ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ
ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α.


Οι περισσότεροι σύντροφοι και συντρόφισσες σε όλη την Ελλάδα, είναι θυμωμένοι και προβληματισμένοι με τα όσα γίνονται τελευταία στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν είναι το ουσιαστικό πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, απλά έφερε στην επιφάνεια τα πολλά προϋπάρχοντα προβλήματα.
Μιλώντας για τις ευρωεκλογές, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η Αριστερά στο σύνολό της υπέστη μια ξεκάθαρη ήττα. Τόσο σε επίπεδο ποσοστών, όσο –κύρια- σε απόλυτο αριθμό ψήφων που συγκέντρωσε. Για μας, για τον ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα ήταν πολύ κατώτερο των προσδοκιών.
Το προηγούμενο διάστημα καταφέραμε μια σειρά από νίκες. Καταφέραμε να αναδειχθούμε στην κύρια αντιπολιτευτική δύναμη απέναντι στην κυβέρνηση της Δεξιάς. Στοχεύαμε λοιπόν σε άνοδο του ποσοστού μας σε σχέση με το 2007, εκλογή ενός ακόμα ευρωβουλευτή και την τρίτη θέση. Αποτύχαμε και στους τρεις στόχους μας. Αν σήμερα δεν αναδείξουμε τους λόγους της αποτυχίας μας, θα οδηγηθούμε σε μεγαλύτερες ήττες και σε πλήρη απογοήτευση του κόσμου μας.
Ποιά ήταν όμως τα αίτια της πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ; Κυριότερο πρόβλημα υπήρξε η εσωστρέφεια. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, αναλωθήκαμε σε αντιπαραθέσεις που αφορούσαν την ιεραρχία των συνιστωσών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αντί να ιεραρχήσουμε τις πολιτικές μας προτεραιότητες. Κάποια περίοδο, τα αστικά ΜΜΕ έδιναν την εικόνα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κατέβει λειψός στις ευρωεκλογές, καθώς κάποια στελέχη άφηναν να εννοηθεί αυτόνομη κάθοδος μέρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό ήταν απαράδεκτο. Εκβιασμούς δεν σηκώνει ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ. Όλοι διαπιστώνουμε προβλήματα στη λειτουργία μας, αλλά παράλληλα προσπαθούμε να βρούμε λύσεις. Όποιος δεν θέλει αμοιβαίες υποχωρήσεις, όποιος θέλει οπωσδήποτε να κυριαρχεί, να το δηλώσει τώρα και να αποχωρήσει. Αλλιώς, τραβώντας όλοι το σχοινί, σίγουρα θα σπάσει.
Δεν είναι δυνατόν ο γίγαντας του κινήματος για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία Μανώλης Γλέζος, να ανέχεται να μένει απλός στρατιώτης όταν δεν επέρχεται συμφωνία και την ίδια στιγμή κάποιοι που έχουν προσφέρει ελάχιστα να μη σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Απλά δεν γίνεται.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, οφείλουμε όλοι να είμαστε θυμωμένοι.
Θυμωμένοι γιατί κάποιοι έντεχνα επέλεξαν να θάψουν τα 15 σημεία πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της εκτύπωσής τους.
