Η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ

Παράδειγμα αποκατάστασης
η Μαγιόρκα της Ισπανίας


Είναι παράδοξο το γεγονός του οτι πολλοί πιστεύουν πως το τουριστικό προϊόν της Ελλάδας, θα είναι για πάντα θελκτικό για τους επισκέπτες της χώρας μας. Με το ρυθμό αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας, τη διαρκή μείωση του πρασίνου και των φυσικών πόρων της χώρας μας, την αδιάκοπη καταστροφή ή εγκατάλειψη παραδοσιακών κτηρίων, οικισμών και αρχαιολογικών χώρων, τη διαρκή επιδείνωση της καθαρότητας των θαλασσών μας και την άναρχη «ανάπτυξη» των τουριστικών περιοχών (σε συνδυασμό με την ακρίβεια) οδηγούν τον τουρισμό σε σταδιακή –αλλά βέβαιη – υποβάθμιση. Ίσως όμως προλαβαίνουν οι εμπλεκόμενοι να αντιδράσουν και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για αποκατάσταση και ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά.
Η Αποκατάσταση στην Κάλβια της Μαγιόρκα.
Αυτός ο προβληματισμός αναπτύχθηκε εδώ και χρόνια στο Δήμο της Κάλβια, στη Μαγιόρκα της Ισπανίας και οι τοπικές αρχές, οι πολίτες και οι επιχειρηματίες, έστερξαν να λάβουν έγκαιρα μέτρα, κάτι που φαντάζει αδιανόητο για την Ελλάδα.
Η Κάλβια, τη δεκαετία του ’60διέθετε περίπου 7.000 ξενοδοχειακές κλίνες και είχε 2.500 κατοίκους. Στις μέρες μας έφτασε τις 120.000 κλίνες και τους 35.000 κατοίκους, ενώ οι τουρίστες υπολογίζονται στο ενάμισι εκατομμύριο το χρόνο. Ήδη από τη δεκαετία του ’90 οι Δημοτικές αρχές είχαν επισημάνει πως η καταστροφή του περιβάλλοντος είχε αρχίσει να γίνεται ιδιαίτερα αισθητή. Οι κλίνες είχαν φτάσει τις 150.000 αλλά οι τουρίστες είχαν αρχίσει να μειώνονται αριθμητικά, αλλά –κυρίως- ποιοτικά. Η προοπτική που σχεδίαζαν διάφοροι παράγοντες, ήταν για 250.000 νέες κλίνες. Ήταν προφανές όμως πως η υπερβολική πίεση για ανάπτυξη της παραλιακής ζώνης, η γήρανση των τουριστικών υποδομών και η υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος, θα οδηγούσαν σύντομα στην καταστροφή.
Οι ιθύνοντες λοιπόν αποφάσισαν να εφαρμόσουν τις γενικές οδηγίες της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το περιβάλλον που έγινε στο Ρίο το 1992.
Ο Δήμος ξεκίνησε ένα 15ετές πρόγραμμα ενεργειών για αλλαγή του σκηνικού. Αγόρασε δεκαπέντε παλιές ξενοδοχειακές μονάδες και τις κατεδάφισε. Στη θέση τους, δημιουργήθηκαν χώροι πρασίνου. Παράλληλα, αποφασίστηκε ότι για να εκδοθεί άδεια λειτουργίας νέου ξενοδοχείου, πρέπει πρώτα να κλείσει και να κατεδαφιστεί ένα παλιό.
Παράλληλα ο Δήμος ξεκίνησε την αποκατάσταση της περιοχής, αναδιαμορφώνοντάς την περιβαλλοντικά, ιστορικά, λαογραφικά, οικιστικά και συγκοινωνιακά. Το πρόγραμμα είναι ακόμα σε εξέλιξη και ήδη έχει αναβαθμιστεί το επίπεδο του τουριστικού προϊόντος αλλά και των τουριστών – επισκεπτών.
Ο Ελληνικός Τουρισμός θα έχει ημερομηνία λήξης.
Η Κάλβια πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση. Το Ελληνικό τουριστικό προϊόν υποβαθμίζεται διαρκώς. Οι παραλίες των νησιών οικοδομούνται ανεξέλεγκτα. Το πράσινο μειώνεται διαρκώς, οι καθαρές θάλασσες δεν είναι πια τόσο πολλές, η πολιτιστική ταυτότητα ευτελίζεται και «βιομηχανοποιείται», η ακρίβεια γίνεται διαρκώς και πιο αποτρεπτική για τους τουρίστες και –ειδικά μετά την εξαγγελία της κατασκευής αγωγού πετρελαίου στην Αλεξανδρούπολη και τη συνέχιση διέλευσης μονοπύθμενων πλοίων από το Αιγαίο- απουσιάζει κεντρικός σχεδιασμός για την πρόληψη ατυχημάτων μεγάλης κλίμακας περιβαλλοντικής καταστροφής.
Οι τοπικές κοινωνίες έχουν αρχίσει τις οργανωμένες αντιδράσεις. Ο χώρος της πολιτικής οικολογίας όμως πρέπει άμεσα να έρθει στο προσκήνιο με συγκροτημένη πρόταση. ΑΜΕΣΑ.