ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ, ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ

Αντί για αναβολικά, φρούτα & λαχανικά
Του Δημήτρη Γεωργά
(Φυσιολατρικό & Κοινωνικό Κίνημα
Κρίκος του Λαού)

Εξ’ αφορμής των όσων μαθαίνουμε για χρήση αναβολικών από αθλητές, θα ήθελα να τονίσω ότι όσοι άνθρωποι κάνουν υγιεινή φυτική διατροφή, αποκτούν και δύναμη αλλά και ταχύτητα. Στην αρχαία Ελλάδα, στους Αθλητικούς αγώνες, κάποιοι για να αποκτήσουν δύναμη έτρωγαν πολλά κρέατα και έπιναν ακόμα και αίμα ζώων ή έτρωγαν ωμά εντόσθια. Αυτοί όμως μακροπρόθεσμα αρρώσταιναν ή πέθαιναν. Αντίθετα, αυτοί που κατανάλωναν βότανα, χυμούς, φρούτα, ρίζες, ξηρούς καρπούς και λοιπές φυσικές τροφές, είχαν αθλητικές επιτυχίες και ζούσαν με υγεία πολλά χρόνια. Και στο ζωικό βασίλειο όμως τα παραδείγματα είναι & πάλι υπέρ των χορτοφάγων. Συγκεκριμένα θα αναφέρω τα ζώα που τρέφονται με φυτά, καρπούς δένδρων και ότι παράγει η «μάνα γη» πόση δύναμη και ταχύτητα έχουν. Αναφέρω τον γορίλα, τον ελέφαντα, τον ταύρο καθώς και αυτά που αναπτύσσουν ταχύτητα όπως την αντιλόπη, τα καγκουρό, το ελάφι κ.α. Τα δε τρομερά σε δύναμη και αντοχή άλογα του Αττίλα, τα τάιζαν με φύτρα (βλαστοί που βγαίνουν από το σιτάρι) προτού τα βάλουν στην μάχη.
Θα φέρω το παράδειγμα του Γιάννη Κούρου, ενός διάσημου στο εξωτερικό, πολυνίκη αθλητή μεγάλων αποστάσεων ο οποίος τρεφόταν αποκλειστικά με φρούτα και λαχανικά. Και εδώ μπαίνει το εξής ερώτημα: «Μήπως στον αθλητισμό πρέπει να υπάρχουν διαιτολόγοι υγιεινιστές φυτικής διατροφής οι οποίοι θα δίνουν στους αθλητές την κατάλληλη διατροφή»;
Αυτά που αναφέρω παραπάνω δεν ισχύουν μόνο για τους αθλητές αλλά για όλους μας. Πρέπει να τρώμε φρούτα και χορταρικά για να έχουμε υγεία και δύναμη.
Τέλος, με μεγάλη μου λύπη διαβάζω στον τύπο δηλώσεις βιολόγων – γενετιστών για το ότι στο άμεσο μέλλον θα υπάρχουν και «μεταλλαγμένοι αθλητές». Άνθρωποι δηλαδή που το γενετικό τους υλικό θα είναι τροποποιημένο με τέτοιο τρόπο που να τους κάνει «ανίκητους» αθλητές.
Πρέπει όλοι να αντιδράσουμε. Να μη δεχθεί κανείς μας τη θυσία ανθρώπων στο βωμό της βιομηχανίας του αθλητικού θεάματος. Η φυσική διατροφή πρέπει να μπει στα σχολεία, στην τηλεόραση, στην καθημερινή μας ζωή. Χρειάζεται πολιτική και προσωπική πίεση προς κάθε κατεύθυνση.