Θυμωμένοι γιατί το κείμενο εισήγησης του Γ.Μπανιά σχετικά με τα πολιτικά αίτια της κρίσης, από τις 11 Οκτώβρη που κατατέθηκε στη διευρυμένη συνεδρίαση της Γραμματείας, θάφτηκε πριν ακόμα αναγνωστεί στην αίθουσα. Γιατί; Μήπως παραήταν αντικαπιταλιστικό; Μήπως γιατί παραήταν μαρξιστικό;
Είμαστε επίσης θυμωμένοι γιατί η πρόταση του Μ. Γλέζου για ενότητα ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβλήθηκε μόνο για να χλευαστεί, τη στιγμή που όταν κατατέθηκε η πρόταση για συνεργασία με τους «Πράσινους» έγινε πρώτο θέμα ακόμα και από «δικά μας» έντυπα. Η πρόταση Γλέζου ήταν στο πνεύμα όλων των αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η πρόταση για «Πράσινους» ήταν παντελώς αυθαίρετη.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί «εξαφανίσαμε» τους πρώτους υποψήφιους του ευρωψηφοδελτίου. Στις συγκεντρώσεις και τα ΜΜΕ, εμφανίζονταν διάφορα στελέχη, εκτός απ’ αυτούς. Αν οι υποψήφιοί μας ήταν το «δυνατό χαρτί μας» γιατί δεν τους αξιοποιήσαμε; Αν πάλι οι υποψήφιοί μας ήταν «αδύναμοι κρίκοι», γιατί και με ποιες διαδικασίες τους επιλέξαμε; Είμαστε θυμωμένοι γιατί δεν προβλήθηκε η ιδεολογική ποικιλία, η σύνθεση, οι συγκλίσεις και η πολυσυλλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ όπως αυτή εκφράζεται από τις 11 συνιστώσες του και τους χιλιάδες συντρόφους που συσπειρώθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς άλλη κομματική ταυτότητα και που επιζητούν την ταυτότητα του μέλους ενός ενωτικού σχήματος: του ΣΥΡΙΖΑ. Το οτι στον ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχουν Κομμουνιστές, Τροτσκιστές, Μαοϊκοί, Οικολόγοι, Ευρωπαϊστές, Σοσιαλδημοκράτες, είναι για τα δεδομένα της ελληνικής Αριστεράς, ιστορικά πρωτοφανές πολιτικό σχήμα, χωρίς προηγούμενο (γιατί ακόμα και το ΕΑΜ και η ΕΔΑ είχαν αποκλεισμούς). Αντί λοιπόν να το αναδείξουμε, αναλωθήκαμε σε μια άτοπη ισοπέδωση.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί ενώ γεμίσαμε προσδοκίες τον κόσμο, όλους τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, σπουδαστές με τη δράση μας για το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, το Περιβάλλον και τις νίκες μας, τελικά όταν έδειξαν να μας στηρίζουν μαζικά, εμείς αποτύχαμε να ανταποκριθούμε σε αυτές τις αυξημένες απαιτήσεις. Φανήκαμε πολύ μικρότεροι από αυτό το μεγάλο που μας περιέβαλλε.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί παρά το ότι ήμασταν απόλυτα σύμφωνοι στο οτι απορρίπτουμε σενάρια συγκυβέρνησης και στο γιατί, κάποιοι είχαν τη δύναμη να παρεμβαίνουν στα ΜΜΕ και να γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις συλλογικές επιθυμίες και αποφάσεις αδιαφορώντας για το κακό που έκαναν.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί επιτρέψαμε να χαθεί το αρχικό μας πλεονέκτημα για την έκρηξη του Δεκέμβρη και καταντήσαμε να υπερασπιζόμαστε δημοσίως το πλιάτσικο των καταστημάτων, αδυνατώντας να απαντήσουμε στην αγωνία του μέσου πολίτη, ανεχόμενοι επιπλέον ακόμα και το ΚΚΕ να μας επιτίθεται από τα δεξιά.
Είμαστε πολύ θυμωμένοι γιατί επιτρέψαμε στους διαχειριστές των ΜΜΕ να αναδείξουν τον ΛΑΟΣ σε βασικό συνομιλητή μας, τη στιγμή που δεν είχαμε την κατάλληλη υποδομή να πετάξουμε «δημοσιογράφους» και ακροδεξιούς στο περιθώριο της ιστορίας και της κοινωνικής μνήμης και ανοχής.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί δείξαμε πλήρη απροθυμία (ή τρόμο) στο να πάρουμε θέση για Κύπρο, Μακεδονία, Θράκη, επιτρέποντας στους λασπολόγους να μας επιτίθενται παίρνοντας αφορμές από μεμονωμένες εκφράσεις μας οι οποίες δεν ερμήνευαν ούτε καταδείκνυαν το εύρος των θέσεών μας.
Είμαστε θυμωμένοι γιατί στα περιβαλλοντικά ζητήματα ενώ είχαμε καθοριστική παρέμβαση σε περιπτώσεις όπως ο Ελαιώνας, Ασωπός, Αχελώος, λιθάνθρακας, ελεύθεροι χώροι κλπ, χαριστήκαμε στους διάφορους «οικολόγους» στο όνομα μιας απροσδιόριστης πολιτικής συγγένειας και φοβηθήκαμε να στηλιτεύσουμε την απουσία τους από αγώνες και την «ουδέτερη» ή αμφίβολη στάση τους.
