι, δίνοντας τέλος στην εικόνα του κόμματος – studio.
• Να ισχυροποιηθούν θεσμικά και οικονομικά οι τοπικοί ΣΥΡΙΖΑ.
• Να αποφασίσουμε επιτέλους να κουβεντιάσουμε και τα «καυτά» ζητήματα που προκαλούν ερωτηματικά στον κόσμο μας, όπως: Τοπική Αυτοδιοίκηση, «εθνικά», σχέση μας με ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Συνιστώσες ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Πράσινους.
• Από τους περίπου 25 αποσπασμένους υπαλλήλους στον ΣΥΡΙΖΑ (εκτός για την ώρα των αποσπασμένων στα γραφεία των Βουλευτών) να επιλεγεί ένας από κάθε συνιστώσα ώστε να μη στηριζόμαστε μόνο σε επαγγελματικά στελέχη (τα οποία οι περισσότερες συνιστώσες δεν διαθέτουν) και να μπορούν όλοι να συμμετέχουν σε πρωινά μαζέματα κλπ.
• Να μεταστεγαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε χώρο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες της λειτουργίας του.
• Να εκδοθεί το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ όπου όλοι θα γράφουν για όλα.
• Πολύ καλό θα ήταν να διερευνηθεί η δυνατότητα για εφημερίδα free press που θα διανέμεται κυρίως στα αστικά κέντρα.
• Απέναντι στο χάλι του 902 tv, θα μπορούσαμε να αντιπαρατάξουμε ένα κανάλι που θα στηρίζεται στην ποικιλία του ΣΥΡΙΖΑ και κύρια στους νέους δημιουργούς, αγωνιστές, επιστήμονες.
• Να εγκαταλείψουμε τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ και να οικοδομήσουμε τον πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ γιατί…
• Πάνω απ’ όλα οφείλουμε να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους που αναζητούν στην Αριστερά μια ελπίδα για το μέλλον του Λαού μας, του Πολιτισμού και του Οικοσυστήματος.
Η Κεντρική Γραμματεία των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας»
http://ecosocialistsgreece.blogspot.com/2009/07/blog-post_05.html
Το πιο πάνω τελικό κείμενο, είναι αυτό που πλειοψήφησε. Το κείμενο της μειοψηφίας προέβλεπε στο πεδίο Υπήρχαν πράγματα που δεν κάναμε; την ακόλουθη παράγραφο:
«Τα 6, 12, 3 σημεία προσέγγισης με το ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να είναι διαρκή, συγκεκριμένα και σαφή, απλά και κατανοητά, να αναδεικνύουν το γεγονός οτι δεν είμαστε αντίθετοι με τη συνεργασία λόγω προκατάληψης, αλλά λόγω του οτι το ΠΑΣΟΚ έχει επιλέξει τη στήριξη νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών».
Η πλειοψηφία θεώρησε ότι τα σημεία προκάλεσαν περισσότερη σύγχυση σχετικά με τα σενάρια συγκυβέρνησης.
