ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ - ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΟΥΛΗΣΕ;

Το Νοέμβρη του 2007, η ΠΟΕ-ΟΤΑ, προκήρυξε πανελλαδικές διαδοχικές κινητοποιήσεις, μέχρι την επίλυση προβλημάτων όπως: ΣΣΕ που να καλύπτει και το προσωπικό των Δημοτικών Επιχειρήσεων, επίλυση του θέματος των ΒΑΕ, ουσιαστικές αυξήσεις κλπ.
Η ΔΑΚΕ, πολύ καιρό πριν μιλούσε για έναν εφικτό στόχο μιας αύξησης 30-35 ευρώ στα έξοδα κίνησης. Αντίθετα, οι περισσότεροι εργαζόμενοι ζητούσαν κινητοποιήσεις διαρκείας μέχρι τη νίκη. Τελικέ, λίγες ώρες πριν την έναρξη των κινητοποιήσεων, ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ συμμάχησαν και ανέστειλαν τις κινητοποιήσεις με αντάλλαγμα: αύξηση 30 ευρώ στο ειδικό επίδομα και υποσχέσεις για επίλυση των υπολοίπων προβλημάτων. Η αναστολή έγινε κυριολεκτικά στο παρά 1’ σε σημείο μάλιστα να μην προλάβουν καν να ειδοποιηθούν οι εργαζόμενοι οι οποίοι συμμετείχαν –μαζικά- στην απεργία. Έδειξαν δηλαδή, ότι σε μια περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ έχει πείσει τους πάντες ότι στόχος της είναι η διάλυση του κοινωνικού κράτους και τα σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, φυγομαχούν, αντίθετα με τη διάθεση των εργαζομένων. Οι ηγεσίες ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ έχουν μπει ξεκάθαρα σε μια λογική συνδιαχείρησης και δίνουν χώρο στους διασπαστές των αγώνων (το ΠΑΜΕ) να εμφανίζονται ως οι μόνοι που αγωνίζονται καθώς οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, είναι ακόμα αδύναμες για να συγκροτήσουν μέτωπο (και παράλληλα λόγω των κατά καιρούς συμμαχιών τους με ΠΑΣΚΕ και ΔΕ δεν πείθουν για τη συνέπειά τους). Επιτακτική λοιπόν είναι η ανάγκη συγκρότησης συνδικαλιστικού πόλου της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο οποίος με συνέπεια θα αγωνίζεται για τα αυτονόητα. Διεκδικήσεις χωρίς συμβιβασμούς και ξεπουλήματα.