Ο θυμός όμως δεν είναι πολιτικό χαρακτηριστικό από μόνο του. Πρέπει να οδηγηθούμε στην απόρριψη των λαθών μας. Να εγκαταλείψουμε τον «αυτόματο πιλότο» και να προχωρήσουμε σε συλλογικές επεξεργασίες και επιλογές.
Αρχικά, να συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς πολιτική ισοτιμία, ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει εκλογικό προβληματικό σχήμα και δεν θα γίνει ποτέ –μα ποτέ- πολιτικό σχήμα που θα πείθει και θα λειτουργεί.
Στη συνέχεια να απαντήσουμε πως και γιατί σε περιοχές με μακροχρόνια παρουσία και δράση της Αριστεράς, όπως π.χ. η Νίκαια και το Πέραμα, με ανεργία, κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και οικιστικά προβλήματα, η αποχή ξεπέρασε το 58%. Να απαντήσουμε γιατί 120.000 ψηφοφόροι μας, μας εγκατέλειψαν, γιατί δεν πείσαμε πως φέρνουμε κάτι νέο, ρεαλιστικό και αποτελεσματικό.
Οφείλουμε παράλληλα να ξεκαθαρίσουμε πως δεν υπάρχει ζήτημα προσώπων αλλά ζήτημα «προσώπου» του ΣΥΡΙΖΑ.
Οφείλουμε να καταδικάσουμε κάθε σημείο ηγεμονισμού στον ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης να κάνουμε κάθε τι δυνατό για ενθάρρυνση των μη ενταγμένων σε συνιστώσες συντρόφων μας. Χωρίς τις συνιστώσες πιθανότατα δεν θα υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ για λόγους που προανέφερα, αλλά δεν γίνεται οι χιλιάδες αγωνιστές των χώρων δουλειάς, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του περιβάλλοντος, των δικαιωμάτων, να αποτελούν εσαεί την ουρά του σχήματος.
Οφείλουμε να επεξεργαστούμε και να καταθέσουμε άμεσα θέσεις για μετανάστευση, εξωτερική πολιτική, εθνικά, οικονομία, με τρόπο πιο προσιτό και πειστικό για όλους.
Η συζήτηση για την οργανωτική αναδιάρθρωση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι τον Οκτώβρη και απελευθερωμένοι πια να σηκώσουμε τα μανίκια και να πιάσουμε δουλειά. Άμεσα όμως πρέπει να στραφούμε σε επιθετικές πρωτοβουλίες σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο, ενισχύοντας την εξωστρέφεια. Να χαράξουμε στρατηγική και να πραγματοποιήσουμε δράσεις το επόμενο διάστημα ώστε τουλάχιστον ο κόσμος μας να μας ξαναεμπιστευθεί.
Να εντατικοποιήσουμε την επίθεσή μας στη ΝΔ, αναλαμβάνοντας με σοβαρότητα και πάλι το ρόλο που κατακτήσαμε και χάσαμε σύντομα: αυτόν της ουσιαστικής αντιπολίτευσης.
Η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και τα Πανελλαδικά όργανα να αποτελέσουν εργαλεία πολιτικών επεξεργασιών και δουλειάς σε συνεργασία με τους Τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ και όχι τόπο εξασφάλισης ισορροπιών και διελκυστίνδας κεκτημένων.
Η εκπροσώπησή μας στα ΜΜΕ να γίνει πλουραλιστική και να εξειδικευτεί, όχι μόνο με γνώμονα την αναλογία του εσωτερικού μας μα και με βάση το ποιος είναι κατάλληλος να πει τι. Να δώσουμε τέλος στην εικόνα του κόμματος – studio.
Να ισχυροποιήσουμε θεσμικά και οικονομικά τους τοπικούς ΣΥΡΙΖΑ.
Να εκδοθεί το περιοδικό του ΣΥΡΙΖΑ όπου όλοι θα γράφουν για όλα.
Να εγκαταλείψουμε τον εκλογικό ΣΥΡΙΖΑ και να οικοδομήσουμε τον πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ γιατί…
Πάνω απ’ όλα οφείλουμε να εμπνεύσουμε τους ανθρώπους
Που αναζητούν στην Αριστερά μια ελπίδα
για το μέλλον του Λαού μας, του Πολιτισμού και του Οικοσυστήματος.




Τάσος Πανταζίδης
Γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής
των «Οικοσοσιαλιστών Ελλάδας»